EP 476
By loop
ฟาร์มสเตย์ในหมู่บ้านเสือกระโจมนั้นส่วนใหญ่จะถูกจองคิวจากนักท่องเที่ยวและเต็มทั่งปี คนขับรถที่รับผิดชอบในการพานักทั่งเทียวไปยังฟาร์มสเตย์จะเข้าคิวที่ลานจอดรถเพื่อรอรับนักท่องเที่ยว จากนั้นนักท่องเที่ยวจะถูกพาไปที่ฟาร์มสเตย์ตามที่จองไว้
แม้ว่าฟาร์มสเตย์ของหมอโจวและหลิงรันจะใหญ่โตกว่าจุดอื่นๆ แต่มันดีนไม่เห็นทิวทัศน์ของภูเขาเลย
ที่นั้นมีต้นไม้ใกญ่อยู่ตรงกลางลานซึ่งมีเครื่องไพ่นกกระจอกอัตโนมัติสี่เครื่องอยู่รอบ ๆ ด้านหลังต้นไม้มีเลานจ์ที่นักท่องเที่ยวสามารถรับประทานอาหารและเล่นไพ่นกกระจอกได้
“เราต้องการเลานจ์ที่มีเครื่องไพ่นกกระจอกอยู่ด้วย” หมอโจวดูเหมือนว่าเขาคุ้นเคยกับสภาพแวดล้อมแบบนี้มาก จากนั้นเขาก็ลูปมือไปตามขอบของโต๊ะไพ่นกกระจอกเลือกที่นั่งที่เฟิ้งฉุย(ที่นั้งหัวโต๊ะ)นั่งลงและเริ่มคิดการเล่นไพ่นกกระจอกจำลองในหัวของเขา
ขณะที่หลิงรันถูกทิ้งไว้ที่ทางเข้าลานเขาจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเข็นรถด้วยตัวเองไปรอบ ๆ ลานเพื่อออกไปสังเกตรอบๆ
เมื่อเทียบกับการเดินปกติแล้วการเคลื่อนตัวไปมาบนรถเข็นนั้นใช้ความพยายามน้อยกว่า นี่เป็นเพราะการนั่งบนรถเข็นนั้นสบายกว่าและรถเข็นคนพิการก็เคลื่อนตัวได้เร็วกว่าขาของคนปกติด้วย
มันเป็นประสบการณ์ที่ดีมากที่ได้ใช้รถเข็นในช่วงเวลาสั้น ๆ
หลิงรันอดไม่ได้ที่จะปล่อยให้จินตนาการของเขาโลดแล่น ‘ถ้าทุกคนในทีมรักษาของฉันขยับไปมาบนรถเข็นทุกวันบางทีเราอาจจะสามารถทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพมากขึ้นก็ได้นะ
“หลิงรันนายอยากเล่นไพ่นกกระจอกไหม” หมอโจวถามหลิงรันด้วยความถ้อยคำที่ดูสุภาพกว่าปกติ ในขณะที่เขาพูดอย่างนั้นเขาก็ตัวแข็งไป
หลิงรันลังเลอยู่สองสามวินาที จากนั้นเขาก็มองไปที่สภาพแวดล้อมที่รกร้างและพยักหน้า “งั้นผมขอร่วมด้วย.”
“หือนายรู้วิธีเล่นไพ่นกกระจอกหรือไม่” หมอโจวรู้สึกประหลาดใจ
“ผมเคยเล่นมาก่อนตอนที่ผมยังเป็นนักเรียน”
หมอโจวตื่นเต้นขึ้นมาทันที “ เก่งมั้ย?”
หลิงรันคิดถึงมันและพูดว่า “ผมเล่นมันได้ดีกว่าเกมอื่น ๆ เล็กน้อยนะ”
“ดีเลยอย่างงั้น ” งั้นก็แสดงว่า? “
“ความน่าจะเป็นของผมที่จะชนะเกมไพ่นกกระจอกสูงกว่าเกมอื่น ๆ 5% ถึง 10%” หลิงรัน ตอบตามสถิติ
หมอโจวอดไม่ได้ที่จะนึกถึงครั้งที่หลิงหรันให้คำปรึกษาทางการแพทย์กับคนไข้ เมื่อหลิงหรันพูดน้ำเสียงของเขาฟังดูคุ้นเคยและไม่คุ้นเคยในเวลาเดียวกันและหมอโจวก็แทบจะรู้สึกเหมือนอยู่ในกะกลางคืน
หมอโจวอดไม่ได้ที่จะตัวสั่นและมีอาการขนลุกซู่ทั่วร่างกายของเขา
จากนั้นเขาก็มองไปที่หลิงรันอย่างเคร่งขรึมและถามว่า “เราจะเล่นไพ่นกกระจอกจนดึกเลยนะ คุณโอเคไหมกับเรื่องนี้”
“ไม่มีปัญหา.” เนื่องจากหลิงรันเป็นคนประเภทที่จะคิดอย่างรอบคอบก่อนจะตัดสินใจเขาจึงไม่ย้อนรอยง่ายๆ
“เมื่อพูดถึงการเล่นไพ่นกกระจอกสิ่งต่างๆเช่นการรับประทานอาหารการดื่มน้ำและการเข้าห้องน้ำถือเป็นเรื่องที่เสียเวลาคุณต้องใช้เวลาทุกนาทีให้คุ้มค่า และต้องไม่เสียเวลาไปกับสิ่งที่อาจใช้ไปกับการเล่นไพ่นกกระจอกนาย โอเคตามนี้ไหม”
“ไม่มีปัญหา.”
“แน่ใจหรือว่าเคยเล่นไพ่นกกระจอกมาก่อน”
“ใช่.”
“ ได้แล้วครับ” หมอโจวปัดโทรศัพท์ของเขาออกและโทรออก
ไม่นานหลังจากนั้นหมอเลย์ และเจิ้งเป่ย ก็มาถึงที่นี้เช่นกัน
“ฉันได้ยินมาว่าหลิงหรันอยากเล่นไพ่นกกระจอก?”หมอเลย์พูดพร้อมสะบัดมือไปมา ในขณะที่เขาเข้าไปในห้องรับรองและเขาดูเหมือนว่าเขากำลังรอดูหลิงรันเล่นไพ่นกกระจอกให้ดู
หมอโจวเม้มริมฝีปากของเขาและพูดว่า “ถ้าไม่มีอะไรแล้วแล้วเรามาเริ่มกันเลยดีกว่า”
เมื่อหมอเลย์หันไปทางที่หมอโจวชี้ไปเขาก็เห็นว่าหลิงรันกำลังเข็นรถเข็นของเขามาที่จุดของที่โต๊ะไพ่นกกระจอก หลิงหรันดึงเบรกมือ มันเป็นเรื่องที่เกิดขึ้นได้ยากมากที่จะเขาจะได้นั่งบนรถเข็นเช่นนี้เขาจึงพยายามใช้ฟังกชั่นของรถเข็นทั้งหมดอย่างคุ้มมค่า
หมอเล่ยจ้องไปที่หลิงรันสองสามวินาทีและกล่าวว่า “ไม่แน่นะว่า หลิงรันอาจได้รับการกระทบกระเทือนทางสมองตอนที่เขาล้มลงตอนนี้ เอาล่ะฉันขอแค่ส่วนแบ่งจากค่าผ่าตัดฟรีแลนซ์ของหลิงรันที่ทำการผ่าตัดก่อนหน้านี้ ถ้าภรรยาของฉันรู้ล่ะก็ เธอต้องขอร้องให้ฉันซื้อกระเป๋าอีกใบให้เธอแน่นอน “
เจิ้งเป่ยซึ่งเดินเข้ามาหลังจากหมอเล่ยตะโกนเรื่องบ้าบอเหล่านี้ออกมา มีรอยยิ้มขนาดใหญ่บนใบหน้าของเขา “ฉันต้องการเงินเพื่อจ่ายค่าเช่าด้วย”
“นายกำลังหาเงินค่าเช่าบ้านจากการเล่นไพ่นกกระจอกคุณไม่สบายหัวหรือเปล่า” หมอโจวหัวเราะออกมาดัง ๆ และเรียกเจ้าของฟาร์มสเตย์ก่อนจะพูดว่า “คุณครับผมขอชาสักหม้อหน่อยได้ไหมเราจะเริ่มเกมกันแล้ว”
เจ้าของฟาร์มสเตย์เข้าไปข้างหน้าห้อง จากนั้นเขาก็ถามว่า “พวกคุณอยากทานอะไรเป็นอาหารเย็นเมนูพิเศษของเราที่เป็นไก่ย่างหรือพวกคุณสามารถทานหม้อไฟหรือบาร์บีคิวก็ได้ … “
“ พวกเราเอาไก่ย่างแล้วกัน” หมอโจวพูด“ กลุ่มเรามีคนเยอะพอสมควรคุณขอไก่ย่างให้พวกเราก่อนแล้วกัน และช่วยเตรียมเนื้อย่างบาร์บีคิวให้นิดหน่อยด้วยนะ เพราะเผื่อว่าเราจะสั่งอาหารเพิ่ม “
“แน่นอนไม่มีปัญหา” เจ้าของฟาร์มสเตย์ เดินไปเตรียมอาหารและน้ำชาอย่างมีความสุข
หลิงรันเองก็ขึ้นพูดว่า “อย่างงั้นผมขอหมูย่างด้วยล่ะกันนะครับ”
“ แน่นอนค่ะ” เจ้านายเหลือบมองไปที่เท้าที่บาดเจ็บของหลิงหรันซึ่งยกสูงขึ้นและลดเสียงลง “คุณต้องการเนื้อหมูย่างป่าไหมการกินโปรตีนเยอะๆจะช่วยกระบวนการ การรักษาได้นะ”
“ไม่ล่ะครับ” หลิงรันปฏิเสธโดยไม่ต้องคิด จากนั้นเขาก็พูดว่า “เอาขาหมูที่อ้วนที่สุดมาให้ผม คุณจะย่างหรือจะตุ๋นมาก็ได้”
ในขณะนี้หลิงรัน คิดถึงหมอลู่
ตอนที่พวกเขาอยู่ในเมืองอู๋ซิน หมอลู่ได้ลองทำสูตรสำหรับตีนหมูทุกชนิดและทุกเมนูมันก็อร่อยมาก หลิงรันสงสัยว่าตีนหมูที่เสิร์ฟในฟาร์มสเตย์ของช่องเขาเสือกระโจมจะสามารถเทียบกับตีนหมูของหมอลู่ได้ไหม …
“มาเริ่มเกมกันเถอะ” หมอโจวไม่อยากเสียเวลาแล้ว เขาเรียกทุกคนมาที่โต๊ะไพ่นกกระจอก
หลิงรันจัยตัวไปข้างเก้าอี้ตัวหนึ่ง เขายังคงอยู่บนรถเข็นและวางเท้าที่บาดเจ็บไว้บนเก้าอี้ เขาแค่เคล็ดขัดยอกและสิ่งต่าง ๆ ไม่จำเป็นต้องซับซ้อนขนาดนี้ อย่างไรก็ตามเขาไม่มีทางเลือกนอกจากต้องเข้าเฝือก
เนื่องจากไหนเขาก็มาเที่ยวที่นี้แล้ว เขาก็อยากใช้เวลาให้คุ้มค่ากับที่นี้เช่นกัน จริงแล้วหลิงรันไม่ได้หวังอะไรมากมายสำหรับการมาร่วมทริปในครั้งนี้ และตอนนี้เขาก็เคล็ดขัดยอกอยู่ด้วยดังนั้นการตัดสินใจที่มานั่งเล่นไพ่นกกระจอกน่าจะเป็นเรื่องที่ดี
เขาตรวจสอบถ้วยชาอย่างละเอียดและล้างซ้ำ ๆ โดยใช้น้ำอุ่นที่ให้มา จากนั้นเขาก็วางใบชาไว้ในถ้วยน้ำชาก่อนที่จะเช็ดพื้นผิวของโต๊ะไพ่นกกระจอกและล้างกระเบื้องไพ่นกกระจอกสองชุดด้วยน้ำที่เหลือ
หมอโจวจ้าวเล่ยยและเจิ้งเป่ยมองเขาด้วยดวงตาเบิกกว้าง
สุดท้าย แต่ไม่ท้ายสุดหลิงรันได้ทุบกระเบื้องไพ่นกกระจอกและพื้นผิวของโต๊ะไพ่นกกระจอกด้วยเจลทำความสะอาดมือสูตรแอลกอฮอล์ที่เขามักจะพกติดตัวมาด้วยและสวมถุงมือ เมื่อพวกเขาล้างมือเสร็จกลุ่มคนอีกสองกลุ่มในฟาร์มสเตย์ได้เริ่มเกมของพวกเขาแล้ว
“มาเริ่มกันเลย.” หลิงรันเปิดเครื่องไพ่นกกระจอกอย่างจริงจัง
เสียงไพ่นกกระจอกที่รอคอยมานานกำลังสับไพ่ดังขึ้นจากเครื่องเล่นไพ่นกกระจอกอัตโนมัติ
คนอื่น ๆ จากโรงพยาบาลหยุนฮัวที่เพิ่งมาถึงเองก็ดูสนใจกับการเล่นในครั้งนี้มากพวกเขาดข้ามามารุมล้อมโต๊ะไพ่นกกระจอก
“หมอหลิงรู้วิธีเล่นไพ่นกกระจอกหรือไม่”
“ว้าวทำไมพวกคุณถึงวางเดิมพันจำนวนมหาศาลเช่นนี้ด้วยการเดิมพัน 5 หยวนผู้ชนะในเกมจะได้รับเกือบ 100 หยวน”
“ พวกคุณพยายามโกงเงินหมอหลิงหรือเปล่า?”
พยาบาลสาวที่เพิ่งมาถึงรู้สึกกังวลทันทีเมื่อเห็นเงินบนโต๊ะไพ่นกกระจอก
หมอเลย์หัวเราะออกมาดัง ๆ “ เนื่องจากหมอหลิงทำให้พวกเราช้าไปหมดมันยุติธรรมแล้วที่เราจะได้รับการชดเชยไม่ใช่เหรอ?”
“ ฉันรู้ดีว่าส่วนแบ่งนี้จะแบ่งกันยังไง” เจิ้งเป่ยกล่าวขณะที่กระเบื้องไพ่นกกระจอกเรียงแถวเรียบร้อยปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา สีหน้าของเขาเคร่งขรึม “ทุกอย่างยุติธรรมสำหรับเรื่องความรักและสงคราม หลิงรันอย่าโทษฉันที่หาเงินจากนายเลยนะ”
“ได้เลย” หลิงรันก็เงยหน้าขึ้นเช่นกัน
ต่อให้หลิงรันคล็ดขัดยอก เขาก็อาจจะสนุกกับทริปเที่ยวนี้ได้เช่นกัน นี่คือมุมมองของหลิงรันจากเรื่องนี้
สามสิบนาทีต่อมาแม้ว่าการแสดงออกของหลิงรันจะไม่เปลี่ยนแปลง แต่ใบหน้าของผู้เล่นอีกสามคนก็เปลี่ยนเป็นสีเข้มขึ้นและมืดลง
“เป็นไปได้อย่างไร”
“หลิงรัน นายพยายมปิดปังฝีมือของนายไว้หรอเนี่ย!”
“นายสามารถทำนายกระเบื้องในมือของเราได้ใช่ไหม”
เมื่อผู้เล่นอีกสามคนเห็นว่าธนบัตรในลิ้นชักเล็ก ๆ ข้างพวกเขาเหลือน้อยลงเรื่อย ๆ พวกเขาก็อยู่ในสภาพสับสน
หลิงรันจับจ้องไปที่โต๊ะไพ่นกกระจอกและพยายามอย่างเต็มที่ที่จะไม่คิดถึงสิ่งที่อยู่นอกพื้นผิวของโต๊ะไพ่นกกระจอก
เนื่องจากโต๊ะไพ่นกกระจอกเป็นรูปสี่เหลี่ยมจัตุรัสและสมมาตร หลิงรันจึงสามารถทนเล่นมันได้นานๆ แม้ว่าเขาจะชอบอยู่ในห้องผ่าตัดมากกว่า ถึงอย่างงั้นการเล่นเกมไผ่นกกระจอกก็ดีกว่านั่งอยู่เฉยๆ
“ลืมไปเถอะ ฉันหมดตัวแล้วหาคนอื่นมาเล่นแทนฉันด้วย” หมอเลย์ลุกขึ้นและถามว่า “ใครอยากรับช่วงต่อ?”
ทุกคนรอบตัวเขาส่ายหัวโดยพร้อมเพรียงกัน
แพทย์หนุ่มไม่ต้องการเสียเงินในขณะที่แพทย์สาวๆและพยาบาลไม่ต้องการให้หลิงหรันรู้ว่าพวกเธอเล่นไพ่นกกระจอกเป็นเพราะมันจะทำให้พวกเธอดูไม่ดี …
หมอเลย์ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากนั่งลง
“เฮ้อ ไม่มีใครกล้าเลยสินะ” จินตนาการของหมอเลย์ตอนนี้หมอเลย์คิดว่าเขาพลาดมากที่เข้ามาร่วมวงในการเล่นเกมนี้ด้วย