ตอนที่ 628 พ่อไป๋ตำหนิไป๋ซวง

แม่ปากร้ายยุค​ 80

ตอนที่​ 628 พ่อ​ไป๋​ตำหนิ​ไป๋​ซวง​

โฆษณาเพิ่ง​ป่าวประกาศ​ออก​ไป​ แต่​บริษัท​อสังหาริมทรัพย์​หลาย​แห่ง​ที่​ต้องการ​ขาย​ที่ดิน​ให้​หลิน​ม่าย​กลับ​ติดต่อ​หา​เธอ​ใน​วันรุ่งขึ้น​

ที่ดิน​ใน​ฮ่องกง​มีราคาแพง​มาก​ จน​หลิน​ม่าย​ต้อง​ทะลาย​ทรัพย์สิน​ทั้งหมด​ที่​ได้​จาก​ทาง​ครอบครัว​ ถึงกระนั้น​ก็​ยัง​ไม่เพียงพอ​สำหรับ​ที่ดิน​พื้นที่​เล็ก​ที่สุด​อยู่ดี​

หลิน​ม่าย​จึงทำตาม​แบบ​ชาย​ผู้​ร่ำรวย​ที่สุด​ นั่น​ก็​คือ​ไป​กู้เงิน​กับ​ทาง​ธนาคาร​ฮ่องกง​ และ​เอา​มาซื้อ​ที่ดิน​สอง​ผืน​บน​ทำเลทอง​สบาย​ ๆ

รัฐบาล​ของ​ทาง​ฮ่องกง​ฉลาด​กว่า​รัฐบาล​ของ​ทาง​แผ่นดินใหญ่​มาก​

หลิน​ม่าย​ที่​ขอ​สินเชื่อ​สามารถ​ใช้ที่ดิน​มาค้ำประกัน​เงินกู้​ดังกล่าว​ได้​ แต่​เจ้าหน้าที่​ก็​ยัง​ต้องการ​ให้​บริษัท​มาค้ำประกัน​อยู่ดี​

หลิน​ม่าย​ไม่รู้จัก​คนธรรมดา​ทั่วไป​ใน​ฮ่องกง​ อย่า​ว่าแต่​เจ้าหน้าที่​บริหาร​บริษัท​ เธอ​จึงไม่สามารถ​หา​ผู้ค้ำประกัน​ได้​เลย​

โชคดี​ที่​ป้า​ของ​ฟางจั๋ว​หรา​น​ได้​ทิ้ง​หนังสือค้ำประกัน​จาก​บริษัทข้ามชาติ​ของ​ทาง​สหรัฐอเมริกา​ไว้​ให้​ ไม่เช่นนั้น​คง​ไม่มีการ​จ่าย​เงินกู้​

นอกจากนี้​ทาง​รัฐบาล​ฮ่องกง​ยัง​กำหนด​ว่า​หลังจาก​ได้รับ​ที่ดิน​แล้ว​ จะต้อง​บันทึก​ว่า​เริ่ม​ครอบครอง​เมื่อใด​และ​สิ้นสุดลง​เมื่อใด​ เพื่อ​ป้องกัน​การกักตุน​และ​หา​กำไร​จาก​ที่ดิน​

หลิน​ม่าย​ซื้อ​ที่ดิน​มาสร้าง​อาคาร​ และ​เธอ​ไม่ได้​เกรงกลัว​ต่อ​กฎ​และ​ข้อบังคับ​เหล่านั้น​

กว่า​จะกู้เงิน​สำเร็จ​กินเวลา​ไป​เกือบ​หนึ่ง​สัปดาห์​

การสัมมนา​ทางวิชาการ​ที่​ฟางจั๋ว​หรา​น​เข้าร่วม​ได้​สิ้นสุดลง​แล้ว​ และ​สั่งว่า​เขา​ควร​กลับ​ไป​ที่​มหาวิทยาลัย​การแพทย์​ผู่​จี้ทันที​

ทว่า​เขา​กังวล​ว่า​หลิน​ม่าย​กับ​ฟางจั๋วเยวี่ย​จะต้อง​อยู่​ที่​ฮ่องกง​ต่อ​ จึงไป​ดำเนินการ​กู้ยืม​กับ​เธอ​จน​เสร็จสิ้น​ และ​ทั้ง​สามคน​ก็​บิน​กลับ​ไป​ที่​เจียง​เฉิน​ด้วยกัน​

หลิน​ม่าย​หยิบ​หนังสือ​ ขึ้น​มาอ่าน​ขณะ​นั่ง​อยู่​บน​เครื่องบิน​

ฟางจั๋ว​หรา​น​เอน​ศีรษะ​หันไป​มอง​และ​พูด​เชิงติดตลก​ “อ่าน​เล่ม​นี้​จบ​แล้​วจะ​กลาย​เป็นยอด​ฝีมือ​เลย​ไหม​?”

หลิน​ม่าย​หัวเราะ​คิกคัก​และ​พูดว่า​ “ไม่ถึงกับ​เป็นยอด​ฝีมือ​หรอก​ แต่​ฉัน​จะเป็น​ปีศาจ​น้อย​มาบดขยี้​คุณ​แน่นอน​ กลัว​ไหม​คะ​?”

ฟางจั๋ว​หรา​น​หยิก​ใบหน้า​เล็ก​ ๆ อัน​แสน​บอบบาง​ของ​อีก​ฝ่าย​ “แน่จริง​ก็​ลองดู​สิ!”

หลิน​ม่าย​ชี้ด้วย​สอง​นิ้ว​ “คอย​ดูเถอะ​ว่า​วัน​แต่งงาน​ฉัน​จะบดขยี้​คุณ​ยังไง​บ้าง​”

ฟาจั๋ว​หรา​น​ยิ้ม​อย่าง​มีเลศนัย​ “แล้ว​ผม​จะรอ​”

กว่า​จะกลับ​มาถึงวิลล่า​ก็​เป็นเวลา​ห้า​โมงก​ว่าแล้ว​ และ​ถึงเวลา​อาหารเย็น​พอดี​

หลิน​ม่าย​มีความตั้งใจ​จะทำ​หม้อไฟ​เต็มเปี่ยม​

การ​กิน​หม้อไฟ​ให้​เหงื่อ​ออก​ใน​วันที่​อากาศ​ร้อน​จะทำให้​สดชื่น​มาก​

คุณย่า​ฟางลังเล​อยู่​ครู่หนึ่ง​และ​พูดว่า​ “กลับมา​กัน​แล้ว​ ไม่ไป​เชิญพ่อแม่​พี่น้อง​เธอ​มากินข้าว​เหรอ​? ช่วง​สอง​สามวันนี้​ที่​ไม่อยู่​กัน​ พวกเขา​มาถามวันที่​เธอ​กลับกัน​ตั้ง​หลาย​รอบ​ พ่อแม่​พี่น้อง​เธอ​มาจาก​ปักกิ่ง​กัน​ อย่า​ทำ​หม้อไฟ​เลย​ เขา​คง​ไม่ชิน​อาหาร​รส​เผ็ด​กัน​หรอก​”

หลิน​ม่าย​เอ่ย​ถามเมื่อ​เห็น​คุณย่า​ฟางพูด​คำ​ว่า​พ่อแม่​พี่น้อง​ครั้งแล้วครั้งเล่า​ “ผล​ตรวจ​ความ​เป็น​พ่อ​ออกมา​แล้ว​เหรอ​คะ​? ลุง​ไป๋​กับ​ฉัน​เป็น​พ่อ​ลูก​กัน​หรือเปล่า​?”

“ออก​แล้ว​” คุณย่า​ฟางพยักหน้า​ “ถ้าไม่ใช่ ย่า​จะเรียก​พวกเขา​ว่า​พ่อแม่​พี่น้อง​เธอ​ทำไม​?”

หลิน​ม่าย​ถาม “แล้ว​ไป๋​ซวง​ล่ะ​คะ​ พ่อแม่​ฉัน​จัดการ​หล่อน​ยังไง​บ้าง​?”

คุณย่า​ฟางไม่พอใจ​เล็กน้อย​เมื่อ​ได้ยิน​คำถาม​ดังกล่าว​ รีบ​โบกมือ​และ​พูดว่า​ “ย่า​ไป​ถามแม่หลาน​มาแล้ว​ หล่อน​บอ​กว่า​หล่อน​เลี้ยงดู​ไป๋​ซวง​มา มีสาย​สัมพันธ์กัน​มาตั้ง​สิบ​แปด​ปี​ ไม่อยาก​ส่งลูก​ไป​ทุกข์ทรมาน​ที่​บ้าน​สกุล​หลิน​ พูด​อีก​อย่าง​คือ​หล่อน​ต้องการ​ทั้ง​ลูกสาว​ผู้ให้กำเนิด​กับ​ลูกสาว​บุญธรรม​”

หลิน​ม่าย​จึงพูด​อย่าง​ไม่อ้อมค้อม​ “งั้น​คืนนี้​เรา​มากิน​หม้อไฟ​กัน​เถอะ​ค่ะ​ ไม่ต้อง​เชิญพ่อแม่​ฉัน​มาหรอก​ กลัว​พวกเขา​กิน​เผ็ด​ไม่ได้​ ค่อย​ไป​ชวน​กิน​ข้าวเย็น​พรุ่งนี้​ก็แล้วกัน​”

คุณปู่​ฟางมีสีหน้า​จริงจัง​ขึ้น​ “เธอ​ซื่อบื้อ​หรือไง​? ฉัน​รู้​ว่า​เธอ​กำลัง​โมโห​ถึงได้​ละเลย​พวก​ญาติ​ ๆ แบบนี้​ แต่​นี่​มัน​เป็น​การผลัก​พ่อแม่​ของ​เธอ​ไปหา​ไป๋​ซวง​ไม่ใช่หรือ​? ยิ่งไปกว่านั้น​พ่อแม่​เธอ​จะคิด​ว่า​ไป๋​ซวง​ดีกว่า​ และ​หล่อน​จะได้รับ​ผลประโยชน์​นี้​จาก​พ่อแม่​เธอ​ไป​ ทำไม​เธอ​ถึงได้​ปล่อย​ให้​เด็กผู้หญิง​คน​นั้น​ออกอุบาย​เอา​ของ​ของ​เธอ​ไป​ล่ะ​? เธอ​ควร​ทำ​ทุก​วิถีทาง​ขับไล่​ไป๋​ซวง​ออกจาก​บ้าน​สกุล​ไป๋​ไป​ซะ! และ​ถ้าเธอ​คิด​จะขับไล่​ไป๋​ซวง​ออกจาก​บ้าน​สกุล​ไป๋​จริง ๆ​ เธอ​ก็​จะต้อง​สร้าง​สายสัมพันธ์​ที่​ดี​กับ​พ่อแม่​พี่น้อง​ซะก่อน​ ถึงจะดำเนิน​ขั้นตอน​ต่อไป​ได้​ เพราะ​งั้น​ไป​เชิญพ่อแม่​เธอ​มากิน​ข้าวเย็น​วันนี้​ซะ”

ไม่ว่า​แม่ไป๋​จะรัก​ไป๋​ซวง​มาก​แค่​ไหน​ หลิน​ม่าย​ก็​ไม่ได้​สนใจ​ที่จะ​ทำความรู้จัก​กับ​พ่อแม่​ผู้ให้กำเนิด​แม้แต่น้อย​

แต่​เมื่อ​คุณปู่​ฟางมาพูดว่า​เธอ​จะปล่อย​ให้​ไป๋​ซวง​มาแย่ง​ผลประโยชน์​ของ​เธอ​ไป​ไม่ได้​ เธอ​จึงพยักหน้า​ “ก็ได้​ค่ะ​ ฉัน​จะฟังคุณปู่​ จะเลี้ยงข้าว​พ่อแม่​เอง​ แต่​ไม่ใช่ที่​บ้าน​นะคะ​ แต่​จะพา​พวกเขา​ไป​เลี้ยงข้าว​ที่​ร้านอาหาร​ใน​เจียง​เฉิงแทน​”

หลิน​ม่าย​กับ​ฟางจั๋ว​หรา​น​ไป​เชิญพวก​แม่ไป๋​มาด้วยกัน​

ไป๋​ลู่​กับ​ไป๋​เซี่ย​ตื่นเต้น​มาก​ที่​ได้​เจอ​หลิน​ม่าย​ พวกเขา​เข้ามา​กอด​หลิน​ม่าย​แน่น​จน​ไม่ยอม​ปล่อย​ ก่อน​จะโพล่ง​ออกมา​ว่า​ “น้องสาว​ฉัน​ควรจะเป็น​เหมือน​ม่าย​จื่อ​สิ ทั้ง​สวย​ทั้ง​ฉลาด​!”

ไป๋​ซวง​ที่​ได้ยิน​คำพูด​ดังกล่าว​ร้องไห้​ทันที​และ​รีบ​บอก​แม่ไป๋​ว่า​ “พี่​เขา​ว่า​หนู​”

ไป๋​เซี่ย​เกลียด​ไป๋​ซวง​มาก​ และ​ชี้ไป​ที่​หล่อน​ทันที​ “ฉัน​ไม่มีสายเลือด​เกี่ยวข้อง​กับ​เธอ​ และ​ฉัน​ไม่ใช่พี่ชาย​เธอ​ ไม่ต้อง​มาเรียก​ โอ๊ย​!”

แม่ไป๋​ฟาด​มือ​ใส่เขา​ด้วย​ความไม่พอใจ​อย่าง​มาก​ “ไป๋​เซี่ย!​ แม่บอก​ตั้ง​กี่​ครั้ง​แล้ว​ว่า​อย่า​ทำตัว​แบบนี้​กับ​ซวงเอ๋อร์​ ทำไม​แก​ไม่ฟังแม่บ้าง​เลย​ ถึงลูก​กับ​ซวงเอ๋อร์​จะไม่เกี่ยวข้อง​กัน​ทาง​สายเลือด​ แต่​ความสัมพันธ์​สิบ​แปด​ปี​มัน​ลบล้าง​ได้​หรือเปล่า​ล่ะ​?”

ไป๋​เซี่ย​เย้ยหยัน​ “แล้ว​ผม​พูด​ชมน้องสาว​ตัวเอง​ไม่ได้​หรือไง​? ถ้าการ​พูด​ชมน้องสาว​แล้ว​มัน​เป็นการ​ดูถูก​เหยียดหยาม​หล่อน​! ไป๋​ซวง​ก็​กำลัง​ฟ้อง​ว่า​ผม​ใจจืดใจดำ​เหมือนกัน​นั่นแหละ​ แม่ไม่คิด​จะว่า​อะไร​เธอ​เลย​ แต่​กลับมา​ด่า​ผม​แทน​! ก็​แม่คลอด​ไป๋​ซวง​มานี่​นะ​ ส่วน​ผม​ก็​แค่​เด็ก​ที่เก็บ​มาเลี้ยง​!”

แม่ไป๋​หน้าซีด​ด้วย​ความ​โกรธจัด​ “ทำไม​ลูก​ถึงพูดจา​แบบ​นั้น​ แม่จะไป​เก็บ​มาเลี้ยง​ได้​ยังไง​!”

ไป๋​เซี่ย​พูด​ต่อ​ “แล้ว​ไม่ต้อง​มาบอ​กว่า​ผม​อยู่​ใต้​ชายคา​เดียวกัน​กับ​ไป๋​ซวง​มาสิบ​แปด​ปี​หรอก​ ต่อให้​อยู่​ด้วยกัน​หนึ่งร้อย​แปดสิบ​แปด​ปี​ ผม​ก็​ไม่รู้สึกรู้สา​อะไร​กับ​หล่อน​! หล่อน​ชั่วร้าย​มาก​ ออก​กลอุบาย​ต่าง ๆ​ ไม่ให้​ม่าย​จื่อ​กลับ​มาหา​บ้าน​เรา​ นัง​แพศยา​แบบนี้​ก็​เป็นได้​แค่​ลูก​รัก​ของ​แม่นั่นแหละ​ งั้น​ปล่อย​ให้​หล่อน​อยู่​ใน​บ้าน​กับ​แม่ไป​ซะ เลี้ยงดู​หล่อน​ก็​เหมือน​เลี้ยง​งูพิษ​ แม่ไม่กลัว​ว่า​งูพิษ​มัน​จะแว้ง​มาก​ัดหรือไง​!”

ไป๋​ซวง​รีบ​โผ​เข้าไป​กอด​แม่ไป๋​ทันที​ น้ำตา​ไหลริน​รด​ใบหน้า​ “แม่ หนู​ไม่ใช่นัง​แพศยา​นะ​ และ​หนู​ก็​ไม่ใช่งูพิษ​ด้วย​”

แม่ไป๋​พูด​ปลอบ​ “แม่รู้​ เรา​ไม่ต้อง​ไป​สนใจ​พี่ชาย​ลูก​หรอก​”

พ่อ​ไป๋​มองดู​นาฬิกา​ ขมวดคิ้ว​และ​พูด​กับ​ไป๋​ซวง​ว่า​ “เอาล่ะ​ ไม่ต้อง​ร้องไห้​ เรา​รีบ​ไป​ที่​ภัตตาคาร​เจียง​เฉิงเถอะ​ จะปล่อย​ให้​ผู้เฒ่า​ฟางรอ​ไม่ได้​”

ก่อนที่​คน​กลุ่ม​นี้​จะไป​ที่​ภัตตาคาร​เจียง​เฉิง

ไป๋​ลู่​จับมือ​หลิน​ม่าย​ไม่ยอม​ปล่อย​ตลอดทาง​

โชคดี​ที่​ไป๋​เซี่ย​เป็น​พี่ชาย​ จึงน่าอาย​เกิน​กว่า​จะจับมือถือแขน​กับ​หลิน​ม่าย​ ไม่เช่นนั้น​ฟางจั๋ว​หรา​นค​งไม่ได้​จับมือ​เธอ​

ไป๋​ซวง​ พ่อ​ไป๋​และ​แม่ไป๋​เดิน​ตามหลัง​

ไป๋​ซวง​มองดู​แผ่น​หลัง​อัน​สูงสง่าของ​ฟางจั๋ว​หรา​น​ด้วย​ความชื่นชม​ หล่อน​ลอบ​กลืนน้ำลาย​และ​ชำเลือง​มอง​มือ​ของ​เขา​ที่​ประสาน​อยู่​กับ​มือ​ของ​หลิน​ม่าย​ด้วย​ความ​อิจฉาริษยา​

ก่อน​จะจับจ้อง​ไป​ที่​กระเป๋า​แอร์​เมสบ​น​หลัง​ของ​หลิน​ม่าย​

ถึงแม้ว่า​ยุค​สมัยนี้​จะไม่มียี่ห้อ​สินค้า​หรูหรา​เข้ามา​ตีตลาด​ประเทศ​จีน​ แต่​ก็​มีชาวต่างชาติ​เข้ามา​อยู่​ใน​ปักกิ่ง​เยอะ​กว่า​ที่อื่น​ ไป๋​ซวง​จึงรู้จัก​ยี่ห้อ​สินค้า​หรูหรา​มากมาย​

ดวงตา​ของ​ไป๋​ซวง​เปลี่ยนเป็น​สีแดง​ด้วย​ความ​อิจฉาริษยา​ทันที​เมื่อ​เห็น​ว่า​หลิน​ม่าย​ถือ​กระเป๋า​แอร์​เมสราคาแพง​

หล่อน​กลอกตา​และ​กระซิบ​กับ​แม่ไป๋​ว่า​ “แม่ ถึงม่าย​จื่อ​กับ​ศาสตราจารย์​ฟางจะหมั้น​กัน​แล้ว​ แต่​การ​จับมือ​ใน​ที่สาธารณะ​มัน​ดู​ไม่ดี​หรือเปล่า​ มัน​ดู​ไม่ค่อย​เคารพ​ตัวเอง​เลย​”

แม่ไป๋​รู้สึก​ไม่พอใจ​เมื่อ​ได้ยิน​เช่นนั้น​ และ​กำลังจะ​ว่ากล่าว​ตักเตือน​คำ​สอง​คำ​ ทว่า​พ่อ​ไป๋​กลับ​ขมวดคิ้ว​และ​พูด​ตำหนิ​ไป๋​ซวง​แทน​

“คิด​ว่า​พ่อ​ไม่รู้​เหรอ​ว่า​ลูก​ชอบ​สร้าง​ปัญหา​? แต่​สอง​วัน​มานี่​ทำไม​ถึงสร้าง​ปัญหา​เยอะ​นัก​? ลูก​ก็​รู้​ว่า​ม่าย​จื่อ​กับ​ศาสตราจารย์​ฟางเขา​หมั้น​หมาย​กัน​แล้ว​ ทำไม​ถึงจะจับมือ​กัน​ใน​ที่สาธารณะ​ไม่ได้​? ไม่ได้​ไป​กอดจูบ​ทำ​อะไร​อนาจาร​สักหน่อย​!”

ไป๋​ซวง​แสร้ง​ทำเป็น​จะร้องไห้​ทันที​

ความคับแค้นใจ​ของ​แม่ไป๋​หาย​ไป​ทันทีที่​เห็น​เช่นนั้น​ และ​เหลือ​เพียง​ความ​ทุกข์ใจ​ที่​มีต่อ​ไป๋​ซวง​แทน​ อีก​ทั้ง​ยัง​รู้สึก​ไม่พอใจ​พ่อ​ไป๋​

“ถึงซวงเอ๋อร์​จะทำผิด​ แต่​คุณ​ก็​ค่อย ๆ​ สอน​ลูก​สิ ทำไม​ถึงได้​ดุ​นัก​? ดู​สิซวงเอ๋อร์​กลัว​หมด​แล้ว​!”

พ่อ​ไป๋​กำลัง​ตก​อยู่​ใน​ช่วงเวลา​สับสน​

ไป๋​ซวง​เป็น​ลูกสาว​ที่​เขา​รัก​มาสิบ​แปด​ปี​ ถึงแม้ว่า​เขา​จะรู้​ว่า​หล่อน​กับ​พวกเขา​ไม่มีส่วน​เกี่ยวข้อง​กัน​ทาง​สายเลือด​ แต่​เขา​ก็​ยังมี​ทัศนคติ​ไป​ใน​ทิศทาง​เดียวกัน​กับ​ภรรยา​ เขา​ต้องการ​ให้​หล่อน​อยู่​ใน​บ้าน​สกุล​ไป๋​ต่อ​ และ​ปฏิบัติ​ต่อ​หล่อน​เหมือนกับ​ลูกสาว​ของ​เขา​เอง​

แต่​การกระทำ​ตลอด​ทั้งสอง​วัน​ที่ผ่านมา​ของ​ไป๋​ซวง​ทำให้​เขา​รู้สึก​ไม่พอใจ​เป็นอย่างมาก​ ทั้ง​คอย​สร้าง​ปัญหา​ทุกครั้ง​ และ​ชอบ​ส่งเสียง​ดังลั่น​

พ่อ​ไป๋​ยุ่ง​อยู่​กับ​งาน​ ในขณะที่​ภรรยา​มีหน้าที่​ดูแล​การเล่าเรียน​ของ​ลูก​ ๆ

เขา​ไม่รู้​มาก่อน​เลย​ว่า​ไป๋​ซวง​จงใจก่อกวน​แบบนี้​ และ​ไม่รู้​ว่าการ​เก็บ​หล่อน​ไว้​ใน​บ้าน​สกุล​ไป๋​เป็น​คำสาป​หรือ​พร​กัน​แน่​

เขา​ไม่สามารถ​ทน​ได้​อีกต่อไป​เมื่อ​เห็น​ไป๋​ซวง​ขดตัว​อยู่​ใน​อ้อมกอด​ของ​ภรรยา​

พ่อ​ไป๋​ทำเป็น​หลบสายตา​ไม่สนใจ​ เดิน​ก้าว​ฉับ ๆ​ ตาม​พวก​ไป๋​เซี่ย​ไป​ ยิ้ม​และ​พูด​กับ​หลิน​ม่าย​ว่า​ “รอ​ผลสอบ​เข้า​มหาวิทยาลัย​ลูก​ออก​ก่อน​ แล้ว​กลับมา​ที่​ปักกิ่ง​นะ​ ต่อ​จากนี้ไป​บ้าน​เรา​จะได้​อยู่​กัน​พร้อมหน้าพร้อมตา​สักที​”

หลิน​ม่าย​ยิ้ม​และ​พูด​ปฏิเสธ​ “ฉัน​จะแต่งงาน​กับ​จั๋ว​หรา​น​ใน​วัน​ชาติ​นี่​แล้ว​ค่ะ​ และ​จะสร้าง​ครอบครัว​เล็ก​ ๆ ด้วยกัน​ คง​ไม่กลับ​ไป​กับ​พวกคุณ​หรอก​”

พ่อ​ไป๋​รู้สึก​เสียใจ​ และ​แอบ​ตำหนิ​ฟางจั๋ว​หรา​น​ใน​ใจที่​อีก​ฝ่าย​ลักขโมย​ลูกสาว​คน​เล็ก​ของ​เขา​ไป​

ไป๋​เซี่ย​กับ​ไป๋​ลู่​ก็​ผิดหวัง​มาก​เช่นกัน​ และ​บอก​หลิน​ม่าย​ด้วย​ความน้อยใจ​ว่า​ถ้าเกิด​แต่งงาน​แล้ว​ อย่า​ลืม​แวะ​มาเยี่ยม​พวกเขา​บ้าง​

หลิน​ม่าย​ตอบกลับ​ “ถ้าฉัน​สอบ​เข้า​มหาวิทยาลัย​ชิงหวา​หรือ​มหาวิทยาลัย​ปักกิ่ง​ได้​ คง​ได้​เจอกัน​บ่อย ๆ​ ค่ะ​ แต่​ถ้าสอบ​เข้า​ไม่ได้​ เอาไว้​ฉัน​จะกลับ​ไปหา​พวกคุณ​ทุก​ฤดูใบไม้ผลิ​แทน​นะคะ​”

…………………………………………………………………………………………………………………………

สาร​จาก​ผู้แปล​

จะมีเหตุการณ์​ไหน​ไหม​นะ​ที่​ทำให้​แม่ไป๋​ได้​เห็น​ธาตุแท้​ของ​ยัย​ไป๋​ซวง​ ใครก็ได้​จัด​ยา​แรง​มาให้​หน่อย​ค่ะ​ ไม่งั้น​ก็​คาราคาซัง​กัน​อยู่​แบบนี้​ เข้าใจ​แหละ​ว่า​ทำใจ​ยาก​เพราะ​เลี้ยง​มากับ​มือ​ถึงสิบ​แปด​ปี​

ไหหม่า​(海馬)