EP 526
By loop
หัวหน้าแพทย์วังไห่หยางกำลังทำให้แผลของผู้ป่วย เขาออกมาพร้อมกับหยูหยวน ในขณะที่หมอลู่และมาหยานลิยร่วมมือกันเพื่อตัดนิ้วนางของผู้ป่วยซึ่งได้รับบาดเจ็บสาหัสน้อยที่สุด
ในขณะเดียวกัน หลิงรันพร้อมด้วยแพทย์สองคนเซียนซูหมิง และ เจินจู ต่างก็ลดนิ้วหัวแม่มือของชินเจีย พวกเขากำลังเตรียมพร้อมที่จะทำการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้ว กวนเฟยไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากยืนอยู่ข้างสนามและเฝ้าดู
จากความเร็วปกติของหลิงรัน หมอลู่และมาเหยียนลินน่าจะทำได้เพียงแค่ทำให้นิ้วนางของผู้ป่วยหลุดออกไปเมื่อหลิงรันเสียหลักและเกือบจะปลูกถ่ายนิ้วหัวแม่มือของผู้ป่วยแล้ว
การตัดนิ้วมือที่ขาดจะต้องดำเนินการอย่างระมัดระวังอย่างยิ่ง เป็นเรื่องปกติมากสำหรับแพทย์ทั่วไปที่จะใช้เวลาสามสิบหรือสี่สิบนาทีในการแยกเนื้อเยื่อหลอดเลือดที่ถูกทำลายออก
โดยธรรมชาติแล้วสิ่งต่าง ๆ ไม่ได้ซับซ้อนสำหรับหลิงรัน ไม่จำเป็นที่เขาจะต้องเร่งความเร็วขึ้นโดยเจตนา สิ่งที่เขาต้องทำคือทำตามขั้นตอนโดยไม่หยุด ตราบใดที่การซ้อมรบของเขาแม่นยำและถูกต้องตามลำดับความเร็วก็จะตามมา
มันเหมือนกับการรวมเฟอร์นิเจอร์ที่พร้อมประกอบเข้าด้วยกัน ผู้ที่รู้วิธีการทำเพียงแค่ต้องทำตามขั้นตอนและแม้ว่าพวกเขาจะดูเหมือนไม่ได้ทำด้วยความเร็วปานฟ้าแลบ แต่พวกเขาก็สามารถประกอบเฟอร์นิเจอร์ชิ้นใหญ่ได้ภายในครึ่งชั่วโมงถึงหนึ่งชั่วโมง สำหรับผู้ที่ไม่รู้วิธีการทำหรือผู้ที่ไม่ชำนาญก็มักจะติดอยู่ที่ขั้นตอนใดขั้นตอนหนึ่งเป็นเวลานาน พวกเขาอาจประกอบมันผิดและท้ายที่สุดต้องรื้อเฟอร์นิเจอร์และทำใหม่ทั้งหมด ในท้ายที่สุดพวกเขาอาจใช้เวลานานกว่าผู้ที่รู้วิธีประกอบเฟอร์นิเจอร์เป็นสิบเท่า
เมื่อพูดถึงการผ่าตัดโดยเฉพาะอย่างยิ่งในสาขาศัลยกรรมกระดูก นักศัลยกรรมกระดูกมักรู้จักกันในนามช่างไม้และผู้ที่มีส่วนร่วมในการผ่าตัดเล็กได้รับการยกย่องอย่างสูง ต้องใช้ทักษะและความแข็งแกร่งทางกายภาพเป็นอย่างมากและผู้เริ่มต้นมักจะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากกับมัน
หมอลู่ฝึกการผ่าตัดเอ็มถัง มานานกว่าหนึ่งปีและยังกลายเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ของการผ่าตัดเอ็มถังในขณะที่กลับมา เขายังเข้าใจพื้นฐานส่วนใหญ่เกี่ยวกับการผ่าตัดเปลี่ยนนิ้ว ถึงกระนั้นเขาก็ต้องใช้ความพยายามอย่างมากเพื่อป้องกันไม่ให้หลอดเลือดของคนไข้เสียหาย
เซียนซูหมิงจ้องมองไปที่หมอลู่ เขาอิจฉาหมอลู่เล็กน้อย
หมอลู่ซึ่งจบการศึกษาจากโรงเรียนแพทย์อายุมากกว่าเขาเพียงสามปี อย่างไรก็ตามในขณะที่หมอลู่ทำงานในโรงพยาบาลหยุนหัว เขาอยู่ในตำแหน่งที่ได้เปรียบมากเมื่อเทียบกับเซียนซูหมิง
ยิ่งไปกว่านั้น หมอลู่อยู่ภายใต้การแนะนำของหลิงรัน
เซียนซูหมิงกล่าวได้ว่า การอยู่ภายใต้การดูอลของหลิงรันในขณะนี้ นั้นเป็นเหตุผลว่าทำไมเขาถึงอิจฉาหมอลู่ เนื่องจากหมอลู่นั้นได้รับการดูแลจากหลิงรันมาเป็นเวลานานด้วย
แม้ว่าหลิงรันจะเป็นคนพูดไม่เยอะเขาเน้นปฏิบัติ อีกทั้งเพราะเขาเป็นพวกมีทักษะสูงมากเขารู้วิธีจัดสรรงานให้กับผู้ช่วยของเขาในปริมาณที่เหมาะสม ในฐานะผู้ช่วยของเขาคน ๆ หนึ่งจะไม่รู้สึกเบื่อหรือพบว่าสิ่งที่ยากเกินไป ส่วนใหญ่แล้วงานที่จัดสรรจะตรงกับความสามารถของผู้ช่วยอย่างสมบูรณ์แบบ แต่ทุก ๆ ครั้งสิ่งต่างๆจะท้าทายขึ้นเล็กน้อย อย่างไรก็ตามหลังจากเสร็จสิ้นภารกิจเหล่านั้นผู้ช่วยเหล่านั้นจะได้สัมผัสกับความตื่นเต้นในการเป็นหมอ พวกเขาจะรู้สึกว่ามีประโยชน์อย่างแน่นอน
เซียวซูหมิง ปรารถนาอย่างยิ่งที่ตัวเองจะได้เป็นส่วนหนึ่งของทีมรักษานี้
ในที่สุดเขาก็รู้ว่าเหตุใดหลิงรันจึงถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนมากมายในมหาวิทยาลัยแม้ว่าหลิงรันมักจะทำตัวเฉยเมย เมื่อใดก็ตามที่หลิงรันไปผู้คนมักจะมารุมล้อมเขา
เซียนซูหมิงเคยคิดว่าเป็นเพราะคนในมหาวิทยาลัยของเขาเป็นคนทั่วที่ชอบหน้าตาที่หล่อเหล่าของหลิงรัน อย่างไรก็ตามตอนนี้เขาเข้าใจแล้วมันไม่ใช่แบบนั้นเลย
“ หมอเซียงช่วยโฟกัสที่งานหน่อย” กวนเฟยไม่ใช่คนที่จู้จี้จุกจิกและจะตำหนิใคง่ายๆ เนื่องจากเธอเป็นเพียงคนเดียวในห้องผ่าตัดที่ไม่มีอะไรทำ เธอจึงใช้เวลาทั้งหมดไปกับการสังเกตหลิงรัน
นี่คือเหตุผลที่เธอสังเกตเห็นการจ้องมองของเซียนซูหมิงด้วย
กวนเฟยเองเธอพยายามเตือนสติเพื่อนของเธอทันที
เซียนซูหมิงเองก็มาจากมหาวิทยาลัยเดียวกับหลิงรัน และกวนเฟน แน่นอนว่าความสัมพันธ์ของทั้งสามคนนั้นเหมือนเพื่อนร่วมมหาลัยกัน
เซียงซู่หมิงผู้ซึ่งไม่ทันระวังตัวก็ถอยหลังทันทีรู้สึกวิตกกังวลเมื่อได้ยินสิ่งที่กวนเฟยพูด
“อะไรนะเธอกำลังพูดอะไรอยู่” ในขณะนั้นเซียนซูหมิง ไม่รู้ว่าจะตอบสนองอย่างไร
“ฉันกำลังพูดถึงคีมคู่ที่คุณถืออยู่คุณคิดอะไรอยู่” กวนเฟยเริ่มหัวเราะคิกคัก
พยาบาลสองคนในห้องผ่าตัดก็หัวเราะออกมาดัง ๆ
เซียนซู่หมิงได้รับคำสั่งห้ามมากขึ้น “เราอยู่ระหว่างการผ่าตัด”
“เป็นความจริงที่ว่าคุณไม่ควรเหวี่ยงคีมไปทางอื่นระหว่างการผ่าตัด” วังไห่หยางเลือกที่จะเข้าร่วมการสนทนาในช่วงเวลาที่เหมาะสม
เขาชอบเวลาที่บรรยากาศในห้องผ่าตัดมีชีวิตชีวา เนื่องจากผู้คนต่างตื่นเต้นเขาจึงรู้สึกผูกพันที่จะต้องเข้าร่วม
ทุกคนในห้องผ้าตัดต่างก็หัวเราะดังขึ้น
เซียนซูหมิง ถอนหายใจลาออก
“ทาน้ำเกลือหน่อย” หลิงรันไม่สนใจบทสนทนาโดยสิ้นเชิง
เซียนซูหมิงทันทีหันกลับมาสนใจการผ่าตัด
หลังจากที่เขาทำงานเสร็จทุกคนก็ลืมเรื่องที่คุยกันอยู่ตอนนี้
เซียนซูหมิงก็รู้สึกมีอารมณ์เสียเล็กน้อย เขาอดไม่ได้ที่จะถามหลิงรัน “หมอหลิงดูเหมือนคุณจะไม่ค่อยสนใจว่าคนอื่นจะพูดหรือทำอะไร”
“เอ๊ะมันเหมือนกันทุกคนเหรอไม่มีเวลาไปสนใจเรื่องอื่นตอนที่เรากำลังทำการผ่าตัด” ขณะที่หลิงรัน ตอบคำถามของ เซียนซูหมิง เขาก็ไม่ได้ชะลอความเร็วลงเลย
เซียนซูหมิงเองก็ถึงกับหัวเราะเบา ๆ สองสามครั้ง “ ฉันเองไม่คิดว่าจะมีคนเช่นนี้อยู่จริง”
หลิงรันจมอยู่กับการผ่าตัดอีกครั้งและเขาไม่ได้สนใขว่าเซียงซู่หมิงพูดอะไรเพราะคำพูดของเขาไม่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัด
หลิงรันเป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็ก เมื่อใดก็ตามที่เขาตัดสินใจทำอะไรบางอย่างเขาจะดำเนินการต่อไปและตลอดกระบวนการเขาจะไม่ปล่อยให้ตัวเองถูกรบกวนจากใครไม่เช่นนั้นเขาจะไม่สามารถทำอะไรได้สำเร็จเพราะมีคนพูดคุยกับเขาตลอดเวลา .
หวงเหมาชิเองในฐานตัวแทนขายยาเขาเอาได้รับอนุญาตเข้ามาเตรียมอุปกรณ์ในห้องผ่าตัดด้วย
เขาช่วยในการประกอบอุปกรณ์การแพทย์น้ำเกลือและวัสดุสิ้นเปลืองทางการแพทย์
ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับตัวแทนขายยาที่จะช่วยงานในห้องผ่าตัด โรงพยาบาลขนาดใหญ่บางแห่งยังมองว่าตัวแทนขายยาเป็นลูกจ้างชั่วคราว
ตัวแทนขายยาบางคนที่เคยเป็นแพทย์ยังช่วยด้วยการผ่าตัดรีเทรคเตอร์ บางครั้งพวกเขายังทำหน้าที่เป็นผู้ช่วย
ตัวแทนขายยาที่ขายกล้องส่องผ่าตัดจะให้ความช่วยเหลือโดยถือกล้องส่องขณะที่ผู้ที่ขายแผงเหล็กผ่าตัดจะช่วยดัดได้ ทั้งหมดนี้ถือเป็นการบริการลูกค้า
แพทย์เองก็ยินดีกับความช่วยเหลือนี้เป็นอย่างมาก โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อตัวแทนขายยามีความเชี่ยวชาญและมีประสบการณ์ ตัวแทนขายยาเหล่านั้นจะฝึกอบรมแพทย์ในการใช้ผลิตภัณฑ์ใหม่ที่ขาย
ในขณะที่หวางเหมาช ซึ่งเคยเป็นนายแบบไม่สามารถมีส่วนร่วมในงานด้านเทคนิคเช่นการใช้งานรีแอคเตอร์ได้หรือการถือกล้องส่องกล้องเขาจึงช่วยพยาบาลในการจัดเตรียมของแทน
เนื่องจากเขาก็หน้าตาดีอยู่ระดับหนึ่งและสิ่งนี้ทำให้เขาสามารถอยู่รอดในห้องผ่าตัดได้โดยไม่มีใครรำคาญเขา
ในพริบตาหลิงรันก็จัดการกับนิ้วหัวแม่มือของผู้ป่วย หลังจากที่เขาตรวจสอบนิ้วหัวแม่มือที่ถูกตัดซ้ำอีกครั้งเขาก็เงยหน้าขึ้นและพูดโดยไม่ลังเลว่า “โจวซินเยียน คุณจะทำหน้าที่เป็นผู้ช่วยคนแรก”
เซียนซูหมิงเองรู้สึกเสียดายเล็กน้อย
โจวซินเยียนเองก็หัวเราะเบา ๆ สองสามครั้งและเดินไปที่เตียงผ่าตัดโดยประสานมือเข้าด้วยกัน จากนั้นเขาก็เหลือบไปที่เซียงซู่หมิงและถามว่า “น้องเซียง นายควรหาโรงพยาบาลเพื่อทำหน้าที่เป็นพวกฮิฟอยู่หรือป่าว”
เส้นทางที่ดีที่สุดสำหรับแพทย์ฝึกหัดที่เพิ่งจบการฝึกงาน สำหรับคำว่าฮิฟ คือการทำงานในโรงพยาบาลและเริ่มทำงานในตำแหน่งหมอประจำแผนก นอกจากนี้เขายังสามารถเลือกที่จะทำงานในแผนกที่จบมาได้ด้วย พวกฮิฟส่วนใหญ่จะได้ทำงานจะในโรงพยาบาลอื่นที่ไม่ใช่โรงพยาบาลที่ต้นเองฝึกงาน
ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ตามผู้ฝึกงานด้านการแพทย์ธรรมดาจะกลายเป็นแม่บ้านหลังจากฝึกงานจบช่วงเวลาฮิฟ
คำพูดของโจวซินเยียน ทำให้ เซียนซูหมิงกลับมาเป็นจริงทันที ควบคู่ไปกับการที่เขาไม่ได้เป็นผู้ช่วยคนแรกของการผ่าตัดอีกต่อไปเขาก็ยิ่งรู้สึกสลดใจมากขึ้นไปอีก
“ ฉันต้องการอยู่ในโรงพยาบาลหยุนหัว” เซียนซูหมิง ยิ้มเล็กน้อยก่อนที่เขาจะลดศีรษะลงและพูดต่อ “ แต่ดูเหมือนจะเป็นไปไม่ได้มาก…”
แผนเดิมของเขาคือการอยู่และทำงานในโรงพยาบาลหยุนหัว นี่คือเหตุผลที่เขาเลือกที่จะฝึกงานของเขาและต้องการฮิฟที่นี้เป็นที่แรก อย่างไรก็ตามมีแพทย์ฝึกหัดจำนวน จำกัด เท่านั้นที่ต้องเข้ารับการรักษาในโรงพยาบาลหยุนหัว ทุกปีและบางคนก็ทำเช่นนั้นผ่านเส้นสาย
หลังจากฝึกงานด้านการแพทย์กับแพทย์ฝึกหัดหนึ่งปีของพวกเขา ถ้าโรงพยาบาลหยุนหัวไม่รับพวกเขาเข้าไปก็ไม่เหมือนกับว่าพวกเขามีโอกาสไปโรงพยาบาลขนาดใหญ่อื่น ๆ เช่นกัน ด้วยเหตุนี้เซียนซูหมิง และคนอื่น ๆ จึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องไปโรงพยาบาลขนาดเล็ก
โจวซินเยียนพยักหน้า “โรงพยาบาลหยุนหัวไม่อนุญาตให้มีนักศึกษาฝึกงานด้านการแพทย์จำนวนมากในปีนี้ แต่ถ้านายไม่ใช่หนึ่งในนั้นนายสามารถดูได้ว่าสมาชิกในครอบครัวของคุณมีเส้นสายธ์ที่สามารถช่วยเหลือนายได้หรือป่าว”
“แน่นอนครอบครัวของผมช่วยอะไรไม่ได้อยู่แล้ว ” เซียนซูหมิ กล่าวอย่างเศร้าโศก ขณะที่เขาเป็นพวกชาวเขา ไม่มีญาติและเพื่อนของเขาคนใดสามารถช่วยอะไรเรื่องเส้นสายได้อยู่แล้ว
โจวซินเยียนเองพยักหน้าเล็กน้อย เขาเคยเห็นนักศึกษามหาวิทยาลัยหลายคนเป็นแบบนี้ ผู้ที่โชคดีจะได้รับการว่าจ้างจากโรงพยาบาลขนาดใหญ่ในขณะที่คนที่โชคร้ายไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องทำงานในโรงพยาบาลของประชาชนหรือโรงพยาบาลในเขต
แต่ไม่ว่าจะเป็นอะไรก็ยังดีกว่าการทำงานในโรงพยาบาลในเมือง
ถ้าหมอหนุ่มต้องเริ่มอาชีพในโรงพยาบาลในเมืองคงเป็นเรื่องยากมากที่เขาจะไปไหนมาไหนในชีวิต
ถ้าโจวซินเยียน ไม่ได้อยู่ในระหว่างการผ่าตัดเขาคงจะหวนนึกถึงอดีตของตัวเอง
ทุกคนเต็มไปด้วยอะดรีนาลีนและหนึ่งชั่วโมงก็หมดไปในพริบตา
หลิงหรันทำการเปลี่ยนนิ้วบนนิ้วโป้งของคนไข้ก่อนที่จะย้ายไปที่นิ้วนาง
ในขณะเดียวกันวังไห่หยาง ได้ทำการผ่าตัดปลูกถ่ายนิ้วที่นิ้วกลาง เขาใช้เวลาในการใช้งานด้วยนิ้วเดียวเกือบเท่าที่หลิงรันใช้สองนิ้ว
หลิงรันยืนยันทุกอย่างสองครั้งก่อนที่จะโยนเครื่องมือทางการแพทย์ในมือออกไป “ หัวหน้าแพทย์วังดำเนินการปลูกถ่ายนอกเนื้อเยื่อ”
“ไม่มีปัญหา.” วังไห่หยางแสดงออกอย่างผ่อนคลาย เขาครุ่นคิดสักครู่แล้วพูดว่า “มาเย็บนิ้วชี้เข้าหลังเท้ากันเถอะวิธีนี้จะสะดวกสำหรับเราที่จะเอามันออกในภายหลังนอกจากนี้เด็กคนนี้ยังไม่เด็กและเขาอาจทำลายนิ้วชี้ที่ปลูกถ่ายโดยไม่ได้ตั้งใจ ถ้าเราจะเย็บเข้าที่ศอกหรือหลังมือ “
กวนเฟยตัวสั่นอย่างรุนแรงขณะที่เธอนึกภาพสิ่งที่วังไห่หยาง เพิ่งพูด “มันเป็นภาพที่น่ากลัวมากสำหรับการมีนิ้วเท้าขึ้นมาแทนที่นิ้วมือ”
“ มันก็ปกตินะ เพราะ ยังไงนิ้วเราต้องมีสิบนิ้วอยู่ดี” หัวหน้าแพทย์วังไห่หยางพบว่าการแกล้งหญิงสาวเป็นเรื่องสนุกสนาน จากนั้นเขาก็พูดกับหลิงหรันว่า “เราต้องระบุจุดและสร้างพนังตรงนั้นก่อนที่จะเย็บนิ้วชี้เข้าไปในแผ่นพับมันไม่ยากถ้าคุณรู้วิธีทำ
เมื่อแพทย์ฝึกหัดได้ยินสิ่งที่หัวหน้าแพทย์วังไห่หยางพูดพวกเขาก็งอคอเพื่อดูขั้นตอนนี้
วังไห่หยางยิ้มให้พวกเขา “ แม้ว่าฉันจะบอกว่าคนที่รู้วิธีทำมันก็จะไม่ใช่เรื่องยาก แต่ต้องใช้เวลาฝึกฝนประมาณห้าหรือหกปีเป็นเรื่องปกติสำหรับแพทย์ฝึกหัดที่ไม่มีความรู้พื้นฐานมากนักที่ต้องใช้เวลาเจ็ดหรือแปดปี… “
เจินจู, เซียนซูหมิง และ กวนเฟน มองไปที่หลิงรัน
“ฉันกำลังพูดถึงเหล่าแพทย์ฝึกหัด” วังไห่หยางกล่าวเสริมอย่างใจเย็น