บทที่ 539 สายเลือดเกิดการเปลี่ยนแปลง ความฮึกเหิมของหานเจวี๋ย
[จำเป็นต้องหักอายุขัยหนึ่งหมื่นล้านปี จะดำเนินการต่อหรือไม่]
ดำเนินการต่อ!
[ขณะนี้ไม่มี]
หานเจวี๋ยโล่งอก จากนั้นก็ตัดสินใจยอมรับคำขอเข้าฝัน
เขาเข้าสู่แดนความฝันในชั่วพริบตา
เขาอยู่ในห้วงอากาศมืดสนิท ด้านหน้ามีแสงทองวูบไหว เสียงคำรามดังต่อเนื่อง สั่นสะเทือนแก้วหู
หานเจวี๋ยเพ่งมอง ฉิวซีไหลในรูปลักษณ์พุทธรูปทองกำลังต่อสู้อยู่ มารสวรรค์นับไม่ถ้วนล้อมโจมตีเขา ราวกับฝูงมดรุมแทะช้าง เป็นฉากที่ตระการตายิ่ง
แสงธรรมบนร่างฉิวซีไหลเดี๋ยวมืดเดี๋ยวสว่าง สายตาเขาจับจ้องมารสวรรค์ที่ร่างกายสูงใหญ่กำยำอยู่ตลอด
มารตนนี้มีเพลิงทมิฬลุกท่วมร่าง สามเศียรแปดกร หน้าตาโหดเหี้ยมชั่วร้าย ผมยาวปลิวชี้ขึ้น เหมือนอสูรในเทวตำนาน ร่างกายสีดำสนิท มัดกล้ามบนร่างปูดหนาเหมือนเกราะเหล็ก เปี่ยมด้วยพลังทำลายล้างทางสายตา
มองจากที่ไกลๆ การต่อสู้ระหว่างฉิวซีไหลและมารมรรคาสวรรค์ราวกับศึกเทพมารในตำนานบรรพกาล ส่วนมารสวรรค์ที่อยู่รอบข้าง เป็นเพียงภูตมารวิญญาณร้าย ที่รุมล้อมคอยกัดกินร่าง
“หานเจวี๋ย ข้ามิใช่คู่ต่อสู้ของมารมรรคาสวรรค์ อริยะรายอื่นเนื่องจากยอมสละดวงชะตามรรคาสวรรค์ จึงไม่อาจให้ความช่วยเหลือได้ เจ้ารีบมาเถิด! หากข้าสิ้นชีพ มรรคาสวรรค์จะตกอยู่ในอันตราย!”
เสียงของฉิวซีไหลดังก้องอยู่ในหูหานเจวี๋ย น้ำเสียงร้อนรน
หานเจวี๋ยตอบอย่างสงบนิ่ง “ข้าทราบแล้ว รอข้าเตรียมการเรียบร้อยแล้วจะไป”
“เตรียมการอันใด”
“เตรียมวิธีสังหารมารมรรคาสวรรค์”
“เป็นไปไม่ได้ แม้แต่ข้ายังสังหารเขาไม่ได้ เจ้าทำได้แค่ร่วมมือกับข้าโจมตีเขาให้ล่าถอยไปเท่านั้น!”
“นั่นน่ะเจ้า แต่ข้าคิดว่าข้าทำได้”
“เจ้า…”
“เอาเช่นนี้เถิด หากเจ้าตาย ข้าจะเกื้อกูลสำนักพุทธ ลงมือช่วยเมื่อสำนักพุทธพบอันตราย ถือเสียว่าทดแทนบุญคุณในอดีตให้เจ้า เจ้าดูแลศิษย์ของข้า ข้าดูแลศิษย์ของเจ้า”
กล่าวจบ หานเจวี๋ยก็สลายแดนความฝันทันที จิตรับรู้กลับสู่ความเป็นจริง
เขาฝึกบำเพ็ญต่อ
ช่วยฉิวซีไหลเช่นนั้นหรือ
ยังไม่ใช่ตอนนี้!
หากว่าถึงเวลาฉิวซีไหลลอบโจมตีเขาเล่า
แม้ว่าจะแค่มีความเป็นไปได้ หานเจวี๋ยก็ไม่ยอมเสี่ยงอยู่ดี
เขาเชื่อว่าฉิวซีไหลจะเอาตัวรอดได้ มีประโยคหนึ่งกล่าวไว้มิใช่หรือ
คนชั่วมักอยู่ก่อกรรมได้นับพันปี
….
ณ ทะเลทรายกว้างไกลไร้ขอบเขต พายุทรายปลิวท่วมฟ้า เสียงเข่นฆ่าร้องคำรามแว่วดังไม่ขาดหู
มองเห็นหานมิ่งและหานทั่วถูกมารสวรรค์หลายพันตนรุมล้อม ต่อสู้จนโลหิตไหลนอง
หานทั่วมีบาดแผลทั่วร่าง กระบี่ในมือเต็มไปด้วยรอยบิ่นเว้า หากเป็นเช่นนี้ต่อไป ไม่ช้าก็เร็วเขาจะสิ้นชีพด้วยน้ำมือของมารสวรรค์
“เจ้าหนีไปก่อน ข้าจะรั้งพวกเขาไว้!”
ทันใดนั้นหานมิ่งก็ตะโกนขึ้นมา สองแขนอ้ากางออก พลังเวทก่อตัวเป็นสายฟ้าขึ้นมาทีละเส้นๆ เข้าพัวพันมารสวรรค์เหล่านั้น คล้ายตรวนสายฟ้าที่ก่อตัวเป็นใยแมงมุม
หานทั่วเอ่ยด้วยน้ำเสียงร้อนรน “ข้าทิ้งท่านไปไม่ได้!”
“รีบไปซะ! ถ้าเจ้าไป ข้าถึงจะมีทางเอาตัวรอด ตอนนี้เจ้าเป็นแค่ตัวถ่วงข้า!”
หานมิ่งเอ่ยอย่างหมดความอดทน มารสวรรค์หลายพันตนดิ้นรนอย่างบ้าคลั่ง เสียงคำรามก้องฟ้าสะเทือนปฐพี ทำให้คนใจสั่น
หานทั่วกัดฟัน หันหลังจากไป
มองเห็นแผ่นหลังของเขาห่างออกไป หานมิ่งก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอก
รอจนกระทั่งหานทั่วหายลับขอบฟ้าไป ตัวเขาถึงได้ผ่อนคลาย มารสวรรค์แต่ละตนดิ้นรนหลุดพ้นจากตรวนสายฟ้า พุ่งเข้าใส่เขาอีกครั้ง
หานมิ่งเผยรอยยิ้มเศร้าสร้อย เอ่ยพึมพำ “ข้าได้ชดใช้หนี้ชีวิตที่ติดค้างท่านแล้ว”
วินาทีต่อมา แววตาเขาแปรเปลี่ยนเป็นดุร้าย
“ข้าหานมิ่งมีชีวิตอยู่มาสองชาติ ไหนเลยจะยอมตายอยู่ที่นี่”
“ถ้าต้องตาย ข้าก็จะตายอย่างยิ่งใหญ่สะท้านสะเทือน!”
ตูม!
เขากระตุ้นมรรคผล ระเบิดพลังเวท รัศมีเรืองรองดั่งสายรุ้ง
ปราณกระบี่แต่ละสายพุ่งออกมารวมตัวกันกลางอากาศ กลายเป็นเงากระบี่นับหมื่นนับพันเล่ม กวาดผ่านไปทั่วสารทิศ
มารสวรรค์ทั้งหมดหลุดจากตรวนสายฟ้า มุ่งเข้าสังหารหานมิ่ง แทบจะท่วมทับเขาแล้ว
หานมิ่งใช้มือต่างกระบี่ พยายามทุ่มพลังฟาดฟันสังหาร
มารสวรรค์สี่ปีกหัวพยัคฆ์ร่างมนุษย์ตนหนึ่งถูกหานมิ่งผ่าเป็นสองซีก แต่ในไม่ช้า ร่างกายก็สมานรวมตัวกันอีกครั้ง แผลหายเป็นปลิดทิ้ง
สถานการณ์เช่นนี้ปรากฏขึ้นอย่างต่อเนื่อง หานมิ่งขมวดคิ้วแน่น จนถึงตอนนี้มารสวรรค์กลุ่มนี้ยังไม่มีตนไหนตายอย่างแท้จริงเลย
ความรู้สึกสิ้นหวังคืบคลานเข้าสู่หัวใจของหานมิ่ง
ครั้งนี้คงต้องตายจริงๆ แล้ว!
“โฮก….”
เสียงคำรามน่าหวาดผวาดังกึกก้องขึ้น น่ากลัวกว่ามารสวรรค์ทั้งหมดที่อยู่ในละแวกนี้
เหล่ามารสวรรค์พบพานกับศัตรูตัวฉกาจ ต่างหันหน้าไปมอง หานมิ่งเองก็ทอดสายตามองออกไปเช่นกัน
มองเห็นเงาดำสูงหมื่นจั้งน่าพรั่นพรึงร่างหนึ่ง รูปลักษณ์คล้ายมารสวรรค์ยิ่ง แผ่รัศมีอำนาจแกร่งกล้า มันกำลังพุ่งตรงเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
ถ้ามองให้ดี ใต้ร่างเงาดำสูงหมื่นจั้งตนนี้มีเงาร่างมนุษย์เล็กจ้อยอยู่ร่างหนึ่ง เป็นหานทั่ว
เงาดำสูงหมื่นจั้งผุดขึ้นเหนือศีรษะของหานทั่ว หานทั่วพุ่งดิ่งเข้าหามารสวรรค์ ผมดำสยายยุ่งเหยิง ราวกับถูกมารร้ายยึดร่าง
“เด็กคนนี้…”
หานมิ่งตกตะลึงจนหน้าถอดสี ไม่กล้าเชื่อสายตาตัวเอง
พลังอำนาจนี้ช่างแข็งแกร่งนัก!
แม้ว่าจะอยู่ห่างไกลกันปานนี้ก็ยังทำให้เขารู้สึกหวาดหวั่นได้ตามสัญชาตญาณ
“หรือจะเป็นพลังที่เขามอบให้”
หานมิ่งแสดงสีหน้าซับซ้อน
หากเป็นเขา เช่นนั้นทุกสิ่งอย่างก็อธิบายได้อย่างกระจ่างแล้ว
สุดท้ายก็ยังติดหนี้ชีวิตท่านอยู่ดี
เฮ้อ
….
นับตั้งแต่ฉิวซีไหลมาเข้าฝัน ผ่านมาเก้าปีแล้ว
นอกเขตเซียนร้อยคีรีมีมารสวรรค์เพ่นพ่านอยู่ไม่น้อยเลย มารสวรรค์ล้วนมีสติปัญญา เพียงแต่วิธีสื่อสารแตกต่างไปจากสิ่งมีชีวิตมรรคาสวรรค์เท่านั้น เมื่อไม่อาจบุกทลายเขตเซียนร้อยคีรีได้ พวกมันจึงตระหนักได้ว่าที่นี่อาจจะมีสมบัติวิเศษหรือผู้ทรงพลังแห่งแดนเซียนอยู่
ทัพมารสวรรค์มาเยือนแดนเซียน มีภารกิจคือทำลายล้างสิ่งมีชีวิตทุกชนิด!
จากนั้นมารสวรรค์ก็เริ่มประจำการอยู่ที่เขตเซียนร้อยคีรี บรรดาศิษย์สำนักซ่อนเร้นเองก็เริ่มหวั่นวิตกขึ้นมา
มหันตภัยครั้งนี้แตกต่างจากที่ผ่านมาอย่างเห็นได้ชัด สำนักซ่อนเร้นจะยังป้องกันตัวได้หรือไม่
“ที่ก่อนหน้านี้อริยะรวมตัวสู่สำนักเต๋า ต้องเกี่ยวกับเรื่องมารสวรรค์แน่”
“ข้าเคยได้ยินสิ่งมีชีวิตที่ผ่านทางมาบอกว่าสิ่งมีชีวิตในแดนเซียนถูกทำลายล้างแล้ว”
“ได้ยินว่ามารสวรรค์เกิดจากความโกลาหลวุ่นวาย เป็นอมตะฆ่าไม่ตาย”
“เจ้าสำนักยังไม่พูดอะไรเลย พวกเราก็สงบใจฝึกบำเพ็ญกันเถอะ”
“กลัวก็แต่ว่าหากมารสวรรค์เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ มีปริมาณมหาศาลอาจเพียงพอจะทำลายค่ายกลอาณาเขตเต๋าของพวกเราได้น่ะสิ”
“กลัวอะไรกัน รีบใช้เวลาฝึกบำเพ็ญเข้าเถอะ อย่าเอาแต่หวังพึ่งการคุ้มครองจากเหล่าศิษย์สืบทอดและท่านเจ้าสำนักเลย พวกเราก็ต้องพยายามกันบ้าง!”
….
ขณะที่เหล่าศิษย์สำนักซ่อนเร้นกำลังถกเถียงพูดคุยกันอยู่นั้น ภายในอารามเต๋า หานเจวี๋ยก็กำลังตรวจดูจดหมายอยู่
[ฉิวซีไหลสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์ลึกลับ ได้รับบาดเจ็บสาหัส]
[จักรพรรดิสวรรค์สหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์ลึกลับ] x1244
[หานทั่วบุตรชายของท่านเนื่องจากถูกกระตุ้นด้วยปัจจัยทางอารมณ์ สายเลือดเกิดการเปลี่ยนแปลง]
[จักรพรรดินีผืนพิภพสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์ลึกลับ] x493
[ฉิวซีไหลสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์ลึกลับ มรรคจิตได้รับความเสียหาย กายพุทธะแตกสลาย]
[สือตู๋เต้าสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์ลึกลับ] x 879210
[หลี่เต้าคงสหายของท่านเผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์ลึกลับ] x903277
….
ฉิวซีไหลน่าสังเวชจริงๆ!
หานเจวี๋ยแสดงความเห็นใจอยู่ในใจ แต่เขาจำเป็นต้องมั่นคงเข้าไว้
อีกทั้งฉิวซีไหลไม่เคยให้ความช่วยเหลือเขา แค่เคยช่วยสหายรักของเขาเท่านั้น ตอนนี้ยังคิดปองร้ายหานเจวี๋ยอีก
การตอบแทนยิ่งใหญ่ที่สุดที่หานเจวี๋ยให้ได้ก็คือในอนาคตจะช่วยเหลือสำนักพุทธสักครั้ง แต่จะให้ไปช่วยฉิวซีไหลตอนนี้ นั่นเป็นเรื่องที่มีทางเกิดขึ้นแน่
ต้องกล่าวเลยว่า การโจมตีจากมารสวรรค์ครั้งนี้ส่งผลกระทบเป็นวงกว้าง มีเค้าของมหาเคราะห์ไร้ขอบเขตมากยิ่งนัก
เมื่อไล่อ่านลงไป เหล่าสหายล้วนต่อสู้กับมารสวรรค์
ความฮึกเหิมของหานเจวี๋ยถูกปลุกเร้าขึ้นมา
ออกไปต่อสู้หาความบันเทิงดีหรือไม่นะ
ไม่ได้!
ต้อง…มั่นคงไว้!
สังหารมารมรรคาสวรรค์ให้ได้ในเสี้ยววินาทีก่อนค่อยว่ากัน มิเช่นนั้นหากตบะที่บำเพ็ญมาสี่หมื่นปี สูญเปล่าไปในเวลาอันสั้น เช่นนั้นก็น่าอับอายเกินไปแล้ว
หานเจวี๋ยสูดหายใจเข้าลึกๆ สงบสติอารมณ์
เขาพลันบังเกิดความสงสัยอย่างหนึ่งขึ้น
เบื้องหลังมารสวรรค์ในครั้งนี้จะมีแผนร้ายอันยิ่งใหญ่อยู่หรือไม่
จักรพรรดิสวรรค์อยู่ที่แดนเทพหวนปัจฉิมก็เผชิญกับการโจมตีจากมารสวรรค์เช่นกัน…
หรือว่ามหันตภัยครั้งนี้จะมิใช่เพียงหายนะของแดนเซียนเท่านั้น
………………………………………………………………