EP 512
By loop
ผู้อำนวยการฮวง ยืนอยู่ข้างน้ำพุและมองไปที่หงษ์ตัวใหญ่ในน้ำพุ มันมักจะวิ่งไล่เด็กที่เข้ามาเล่นบริเวณนำพุเป็นประจำ …
ผู้อำนวยการฮวงเองแสดงใบหน้าที่เคร่งขรึมออกมา
เขาเพียงแค่ดึงใบไม้ออกมาแล้วใส่เข้าไปในปากของเขา ในขณะที่เขาเคี้ยวมันเบา ๆ เขาก็ค่อยๆพูดว่า “หงษ์ตัวนี้มีชื่อว่าจ้าวน้ำหอมสินะ?”
“ใช่มันมีชื่อว่าจ้าวน้ำหอมหมอหลิงตั้งชื่อให้” บุคคลที่ติดตามผู้อำนวยการฮวงคือ เกาเหม่ยเขาเป็นตัวแทนขายยา
เขาหลังค่อมเล็กน้อยและมีรอยแผลเป็นจากสิวที่กระจายอยู่ทั่วไปใบหน้าของเขา ในบรรดาตัวแทนขายยามากมายเกาเหม่ย เป็นคนที่มีน่าตาที่ดูน่าเกลียดที่สุด
อย่างไรก็ตามเกาเหม่ยเองก็เป็นตัวแทนขายยาที่ดีที่สุดในกลุ่ม เนื่องจากร่างกายของเขาค่อนข้างอ่อนแอเขาจะอ้วกทุกครั้งที่ดื่มไวน์ปลอมนั่นจึงทำให้เขาสามารถทดลองไวน์ปลอมได้ แพทย์ชอบนำเขาออกมา แม้ว่าความอดทนของเขาสำหรับไวน์แท้จะเป็นเพียงแค่ปานกลาง แต่ก็ไม่มีใครสนใจ
ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา ผู้อำนวยการฮวง ก็เริ่มรักษาสุขภาพของเขา
ถ้าเขาจะดื่มไวน์เขาจะดื่มไวน์แท้เท่านั้น นั่นเป็นความต้องการขั้นพื้นฐานที่สุดในการรักษาสุขภาพ
ผู้อำนวยการฮวงเองพา เกาเหม่ยมาในวันนี้เพราะเขาต้องการไปดื่มแอลกอฮอล์สักหน่อย เขาเม้มริมฝีปากและพูดว่า “ฉันต้องบอกว่าชื่อที่หลิงรันตั้งให้นั้นช่างไพเราะเหลือเกิน”
“คุณกำลังพูดถึง … จ้าวน้ำหอม?”
“ ใช่ … เมื่อเนื้อหงษ์เริ่มสุกแล้วกลิ่นหอมอบอวลไปทั้งลานจริงๆ” จิตใจของผู้อำนวยการฮวงเต็มไปด้วยความทรงจำ “ตอนเด็ก ๆ ฉันเคยไปชนบทเพื่อไปเป็นหมอรักษาคนในหมู่บ้านคนในหมู่บ้านจะฆ่าหงษ์ตัวใหญ่และเรากินเนื้อกับไวน์ขาวรสชาติดีมาก”
เกาเหมิงตกตะลึงขณะมองไปที่น้ำพุ หงษ์ขาวพยายมร้องขู่ขณะที่มันพยายามไล่ตามเด็กที่สูง 3.5 ฟุตและสวมชุดนักเรียนประถมหยุนหัว
เกาเหม่ยกัดฟัน การรับรู้อย่างเฉียบพลันของตัวแทนขายยาทำให้เขารับรู้ถึงสิ่งผิดปกติ “ให้ฉันไปคว้ามัน … “
“คุณจะสามารถเอาชนะ จ้าวน้ำหอมได้แน่หรอ” ผูอำนวยการฮวง มองลงไปที่เกาเหม่ย ซึ่งสูงเพียง 5.5 ฟุต
เกาเหมิงตกตะลึง “อย่างงั้นผมควรเรียกเพื่อนมาช่วยไหม … “
“เรียกเพื่อนสองสามคนไปซื้อหงษ์ที่ตลาดไม่ได้เหรอ” ผู้อำนวยการฮวงมองไปที่หัวของเกาเหม่ย เขาเองต้องได้รับความทุกข์ทรมานจากไวน์ปลอมมาเป็นเวลานานและเขาก็ถอนหายใจก่อนที่เขาจะกล่าวว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้มีคนส่งไวน์ขาวอายุสามสิบปีใหม่ให้และได้รับสองสามกล่องเม้าไท่ และฉันจะจัดงานเลี้ยงให้”
“ แน่นอนครัย” เกาเหมิงตอบตกลงอย่างรวดเร็ว
การเป็นตัวแทนขายยาคือการให้บริการผู้คนที่แตกต่างกันไปตามความต้องการ สำหรับผู้อำนวยการแผนกเช่น ผู้อำนวยฮวง ตัวแทนขายยาจะต้องพิจารณาถึงวิธีการให้บริการที่ดีที่สุดก่อนที่เขาจะพิจารณาผลลัพธ์ หากเขากำลังเผชิญหน้ากับผู้อำนวยการแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลรองเขาจะต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่แตกต่างไปจากเดิมอย่างสิ้นเชิงและเขาอาจต้องพิจารณาด้วยว่าผู้อำนวยการแผนกนั้นขอให้เขาซื้อหงษ์มาเพื่ออะไรกัน
“เฮ้อ … ” ผู้อำนวยการฮวงถอนหายใจเฮือกใหญ่
“ ผู้อำนวยการแผนกฮวง?”
“เรากำลังมีปัญหา” ผู้อำนวยการฮวงส่ายหัวก่อนที่จะดึงใบไม้อีกใบใส่ปากแล้วเคี้ยวเบา ๆ
“เกิดอะไรขึ้น?” เกาเหม่ยอดไม่ได้ที่จะมองไปที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน
ในขณะนั้น ผู้อำนวยการฮวงไม่ใช่คนเดียวที่อยู่ข้างนอก มีแพทย์จำนวนมากอยู่กลางแจ้ง
นั่นคือลักษณะของแผนกฉุกเฉิน หากไม่มีผู้ป่วยมาช่วงนี้ งานต่างๆของแผนกนี้ก็จะว่างเอามาก
แผนกฉุกเฉินบางแห่งในโรงพยาบาลขนาดเล็กมักจะไม่มีผู้ป่วยเข้ามาหลังจากผ่านไปทั้งวัน ในบางครั้งเช่นนั้นแพทย์สามารถออกไปเที่ยวหรือรักษาโรคริดสีดวงทวารได้เท่านั้น
แผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวได้รับการยกระดับเป็นศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน โดยทั่วไปแล้วพวกเขาจะมีคนไข้มาหาตลอดเวลา
อย่างไรก็ตามสัดส่วนของผู้ป่วยต่อแพทย์ลดลงและแพทย์เหล่านั้นก็จะตกงาน
ในช่วงสายโดยเฉพาะในทีมรักษาของ หลิงรันที่ไม่ได้ทำการผ่าตัด โจวซินเยียน และหยูหยวน ทั้งสองช่วยแผนกฉุกเฉินอย่างแข็งขันและยังช่วยลดภาระงานของแพทย์ แตกต่างจากแพทย์ฉุกเฉินทั่วไปหลังจากติดตามหลิงรัน ไปรอบ ๆ เพื่อทำการผ่าตัดเป็นระยะเวลาหนึ่ง โจวซินเยียน และ หยูหยวนมีความคิดที่จะหาผู้ป่วยมาฝึกฝนทักษะของพวกเขาบ้าง
ทั้งคู่ขาดทักษะในการผ่าตัดและอาจเรียกกว่ายังอยู่ในช่วงฝึกฝน ไม่ใช่แพทย์ทุกคนที่สามารถรักษาสถานะนั้นไว้ในแผนกฉุกเฉินได้
“คุณไม่เข้าใจแผนกฉุกเฉินที่ไม่สามารถอยู่เฉยๆได้” ผู้อำนวยการฮวงพึมพำกับตัวเองและพูดว่า “เมื่อแผนกฉุกเฉินไม่ได้ใช้งานมันเป็นเรื่องง่ายที่จะเกิดเหตุการณ์สำคัญขึ้น”
“ทำไม?” เกาเหม่ยถึงกับมึนงงไปเลย
“ในแง่ของอัตราส่วนประชากรของหยุนหัวจำนวนผู้ป่วยฉุกเฉินต่อเดือนเป็นจำนวนที่แน่นอนเราจะต้องเผื่อวันว่างนี้ไว้สักวันในอนาคต” ในขณะที่ ผุ้อำนวยการฮวงพูดเขาชี้ไปที่ลานเครื่องหอมในน้ำพุและพูดว่า “เอาหงส์ตัวใหญ่สามารถทำเป็นซุปได้และส่วนที่เหลือสามารถมอบให้พ่อครัวหลักเพื่อเปลี่ยนเป็นของอร่อยได้ อย่าไปสนใจกับรูปลักษณ์ที่สวยงามตราบใดที่อาหารจานหลักมีกลิ่นหอมมันก็เพียงพอแล้วถ้าเรามีอาหารทานเล่นเช่นแตงกวากับถั่วลิสง… “
เกาเหม่ยคิดตามผู้อำนวยการฮวงไม่ทัน เขาเห็นด้วยกับคำขอของเขาเท่านั้นและเกาเหม่ยก็ฟังดูเหมือนคนงี่เง่าเล็กน้อย
“ขอใช้โอกาสนี้ในการพักผ่อนและฟื้นฟูร่างกายเพื่อที่เราจะได้ไม่ทำตัวโง่ ๆ เมื่อเรายุ่งในภายหลัง” ผู้อำนวยการฮวง กล่าวด้วยรอยยิ้ม เขาไม่ได้มีโอกาสดื่มมากนัก ในช่วงเดือนที่เลวร้ายที่สุดเขาจะกระหายมันจนกระทั่งเขาไปดื่มมันตดนตีสี่เช่า
เวลาว่างในช่วงสองสามวันที่ผ่านมาทำให้เขารู้สึกเหมือนเป็นเจ้านายเล็กน้อย
“มีจิตใจที่กล้าหาญเหมือนทะเลในชีวิตของฉัน … “
โทรศัพท์ของผู้อำนวยการแผนกฮวง ดังขึ้นพร้อมกับเสียงของหลิงรัน
“สวัสดี?” ใบหน้าของ ผู้กำกับการก็ลอยขึ้น เขามีสีหน้าจริงจังและรอยยิ้ม สีหน้าของเขานิ่งขรึม แต่ดูมีความสุขในดวงตาของเขา
“ผมเข้าใจแล้วฉันเข้าใจไม่มีปัญหาผมสบายใจได้”
ผู้อำนวยการฮวง กล่าวคำสั่งผสมของสี่ วลีก่อนที่เขาจะหันศีรษะไปรอบ ๆ เพื่อขยี้ตา ความยินดีในดวงตาของเขาหายไปและเขาพูดด้วยน้ำเสียงจริงจัง “ดูสิ่งที่เราเจอที่นี่หลานชายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์”
หลังจากเขาพูดจบ ผู้อำนวยการฮวงก็เดินกลับไปที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน
เกาเหม่ยเบิกตากว้าง ‘ถึงแม้จะถูหน้า แต่ก็ยังยิ้มได้!‘
ในช่วงเวลาสั้น ๆ นั้นเกาเหมิงตกตะลึง ผู้อำนวยการฮวงได้เดินทางไปไกลแล้วและในขณะที่เขาเดินเขาก็โทรออกสองสามครั้ง “แจ้งแผนกศัลยกรรมกระดูกทั่วไปและแผนกศัลยกรรมระบบทางเดินอาหารเพื่อขอคำปรึกษานอกจากนี้โทรไปที่แผนกศัลยกรรมประสาทและแผนกหัวใจและทรวงอกแผนกศัลยกรรมตับและตับอ่อนฉันได้แจ้งไปแล้วและขอให้หลิงรัน มาพบด้วย “
ผู้อำนวยกการฮวง ดูเหมือนจะเรียกทุกแผนกในโรงพยาบาล แน่นอนว่าเขาพลาดบางส่วนและไม่ได้โทรหาทุกคน แต่อย่างที่เขาเห็นอุบัติเหตุทางรถยนต์ทั่วไปต้องการหน่วยงานที่เกี่ยวข้องเท่านั้น
เกาแหม่ยนตามไปอย่างใกล้ชิดและไม่รู้ว่าเขาควรถามถึงหงษ์ตัวใหญ่ดีหรือป่าว
หลังจากนั้นไม่นานผู้คนจากหน่วยงานต่างๆก็มารวมตัวกันที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉิน
หลานชายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลมีส่วนเกี่ยวข้องกับอุบัติเหตุทางรถยนต์ มันส่งผลกระทบต่อแพทย์มากกว่าพ่อของหัวหน้าสำนักการศึกษาที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นถุงน้ำดี
แม้ว่าผู้อำนวยการโรงพยาบาลจะมีน้องเขยสองคนและพี่เขยอีกหนึ่งคนหากญาติของเขาป่วยหรือได้รับบาดเจ็บคนเหล่านี้ล้นเป็นเคสฉุกเฉินในโรงพยาบาลหยุนหัว!
หลิงหรันก็ถูกดึงออกจากห้องทำงานของเขาเช่นกัน
หลิงรันย้ายไปอยู่ข้างๆ หลิงรัน ในตอนแรกและกระซิบว่า “หมอ หลิง ดีกว่าที่จะไม่พูดถ้าคุณทำได้นี่เคสใหญ่ก็ไม่ใช่ปัญหา”
หลิงหรันฟังคำพูดของหัวหน้าพยาบาลต่อหน้าเขาและพูดว่า “การผ่าตัดม้ามแตกต่างกับกระดูกหักหลายซี่และไม่น่าจะเป็นการผ่าตัดใหญ่”
“หมอหลิงที่รักของฉันนี่คือหลานชายของผู้อำนวยการโรงพยาบาลแม้แต่การผ่าตัดเอาซีสต์ออกก็ถือว่าเป็นการผ่าตัดครั้งใหญ่” หลังจาก โจวซินเยียน พูดจบเขาก็มองไปที่การแสดงออกของหลิงรัน และเขาก็รู้ว่าเขาเพิ่งหมดลมหายใจ
เขาครุ่นคิดสักครู่ก่อนจะพูดว่า “หมอหลิงคุณคิดอย่างไรเกี่ยวกับการผ่าตัดโดยไม่ต้องพูด?”
“ นั่นเป็นวิธีที่ฉันทำงานมาตลอดไม่ใช่เหรอ?” หลิงหรันเคยตรวจเคสทางการแพทย์ในสำนักงานมาก่อนหน้านี้ หลังจากที่เขาได้ยินว่าเขาสามารถผ่าตัดได้อารมณ์ความอยากในการผ่าตัดของเขาก็พุ่งพลาน
โจวซินเยีนยฟังแล้วถอนหายใจด้วยความโล่งอก จากนั้นเขาก็มองทั้งสองข้างก่อนจะถามว่า “หมอหลิงคุณมั่นใจแค่ไหนเมื่อต้องตัดม้าม”
หลิงหรันมองไปที่เขาและถามว่า “คุณหมายความว่าอย่างไร”
“ผมหมายถึง … ” โจวซินเยียน คร่ำครวญสมองของเขาสักพักแล้วพูดด้วยรอยยิ้มที่น่ารังเกียจ “ฉันหมายความว่าฉันเคยเห็นคุณที่พึงรักษาม้ามหลายครั้งก่อนหน้านี้ แต่ฉันไม่เข้าใจจริงๆว่าคุณจะดีขึ้นแค่ไหน บอกว่าทักษะของคุณในการตัดม้ามเทียบกับการผ่าตัดตับของคุณได้หรือไหม “
โจวซินเยียนไม่สามารถนึกถึงคำพูดที่สละสลวยกว่านี้ได้ในขณะนั้นและเขากังวลมากจนเหงื่อออก
หลิงรันครุ่นคิดอย่างจริงจังและกล่าวว่า “ถ้าจะให้พูดก็น่าจะใกล้เคียงกับระดับการผ่าตัดตับของฉัน แต่เมื่อเร็ว ๆ นี้ฉันได้ทำการตรวจสอบข้อมูลเกี่ยวกับการผ่าตัดตับพร้อมกับการผ่าตัดม่ามดังนั้นฉันควรจะมีความเชี่ยวชาญในการผ่าตัดตับมากขึ้นได้อย่างไรก็ตาม ม้ามมีโครงสร้างที่ง่ายกว่า… “
โจวซินเยียนรู้สึกเหมือนกำลังจะบ้าคลั่งเมื่อได้ยินแบบนั้น เขาถามด้วยความประหลาดใจ “คุณเคยฝึกผ่าตัดม้ามหรือเปล่าคุณฝึกอย่างไร”
“ ไม่มีทาง ให้ฉันสอนวิธีนี้” หลิงรันตอบอย่างใจเย็น ระบบไม่สามารถใช้โดยผู้อื่นได้
โจวซินเยียน รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย แต่วิธีที่เขายิ้มทำให้ดูเหมือนว่าเขาได้รับการแบ่งเบาภาระเล็กน้อย เขาหันกลับไปและเห็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล เขารีบพูดว่า“ หมอหลิงจงมั่นใจในภายหลังนั่นจะดึงดูดความสนใจของผู้อำนวยการโรงพยาบาลได้ถ้าคุณทำอย่างนั้นอย่างน้อยก็ทำให้ …
ก่อนที่ โจวซินเยียน จะพูดจบประโยคของเขา หลิงรัน ก็ยืดท่าทางและมองไปรอบ ๆ ทันทีที่เขาทำให้คนนับไม่ถ้วนนึกถึงคำว่า “มีเสน่ห์” “หล่อ” “โอ่อ่าและน่าประทับใจ” รวมถึงคำคุณศัพท์อื่น ๆ อีกมากมายเพื่ออธิบายตัวเขา
นี่เป็นครั้งแรกที่ผู้อำนวยการโรงพยาบาลเห็นหลิงรัน เขาพยักหน้าให้หลิงหรันอย่างสุภาพมากที่สุด