ในเวลานี้ธุรกิจขายคอร์สเรียนเติบโตมาถึงวงการบันเทิงแล้วหรือ?
แถมยังเพิ่มคอร์สภาษาถิ่นหานโจวอย่างภาษาอังกฤษมาด้วย?
ทันสมัยจริงๆ
นี่คือความคิดจากจิตใต้สำนึกของคนในวงการซึ่งเป็นเพื่อนกับนักร้องเหล่านี้
หลังจากนั้นทุกคนจึงเกิดความคิดอื่นๆ ตามมา ยกตัวอย่างเช่นช่วนนี้ราชวงศ์ปลามีความคิดว่าจะปล่อยเพลงภาษาอังกฤษ?
นี่ไม่ใช่เรื่องผิดปกติ
เพื่อการเติบโตในอาชีพ มักมีนักร้องจำนวนหนึ่งซึ่งเริ่มเรียนภาษาถิ่นทวีปอื่น หลังจากนั้นจึงปล่อยเพลงที่เกี่ยวข้อง
ยกตัวอย่างเช่นซุนเย่าหั่วซึ่งอุตส่าห์ร่ำเรียนภาษาฉี
ความรู้หลากหลายภาษานั้นนับว่าเป็นเรื่องที่ดีต่อตัวนักร้องเอง
“…”
ประสิทธิภาพสูงจริงๆ
หลินเยวียนกดไลก์ให้ทุกคน
เขากลับไม่รู้ ว่าซุนเย่าหั่วลากทุกคนเข้าไปในกลุ่มความสนใจภาษาอังกฤษด้วยเหตุนี้เอง และสมาชิกในราชวงศ์ปลาทุกคนถูกเชิญเข้ากลุ่ม
รวมไปถึงเว่ยห่าวอวิ้น
หลังจากเว่ยห่าวอวิ้นถูกลากเข้ากลุ่ม มองดูรายชื่อสมาชิก และตื่นเต้นดีใจ จับมือผู้จัดการส่วนตัวและเอ่ยอย่างมีความสุข
“ฉันเข้ากลุ่มราชวงศ์ปลาอย่างเป็นทางการแล้ว!”
ผู้จัดการก็ดีใจเช่นกัน “เห็นทีคุณได้รับการยอมรับจากราชวงศ์ปลาแล้ว”
“ฉันต้องเข้ากับทุกคนให้ได้!”
เว่ยห่าวอวิ้นกระตือรือร้นอยากเข้าร่วมราชวงศ์ปลา จึงพิมพ์ลงไปในกลุ่มทันที “ภาษาอังกฤษยากมากเลย!”
ทันใดนั้น
ในกลุ่มต่างตอบกลับมา
เจียงขุย ‘รู้สึกเหมือนกัน เรียนไปแป๊บเดียวก็อยากเทแล้ว’
เฉินจื้ออวี่: ‘ฉันไม่อยากดิ้นรน เรียนไม่ไหว’
ซุนเย่าหั่ว: ‘เฮ้อ เห็นทีชีวิตฉันคงถูกลิขิตมาให้ร้องเพลงภาษาอังกฤษไม่ได้ ออกเสียงได้แย่สุดๆ ’
จ้าวอิ๋งเก้อ ‘เรียนไปชั่วโมงหนึ่งก็ยอมแพ้แล้ว โชคดีที่ไม่ต้องสอบภาษานี้’
เว่ยห่าวอวิ้น ‘เรียนคงต้องเรียน อาจารย์เซี่ยนอวี๋บอกไว้แล้วว่าในอนาคตอาจได้ร้องเพลงภาษาอังกฤษ แถมฉันเห็นโมเมนต์วีแช็ตของทุกคนก็เขียนภาษาอังกฤษได้ดีมากเลยนะ ไม่เหมือนกับฉันที่เรียนอยู่ตั้งนานแต่กลับรู้แค่คำศัพท์ว่า lucky’
‘เรียนไม่ไหว’
‘ไม่มีโชคเลย’
‘ยากเกินไป’
‘สู้ๆ นะ’
‘บนโมเมนต์ที่เห็นคือลอกมาจากที่อื่น ถึงยังไงผมก็ยอมแพ้กับการร้องเพลงภาษาอังกฤษแล้ว’
ทุกคนมีท่าทีราวกับหมดเรี่ยวแรง
เว่ยห่าวอวิ้นตะลึง มองไปทางผู้จัดการด้วยความตื่นเต้น
‘ดีจริงๆ ทุกคนไม่อยากเรียนภาษาอังกฤษ งั้นถ้าฉันเรียนแล้วอาจารย์เซี่ยนอวี๋มีเพลงภาษาอังกฤษ ฉันจะเป็นคนเดียวที่ร้องได้ใช่ไหม? แบบนี้เรียกว่าสินค้าหายาก!’
‘…’
ผู้จัดการอ่านบทสนทนาในกลุ่ม ก่อนจะจ้องมองเว่ยห่าวอวิ้น รู้สึกเย็นวาบที่แผ่นหลัง
“ราชวงศ์ปลา สมคำร่ำลือจริงๆ ”
“อ๋า?”
เว่ยห่าวอวิ้นสับสน “มีอะไรผิดปกติหรือ?”
“ให้ตายสิ!”
ผู้จัดการเบ้ปาก “อยากเทแล้ว[2] ไม่อยากดิ้นรนอะไรนี่คำโกหกทั้งเพ เป็นอุบายในการหลอกลวงคู่แข่งของราชวงศ์ปลา พวกเขาแค่สร้างภาพว่าพวกเขายอมแพ้กับการเรียนภาษาอังกฤษเพื่อให้คุณตายใจ หรือไม่ก็ยอมแพ้ ที่จริงลับหลังพวกเขาแอบเรียนภาษาอังกฤษอย่างเอาเป็นเอาตาย!”
เว่ยห่าวอวิ้นตกตะลึง “ถึงขนาดนั้นเชียวหรือ?”
ผู้จัดการเบ้ปาก “สมัยคุณเป็นนักเรียน เคยเจอคนประเภทนี้ไหม?”
“คนประเภทนี้?”
“สมัยเรียน จะมีคนประเภทนี้ พวกเขาชอบพูดคำพวกจำพวก แย่แล้ว เมื่อวานฉันเล่นเกมทั้งวัน ไม่ได้ทบทวนบทเรียนเลย ตายแน่ครั้งนี้ทำข้อสอบไม่ได้ ฉันไม่ได้ฟังครูสอน ปรากฏว่าคะแนนสอบออกมา พวกเขากลับได้ที่หนึ่งไม่ก็ที่สอง”
เว่ยห่าวอวิ้นสะดุ้งโหยง “คุณพูดแบบนี้ เมื่อก่อนเด็กเรียนในห้องฉันก็เป็นแบบนี้บ่อยๆ ”
“พวกนี้คือตัวท็อปจอมตลบตะแลงในตำนาน!”
ผู้จัดการเอ่ยอย่างดุดัน “และคนอย่างราชวงศ์ปลา ก็คือตัวแทนของพวกตัวท็อปจอมตลบตะแลงนี่แหละ เห็นทีสงครามภายในราชวงศ์ปลาน่าจะเลือดสาดมาก!”
“คุณก็พูดเกินไป พูดซะทุกคนเป็นพวกหน้าเนื้อใจเสือ”
เว่ยห่าวอวิ้นปัดมือ ผู้จัดการคนนี้เก่งทุกอย่าง แต่เธอชอบมีข้อกังขา ขบคิดอย่างซับซ้อนมากเกินไป
……
อีกด้านหนึ่ง
เจียงขุยวางโทรศัพท์มือถือลง หยิบหนังสือ ‘ไวยากรณ์ภาษาอังกฤษเบื้องต้น’ มาอ่านอย่างตั้งใจ อ่านไปพลางจดบันทึก
สมุดข้างแขนของเธอบันทึกอัดแน่นไปด้วยความรู้
จ้าวอิ๋งเก้อวางโทรศัพท์ลง บอกกับผู้จัดการว่า “พรุ่งนี้เชิญอาจารย์ภาษาอังกฤษมาให้ฉันด้วยค่ะ หลังจากนี้ปฏิเสธโฆษณาไปตามความเหมาะสม”
ขณะที่พูด เธอก็เปิดภาพยนตร์จากหานโจว พร้อมกับเลือกคำบรรยายภาษาอังกฤษ
ซย่าฝานวางโทรศัพท์มือถือลง พร้อมกับท่องจำ ‘สัทอักษร’ อย่างชำนิชำนาญ
เฉินจื้ออวี่วางโทรศัพท์ลง มองไปยังเพื่อนชาวหานโจว “สอนวิธีการร้องเพลงภาษาอังกฤษให้ฉันต่อ”
ซุนเย่าหั่ววางโทรศัพท์มือถือลง คลี่ยิ้มบาง และพูดออกมาเป็นภาษาอังกฤษ
“ทูยังทูซิมเพิล[1]”
มีปัญหาเรื่องการออกเสียงที่ไหน?
เป็นเช่นนี้
ผ่านไปหลายวัน
หลังจากหลายวันผ่านไป จู่ๆ หลินเยวียนก็เรียกนักร้องราชวงศ์ปลามายังบริษัท
เว่ยห่าวอวิ้นก็ถูกเรียกมาเช่นกัน
เว่ยห่าวอวิ้นไม่ใช่นักร้องของสตาร์ไลท์
แต่เห็นได้ชัด เว่ยห่าวอวิ้น ‘ตัวอยู่ที่ค่ายเฉา ทว่าใจอยู่ที่ฮั่น[2]’ แล้ว
นี่เกี่ยวข้องกับเรื่องที่สัญญาของเว่ยห่าวอวิ้นซึ่งกำลังจะหมดอายุลง
เธอสามารถเข้าสังกัดสตาร์ไลท์ได้ก็ต่อเมื่อสัญญาสิ้นสุดลงอย่างเป็นทางการเท่านั้น
“พี่ผู้ช่วยคะ ขอแอบถามหน่อยได้ไหม อาจารย์เซี่ยนอวี๋เรียกพวกเรามาทำไมเหรอคะ”
เว่ยห่าวอวิ้นลอบถามกู้ตงซึ่งเป็นผู้ช่วยของเซี่ยนอวี๋
กู้ตงยิ้มบาง “น่าจะอยากทดสอบระดับภาษาอังกฤษของพวกคุณค่ะ”
เว่ยห่าวอวิ้นตกตะลึง!
เธอพยายามอย่างหนักเพื่อเรียนภาษาอังกฤษ ในวันนี้ชะตาลิขิตให้เธอมาสร้างความประทับใจอย่างลึกซึ้งให้กับอาจารย์เซี่ยนอวี๋!
ห้านาทีผ่านไป
หลินเยวียนเข้ามาในห้องทำงาน
นักร้องในราชวงศ์ปลาต่างมองไปยังเซี่ยนอวี๋
หลินเยวียนเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “รบกวนเวลาของทุกคนสักหน่อย ประเด็นคือผมอยากรู้ว่าระดับภาษาอังกฤษของแต่ละคนไปถึงไหนแล้ว ที่นี่มีข้อความภาษาอังกฤษง่ายๆ อยู่ ทุกคนลองมาอ่านหน่อยครับ ใครอ่านก่อนดี”
“ฉันก่อนค่ะ!”
เว่ยห่าวอวิ้นเอ่ยอย่างกระตือรือร้น
หลินเยวียนพยักหน้า “ตรงไหนอ่านไม่ออกข้ามได้เลยครับ”
เว่ยห่าวอวิ้นหยิบข้อความนั้นขึ้นมา ก่อนจะอ่านอย่างตะกุกตะกัก “Today is…Sunday，Ben and his คุณลุง，Jack…are making…”
ต้องบอกว่าเว่ยห่าวอวิ้นเรียนรู้ได้เร็วมาก
ในข้อความนี้ มีคำที่เธอไม่รู้เพียงห้าคำ ส่วนคำอื่นๆ เธอรู้ แต่ลืมว่าอ่านอย่างไร จึงใช้ภาษากลางมาแทนที่
เมื่ออ่านจบ เว่ยห่าวอวิ้นจึงคลี่ยิ้ม
การอ่านของเธอนั้นไม่ดีพอ และการออกเสียงของเธอก็เละเทะ ทว่าสำหรับคนที่เรียนภาษาอังกฤษมาเพียงไม่กี่วัน ระดับนี้นับว่ายอดเยี่ยมมากแล้ว
ครูสอนภาษาอังกฤษซึ่งเพิ่งจ้างมานั้นชื่นชมว่าเธอมีพรสวรรค์ที่ดี
หลินเยวียนพยักหน้า “ไม่เลว คนต่อไปใครครับ เราจะเปลี่ยนข้อความ ระดับความยากไม่แตกต่างกันมาก”
“ฉันแล้วกันค่ะ”
เจียงขุยเอ่ย
หลินเยวียนพยักหน้า
“Hi Lucy，I was glad to get your e-mail，Let me tell you some-thing about my family…”
ดวงตาของเว่ยห่าวอวิ้นเบิกกว้างทันใด!
เจียงขุยบอกในกลุ่มแช็ตว่าเทภาษาอังกฤษแล้วไม่ใช่หรือไง?
อ่านได้ดีมากจริงๆ !
ในเวลานั้น จู่ๆ เว่ยห่าวอวิ้นก็สังเกตเห็นรอยคล้ำใต้ตาของเจียงขุย จากรอยคล้ำใต้ตานี้ เธอแทบจินตนาการได้ถึงภาพของเจียงขุยซึ่งอดตาหลับขับตานอนเพื่อเรียนภาษาอังกฤษได้เลย
หลังจากนั้น
จ้าวอิ๋งเก้อ ซย่าฝาน และคนอื่นๆ ต่างทยอยกันอ่าน
โดยพื้นฐานแล้วล้วนอ่านได้อย่างคล่องแคล่ว
โดยเฉพาะอย่างยิ่งซุนเย่าหั่วและเฉินจื้ออวี่ ซึ่งไม่เพียงอ่านข้อความได้อย่างคล่องแคล่ว แต่ยังออกเสียงได้อย่างชัดเจน ถ้าหากไม่รู้คงคิดว่าพวกเขาเป็นชาวหานโจว…
เว่ยห่าวอวิ้นสับสนเหลือเกิน
เธอมองไปยังทุกคนซึ่งมีรอยคล้ำใต้ตาด้วยความงุนงง
พวกคุณบอกว่าภาษาอังกฤษยากมากไม่ใช่หรือ?
พวกคุณบอกว่ายอมแพ้แล้วไม่ใช่หรือ?
พวกคุณบอกว่าไม่คิดจะร้องเพลงภาษาอังกฤษไม่ใช่หรือ?
ทันใดนั้นเธอก็นึกขึ้นได้ถึงคำพูดซึ่งผู้จัดการส่วนตัวเอ่ยเตือนเมื่อหลายวันก่อน ตอนนั้นเธอยังหัวเราะเยาะ บอกว่าผู้จัดการสงสัยมากเกินไป แต่ตอนนี้เธอกลับตกตะลึง…
นี่คือราชวงส์ปลาสินะ?
คนกลุ่มนี้น่ากลัวจริงๆ !
และในแววตาที่พวกซุนเย่าหั่วมองประเมินกันนั้น ต่างคนต่างไร้ซึ่งความประหลาดใจ หรือแม้แต่การเย้ยหยัน ราวกับพวกเขาคาดการณ์สถานการณ์ที่เกิดขึ้นไว้ล่วงหน้าแล้ว
เว่ยห่าวอวิ้นชักจะเริ่มสงสัยในชีวิตขึ้นมาแล้วสิ
[1] ทูยังทูซิมเพิล หรือ Too young, too simple มาจากคำพูดของเจียงเจ๋อหมิน (อดีตประธานาธิบดีจีน) ขณะตำหนินักข่าวชาวฮ่องกง ภายหลังจึงกลายเป็นคำพูดอมตะของเขา และกลายเป็นคำแสลงอินเทอร์เน็ต เปรียบเปรยถึงการมีความคิดและมุมมองที่ตื้นเขินและไร้เดียงสา
[2] ตัวอยู่ที่ค่ายเฉา ทว่าใจอยู่ที่ฮั่น เปรียบเปรยถึงความซื่อสัตย์และภักดีต่อเจ้านายเดิม อ้างอิงถึงกวนอวี่ (กวนอู) จากเรื่องสามก๊ก ซึ่งถูกนำตัวไปยังรัฐเว่ย (วุยก๊ก) ซึ่งมีเฉาเชา (โจโฉ) เป็นผู้นำ