วารุณีเลิกคิ้ว“ลูกไปสืบข้อมูลเธอทำไม？”
“ที่หม่ามี๊กับคุณน้าเชอรีนพูดเมื่อกี๊ ผมได้ยินหมดแล้ว คุณน้าเชอรีนไม่บอกผม ว่าสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาทำอะไรหม่ามี๊กันแน่ ดังนั้นผมเลยได้แต่สืบเอง”อารัณผายมือเล็กๆออก พูดอย่างทำอะไรไม่ได้
สรุปคือ เขาไม่ปล่อยคนที่ทำร้ายหม่ามี๊
“ลูกนี่นะ”วารุณีเคาะหน้าผากของเด็กชาย ในใจนั้นรู้สึกอบอุ่น
เธอรู้อยู่แล้วว่าเด็กชายคนนี้สืบเรื่องโสรยาเพราะอยากทำอะไร อยากจะช่วยพวกเธอ
แต่เธอคิดมาตลอดว่า เรื่องของผู้ใหญ่ ก็ให้ผู้ใหญ่จัดการเถอะ เด็กอย่ามายุ่ง
แต่ตอนนี้เห็นอารัณอยากจะช่วยเธอจากใจ เธอก็ไม่อยากปฏิเสธน้ำใจเขา
“งั้นลูกหาอะไรได้？”วารุณีมองเด็กชายแล้วถาม
ไอริณก็กะพริบตามองพี่ชาย
อารัณส่ายหน้า“หาไม่ได้ว่าพวกเธอทำอะไรหม่ามี๊ แต่หาอะไรที่มีความหมายบางอย่างได้”
“อ้อ？”วารุณีก็รู้สึกสนใจ“ของอะไร？”
อารัณส่ายหน้า อุบไว้“หม่ามี๊บอกผมมาก่อน พวกเธอทำอะไรพวกหม่ามี๊ แล้วผมค่อยบอกหม่ามี๊ ว่าผมหาอะไรได้ เป็นไงครับ？”
วารุณีอึดอัด“ลูกยังจะต่อรองกับหม่ามี๊อีกเหรอ โอเค หม่ามี๊บอกลูกเอง”
ยังไงซะเด็กชายคนนี้ก็กำลังหาอยู่ ชัดเจนว่าเขาไม่รู้ก็ไม่ยอมแพ้
ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นบอกเขาดีกว่า
“ครั้งที่แล้วเรื่องที่หม่ามี๊ถูกขังไว้ที่ห้องน้ำ คุณน้าเชอรีนถูกตีจนสลบ ยังจำได้ใช่ไหม”วารุณีถาม
อารัณพยักหน้า“จำได้”
“อาชญากรที่แท้จริง ก็คือพวกเธอสองคน”วารุณีพูด
อารัณหรี่ตาลง“อะไรนะ？เป็นพวกเธอ？ไม่ใช่เอมี่กับทิฟฟานี่นั่นเหรอ？”
ตอนที่เจ้าภาพการแข่งขันหาผลออกมาได้ เขากับพ่ออยู่ในประเทศ
แต่พิธีกรยังโทรมาแจ้งพ่อว่า อาชญากรคือเอมี่กับทิฟฟานี่ ทำไมตอนนี้กลายเป็นสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาล่ะ
“ไม่ใช่พวกเอมี่ พวกเธอถูกปรักปรำ ถูกสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาผลักมาเป็นแพะรับบาป”วารุณีอธิบาย
อารัณเข้าใจแล้ว พยักหน้าออกไป“ที่แท้ก็แบบนี้ พวกเธอเลวมาก พวกเธอให้เอมี่กับทิฟฟานี่เป็นแพะรับบาป จะต้องได้จุดอ่อนของพวกเอมี่มาเป็นคำขู่แน่ ไม่อย่างนั้นตอนที่พวกเอมี่ถูกจับ เป็นไปไม่ได้ที่จะไม่ขัดขืนแน่”
“ใช่ หม่ามี๊ก็คิดเช่นนี้”วารุณีตอบกลับอย่างเห็นด้วย
อารัณถอนหายใจ“สองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาน่าจะแอบข่มขู่พวกเอมี่ส่วนตัว ดังนั้นบนเน็ตเลยไม่มีร่องรอย ผมถึงสืบไม่ได้”
“แสดงว่าพวกเธอระวังตัวกันมาก”วารุณีลูบหัวเล็กๆของเขา
อารัณเบะปาก“ผมไม่ชอบศัตรูที่ระวังตัวมากที่สุด”
วารุณีตลกมาก“เพราะพวกเธอเป็นแบบนี้ ลูกจึงแสดงความสามารถของตัวเองไม่ได้สินะ ดังนั้นจึงไม่ชอบสินะ”
อารัณแลบลิ้นออกมา ยอมรับ
วารุณีส่ายหน้ายิ้มๆ“เอาเถอะ อย่าอารมณ์ไม่ดีสิ แบบนี้ก็ดี ทำให้ลูกรู้ว่าไม่ใช่ว่าเป็นแฮกเกอร์ฝีมือดี อะไรก็หนีหารค้นหาของลูกไม่ได้ บนโลกนี้ หลายๆเรื่อง ก็มีสิ่งที่แฮกเกอร์นั้นแก้ไขไม่ได้เข้าใจไหม หม่ามี๊ก็หวังว่าลูก จะไม่ใช้เทคนิคการแฮกมากไป ไม่งั้นไม่ช้าก็เร็วก็ต้องขาดทุน”
“อือ ผมจำได้แล้ว”อารัณพยักหน้าอย่างจริงจัง
ไอริณฟังอย่างมึนงง แต่ก็ไม่ขัดเธอให้ช้าออกไปจึงพยักหน้าลง
“เดี๋ยวผมจะหากล้องวงจรปิดใกล้ๆห้องน้ำตอนนั้น กับกล้องวงจรปิดที่อยู่ใกล้ๆห้องวงจรปิดละกัน”อารัณพูดอีกว่า：“แบบนี้น่าจะพิสูจน์ได้ว่าสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยากระทำความผิด”
“กล้องวงจรปิดน่าจะถูกสองคนอาจารย์และลูกศิษย์โสรยาทำลายแล้ว”วารุณีพูด
อารัณกัดริมฝีปาก“แค่ไม่ลบออกจนแหลก ผมก็สามารถกู้คืนได้”
“งั้นเดี๋ยวลูกลองดูละกัน”วารุณีคิดว่า ความน่าจะเป็นที่กล้องวงจรปิดจะถูกเอากลับมานั้นไม่สูง แต่เพื่อไม่โจมตีใส่ลูก จึงตอบให้ลูกลองดู
อารัณตอบอือ เห็นด้วย
วารุณีมองไปที่หน้าจอคอมของเขา ภาพที่เบลอ มองอะไรไม่ออก แป๊บเดียวเธอก็ละสายตาออก ถามว่า：“ตอนนี้พูดแล้วสินะ เกี่ยวกับข้อมูลของโสรยา ลูกหาอะไรเจอบ้าง？”
“โอเค ผมบอกหม่ามี๊ ผมหาได้ว่าตัวตนนี้ของโสรยาเป็นของปลอม”อารัณหมุนเก้าอี้แล้วพูด
วารุณีขมวดคิ้ว“ของปลอม？”
“ใช่ ตัวตนนี้สร้างขึ้นมา เพิ่งจะลงทะเบียนสองสามเดือนก่อนเอง หมายความว่า เมื่อก่อนเธอไม่ได้ชื่อโสรยา แต่ชื่ออะไรนั้น ด้านบนไม่ได้เขียนไว้ เธอเหมือนเป็นบุคคลที่ไม่มีชื่อปรากฏตามทะเบียนบ้าน ที่อยู่ๆก็มีตัวตน”อารัณตอบ
ในใจของวารุณีหม่นลง
จู่ๆตัวตนของโสรยาก็เป็นตัวปลอม ไม่น่าล่ะเมื่อก่อนไม่เคยได้ยินว่าคนในวงการจะมีดีไซเนอร์อายุน้อยที่ดีเด่นขนาดนี้ จู่ๆกลับโผล่ออกมา
ที่แท้ก็โผล่ออกมาจริงๆ
“นอกจากนี้แล้ว หน้าของเธอก็ปลอม”อารัณปล่อยระเบิดโจมตีออกมา
วารุณีอ้าปากอย่างตกใจ“หน้าก็ปลอม ไม่ใช่เธอศัลยกรรมเหรอ？”
“หม่ามี๊ อะไรคือศัลยกรรมคะ？”ไอริณกะพริบตาปริบๆ ถามอย่างแปลกใจ
วารุณีลูบผมของเธอ“ไอริณเด็กดี รอลูกโตก็จะรู้เอง ไปเล่นข้างๆได้ไหม？หม่ามี๊จะคุยธุระกับพี่”
ไอริณไม่ร้ายกาจเท่าอารัณ ดังนั้นเธอไม่อยากให้ไอริณฟังเรื่องสกปรกระหว่างพวกผู้ใหญ่มากไป
ถึงไอริณจะไม่ค่อยยอม แต่ก็เดินออกไปอย่างเชื่อฟัง
อารัณเห็นเธอเดินไปไกล จึงตอบ “ถูกต้อง เธอศัลยกรรม ผมหาบันทึกศัลยกรรมเธอเจอ นอกจากศัลยกรรมแล้ว ที่ตัวเธอก็ยังทำการปรับเปลี่ยนด้วย เช่นขา”
พูดไป อารัณเอารูปที่ยังซ่อมแซมอยู่ย่อเล็กไปไว้ที่พื้นหลัง จากนั้นจึงเปิดอีกหน้า “นี่คือข้อมูลก่อนโสรยาศัลยกรรม แต่ไม่มีภาพ มองไม่เห็นว่าเมื่อก่อนเธอหน้าตาอย่างไร แต่กลับมีข้อมูลร่างกาย ส่วนสูงของโสรยาก่อนหน้านี้คือร้อยหกสิบสาม ตอนนี้เป็นร้อยหกสิบแปด”
“เพิ่มสูงขึ้นห้าเซนติเมตร”วารุณีมองข้อมูลแล้วพูด
“ใช่ เธอทำศัลยกรรมผ่าตัดยืดขา”อารัณพยักหน้า
วารุณีเข้าใจทันที
ไม่น่าล่ะก่อนหน้านี้เชอรีนบอกว่าโสรยาเดินลำบาก
ที่แท้ก็ทำการผ่าตัด
“ไม่รู้จริงๆว่าเมื่อก่อนเธอคือใคร จู่ๆถึงได้แปลงโฉมไปหมดขนาดนี้”วารุณีเม้มปากพูด
อารัณยิ้ม“เดี๋ยวก็รู้ครับ ผมหารูปโสรยาก่อนผ่าตัดได้ แต่รูปพวกนั้นถูกจัดการมาแล้ว ก็เลยเบลอมาก มองไม่ชัดเลย ตอนนี้กำลังซ่อมแซมรูป อีกเดี๋ยวก็ได้ดูชัดแล้ว”
รูปก่อนที่โสรยาผ่าตัด ก็ถูกคนลบไปหมด
เขาหาอยู่นานมากๆ ถึงได้มาใบหนึ่งจากคลังข้อมูลที่ทิ้งแล้วของโรงพยาบาลศัลยกรรมตกแต่งแห่งนั้น น่าจะเป็นคนที่ลบรูปภาพเมื่อก่อนของโสรยา คิดไม่ถึงว่าในคลังข้อมูลที่ทิ้งไปแล้วจะมีช่องโหว่เข้าไปได้ ตอนนี้เขาจึงได้เปรียบ
“ลูกรักเก่งมาก！”วารุณีได้ยินเด็กชายตัวน้อยพูดว่าหารูปได้ ดวงตาก็เป็นประกาย จับหน้าของเด็กชายมาจูบ
เด็กชายตัวน้อยหรี่ตาลงยิ้มออกมา หันอีกครึ่งหน้ามา สื่อให้วารุณีจูบไปอีก
วารุณียิ้ม กำลังจะเข้าไปจูบ จู่ๆใบหน้าสวยงามก็ยื่นมา ขวางตรงหน้าอารัณ
อย่างไรก็ตามวารุณีจูบไปที่ใบหน้านั้นอย่างไม่ทันตั้งตัว
“พ่อ？”อารัณที่จู่ๆเห็นชายหนุ่มปรากฏตัว ก็กะพริบตา
วารุณีก็มองนัทธีอย่างประหลาดใจ“คุณกลับมาแล้วเหรอ”
นัทธีเงยคางขึ้นเล็กน้อย“กลับมาแล้ว พวกคุณกำลังพูดอะไรกันเหรอ？”
“พวกเรากำลังพูดว่า……”วารุณีพูดบทสนทนาเมื่อครู่ออกมาง่ายๆ
นัทธีฟังจบ คิ้วก็ขมวดลง
คนที่จู่ๆก็ปรากฏตัว และไม่มีข้อมูลที่ผ่านมา และยังเปลี่ยนหน้าอีก ไม่ว่าดูอย่างไรก็มีปัญหา
และคนที่มีปัญหานี้ ยังเป็นศัตรูกับวารุณีด้วย จะต้องสืบให้ชัดเจน
“ซ่อมแซมรูปเสร็จหรือยัง？”นัทธีมองไปที่อารัณ