“เฟิงหานชวน หยุดเดี๋ยวนี้!”
เป๋าฮวนอยากจะตำหนิผู้ชายคนนี้ แต่เสียงที่เปล่งออกไปกลับอ่อนแอลง ไม่ได้ฟังดูโกรธแต่อย่างใด
เฟิงหานชวนย่อมฟังออก เขาหยุดการเคลื่อนไหวทันที จากนั้นก็คว้าเอวบางของฝ่ายหญิงแล้วอุ้มร่างที่เล็กกะทัดรัดขึ้นมา พาเธอมาหยุดยืนอยู่ที่หน้ากระจก
ริมฝีปากเรียวบางของเขากระซิบข้างหูของเธอ ด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “ฮวนฮวน คุณสวยจริง ๆ”
สีหน้าของเป๋าฮวนเริ่มแดง ตอนนี้พูดได้ว่าแดงระเรื่อเลยทีเดียว เธอเมินสายตาไปทางอื่น ไม่มองไปยังทิศทางของกระจก
ก่อนจะมีเสียงหัวเราะเบา ๆ ของผู้ชายดังมาจากด้านหลัง
“กะล่อนนักนะ!” เป๋าฮวนหมุนตัวกลับไปจ้องผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง
“เปล่าซะหน่อย ผมพูดความจริงนะ” เขายกมือขึ้น ก่อนจะเคาะไปบนศีรษะของผู้หญิงเบา ๆ
“ฉันชักจะสงสัยแล้วสิว่าคุณน่าจะเป็นผู้ชายที่มีประสบการณ์โชกโชน” เป๋าฮวนแสยะยิ้ม
เมื่อ 3 ปีก่อน ภายใต้สถานการณ์ที่ไม่เข้าใจเฟิงหานชวน เธอจะมักจะเกิดความสงสัยแบบนี้
แต่ตอนนี้ เธอไม่ได้สงสัยแล้ว แค่เยาะเย้ยเท่านั้น
สีหน้าของผู้ชายเคร่งขรึมลง ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึมขึ้นว่า : “ฮวนฮวน ผมมีแค่ผู้หญิงอย่างคุณคนเดียว”
“ฉันรู้ค่ะ” เป๋าฮวนกระตุกยิ้มมุมปาก ก่อนจะพูดว่า : “เมื่อกี้ฉันแค่ล้อเล่น”
วินาทีต่อจากนั้น เธอถูกโอบเข้าไปอยู่อ้อมกอดที่อบอุ่น ผู้ชายพูดด้วยเสียงทุ้มต่ำ : “เมื่อกี้คุณทำผมตกใจแทบแย่”
“ตกใจ? ฉันไปทำอะไรให้คุณตกใจ?” เป๋าฮวนเบิกตากว้าง พร้อมกับถามขึ้นด้วยความงุนงง
“ผมเป็นกังวลกลัวว่าคุณจะสงสัยว่าผมมีความสัมพันธ์กับผู้หญิงคนอื่น ผมเป็นกังวลกลัวว่าคุณจะโกรธผมเรื่องนี้ ผมเป็นกังวลกลัวว่าคุณจะจากผมไปอีก …….” เฟิงหานชวนกระชับกอดเธอแน่นขึ้น จากนั้นก็พูดความในใจของตัวเองออกไป
เป๋าฮวนอึ้งงันไป เธอนึกไม่ถึงว่าแค่คำพูดล้อเล่นของตัวเองกลับมีผลต่อหัวใจของเฟิงหานชวนได้
“ต่อไปฉันจะไม่พูดทำร้ายคุณอีกแล้ว” เป๋าฮวนยื่นมือออกไปโอบลำคอของผู้ชายตรงหน้าไว้ จากนั้นก็เงยหน้ามองเขา มองเขาด้วยสายตาจริงจัง
เฟิงหานชวนเองก็จ้องมองไปทางดวงตาทรงอัลมอลด์สุกสกาวคู่สวยของผู้หญิงตรงหน้า ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอแดงเล็กน้อย และยังอมชมพูระเรื่อหน่อย ๆ ด้วย เหมือนกับลูกท้อน้อย ๆ ช่วยให้อยากลิ้มลอง
“ฮวนฮวน เมื่อคืนคุณอยากเล่นเกมไม่ใช่เหรอ? ตอนนี้จะเล่นหน่อยไหม?” น้ำเสียงของเขาแหบพร่าเล็กน้อย
“เอ๊ะ?” เป๋าฮวนเบิกตากว้าง ก่อนจะพูดด้วยความตกใจว่า: “อาหาน เราต้องไปพบคุณฝังคนนั้นที่ร้านกาแฟไม่ใช่เหรอคะ?”
“เล่นสักตาก็ยังทัน” เฟิงหานชวนพูดจบก็ก้มหน้าลง ประคองปากของผู้หญิงตรงหน้า
เป๋าฮวนกะพริบตาหลายครั้ง เดิมทีเธอคิดจะปฏิเสธ แต่สุดท้ายก็คล้อยตาม
…….
ผ่านไป 2 ชั่วโมง
ณ ร้านกาแฟหย่าจวี
เป๋าฮวนลากตัวเฟิงหานชวนมาถึงที่หมายอย่างรวดเร็ว ฝังฟังนั่งไถ่โทรศัพท์อย่างเบื่อหน่ายอยู่บนเก้าอี้
ในตอนที่เห็นหญิงชายคู่หนึ่งปรากฏตัวตรงหน้าของตัวเอง วินาทีที่เธอเงยหน้า ดวงตาทั้งสองเบิกกว้าง และรีบยืนขึ้นอยู่รวดเร็ว
“พวก พวก พวก…….พวกคุณคือ……..อ่า! คุณชายสามตระกูลเฟิง!”
ฝังฟังรู้จักเฟิงหานชวน ตอนที่เห็นเป๋าฮวนเป็นคนแรกเธอไม่ได้ใส่ใจ แต่เมื่อเห็นเฟิงหานชวน เธอกลับร้องเสียงหลง
“คุณฝัง ช่วยเงียบหน่อยครับ” เฟิงหานชวนกวาดตามองไปทางเธอด้วยสายตาเย็นชา จากนั้นก็เลื่อนเก้าอี้ออก ให้เป๋าฮวนนั่งก่อน
เมื่อเห็นการกระทำของเฟิงหานชวน คุณฝังเข้าใจสถานการณ์ในทันที ผู้หญิงที่นั่งอยู่ตรงหน้าของเธอก็คือผู้หญิงของเฟิงหานชวน
คุณฝังตื่นตกใจมาก ไหนบอกว่าเฟิงหานชวนไม่ยุ่งกับผู้หญิง ทำแต่งานไง แล้วทำไมถึงได้มีผู้หญิงคนนี้ปรากฏขึ้นมาละ?
เธอรีบนั่งลง และถามขึ้นด้วยความอยากรู้ว่า : “คุณชายสาม คุณคนนี้คือ?”
“สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแฟนของอาหานค่ะ ฉันชื่อว่าเป๋าฮวน” เป๋าฮวนยื่นมือไปยังฝังฟังด้วยตัวเอง
ฝังฟังอึ้งงันไป แต่ก็เอื้อมมือออกไปจับมือกับเป๋าฮวน จากนั้นก็พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงประหลาดใจและงุนงงเล็กน้อยแฝงไปด้วยความลังเลอยู่หน่อย ๆ : “ที่แท้คุณชายสามก็มีแฟนแล้ว ไม่เหมือนกับข่าวลือ”
“อ่อ? ในข่าวลือแฟนของฉันเป็นยังไงเหรอคะ?” เป๋าฮวนมองไปทางเฟิงหานชวน เลิกคิ้วสูง ก่อนจะหันกลับมามองฝังฟังตรงหน้าอีกครั้ง และถามขึ้นด้วยความอยากรู้
“เฮ้ ~ ไม่ได้มีอะไรหรอกค่ะ ก็แค่ข่าวลือในแวดวงเท่านั้น บอกว่าคุณชายสามไม่ยุ่งผู้หญิง เป็นโสด มีแต่เรื่องงานในสายตา ดังนั้นเมื่อเห็นคุณเป๋าวันนี้ ก็เลยประหลาดใจอยู่เล็กน้อย” ฝังฟังตีเนียนอยู่ในแวดวงสังคม ย่อมไม่แสดงความไม่พอใจใด ๆ ต่อเป๋าฮวนอย่างแน่นอน อีกทั้งเธอเองก็อยากจะรู้รายละเอียดที่ชัดเจนของเป๋าฮวนด้วย
ถึงอย่างไร ผู้หญิงก็เป็นพวกชอบซุบซิบนินทาอยู่แล้ว
“ที่แท้ก็เป็นแบบนี้นี่เอง~ฉันและอาหานเพิ่งรู้จักกันได้ไม่นาน ไม่รู้ข่าวที่เขาอยู่ในประเทศฮัว นึกไม่ถึงว่าเขาจะเป็นคนแบบนี้~” เป๋าฮวนแสดงท่าทางไร้เดียงสา ราวกับว่าตัวเองเป็นกระต่ายตัวน้อยถูกผู้ชายหลอกมาอย่างไรอย่างนั้น
เฟิงหานชวนรู้ว่าเป๋าฮวนตั้งใจ เขาจึงกระตุกยิ้มมุมปาก : “คนแบบผม คุณไม่พอใจเหรอ?”
“ไอหยา ฉันไม่รู้ว่าอาหานคุณจะไม่มีประสบการณ์ หรือว่า………” เป๋าฮวนมองไปทางเขา นัยน์ตาที่สุกสกาวคู่นั้นได้แสดงแววตาที่ไร้เดียงสาอย่างเห็นได้ชัด
สีหน้าของเฟิงหานชวนเคร่งขรึมลงเล็กน้อย
ริมฝีปากของเป๋าฮวนอมยิ้มเล็กน้อย ใครใช้ให้ผู้ชายคนนี้ร้ายกาจเกินไปล่ะ เพราะเขาลากเธอมาเล่นเกม ไม่อย่างนั้นก็ไม่ต้องมาสายไป 1 ชั่วโมงกว่าแบบนี้หรอก
เรื่องเล่นเกมก็แล้วไป แต่เขายังจะเล่นอยู่หน้ากระจกห้องเสื้อผ้า
โชคดีที่เสื้อเชิ้ตสไตล์ชาววังของเธอนั้นคอสูง ไม่อยากนั้นรอยแดงบนคอ คงปกปิดไม่ได้แน่ ๆ !
“หรือว่าอะไร?” ฝังฟังได้ยินเป๋าฮวนหยุดชะงักไป จึงโพล่งถามออกไปด้วยความสงสัย
ตอนนี้เธออยากรู้มาก เพราะเฟิงหานชวนเป็นชายโสดผู้ร่ำรวยที่มีชื่อเสียง คำวิพากษ์วิจารณ์ในหมู่ผู้หญิงย่อมสูงตามเช่นกัน
“นี่….” เป๋าฮวนแกล้งแสดงท่าทีอึดอัดใจ ตั้งใจยื่นหน้าไปตรงหน้าของฝังฟัง จากนั้นก็ยื่นนิ้วชี้ออกไป และพูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “ฉันแอบบอกคุณ คุณอย่าบอกใครนะ หรือว่าเขามีแค่……หนึ่ง…..”
“หนึ่ง…….” ฝังฟังเบิกตากว้างด้วยความตกใจ หนึ่งคืออะไรกันแน่เนี่ย?
ความอยากอาหารถูกกระตุ้นในทันที รอแค่เป๋าฮวนพูดออกมา
หนึ่งชั่วโมงใช่ไหม? ไม่น่าจะใช่หนึ่งนาทีหรอกมั้ง?
“นาที…….” เป๋าฮวนยิ้มตาหยี
ฝังฟังรู้สึกว่าดวงตาของตัวเองนั้นใกล้จะถลนออกมาแล้ว ที่แท้ก็…..หนึ่ง……นาที…..
เธอชำเลืองตามองไปทางผู้ชายผู้หล่อเหลาที่นั่งอยู่ข้างกายของเป๋าฮวนโดยไม่รู้ตัว สีหน้าของผู้ชายคนนี้ดำคล้ำอย่างไม่สบอารมณ์ เธอนึกไม่ถึงว่าเฟิงหานชวนผู้ชายสูงโปร่งแบบนี้ จะ…..แบบนั้น……..ไม่ได้…….
เป๋าฮวนมองไปทางสีหน้าของฝังฟัง จากนั้นก็หันกลับมามองสีหน้าของเฟิงหานชวนอีกครั้ง เธอกลั้นหัวเราะจนปวดท้องไปหมด
ตลกจริง ๆ !
หลังจากที่เธอพูดว่าหนึ่งนาทีออกไป ฝังฟังก็ไม่หลงใหลเฟิงหานชวนอีกแล้ว!
คู่แข่งถูกเธอโจมตีจนพ่ายแพ้อย่างง่ายดาย ตอนนี้เธอรู้สึกประสบความสำเร็จ!
“คุณชายสาม คุณวางใจได้……..คำพูดในวันนี้ของคุณเป๋า ฉันจะไม่พูดออกไปเด็ดขาด ไม่มีทางเด็ดขาด……คุณวางใจได้เลยค่ะ……” ถึงแม้ว่าฝังฟังจะได้รับข่าวซุบซิบนี้ แต่เธอก็มองสีหน้าที่ดูไม่ค่อยสบอารมณ์ของเฟิงหานชวนออก ซึ่งนั้นทำให้เธอตกใจกลัวจนเกือบฉี่ราด
“พูดได้ไม่เป็นไร~” เป๋าฮวนยิ้มตาหยีและพูดขึ้นว่า “เขาทำแบบนั้นไม่ได้ อย่าให้สาว ๆ ต้องมารู้เรื่องเลย! ฉันจำต้องเก็บเขาไว้ เพื่อประโยชน์ของทุกคน~”