อันที่จริงยู่ฉางตงได้ปกปิดพลังความแข็งแกร่งเอาไว้ในการต่อสู้ที่มณฑลหยาน ในระหว่างการต่อสู้กับหม่าลู่ปิง หนึ่งในแปดแม่ทัพใหญ่ ถ้ายู่ฉางตงในตอนนั้นเป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวหกกลีบจริงๆ ตัวเขาจะต่อสู้รับมือกับแม่ทัพใหญ่ผู้เชี่ยวชาญการต่อสู้และยังเป็นผู้มีพลังอวตาร ดอกบัวแปดกลีบได้ยังไงกัน? ยู่ฉางตงมั่นใจมาโดยตลอดแต่ก็ไม่เคยประมาท
ยู่ฉางตงฝึกฝนตัวเองตลอดเวลาที่ตื่น เขาไม่ได้ใช้เวลาสี่สิบเก้าวันในการปกป้องบึงโคลนไปอย่างเปล่าประโยชน์ พลังคุณสมบัติที่ยอดเยี่ยมของบึงโคลนที่ช่วยให้ยู่เฉิงไห่ฟื้นคืนชีพได้ช่วยในการฝึกฝนของยู่ฉางตงด้วย ในที่สุดยู่ฉางตงก็ฝึกฝนตัวเองจนกลับมามีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบอีกครั้ง ฉางตงไม่ได้รู้สึกภูมิใจแม้แต่น้อย ความเร็วที่ยู่ฉางตงใช้เคลื่อนที่ใกล้เคียงกับจุดสูงสุดของเขาเต็มที่
ในเวลาเดียวกันหอกที่ห่อหุ้มไปด้วยพลังสีม่วงยังคงพุ่งตรงไปบนท้องฟ้า
ยู่ฉางตงในเวลานั้นได้หายตัวไป
หัวใจของบาเต้นรั่ว แม้ว่าเขาจะเคยรับมือกับศัตรูมานักต่อนัก แต่บาซี่ก็ไม่กล้าที่จะประมาท เมื่อต้องเผชิญหน้ากับยู่ฉางตง
ไม่นานนักภาพติดตาของยู่ฉางตงก็อยู่ทั่วท้องฟ้า!
พรึบ! พรึบ! พรึบ!
ภาพติดตาแต่ละภาพแกว่งดาบยืนยาว
“เพลงดาบตัดหิมะ”
หอกที่โจมตีใส่ยู่ฉางตงกําลังตกสู่พื้นราวกับหิมะตก
การฟาดฟันหิมะเป็นวิธีการหนึ่งที่ยู่ฉางตงใช้ฝึกฝนวิชาดาบตั้งแต่ยังเด็ก แม้ว่าการฟาดฟันหิมะจะดูเป็นเรื่องง่าย แต่เกล็ดหิมะไม่ใช่สิ่งที่จะฟันโดนได้อย่างง่ายดาย หนําซ้ําจํานวนของมันยังมีมากมายมหาศาล ยู่ฉางตงที่ฝึกฝนมาตั้งแต่ยังเด็กคุ้นชินกับการฟาดฟัน แทง สกัดกั้น การใช้ทักษะดาบพื้นฐานทุกชนิดของเขาล้วนถูกขัดเกลามาเป็นอย่างดี
พลังหอกสีม่วงที่ล้อมรอบหอกถูกผ่าครึ่งโดยดาบยืนยาว พลังที่ถูกผ่ามันได้จางหายไปในอากาศ
หอกที่ถูกทําลายร่วงหล่นไปในเหวลึกด้านล่าง
ดวงตาของบาซี่ได้รับการฝึกฝนมาเป็นอย่างดี เมื่อเห็นยู่ฉางตงเริ่มเคลื่อนไหวในตอนนั้นเขาก็เริ่มโบกไม้เท้า “ป้องกันซะ”
วงเวทสีม่วงเริ่มเปล่งประกาย มันเป็นแสงสีม่วงที่แตกต่างจากวงเวทครั้งอื่นๆ แสงสีม่วงได้กระจายล้อมรอบตัวของบาซ่อย่างเห็นได้ชัด
บนท้องฟ้าถูกปกคลุมไปด้วยม่านพลังขนาดเล็ก
เหล่าคนทรงทั้งหลายต่างก็ถูกปกคลุมไปด้วยม่านพลังสีม่วงแดง
ในขณะเดียวกันยู่เฉิงไห้ในวัยหนุ่มก็ยังคงถือฝักดาบยืนยาวอยู่ แววตาของเขาเต็มไปด้วยความอยากรู้อยากเห็น นี่คือพลังวรยุทธที่ตัวเขาใฝ่หามาโดยตลอด ยู่เฉิงไห่มักจะจินตนาการถึงพลังอันยิ่งใหญ่จากการฝึกยุทธ แม้ว่าจะจินตนาการมามากแค่ไหนแต่ตัวเขาก็ต้องตกตะลึงเมื่อได้เห็นพลังของยู่ฉางตง ยู่เฉิงไห่ที่กําลังใช้ความคิดเหมือนตกอยู่ในภวังค์ ตัวเขากําลังนึกถึงภาพการต่อสู้กับคนอื่นๆ อยู่บนพื้นถนน ยู่เฉิงไห่นึกถึงพี่ชายอย่างผิงอัน ความทุกข์ยากทั้งหมดหลังจากถูกขายให้กับชาวลั่วหลาน การต่อสู้ดิ้นรนก็เพื่อที่จะหาของกินให้อิ่มท้อง ยู่เฉิงไห่คิดมาเสมอว่าตัวเองจะได้เป็นผู้ฝึกยุทธผู้แข็งแกร่งเช่นกัน การแข็งแกร่งขึ้นคงจะเป็นวิธีการเดียวที่จะไม่ถูกคนอื่นเหยียบย่า มีเพียงพลังอานาจเท่านั้นที่จะช่วยเขาได้
ดวงตาของยู่เฉิงไห่เบิกกว้างในขณะที่เหลือบมองดาบพลังงานที่อยู่บนฟากฟ้า
น่าเสียดายที่ยู่ฉางตงกําลังจดจ่ออยู่กับการต่อสู้ เพราะแบบนั้นตัวเขาจึงไม่รู้ว่ายู่เฉิงไห่กําลังชื่นชมอยู่
ทันทีที่เพลงดาบตัดหิมะสิ้นสุดลง หอกและพลังสีม่วงก็ถูกทําลายไปอย่างง่ายดาย ดาบพลังงานจํานวนนับไม่ถ้วนกําลังกระจัดกระจายอยู่บนท้องฟ้า
ซูวว!
ยู่ฉางตงได้เรียกพลังอวตารออกมาอีกครั้ง พลังอวตารที่สูงกว่าร้อยฟุตกําลังขยับฝ่ามืออันใหญ่ยักษ์ของมัน
เหล่าคนทรงทั้งหมดต่างก็เงยหน้าขึ้นมอง
“เป็นไปไม่ได้!”
ตุ้ม!
ฝ่ามือทองคําของพลังอวตารจู่โจมเข้าใส่
ม่านพลังทั้งหมดสั่นสะเทือน
ยู่ฉางตงยืนอยู่ต่อหน้าทุกคนพร้อมกับดาบยืนยาวในมือ
ยู่ฉางตงใช้นิ้วจับดาบยืนยาวก่อนที่จะควบคุมพลังอวตารอย่างใจเย็น ยู่ฉางตงในตอนนี้เป็นเหมือนกับเสื้อที่ดุร้ายที่กําลังรอล่าเหยื่อ เมื่อม่านพลังแตกยู่ฉางตงจะพุ่งจัดการศัตรูในทันที
หัวใจของบาเต้นรั่วมากขึ้น “สังเวยเครื่องบูชาซะ!”
คนทรงสองคนได้กระโจนเข้าหาใจกลางของม่านพลัง ทันทีที่เข้าใกล้ใจกลางร่างของพวกเขาก็ลุกเป็นไฟ
ม่านพลังสีม่วงดูหนาขึ้น และสีม่วงเข้มที่มีได้เปลี่ยนกลายเป็นสีด่า
ตุ้ม!
พลังอวตารขนาดยักษ์จู่โจมอีกครั้ง!
คลื่นพลังกระจายไปทั่วม่านพลัง
ยฉางตงที่เห็นม่านพลังแข็งแกร่งขึ้นยิ้มจางๆ “น่าสนใจ”
ยู่ฉางตงโยนดาบยืนยาวไปบนฟ้า ดาบยืนยาวตกลงมาก่อนที่จะลอยขึ้นไปบนอากาศ มันบินไปมาระหว่างฝ่ามือของร่างอวตาร
ร่างอวตารได้จับดาบยืนยาวเอาไว้
ดาบยืนยาวส่องแสงเจิดจ้าก่อนที่จะถูกห่อหุ้มไปด้วยพลังงานอันมหาศาล มันเป็นการสร้างดาบพลังงานขนาดใหญ่โดยที่มีดาบยืนยาวเป็นใจกลางนั่นเอง
ใบหน้าของบาซี่เปลี่ยนแปลงไปอีกครั้ง ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว “พลังอวตารสามารถใช้โจมตีแบบนี้ได้ด้วยเหรอ? ข้าประเมินเจ้าต่ําไปจริงๆ”
ตุ้ม!
พลังอวตารใช้ดาบฟาดฟัน! ม่านพลังงานถูกฟันทะลุไปอย่างง่ายดาย
ในที่สุดม่านพลังก็แตกสลาย!
“แย่แน่! ถอยเร็วเข้า!” ใครบางคนตะโกนขึ้น
บาซูกไม้เท้าเอาไว้แน่น ร่างกายของเขาได้หายวับไปก่อนที่จะปรากฏตัวอีกครั้ง บาซี่ปรากฏตัวห่างออกไปไกลถึงพันเมตร
คนทรงที่เหลือไม่ได้มีพลังขนาดนั้น
ในขณะที่ร่างอวตารของยู่ฉางตงหายไป ดาบยืนยาวของเขาก็ลอยกลับมาหาฝ่ามืออีกครั้ง ยู่ฉางตงได้ยิ้มจางๆ ก่อนที่จะพุ่งไปด้านหน้า
ดาบพลังงานปรากฏขึ้นรอบตัวของยู่ฉางตงอีกครั้ง ดาบพลังงานทั้งหลายฟาดฟันใส่เหล่าคนทรงที่ถูกทิ้งอย่างไร้ปรานี เหนือหุบเหวลึกเต็มไปด้วยชิ้นส่วนแขนและขาที่กาลังร่วงหล่น
เหล่าคนทรงที่ยังไม่ถูกโจมตีต่างแยกย้ายกันหนี
“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 10”
“ติ้ง! สังหารเป้าหมายสําเร็จ ได้รับรางวัลแต้มบุญ: 10”
การแจ้งเตือนดังก้องอยู่ในหัวของลู่โจว จู่โจวที่ได้รับการแจ้งเตือนมองออกไปนอกตําหนักต้าเฉิง
หลังจากที่จับฉลากนําโชคติดต่อกันสิบครั้ง จู่โจวที่เคยอารมณ์ดีก็เริ่มเปลี่ยนไป ตัวเขาไม่คิดที่จะพยายามจับฉลากน่าโชคต่อ
ในที่สุดจู่โจวก็เอามือไขว้หลังก่อนที่จะเดินจากตําหนักต้าเฉิงไป ตัวเขากําลังมองไปทางทิศตะวันตก ในตอนนี้พระอาทิตย์กําลังจะตกดิน ท้องฟ้าครึ่งหนึ่งถูกย้อมไปด้วยแสงสีแดงจางๆ
กว่าสองเดือนแล้วที่ไม่มีข่าวของยู่เฉิงไห่ ตัวเขากําลังสงสัยว่ายู่ฉางตงกําลังเป็นเช่นไร
ลู่โจวลูบเคราก่อนที่จะใช้ความคิดต่อ ตัวเขากําลังสงสัยว่าผู้เป็นอาจารย์ควรจะเชื่อใจสาวกให้มากกว่านี้รึเปล่า ท้ายที่สุดแล้วยู่ฉางตงก็เป็นผู้มีพลังอวตารดอกบัวแปดกลีบที่เก่งกาจอยู่ดี
สู่โจวได้แต่พึมพํากับตัวเอง “หวังว่าเจ้านั่นจะไม่ทําให้ฉันผิดหวังนะ”
เหนือหุบเหวลึก
หลังจากที่การปะทะครั้งแรก ทั้งสองฝ่ายต่างก็เหลือบมองกันจากระยะไกล
รอบหุบเหวเงียบสงัด
คนทรงกว่าร้อยคนได้เสียชีวิตไปกับการต่อสู้นี้ นี่ถือเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่
พลังของฉางตงเกินกว่าที่บาซ่จินตนาการไปมาก ในตอนนี้หน้าของบาซี่แดงเดือด เขากําลังจับจ้องไปที่ยู่ฉางตงอย่างไม่คาดสายตา
อากาศโดยรอบเต็มไปด้วยกลิ่นคาวเลือดอันแสนจะน่าอึดอัด
หลังจากที่หยุดการเคลื่อนไหวไปนานในที่สุดบาซี่ก็พูดขึ้น “เจ้าแข็งแกร่งจริงๆ”
“แล้ว?”
“ถ้าหากเจ้าไม่ก่อเรื่องขึ้นในก่อนหน้านี้ ข้าคงจะยอมถอยกลับไปและทําเหมือนกับไม่มีอะไรเกิดขึ้นไปแล้ว แต่เจ้าได้เข่นฆ่าผู้คนไปเป็นจํานวนมาก ข้าในตอนนี้คงจะอธิบายแก้ตัวกับนครหลวงลั่วหลานและเหล่าราชวงศ์ไม่ได้แล้ว”
ยู่ฉางตงไม่ได้ตอบโต้อะไรกลับไป
ยู่เฉิงไห่ที่ยืนอยู่ด้านหลังหัวเราะอย่างกล้าหาญ “เจ้าคิดว่าการสูญเสียของเจ้าเป็นสิ่งสําคัญอย่างงั้นเหรอ? เจ้าที่ต้องการจะพรากชีวิตผู้อื่นแต่ถูกพรากชีวิตไปซะเองกําลังจะเรียกร้องอยู่อย่างงั้นสินะ? น่าขัน”
“…” บาซ่พูดไม่ออก เขาเหลือบมองดูยู่เฉิงไห่ ชายหนุ่มคนนี้มีคําพูดคมคาย
ยู่เฉิงไห่เกลียดชาวลั่วหลานเป็นไหนๆ ตัวเขาได้หันกลับไปหาคู่ฉางตง “ศิษย์พี่…”
“หม?”
“จัดการพวกมันให้ข้าที!” ยู่เฉิงไห่ในตอนนี้โกรธจัด ในแววตาของเขามีเพียงจิตสังหาร ยู่เฉิงไห่ไม่รู้เลยว่าดาบปีศาจยู่ฉางตงจะยอมฟังสิ่งที่เขาพูดหรือไม่ แต่ในตอนนี้มันไม่มีทางเลือกอื่นอยู่แล้ว นี่เป็นความคิดที่ตรงไปตรงมาของยู่เฉิงไห่ ตัวเขาทําได้แค่เพียงขอร้องยู่ฉางตงเท่านั้น
หลังจากที่ยู่ฉางตงเงียบไปชั่วครู่ ในที่สุดเขาก็ยิ้มออกมา “ตามที่ใจเจ้าปรารถนาก็แล้วกัน”