บทที่ 598 เพื่อสร้างอนาคตให้กับเด็ก ๆ
บทที่ 598 เพื่อสร้างอนาคตให้กับเด็ก ๆ
ไป๋ชิวหรานพยักหน้าอย่างไม่คิดปฏิเสธ
“ความคืบหน้าของเทพแห่งยมโลกเป็นอย่างไรบ้าง?”
เขาไม่คิดกล่าวถึงหัวข้อเดิม และถามกลับ
“เสร็จสมบูรณ์”
เจียงหลานกล่าวตอบ
“หลังจากที่ข้าออกจากการฝึกฝน ข้ามาที่ยมโลกแห่งนี้ และหุ่นกลตัวน้อยให้ข้าบรรจุความปรารถนาสุดท้ายให้กับอาวุธสุดยอด เทพแห่งยมโลก”
“แล้วจินเหยากับคนอื่น ๆ อยู่ที่ใด?”
“ยังไม่ออกมา แต่น่าจะภายในเร็ว ๆ นี้”
เมื่อเห็นแววตาของไป๋ชิวหราน เจียงหลานกล่าวถามอีกครั้ง
“ซวี่เซียงกับโม่เสวี่ย ข้าเตรียมการไว้แล้ว เมื่อสงครามเริ่มขึ้น ทั้งสองคนจะอยู่กับเทพีซีเหอและเทพีอีกาสามขา รวมถึงอาจารย์ของท่านด้วย หากทุกสิ่งสำเร็จด้วยดี เราจะไปรับพวกเขาที่นั่น แต่หากเราล้มเหลว…”
นางไม่ได้กล่าวต่อ
ไป๋ชิวหรานเองก็ทราบดีเกี่ยวกับเรื่องนี้ หากแดนเซียนพ่ายแพ้ ความหวังของพวกเขาคือเด็ก ๆ อย่างไป๋ซวี่เซียงและไป๋โม่เสวี่ย ทั้งสองจะถูกส่งขึ้นเรือเหาะและหนีไปยังสุดขอบห้วงจักรวาลสู่โลกที่ลึกที่สุด
ไป๋ชิวหรานถอนหายใจ ก่อนจะเหยียดแขนโอบกอดเจียงหลานไว้แน่น
เขาจูบดวงตาและแก้มของภรรยาอย่างรักใคร่ก่อนจะกระซิบข้างหูแผ่วเบา
“ไม่ต้องกังวล เราจะสร้างอนาคตให้กับลูกหลานของเราแน่นอน”
“อื้ม”
เจียงหลานกอดตอบก่อนจะพยักหน้ารับ
“ต้องเป็นเช่นนั้น”
ทั้งสองกอดกันอย่างเงียบ ๆ อยู่สักครู่หนึ่ง จนกระทั่งมีกลิ่นอายหนึ่งปรากฏทำลายบรรยากาศระหว่างทั้งสอง
ไป๋ชิวหรานปล่อยเจียงหลานพร้อมหันไปกล่าวกับบางสิ่งที่มาเยือน
“ออกมาได้แล้ว เจ้าหุ่นกลตัวน้อย เจ้าคิดว่าจะหลบเลี่ยงพวกเราได้จริงหรือ?”
ชั่วเวลาถัดมา หุ่นกลตัวน้อยก็ก้าวขาออกมาก่อนจะรีบกล่าวขอโทษ
“ขออภัยแล้วฝ่าบาท องค์จักรพรรดินี เป็นข้าที่รบกวนพวกท่าน”
“ไม่เป็นไร”
เจียงหลานเผยรอยยิ้มจาง พร้อมกับใบหน้าขึ้นสีเล็กน้อย
นางยื่นมือออกไปลูบศีรษะของหุ่นกลตัวน้อยแล้วกล่าวว่า
“ความจริงแล้วเป็นพวกเราที่ไม่สมควรกระทำเช่นนี้”
“แล้วเจ้ามีสิ่งใดหรือ?”
ไป๋ชิวหรานกล่าวถาม
“อ่า มีสองเรื่อง”
หุ่นกลเข้าสู่ช่วงจริงจังทันที นางยืนตัวตรงพร้อมกล่าวรายงาน
“ประการแรก หลังจากการบรรจุความปรารถนาขององค์จักรพรรดินีแล้ว อาวุธขั้นสุดยอดของพวกเรา เทพแห่งยมโลกจึงเสร็จสมบูรณ์ หลังจากทดสอบโดยอาวุโสผู้เชี่ยวชาญที่ห้องทดลองสวรรค์ในแดนเซียน พลังการต่อสู้ของเทพแห่งยมโลกเทียบได้กับหุ่นกลเซียนยักษ์”
“และประการที่สองก่อนที่ฝ่าบาทจะจากไป วิธีที่ท่านบอกกล่าวแก่นางสนมขององค์จักรพรรดิเซียนเล่อเจิ้นเทียนนั้นยอดเยี่ยม สิ่งนั้นใช้กับเตาหลอมสวรรค์ได้ผลดียิ่ง เวลานี้หุ่นกลเซียนยักษ์สองตัวเสร็จสิ้นแล้ว”
“ทั้งหมดนี้นับว่าเป็นข่าวดีแล้ว”
ในที่สุดไป๋ชิวหรานจึงเผยรอยยิ้มโล่งใจ
“ขอบคุณเจ้ามากแล้ว เจ้าตัวน้อย”
เขาเอื้อมมือลูบศีรษะของหุ่นกล จนหุ่นกลเผยท่าทางผ่อนคลายคล้ายกับแมว
“อย่างไรก็ตาม ข้ายังแปลกใจไม่น้อยที่พลังการต่อสู้ของเทพแห่งยมโลกสามารถเทียบเท่ากับหุ่นกลเซียนยักษ์ได้”
ไป๋ชิวหรานมองเจียงหลาน
“หลานเอ๋อร์ เจ้าทำสำเร็จแล้วหรือ?”
“ให้ท่านเดา”
เจียงหลานเผยรอยยิ้มซุกซนที่พบเจอได้ยาก
ไป๋ชิวหรานมองนางขึ้นลงอย่างตรวจสอบ จากนั้นสัมผัสเทวะควบแน่นที่ดวงตาก่อนจะระเบิดลำแสงศักดิ์สิทธิ์ออก มา เขามองเห็นสถานการณ์ภายในคฤหาสน์สีม่วงของเจียงหลานได้โดยสมบูรณ์
โลกอันกว้างใหญ่ ท้องฟ้าพร่างพราวด้วยดวงดาราสว่างสุกใส ปละสังสารวัฏหกวิถี รวมไปถึงหุบเหวลึกภายในยมโลก ห้วงจักรวาลกว้างใหญ่ และผลึกหยกล่องลอยอยู่เหนือจักรวาล หมุนวนรอบโลกทั้งใบในจุดจื่อฝู่ อีกทั้งสายน้ำกว้างใหญ่ไหลเวียนอย่างเงียบงันตรงสู่ซากปรักหักพัง
“เจ้าทะลวงเข้าสู่ขอบเขตธาราสุญตาแล้ว?”
ไป๋ชิวหรานเผยสีหน้าชื่นชม
“เอาเป็นว่าก่อนหน้านี้เจ้าประเมินตนเองต่ำเกินไป”
“คงจะเป็นพลังแห่งความรักของมารดากระมัง”
เจียงหลานขยิบตา
“ยอดเยี่ยมแล้ว”
ไป๋ชิวหรานปรบมือแล้วกล่าวต่อ
“เมื่อเป็นเช่นนี้ หลานเอ๋อ เจ้าคือคนแรกในแดนเซียนที่สามารถบุกทะลวงเข้าสู่ขอบเขตธาราสุญตาหรือไม่?”
“อืม… ดูเหมือนข้าจะเป็นคนแรก”
ไป๋ชิวหรานมองภรรยาของเขาที่กำลังยิ้มอย่างเขินอาย
เจียงหลานมักจะกล่าวเสมอว่าพรสวรรค์ของนางไม่อาจเทียบเท่าไป๋ลี่ หลีจิ่นเหยา ซูเซียงเสวี่ย หรือแม้แต่ถังรั่วเวย แต่เมื่อถึงเวลาฝึกฝน นางมักจะก้าวหน้าเร็วกว่าผู้อื่นเสมอ
คนเช่นนี้เปรียบได้กับเซียนผู้ถ่อมตัว และในการปฏิบัติจริง คนเหล่านี้สามารถแซงหน้าผู้อื่นได้ไกลสิบช่วงตึก
“ทั้งหมดแล้วก็เป็นเพราะความอาวุโสของท่าน มิฉะนั้นท่านจะถูกผู้อื่นคาดคั้นแน่นอน”
เมื่อมองภรรยาของตน ไป๋ชิวหรานส่ายศีรษะด้วยรอยยิ้ม
“แต่ลืมไปเสีย เจ้าน่ะแข็งแกร่งกว่าพวกเขา และพวกเขาไม่อาจทำสิ่งใดกับเจ้าได้ ถ้าเช่นนั้นหากหลานเอ๋อร์เข้าสู่ขอบเขตธาราสุญตาแล้ว เจ้าจะสามารถต่อสู้กับยักษาที่อ่อนแอที่สุดได้หรือไม่?”
เจียงหลานแตะคางก่อนจะส่ายศีรษะเบา ๆ
“ไม่ได้แน่ หากพลังการต่อสู้ของยักษาในระดับต่ำสุดเทียบกับหุ่นกลเซียนยักษ์ ข้ายังด้อยกว่าพวกเขาเล็กน้อย ส่วนจะแตกต่างกันแค่ไหน… ข้าก็ไม่อาจทราบ ชิวหราน ท่านจะทราบเมื่อลองรับมือข้า”
“มาเลย”
ไป๋ชิวหรานพยักหน้าพร้อมตอบกลับ
หุ่นกลตัวน้อยกุมศีรษะและซ่อนตัวอยู่ด้านหลังเสา ในขณะที่เจียงหลานยกฝ่ามือและผลักออกไปทางไป๋ชิวหราน ส่วนไป๋ชิวหรานยกมือขึ้นก่อนจะสัมผัสมือของนางอย่างแผ่วเบา
เกิดเสียงระเบิดดังลั่นในอากาศ แต่ไม่มีผู้ใดทราบว่าเกิดอะไรขึ้น ไร้ซึ่งหลักฐานใด มีเพียงทั้งสองเท่านั้นที่รู้ว่าอะไรเกิดขึ้นเมื่อครู่นี้
อย่างไรก็ตาม หากมีใครมองจากภายนอกของยมโลก พวกเขาจะเห็นระลอกคลื่นมหึมาระเบิดออกบนปราการป้องกันของยมโลก ความผันผวนของการระเบิดนี้สร้างพายุพลังงานบ้าคลั่ง
ทันทีที่เขาสัมผัสฝ่ามือของเจียงหลาน ไป๋ชิวหรานสัมผัสได้ถึงท้องทะเลอันพลุ่งพลาน และพลังพิษที่รุนแรงจากร่างกายของนาง มีความยินดีก่อเกิดในจิตใจ พลังนี้แข็งแกร่งกว่าเดิมเป็นร้อยเท่า แต่ในทางกลับกัน เจียงหลานรู้สึกว่านางแทบจะหมดแรง ขณะที่นางปลดปล่อยพลังทั้งหมดผ่านฝ่ามือ แต่หลังจากมันสัมผัสกับไป๋ชิวหราน ทุกสิ่งกลับกลายเป็นจมโคลนและไม่หวนคืนกลับ
สารพิษที่รุนแรงกว่าเมื่อก่อนทำให้เกิดรอยประหลาดบนฝ่ามือของไป๋ชิวหราน อย่างไรก็ตาม ทักษะการหลอมร่างกายของเขาตอบสนองอย่างรวดเร็ว และพลังพิษของเจียงหลานจึงกลายเป็นสิ่งที่เสริมสร้างภูมิคุ้มกันให้กับเขา
เมื่อไป๋ชิวหรานถอนฝ่ามือกลับ ทุกสิ่งกลับสู่สภาพเดิม
“ยอดเยี่ยม”
ไป๋ชิวหรานพยักหน้าและกล่าวแสดงความเห็น
“ด้อยกว่าเล็กน้อย แต่ก็ไม่ใช่จะไม่มีโอกาสชนะ เหล่ายักษาที่อ่อนแอล้วนแต่เป็นสิ่งมีชีวิตที่ถือกำเนิดขึ้นใหม่ ในพิธีกรรมการล่าสัตว์ พวกมันอาศัยความแข็งแกร่งโดยกำเนิดเพื่อบดขยี้ศัตรู แต่พวกมันไม่มีประสบการณ์การต่อสู้มากนัก หลานเอ๋อร์ เจ้ามีพลังพิษร่วมด้วย เช่นนี้ผลลัพธ์ของการต่อสู้ย่อมยังไม่แน่ชัด”
“เช่นนั้นก็ประเสริฐแล้ว”
เจียงหลานถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ข้าคิดว่าหากต้องเผชิญหน้ากับพวกมัน ข้าเกรงว่าจะไม่มีโอกาสที่จะต่อต้านด้วยซ้ำ”
เมื่อเห็นทุกสิ่งจบลงแล้ว หุ่นกลตัวน้อยวิ่งออกมาจากหลังเดาพร้อมกับยืนด้านข้างไป๋ชิวหรานและเจียงหลาน ขณะทั้งสองกำลังพูดคุย พวกเขาเอื้อมมือออกไปลูบศีรษะน้อย ๆ ของหุ่นกลตัวนี้พร้อมกัน
“ถึงเวลาแล้ว เรียกพวกเราทั้งหมดรวมตัวและออกเดินทางสู่แดนเซียนกันเถิด”
ขณะลูบศีรษะของหุ่นกล ไป๋ชิวหรานก้มลงพร้อมกับออกคำสั่ง
“ปลุกทุกคนที่กำลังฝึกฝนอย่างสันโดษให้ตื่นขึ้น ทำลายกำแพงแห่งกาลเวลา พวกเรากำลังจะเข้าสู่สงครามแล้ว”