ตอนที่ 609 โทษประหาร

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ท้องฟ้า​ยัง​ไม่​สว่างดี​ ​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​พา​เอ้อร​์​หนิ​วก​ลับ​มาส​่ง​ที่​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​

“​ท่าน​อ๋อง​ล่ะ​”

พ่อบ้าน​ที่​เชิญ​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​เข้ามา​เอ่ย​ตอบ​ ​“​ท่าน​อ๋อง​ยัง​ไม่​ตื่น​บรรทม​ ​กง​กง​คอย​ที่นี่​ก่อน​ ​เดี๋ยว​ผู้น้อย​จะ​ไป​ตาม​ท่าน​อ๋อง​มา​ให้​”

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​รีบ​บอก​ ​“​ไม่ต้อง​ๆ​ ​ข้า​ฝาก​เจ้า​ดูแล​ท่าน​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​หน่อย​ก็แล้วกัน​ ​ข้า​ต้อง​กลับ​ไปรา​ยงา​นที​่​วัง​ก่อน​”

เหอะ​ๆ​ ​เยี​่​ยน​อ๋อง​นี่​ช่าง​ใจกว้าง​เสีย​เหลือเกิน​ ​ส่ง​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​เข้า​วัง​กลางดึก​ให้​ไป​ช่วย​แก้ปัญหา​ใน​วัง​หลวง​ ​แต่​กลายเป็น​ว่า​คนใน​จวน​ไม่มีใคร​อยู่​รอ​เลย​สัก​คน​ ​เข้านอน​กัน​ไป​หน้าตาเฉย

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ถอนหายใจ​แล้วก็​มอง​ซ้าย​มอง​ขวา​ ​ไร้​เงา​ของ​เอ้อร​์​หนิว

เขา​ชะงักงัน​ ​“​ท่าน​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​เล่า​”

พ่อบ้าน​ยิ้ม​เจื่อน​ ​“​ท่าน​แม่ทัพ​เข้า​รูนี​้​ไป​แล้ว​…​”

เหตุใด​เจ้า​เอ้อร​์​หนิว​ถึง​ลอด​เข้า​รู​ไป​ต่อหน้า​กง​กง​แบบนี้​กัน​นะ​ ​จะ​ทำตัว​ให้​สง่า​สม​เป็น​ท่าน​แม่ทัพ​เซี่ยว​เทียน​ไม่ได้​เลย​รึ

เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​จ้อง​ไป​ที่​รู​ที่​พ่อบ้าน​ชี้​ด้วย​อาการ​งงงัน

ท่าน​แม่ทัพ​เสี่ยว​เทียน​ลอด​รู​สุนัข​ได้​ด้วย​หรือ​นี่​…

หลังจาก​ถอนหายใจ​อย่าง​โล่งอก​ ​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ก็​กล่าว​ลา

พ่อบ้าน​เดิน​ไป​ส่ง​เสี่ยว​เล่อ​จื่อ​ที่​ข้าง​ประตู​ ​รอ​จน​ร่าง​ของ​เขา​หายวับ​ไป​ใน​ความมืด​แล้วจึง​รีบ​กลับมา​รายงาน​ที่​อวี​้​เหอย​่​วน

ใน​ตอนนั้น​อวี​้​จิ​่น​ไม่ได้​นอนหลับ

การ​ส่ง​คน​มา​พา​เอ้อร​์​หนิว​ไป​กลางดึก​เช่นนั้น​ต้อง​มีเรื่อง​อะไร​อย่างแน่นอน​ ​ซึ่ง​ก็​คง​มิใช่​เรื่องเล็ก​ ​และ​เขา​ก็​ค่อนข้าง​มั่นใจ​ว่า​เรื่อง​นี้​ต้อง​เกี่ยวข้อง​กับ​ไท่​จื่อ​ ​แต่​การ​ที่​เขา​สั่ง​ให้​พ่อบ้าน​แจ้ง​ขันที​ว่า​ตน​กำลัง​หลับ​อยู่​ ​เพราะ​ไม่ต้องการ​แสดงว่า​ใส่ใจ

แค่ก​ๆ​ ​คนเรา​ต้อง​รู้จัก​เล่น​ละคร

“​เอ้อร​์​หนิ​วก​ลับ​มา​แล้ว​หรือ​”​ ​ได้​ทราบ​ข่าว​ทว่า​ไม่เห็น​เจ้าตัว​ ​อวี​้​จิ​่​นขมวด​คิ้ว​มุ่น​ ​เขา​เดิน​ไป​ที่​หน้า​ประตู​ห้อง​ตำรา​ก่อน​จะ​ผิวปาก​เรียก

เขา​ฝึก​วิทยา​ยุทธ์​ตั้งแต่​อายุ​ยังน้อย​ ​จึง​กักเก็บ​ลมหายใจ​ได้​ยาว​กว่า​ปกติ​ ​เสียง​ผิวปาก​หวีดหวิว​ดัง​ลอย​ไป​ไกล​ท่ามกลาง​ความมืด

เอ้อร​์​หนิ​วที​่​กำลัง​แผ่หลา​ซึมซับ​ไออุ่น​อยู่​ใน​โพรง​หู​ตั้งขึ้น​ทันใด​ ​มัน​ลุกขึ้น​อย่าง​เกียจคร้าน​ ​ก่อน​จะ​เดิน​ไปรา​ยงาน​เจ้าของ

“​เจ้า​เข้าไป​ทำ​อะไร​ใน​วัง​หลวง​มารึ​”​ ​อวี​้​จิ​่​นลูบ​หัว​สุนัข​ตัว​ใหญ่

เอ้อร​์​หนิ​วทำ​จมูก​ ​ฟุดฟิด​

“​ไปหา​ของ​?​ ​ของ​อะไร​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ถาม​พร้อม​ทำ​สัญลักษณ์​มือ​กระดูก​หนึ่ง​ชิ้น

เอ้อร​์​หนิว​ส่งสายตา​เหยียดหยาม

คนอื่น​จะ​โง่​ก็​คงช่วย​อะไร​ไม่ได้​ ​แต่​เจ้านาย​ก็​ยัง​ทำ​เช่นนี้​เหมือนกัน​งั้น​หรือ

อวี​้​จิ​่น​ทำ​หน้าบึ้ง

ไอ้​เจ้า​สุนัข​นี่​มัน​กำลัง​ดูถูก​เขา​ ​เขา​ก็​แค่​กลัว​ว่า​มัน​จะ​ฟัง​ไม่รู้​เรื่อง

เอ้อร​์​หนิ​ววิ​่ง​เขา​ไปหา​ของ​ใน​ห้อง​ตำรา​อยู่นาน​ ​ก่อน​จะ​วิ่ง​ตัวเปล่า​กลับมา​หา​อวี​้​จิ​่น​ ​มัน​ส่าย​หาง​อย่าง​ช่วยไม่ได้

ของ​ใน​นี้​ไม่มี​อะไร​เหมือน​ของ​ชิ้น​นั้น​เลย​สักนิด​ ​จะ​ให้​มัน​ทำ​ยังไง​เล่า

ใน​ตอนนั้น​เสียง​หนึ่ง​ดัง​ขึ้น​ที่​หน้า​ประตู​ ​“​เอ้อร​์​หนิ​วก​ลับ​มา​แล้ว​”

อวี​้​จิ​่น​เดิน​ออกมา​รับ​ ​พร้อม​จูงมือ​เจียง​ซื่อ​ ​“​ข้า​ให้​เจ้า​เข้านอน​ไป​ก่อน​มิใช่​หรือ​”

“​ใคร​จะ​หลับ​ลง​ ​นี่​เอ้อร​์​หนิ​วกำ​ลัง​…​”

“​ที่​วัง​หลวง​พาตัว​เอ้อร​์​หนิว​ไป​กลางดึก​เพื่อให้​มัน​ช่วย​หา​ของ​ ​น่าเสียดาย​ที่​เอ้อร​์​หนิว​พูด​ไม่ได้​ ​ข้า​เลย​ทำได้​เพียง​ลอง​ให้​มัน​หา​ของ​ที่​คล้ายๆ​ ​กัน​มา​”​ ​อวี​้​จิ​่​นก​ล่าว​พลาง​หันไป​มอง​เอ้อร​์​หนิว​ ​และ​ถอนหายใจ​ ​“​ไม่รู้​ว่า​ของ​นั่น​คือ​อะไร​ ​แต่​ดูเหมือนว่า​ที่นี่​จะ​ไม่มี​”

หน้า​ของ​เจียง​ซื่อ​ทำให้​เอ้อร​์​หนิว​คิดถึง​บางอย่าง​ ​มัน​วิ่ง​พรวด​ออก​ไป​ด้านนอก​ก่อน​จะ​ตรง​ไป​ที่​เรือน​หลัก

ทั้งสอง​รีบ​ตาม​ออก​ไป​ ​พวกเขา​เห็น​เอ้อร​์​หนิ​วก​ระ​โดด​เข้าไป​ทาง​หน้าต่าง​ใน​ห้อง​ฝั่ง​ตะวันตก

เจียง​ซื่อ​และ​อวี​้​จิ​่น​หันมา​สบตา​กัน​ ​อาการ​ของ​ทั้งสอง​เปลี่ยนไป​โดยสิ้นเชิง

อา​ฮวน​ยัง​เล็ก​ ​ยัง​ไม่​ถึง​วัย​ที่จะ​แยก​ไป​มีเรือน​ของ​ตัวเอง​ ​ตอนนี้​จึง​ต้อง​อยู่​ใน​ห้อง​ฝั่ง​ตะวันตก​ของ​อวี​้​เหอย​่​วน​ไป​ก่อน

เอ้อร​์​หนิว​เข้าไป​ใน​ห้อง​ของ​อา​ฮวน​ทำไม​ ​หรือว่า​ที่​ห้อง​ของ​อา​ฮวน​มี​ของ​แบบ​นั้น

เอ้อร​์​หนิว​ไม่​รอ​ให้​ทั้งคู่​เข้ามา​ ​มัน​คาบ​ของ​บางอย่าง​วิ่ง​กลับ​ออก​ไป​ ​และ​ยัด​ใส่​มือ​เจียง​ซื่อ

เจียง​ซื่อ​หยิบ​วัตถุ​ชิ้น​นั้น​ขึ้น​มา​พิจารณา​ ​สิ่ง​นั้น​คือ​ต้า​อาฝู​ ​ซึ่ง​ก็​คือ​ตุ๊กตา​ดินเผา

เอ้อร​์​หนิว​ปล่อย​ลิ้น​ห้อย

ไอ้​ของเล่น​นี้​มัน​อ้วน​นัก​ ​เจ็บ​ฟัน​ไป​หมด

“​ที่แท้​คนที​่​วัง​หลวง​ก็​ให้​เอ้อร​์​หนิว​ไปหา​ตุ๊กตา​ดินเผา​อย่างนั้น​หรือ​”​ ​เจียง​ซื่อ​เงยหน้า​มอง​เอ้อร​์​หนิว​ ​แต่​เอ้อร​์​หนิ​วก​ลับ​เอียง​หัว

อวี​้​จิ​่น​ส่าย​หัว​ ​“​ดูแล​้ว​คง​ไม่ใช่​ตุ๊กตา​ดินเผา​ ​เอ้อร​์​หนิว​คาบ​ตุ๊กตา​นี้​มา​เพราะ​เห็น​ว่า​ลักษณะ​คล้าย​ของ​ชิ้น​นั้น​ ​หมายความว่า​ของ​ชิ้น​นั้น​ลักษณะ​เหมือน​คน​…​”

ทั้งคู่​หันมา​สบตา​กัน​และ​สีหน้า​ก็​เปลี่ยนไป

ของ​อะไร​ที่​ลักษณะ​เหมือน​คน​ ​และ​ทำให้​วัง​หลวง​วุ่นวาย​ถึง​เพียงนี้

“​กลับ​ไป​คุย​กันที่​ห้อง​เถอะ​”

ทั้งสอง​จูงมือ​กัน​เข้าไป​ใน​ห้อง​หลัก​ ​ปล่อย​เอ้อร​์​หนิว​ยืน​งง​อยู่​ตรงนั้น

มัน​อุตส่าห์​สร้าง​คุณูปการ​ใหญ่หลวง​เพียงนี้​ ​แต่กลับ​ถูก​นาย​ๆ​ ​ทอดทิ้ง​และ​เดิน​จับมือ​กันหาย​ไป​อย่างนี้​หรือ

เมื่อ​เข้าไป​ใน​ห้อง​ ​อวี​้​จิ​่น​เป็น​ฝ่าย​ถาม​ก่อน​ ​“​อา​ซื่อ​ ​เจ้า​ว่า​ของ​นั้น​คือ​อะไร​”

เจียง​ซื่อ​เหล่​มอง​อวี​้​จิ​่น​ ​ส่ง​ยิ้ม​พลาง​บอก​ ​“​เจ้า​คง​เดา​ออก​แล้ว​สิท​่า​ว่า​จะ​มี​ของ​อะไร​ที่​ลักษณะ​เหมือน​คน​”

อวี​้​จิ​่น​เย้ยหยัน​ ​“​คราวนี้​ไท่​จื่อ​คงได้​ตาย​จริงๆ​”

เจียง​ซื่อ​มอง​ไปนอก​หน้าต่าง​ ​พลาง​เอ่ย​แผ่วเบา​ ​“​ก็​จริง​ ​เกรง​ว่า​ฟ้า​สว่าง​เมื่อไหร่​ ​ทุกอย่าง​ก็​จะ​เปลี่ยนไป​”

ตาม​ประวัติศาสตร์​ ​วิชา​มนต์​ดำ​รวมไปถึง​ตุ๊กตา​ปลุกเสก​ถือเป็น​สิ่งต้องห้าม​ใน​ราชวงศ์

“​อา​ซื่อ​ ​เจ้า​ว่า​หุ่น​คนเล​็ก​ๆ​ ​แบบ​นั้น​จะ​ถูก​ซ่อน​ไว้​ที่ไหน​”​ ​อวี​้​จิ​่​นลูบ​คาง​ที่​มีตอ​ขน​สั้น​ๆ​ ​พลาง​ถาม

เขา​อาศัย​อยู่​ที่​หนาน​เจียง​มานาน​ ​พอ​จะ​รู้เรื่อง​เผ่า​อู​เหมียว​อยู่​บ้าง​ ​แต่กลับ​ไม่เคย​ได้ยิน​ว่า​ ​แม้แต่​ผู้​ที่​มีวิชา​เก่งกาจ​ของ​เผ่า​อู​เหมียว​จะ​เคย​ใช้​หุ่น​คน​มาทำ​ร้าย​คนอื่น

เจียง​ซื่อ​ส่าย​ศีรษะ​ ​“​ข้า​ก็​ไม่แน่ใจ​”

นาง​ฝึก​วิชา​กับ​ผู้เฒ่า​เผ่า​อู​เหมียว​มานาน​ ​และ​เคย​ได้ยิน​ท่าน​ผู้เฒ่า​เอ่ยถึง​เรื่อง​นี้​ครั้งหนึ่ง​ความ​ว่า​ ​มี​เกาะ​กลาง​ทะเล​ทางใต้​เกาะ​หนึ่ง​ ​คน​บน​เกาะ​นั้น​มี​วัตถุ​มนต์​ดำ​ที่สามา​รถ​ควบคุม​ความตาย​ของ​มนุษย์​ได้​ ​ซึ่ง​ตุ๊กตา​หุ่น​ไม้​…​ก็​นับว่า​เป็น​วัตถุ​มนต์​ดำ​ที่สามา​รถ​ควบคุม​ความตาย​ได้​เหมือนกัน

เรื่อง​นี้​นาง​เคย​ได้ยิน​มา​ผ่านๆ​ ​ท่าน​ผู้เฒ่า​มิได้​กล่าวถึง​รายละเอียด

“​ไม่ว่า​เรื่อง​นี้​จะ​เป็น​เช่นไร​ ​แต่​อาการ​โรคหัวใจ​เฉียบพลัน​ของ​เสด็จ​พ่อ​ดูเหมือน​จะ​เกี่ยวข้อง​กับ​ตุ๊กตา​หุ่น​นี่​”

หาก​เป็น​แค่​ตุ๊กตา​ธรรมดา​ ​ก็​ยัง​มี​ความเป็นไปได้​ว่า​อาการ​เจ็บป่วย​ฉับพลัน​นั้น​อาจ​เกิด​จาก​ฝีมือ​ของ​ใคร​บางคน

อวี​้​จิ​่​นก​อด​เจียง​ซื่อ​ ​“​เอาเถอะ​ ​เลิก​คิด​จะ​ดีกว่า​ ​เรา​นอน​กัน​เถอะ​ ​จะ​ได้​รีบ​ตื่น​ไปดู​ฟ้า​ฝน​ห่า​ใหญ่​ที่​กำลังจะ​มา​ใน​วันพรุ่งนี้​”

ทั้งสอง​นอนลง​ข้างๆ​ ​กัน​ ​ม่าน​โปร่ง​ถูก​ปล่อย​ลงมา

ผ่าน​ไป​ครู่หนึ่ง​ ​เสียง​ของ​เจียง​ซื่อ​ก็​ดัง​ขึ้น​ ​“​อาจิ​่น​”

“หืม​”

“​คราวนี้​ ​ไท่​จื่อ​คงจะ​ไม่รอด​ใช่​หรือไม่​”

อวี​้​จิ​่น​หัวเราะ​แผ่วเบา​ ​น้ำเสียง​ที่​เปล่ง​ออกมา​ช่าง​ไร้ค​วาม​ปรานี​ ​“​หาก​ตุ๊กตา​หุ่น​นั่น​เกี่ยวข้อง​กับ​ไท่​จื่อ​ ​เขา​ก็​ไม่มีทาง​รอดไป​ได้​”

เจียง​ซื่อ​เม้มปาก​ใน​ความมืด

หาก​เป็น​เช่นนั้น​ก็​หมายความว่า​ ​เป้าหมาย​เล็ก​ๆ​ ​ของ​นาง​กำลังจะ​เป็นจริง

“​นอน​เถอะ​”​ ​อวี​้​จิ​่น​ยื่น​แขน​ข้าง​หนึ่ง​มาก​อด​เจียง​ซื่อ

ใน​ม่าน​นั้น​ค่อยๆ​ ​สงบ​ลง

……

จิ​่ง​หมิง​ฮ่องเต้​นั่ง​นิ่ง​อยู่​ใน​ตำหนัก​เฉียน​ชิง​เนิ่นนาน​ ​รอ​จน​ฟ้า​เริ่ม​สว่าง​ ​ราชโองการ​ถึง​จะ​ถูก​ส่งออก​ไป

ไท่​จื่อ​ก่อ​กบฏ​กลางดึก​ ​ฮ่องเต้​พระราชทาน​นำ​จัณฑ์​พิษ​หนึ่ง​จอก​ ​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​และ​ไท่​ซุน​ถูก​ถอน​ฐานันดร​ให้​เป็น​สามัญชน​ ​และ​มีคำ​สั่ง​ให้​อยู่​ที่​จิ้ง​หยวน​ไป​ชั่วชีวิต​ ​คนอื่นๆ​ ​ใน​ตำหนัก​บูรพา​ตั้งแต่​ยศ​สูง​ไป​ถึง​ยศ​ต่ำ​ที่​คอย​ปรนนิบัติ​ไท่​จื่อ​ต้องโทษ​ประหาร​ทั้งหมด

ราชโองการ​ของ​ฮ่องเต้​ส่ง​ไป​ถึง​พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ ​นาง​โอบกอด​ฉุน​เกอ​เอ๋อร​์​ ​น้ำตาไหล​อาบ​แก้ม

ใน​น้ำตา​หยด​ใส​เจือ​ไป​ด้วย​ความหวาดกลัว​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ก็​มีความยินดี​เป็นส่วนใหญ่

เพราะ​เดิมที​นาง​เตรียมใจ​ตาย​ไว้​แล้ว​ ​ไม่​คิด​ว่า​เสด็จ​พ่อ​จะ​ทรง​เมตตา​ถึงขั้น​ไว้ชีวิต​นาง​ ​อีกทั้ง​ยัง​ให้​ที่พัก​พิง​ ​และ​ให้โอกาส​นาง​ได้​เฝ้าดู​ฉุน​เกอ​เอ๋อร​์​เติบโต

นาง​รู้สึก​อิ่มใจ​กับ​ผลลัพธ์​ยิ่งนัก

พระ​ชายา​ไท่​จื่อ​ดึง​ฉุน​เกอ​เอ๋อร​์​ให้​หันไป​ทาง​ตำหนัก​เฉียน​ชิง​ ​และ​ถวาย​ความเคารพ​อย่าง​สุดซึ้ง

พาน​ไห่​ที่​เป็น​ผู้นำ​ราชโองการ​มาส​่ง​เอ่ย​แผ่วเบา​ ​“​อย่า​เพิ่ง​แตะต้อง​สิ่งของ​ใน​ตำหนัก​นี้​ ​แต่​ให้​พา​ไท่​…​นาย​น้อย​ไป​ที่​จิ้ง​หยวน​ก่อน​เถิด​”