ตอนที่ 553 เสียใจตลอดชีวิต
“เจ้ากลับไปตรวจดูว่ามีสิ่งใดหายไปอีก…” ไป๋ชิงเหยียนมองชุดชั้นในในมือของชุนเถา “เอาชุดนี้มาให้ข้า”
ชุนเถากัดฟันกรอด ลุกขึ้นยืนพลางส่งชุดชั้นในในมือให้ไป๋ชิงเหยียนแล้วเดินออกไปจากห้อง
ต่งชิงเยว่นั่งนิ่งไม่แสดงสีหน้าอาการใดๆ ทั้งสิ้น ปล่อยให้ไป๋ชิงเหยียนเป็นคนจัดการเรื่องนี้ทั้งหมด
ต่งเหล่าไท่จวินรู้ดีว่าไป๋ชิงเหยียนจะทำสิ่งใด นางยกถ้วยชาในมือขึ้นจิบพลางเอ่ยถามอย่างไม่รีบร้อน “ในเมื่อเจ้าบอกว่าชุนเถาลืมชุดชั้นในไว้ที่เจ้า นางได้มอบของอื่นเป็นสิ่งแทนใจให้เจ้าด้วยหรือไม่ ชุนเถาเพิ่งมาที่จวนต่งได้ไม่กี่วัน นางหลงรักเจ้าจนหัวปักหัวปำเช่นนั้นเลยหรือ”
หลัวฟู่กุ้ยรีบกล่าวตอบ “ไม่มีของแทนใจอื่นขอรับ ทว่า ชุนเถาผู้นั้นหลงรักข้าและอยากแต่งงานกับข้าจริงๆ ขอรับ ข้าไม่กล้าโกหกต่งเหล่าไท่จวินแน่นอนขอรับ ชุนเถาไม่ได้ลืมชุดชั้นในนั่นไว้ที่ข้า แต่เป็นข้าที่กลัวว่านางจะไม่ยอมรับความสัมพันธ์ของเราจึงแอบขโมยเก็บไว้ขอรับ”
ชุยซื่อแสยะยิ้มเย็น “องค์หญิงเจิ้นกั๋วเดินทางมาที่เติงโจวโดยพาชุนเถามาเพียงคนเดียว ชุนเถาติดตามรับใช้ข้างกายองค์หญิงแทบตลอดเวลา ข้าไม่รู้เลยว่านางแอบไปพบเจ้าเมื่อใด”
ดูเหมือนหลัวฟู่กุ้ยกำลังรอคนถามอยู่ว่าชุนเถาแอบไปพบเขาเมื่อใด เขาจึงรีบตอบทันที “วันที่ยี่สิบเดือนแปดที่องค์หญิงเจิ้นกั๋วไปพบใต้เท้าต่งที่ห้องตำราขอรับ วันนั้นชุนเถาวานให้ชิวหวนไปตามข้ามาพบ เมื่อข้าไปถึง ชุนเถาก็เข้ามายั่วยวนข้าขอรับ”
ใจของหวังหมัวมัวกระตุกวูบ หลานสาวของนางคงไม่ได้ร่วมมือกับหลัวฟู่กุ้ยผู้นั้นวางแผนทำลายสาวใช้ข้างกายขององค์หญิงเจิ้นกั๋วหรอกนะ
ไป๋ชิงเหยียนหรี่ตาแคบ ชิวหวน…
วันนั้นชุนเถาบอกนางว่าชิวหวนอ้างชื่อหวังหมัวมัวเรียกชุนเถาไปพบในที่ลับตาคน อีกทั้งไล่สาวใช้อีกสองคนไปที่อื่น จากนั้นคุกเข่าขอขมาชุนเถา
ไป๋ชิงเหยียนถือชุดชั้นในของชุนเถาไว้ในมือ กล่าวเสียงราบเรียบ “เช่นนั้นก็เรียกชิวหวนมาสอบถามเถิด”
หวังหมัวมัวกำมือแน่น รับคำแล้วเดินออกไปตามชิวหวนมาด้วยตัวเอง ตั้งใจว่าจะไปเตือนหลานสาวของตัวเองก่อน
เมื่อหลัวอี๋เหนียงที่คุกเข่าตากแดดจนแทบเป็นลมอยู่กลางลานหญ้าเห็นหวังหมัวมัวแหวกม่านออกมาก็รีบหยัดกายตรงทันที “หวังหมัวมัว!”
หวังหมัวมัวไม่ได้ปรายตามองหลัวอี๋เหนียงสักนิด นางเดินออกไปจากเรือนทันที
ไม่นานหวังหมัวมัวก็พบตัวชิวหวนที่กำลังชะโงกหน้ามองเข้ามาในเรือนของต่งเหล่าไท่จวินอยู่ด้านนอกเรือน นางจึงตะโกนเรียกทันที “ชิวหวน มานี่เดี๋ยวนี้!”
ชิวหวนเห็นหวังหมัวมัวเดินหน้าซีดเผือดออกมาจากเรือนก็รู้ทันทีว่าหวังหมัวมัวมาตามตัวนาง ชิวหวนรีบถลาไปด้านหน้า “ท่านป้า ด้านในเกิดเรื่องขึ้นใช่หรือไม่เจ้าคะ”
หวังหมัวมัวกระชากแขนของชิวหวนเข้ามาใกล้ เอ่ยถามเสียงรอดไรฟัน “เจ้าบอกข้ามาตามตรง เจ้าร่วมมือกับพี่ชายของหลัวอี๋เหนียงวางแผนทำลายสาวใช้ข้างกายขององค์หญิงเจิ้นกั๋วใช่หรือไม่!”
ชิวหวนกำมือแน่น กล่าวอย่างมีชนักติดหลัง “เปล่าเจ้าค่ะ ข้าไม่ได้ทำเจ้าค่ะ!”
“องค์หญิงเจิ้นกั๋วตามเจ้าไปตอบคำถาม เจ้าจงตอบไปตามความจริง มิเช่นนั้นหากองค์หญิงเจิ้นกั๋วต้องการชีวิตเจ้า ข้าไม่มีทางช่วยเจ้าได้แน่ เจ้าเข้าใจหรือไม่!” หวังหมัวมัวกล่าวเตือนอย่างจริงจัง
ชิวหวนหวาดกลัวยิ่งกว่าเดิม ทว่า เมื่อคิดได้ว่าองค์หญิงเจิ้นกั๋วเรียกนางไปสอบถาม แสดงว่าองค์หญิงก็ไม่ได้เชื่อใจชุนเถามากเท่าที่นางคิดไว้
โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้หลัวฟู่กุ้ยป่าวประกาศเรื่องเขากับชุนเถาจนคนในจวนต่งต่างรับรู้กันทั่ว ชุนเถาคือสาวใช้ข้างกายขององค์หญิงเจิ้นกั๋ว หากนางไม่ยอมแต่งงานกับหลัวฟู่กุ้ย ชื่อเสียงขององค์หญิงเจิ้นกั๋วต้องพลอยเสื่อมเสียไปด้วยอย่างแน่นอน!
ชิวหวนไม่เชื่อว่าองค์หญิงเจิ้นกั๋วจะทำเพื่อสาวใช้ผู้นั้นจนไม่สนแม้แต่ชื่อเสียงของตัวเอง!
เมื่อนึกถึงสภาพน่าเวทนาของชุนเถาหลังจากที่นางแต่งงานกับหลัวฟู่กุ้ย ชิวหวนก็รู้สึกสะใจขึ้นมาทันที ตั้งแต่เล็กจนโต นางอยู่ในจวนต่งอย่างเชิดหน้าชูตา ไม่เคยมีผู้ใดชักสีหน้าใส่นางมาก่อน วันนี้นางจะทำให้ชุนเถาเสียใจไปตลอดชีวิต
“หวังหมัวมัว!” ต่งฉางหลานเห็นหวังหมัวมัวและชิวหวนจึงเอ่ยเรียก
ชิวหวนรีบหันหลังกลับไปยืนอยู่ข้างกายของหวังหมัวมัว ทำความเคารพต่งฉางหลานและต่งฉางเม่าพร้อมหวังหมัวมัว “คุณชายใหญ่ คุณชายรอง!”
เมื่อต่งฉางเม่าเห็นอี๋เหนียงของตัวเองคุกเข่าอยู่ท่ามกลางแสงแดดที่ร้อนระอุจึงกำหมัดแน่น สีหน้าย่ำแย่กว่าเดิม เอ่ยถาม “ด้านในเป็นเช่นไรบ้าง”
“หลัวกุ้ยฟู่ผู้นั้นกล่าวว่าวันนั้นชุนเถาขอให้ชิวหวนไปตามเขามาพบ คุณหนูใหญ่จึงเรียกชิวหวนเข้าไปสอบถามเจ้าค่ะ” หวังหมัวมัวเหลือบมองไปทางชิวหวนเขม็ง
ต่งฉางหลานกวาดสายตามองไปทางชิวหวนที่กำลังก้มหน้างุด “ชุนเถาเป็นสาวใช้ข้างกายของพี่หญิง นางรู้ดีที่สุดว่าชุนเถาเป็นคนเช่นไร ชิวหวน เมื่อเจ้าเข้าไปจงคิดให้ดีว่าจะตอบเช่นไร หากเจ้าโกหกแม้แต่นิดเดียว ต่อให้มีหวังหมัวมัวอยู่ ข้าก็จะขายตัวเจ้าออกไปอยู่ดี เจ้าเข้าใจหรือไม่”
น้ำเสียงเยือกเย็นของต่งฉางหลานทำให้ชิวหวนเสียวสันหลังวูบ นางรีบย่อกายรับคำ
“เข้าไปด้านในเถิด!” ต่งฉางหลานหันไปตบแขนของต่งฉางเม่าเบาๆ จากนั้นเดินนำเข้าไปด้านในก่อน
ต่งฉางเม่าเดินตามหลังต่งฉางหลานเข้าไปติดๆ เมื่อก้าวเข้าไปในเรือนของต่งเหล่าไท่จวิน เห็นอี๋เหนียงที่ร้องไห้จนเครื่องประทินโฉมบนใบหน้าเลอะเลือนไปหมด ชายหนุ่มกำหมัดที่แนบอยู่ข้างลำตัวแน่น
“ฉางเม่า…” เมื่อหลัวอี๋เหนียงเห็นบุตรชายของตัวเองก็ร้องไห้ออกมาอย่างน่าสงสารทันที
ต่งฉางเม่าข่มใจเดินตามหลังต่งฉางหลานเข้าไปด้านในโดยไม่หันไปมองหลัวอี๋เหนียงแม้แต่น้อย
ไม่ใช่เพราะต่งฉางเม่าไม่สำนึกในบุญคุณของหลัวอี๋เหนียงผู้ให้กำเนิด ทว่า หลายปีมานี้หลัวอี๋เหนียงช่วยเหลือหลัวฟู่กุ้ยโดยไม่สนถูกผิดไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง ต่งฉางเม่ากล่าวเตือนหลายรอบ แม้หลัวอี๋เหนียงจะรับปากว่าไม่ช่วยแล้ว ทว่า ทุกครั้งก็ยื่นมือเข้าไปช่วยเหลือพี่ชายของตัวเองตลอด
นี่ยังไม่เท่าใด ทว่า หลัวฟู่กุ้ยข่มเหงรังแกคนในหมู่บ้าน อวดอ้างว่าตนเป็นลุงแท้ๆ ของต่งฉางเม่า ต่งฉางเม่าเคยตามเช็ดล้างปัญหาที่หลัวฟู่กุ้ยก่อจนเขาถูกผู้อื่นเยาะเย้ยอยู่บ่อยครั้ง
ครั้งนี้หลัวฟู่กุ้ยกล้ายื่นมือไปแตะต้องสาวใช้ข้างกายขององค์หญิงเจิ้นกั๋ว เขาไม่รู้ว่าครั้งนี้อี๋เหนียงของเขามีส่วนเกี่ยวข้องในเรื่องนี้เช่นไรบ้าง หากอี๋เหนียงมีส่วนเกี่ยวข้องจริงๆ ต่งฉางเม่าคงรู้สึกสิ้นหวังในตัวนางมาก
ต่งฉางหลาน ต่งฉางเม่า หวังหมัวมัวและชิวหวนเดินเข้าไปในห้อง ไม่นานชุนเถาที่สำรวจของในห้องตัวเองเสร็จก็เดินเข้าไปด้านในเช่นกัน
ชุนเถาคุกเข่าลงแทบเท้าไป๋ชิงเหยียน กล่าวเสียงสะอื้น “คุณหนูใหญ่ ต่างหูที่คุณหนูใหญ่เคยมอบให้บ่าวและป้ายหยกของญาติผู้พี่ก็หายไปเจ้าค่ะ”
เฉินชิ่งเซิงมอบป้ายหยกแผ่นนั้นให้เป็นของขวัญวันเกิดของชุนเถา เป็นเนื้อหยกชั้นดี ชุนเถากลัวว่าหากแขวนไว้ที่เอวจะเป็นที่สะดุดตาเกินไปจึงเก็บป้ายหยกไว้ในถุงเงินของตัวเอง นางจะนำป้ายหยกออกมาดูในตอนที่คิดถึงเฉินชิ่งเซิงเท่านั้น ดังนั้นจึงไม่รู้ว่าป้ายหยกหายไปเมื่อใด
ชิวหวนกำหมัดแน่น ลำคอร้อนผ่าว นางเป็นคนขโมยป้ายหยกและต่างหูนั้นไปเก็บไว้ในห้องของตน ตอนนี้ยังไม่ทันได้นำออกไปขายเลย!
“ข้าเคยเห็นป้ายหยกนั่นมาก่อน เป็นเนื้อหยกชั้นดี มีคนอยากได้ของดีเช่นนั้นก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอันใด!” ไป๋ชิงเหยียนหันไปทางหวังหมัวมัว “หวังหมัวมัว ข้าเชื่อใจหมัวมัว รบกวนหมัวมัวช่วยไปค้นห้องของชิวหวนให้ข้าทีว่าป้ายหยกและต่างหูของชุนเถาอยู่ที่ห้องของชิวหวนหรือไม่ หวังหมัวมัวคือป้าของชิวหวน คงไม่ใส่ร้ายนางแน่นอน!”