ตอนที่ 629 เดินทางไปถวายธูป

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

ใน​วันนั้น​อากาศ​แจ่มใส

แม้​อยู่​ใน​ช่วง​ฤดูหนาว​ ​แต่กลับ​ไม่มี​ลม​ ​แสงแดด​อุ่นๆ​ ​สาดส่อง​ช่วย​บรรเทา​ความ​เหน็บ​หนาว

เจียง​ซื่อ​นั่ง​มอง​เงา​สะท้อน​ของ​คนใน​กระจก

หญิงสาว​ใน​กระจก​สดใส​ประหนึ่ง​ดอก​ไห่​ถัง​ที่​กำลัง​เบ่งบาน​ ​แลดู​เหมือนว่า​จะ​ยิ่ง​บานสะพรั่ง​ขึ้น​เรื่อยๆ

แต่ทว่า​อารมณ์​ของ​นางใน​ตอนนี้​กลับ​หนักอึ้ง

พี่​รอง​เสียชีวิต​ใน​สนามรบ​ ​ส่วน​สามี​ก็​ต้อง​ออกเดินทาง​ไกล​ ​เรื่องราว​ประดัง​ประเด​เข้าใส่​ประหนึ่ง​หิน​ขนาดใหญ่​กด​ทับ​อยู่​กลาง​อก​ ​รอยยิ้ม​จางหาย​ไป​ชั่วขณะ

แต่​เนื่องจาก​ตอนนี้​ ​แผนการ​ของเสียน​เฟย​และ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ได้​ปลุกเร้า​จิตวิญญาณ​นัก​สู้​ใน​ตัว​ของ​นาง​ ​นาง​พยายาม​รวบรวม​สติ​และ​ปลุกใจ​ตัวเอง​ให้​ลุกขึ้น​เผชิญหน้า​กับ​ศัตรู

ใน​สนามรบ​มี​คม​ดาบ​ฉันใด​ ​ใน​ราชสำนัก​ ​ใน​วัง​หลวง​ ​หรือ​แม้แต่​ใน​เรือน​หลัง​ก็​มี​การ​แก่งแย่ง​เข่นฆ่า​เพื่อ​ผลประโยชน์​ฉันนั้น

ความขลาด​กลัว​มิใช่​คุณสมบัติ​ของ​นาง​!

เมื่อ​เห็น​ว่า​อา​เฉี่ยว​กำลัง​นำ​ต่างหู​ปะการัง​ห้อย​ระย้า​มา​ใส่​ให้​นาง​ ​เจียง​ซื่อ​ก็​รีบ​ออกปาก​ห้าม​ ​“​ข้า​ไม่​ใส่​คู่​นี้​ ​เปลี่ยนเป็น​ต่างหู​มุก​ก็แล้วกัน​”

การ​เดินทาง​คราวนี้​ ​นาง​ไม่​อยาก​ให้​มีสิ​่ง​ใด​พะรุงพะรัง​ที่​อาจ​ส่งผล​ต่อ​ความคล่อง​ตัว

อา​เฉี่ยว​วาง​ต่างหู​ปะการัง​กลับ​เข้าที่​เดิม​ก่อน​จะ​หยิบ​ต่างหู​มุก​ขนาด​เท่า​เม็ด​ข้าว​มา​ใส่​ที่​หู​ของ​เจียง​ซื่อ

“​นาย​หญิง​ ​รถม้า​ของ​จวน​ฉี​อ๋อง​มาถึง​แล้ว​เจ้าค่ะ​”​ ​อาหมาน​แหวก​ม่าน​เร่ง​รี่​เข้ามา​พร้อม​พ่นลม​หายใจ​สีขาว​ออก​ทาง​จมูก

นาง​ถู​ฝ่ามือ​เข้าด้วยกัน​พร้อม​สายตา​แห่ง​ความตื่นเต้น​ ​เฝ้ารอ​ให้​เจียง​ซื่อ​ตอบรับ

เจียง​ซื่อ​ลุกขึ้น​ยืน​พลาง​กล่าว​ ​“​ไปดู​อา​ฮวน​ก่อน​”

ในขณะนั้น​ท้องฟ้า​เพิ่งจะ​สว่าง​ได้​ไม่นาน​ ​อา​ฮวน​ยังคง​หลับ​อยู่

เจียง​ซื่อ​เดิน​มาที​่​ห้อง​ข้าง​ ​นาง​พิศ​มอง​บุตรสาว​ที่​กำลัง​หลับ​พริ้ม​ด้วย​สายตา​อ่อนโยน

แม่นม​ถอย​ไป​ยืน​ด้าน​ข้าง​มิได้​ส่งเสียง​ใด

มี​แม่นม​ทั้งหมด​สอง​คน​สลับ​กัน​ดูแล​อา​ฮวน​ ​แต่​เมื่อ​อยู่​ต่อหน้า​พระ​ชายา​ผู้​ทรง​สิริ​โฉม​ ​ไม่ว่า​จะ​เป็น​แม่นม​คน​ไหน​ล้วนแล้วแต่​ไม่กล้า​หายใจ​เสียงดัง​ทั้งนั้น

ความรัก​ที่​ท่าน​อ๋อง​มีต​่​อพ​ระ​ชายา​เป็น​ที่​ประจักษ์​ของ​ทุกคน​ใน​จวน

นาง​มองดู​อา​ฮวน​อยู่​ครู่หนึ่ง​ก่อน​จะ​หันไป​สั่ง​แม่นม​แผ่วเบา​ ​“​ดูแล​เสี่ยวจ​วิ​้น​จู่​ให้​ดี​”

“​วาง​พระทัย​ได้​เพ​คะ​”​ ​แม่นม​รีบ​ตอบ

เจียง​ซื่อ​พยักหน้า​แล้ว​เดิน​ออก​ไป​ ​ขณะที่​เดิน​ไป​ถึง​ประตู​ ​นาง​หันหลัง​กลับมา​มอง​บุตรสาว​อีกครั้ง​แล้วจึง​รับ​เสื้อคลุม​ไร้​แขน​จาก​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​มาจาก​อา​เฉี่ยว​เดิน​ออก​ไป

รถม้า​จวน​ฉี​อ๋อง​จอด​รอท่า​อยู่​ที่​หน้า​ประตู​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ที่นั่ง​อยู่​บน​รถ​แทบจะ​รอ​ไม่ไหว​ ​นาง​เลิก​ม่าน​ขึ้น​ดู​บรรยากาศ​ด้านนอก​ ​และ​เห็น​หญิงสาว​ร่าง​บาง​กำลัง​เดิน​ออกมา​จาก​จวน​ ​ซึ่ง​ก็​คือ​เจียง​ซื่อ​อย่าง​ไม่ต้องสงสัย

สาว​รับใช้​พยุง​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ลง​จาก​รถม้า​ ​นาง​กล่าว​ทักทาย​เจียง​ซื่อ

“​หม่อมฉัน​ทำให้​พี่สะใภ้​สี่​ต้อง​รอนาน​แล้ว​เพ​คะ​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​มอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​อย่าง​พินิจพิเคราะห์

นาง​เป็น​สตรี​โฉมงาม​อยู่​แล้ว​ ​และ​เมื่อ​สวม​เสื้อคลุม​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​ตัด​กับ​เรือน​ผม​ดำขลับ​ ​รับ​ไป​กับ​ริมฝีปาก​สีแดง​สด​ยิ่ง​ทำให้​งดงาม​จับตา​ขึ้นไป​อีก

สายตา​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ไป​หยุดนิ่ง​เนิ่นนาน​อยู่​บน​เสื้อคลุม​ไร้​แขน​จาก​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​นุ่มนิ่ม​ ​นาง​รู้สึก​ปวดใจ

นาง​ก็​เคย​มี​เสื้อคลุม​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​ชั้นดี​อยู่ตัว​หนึ่ง​ ​มัน​มา​พร้อมกับ​สินเดิม​ใน​ตอนที่​นาง​ออกเรือน​ ​แต่​เพราะ​ใส่​จน​เก่า​แล้ว​ ​ไม่​สามารถ​ใส่​ออก​ไป​ไหน​มา​ไหน​ได้​จึง​ถูก​ยัด​ไว้​ที่​ก้น​หีบ​ ​ตั้งแต่นั้นมา​นาง​ก็​ไม่เคย​ซื้อ​ตัวใหม่​อีก​เลย

และ​สุดท้าย​เสื้อคลุม​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​ที่​ก้น​หีบ​ตัว​นั้น​ก็​ถูก​กำจัด​ ​โดย​การ​ที่นาง​สั่ง​ให้​บ่าว​รับใช้​นำ​มัน​ไป​ขาย​แลก​เงิน​สำหรับ​มา​จับจ่ายใช้สอย​ใน​จวน

ยิ่ง​นาง​คิด​ก็​ยิ่ง​รู้สึก​ถึง​ความ​ไม่​ยุติธรรม

เหตุ​ไฉน​หน้าตา​สะสวย​ของ​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ถึง​ทำให้​นาง​ได้รับ​ความรัก​จาก​ผู้​เป็น​สามี​ถึง​เพียงนี้​ ​ทั้ง​อาภรณ์​ที่นาง​สวม​ ​หรือ​ข้าวของ​ที่นาง​ใช้​ล้วนแล้วแต่​เป็น​ของดี​ทั้งสิ้น​ ​อีกทั้ง​ตั้งแต่​นาง​แต่งงาน​เข้ามา​เป็น​ส่วนหนึ่ง​ของ​ราชวงศ์​ ​นาง​ยัง​ไม่เคย​เห็น​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ต้อง​รู้สึก​คับข้องใจ​เลย​สักครั้ง

แล้ว​เหตุใด​นาง​ที่​ทุ่มเท​แรงกาย​แรงใจ​เพื่อ​จวน​อ๋อง​ยัง​ไม่​ถึง​สาม​ปี​ ​แต่กลับ​รู้สึก​แก่ตัว​ลง​ไปมาก

เจียง​ซื่อ​สังเกตเห็น​สายตา​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ ​นาง​จึง​คลี่​ยิ้ม​ ​“​ท่าน​พี่สะใภ้​สี่​มอง​อะไร​อยู่​หรือ​เพ​คะ​ ​หม่อมฉัน​แต่งกาย​ไม่เหมาะสม​หรือเปล่า​เพ​คะ​”

นาง​กล่าว​พลาง​ก้ม​สำรวจ​แผง​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​ที่​พาด​อยู่​บริเวณ​อก​ ​และ​เอ่ย​ด้วย​ความขลาด​อาย​ ​“​หม่อมฉัน​บอก​บ่าว​รับใช้​แล้ว​ว่า​แผง​ขนสัตว์​เช่นนี้​เหมาะกับ​สตรี​สาว​เยาว์วัย​ ​ควร​ใส่​เป็น​ผ้าคลุมไหล่​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​เสียมา​กก​ว่า​ ​แต่​เพราะ​บ่าว​รับใช้​ชม​ว่า​ใส่​แล้ว​สวย​ ​จึง​ได้​ขายหน้า​ท่าน​พี่สะใภ้​สี่​แล้ว​”

อาหมา​นที​่​ยืน​อยู่​ด้านหลัง​รีบ​เอ่ย​ ​“​ก็​ผ้าคลุมไหล่​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​พวก​นั้น​ไม่​งาม​เท่าตัว​นี้​นี่​เพ​คะ​ ​เหนียง​เหนียง​เชื่อ​ใน​สายตา​ของ​บ่าว​เถิด​นะ​เพ​คะ​”

เจียง​ซื่อ​ฟัง​แล้วจึง​หันไป​ส่ง​ยิ้ม​ให้พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​อย่าง​ช่วยไม่ได้

ใบหน้า​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​แข็งทื่อ​ ​ใน​ใจ​ของ​นาง​รวดร้าว​หนัก​กว่า​เก่า

พบ​หน้า​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ทีไร​ ​นาง​เป็น​ต้อง​ถูก​ยุ​ให้​หัวเสีย​ทุกครั้ง​ไป​ ​เมื่อ​ครู่​นาง​เพิ่งจะ​คร่ำครวญ​ใน​ใจ​ว่า​ตัวเอง​ไม่มี​เสื้อ​ขนสัตว์​เลย​สัก​ตัว​ ​แต่​กลายเป็น​ว่า​สตรี​ตรงหน้า​มีมาก​จน​เลือก​ไม่​ถูก​ว่า​ควร​ใส่​ตัว​ไหน

แข่ง​บุญ​แข่ง​วาสนา​คง​ไม่ได้​ ​ในเมื่อ​ทำ​อย่างไร​ก็​ไม่​ชนะ​สะใภ้​เจียง​ ​ก็​ฆ่า​นาง​ให้​ตาย​ก็​สิ้นเรื่อง

หึๆ​ ​รอ​ให้​ผ่าน​วันนี้​ไป​ก่อน​เถิด​ ​สะใภ้​เจียง​ก็​จะ​ได้​กลาย​ไป​เป็น​ร่าง​ศพ​แช่แข็ง​ ​ต่อให้​นาง​มี​เสื้อ​ขนสัตว์​มากมาย​จน​ถม​ร่าง​ได้​มิด​ก็​ไร้ประโยชน์

ถึงแม้​ตอนนี้​สถานะ​การเงิน​ของ​นาง​จะ​ฝืดเคือง​ไป​บ้าง​ ​แต่​เมื่อ​ท่าน​อ๋อง​ได้​นั่ง​อยู่​บน​บัลลังก์​ ​และ​นาง​ได้​ขึ้น​เป็น​ฮองเฮา​ ​นาง​ก็​มิต​้​อง​กังวล​อีกแล้ว​ว่า​สมบัติ​ล้ำค่า​หายาก​จะ​ขาดมือ

เมื่อ​คิดตก​เช่นนั้น​ ​อารมณ์​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ก็​กลับ​สู่​สภาวะ​ปกติ

เจียง​ซื่อ​แอบ​ยิ้ม​หยัน

แม้ว่า​นางใน​ตอนนี้​จะ​ไม่ได้​ใส่ใจ​เรื่อง​วัตถุ​นอกกาย​ ​แต่​ครั้ง​เมื่อ​นาง​ยัง​เป็น​เด็ก​ ​นาง​เข้าใจ​ความรู้สึก​นั้น​เป็น​อย่างดี

ใน​ตอนนั้น​นาง​มักจะ​ไปหา​พี่สาว​ที่​มีศักดิ์​เป็น​ลูกพี่ลูกน้อง​ ​นาง​กลัว​ว่า​พี่สาว​จะ​หัวเราะเยาะ​ชุด​ของ​นาง​ ​ฉะนั้น​นาง​จึง​พิถีพิถัน​กับ​การ​แต่งกาย​เป็นพิเศษ

ในเมื่อ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ใช้​สินเดิม​ไป​กับ​การ​ทำนุบำรุง​จวน​อ๋อง​ ​แม้​ใจ​ของ​นาง​จะ​กว้าง​เป็น​มหาสมุทร​ ​แต่​ยาม​ที่​ต้อง​ขาย​อาภรณ์​ราคาแพง​ ​ย่อม​ต้อง​มีความรู้สึก​เสียดาย​แวบ​เข้ามา​บ้าง​ ​และ​เมื่อ​ได้​เห็น​เสื้อคลุม​ขน​จิ้งจอก​หิมะ​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​นาง​จึง​มี​อาการ​ตาร​้อน​เป็นธรรมดา​ ​ฝ่าย​เจียง​ซื่อ​ก็​ยินดี​ที่​ได้​เห็น​อีก​ฝ่าย​มีท​่า​ที​เช่นนี้

อะไร​นะ​ ​การโอ้อวด​จะ​ทำให้​ของ​ดูรา​คา​ถูก​ลง​งั้น​หรือ​ ​นาง​หา​ได้​สนใจ​ไม่​ ​ขอ​แค่​อีก​ฝ่าย​รู้สึก​อัดอั้นตันใจ​ ​นาง​ก็​อารมณ์ดี​แล้ว

หาก​จะ​บอกว่า​เจียง​ซื่อ​เกลียด​คนที​่​วางแผน​จะ​ฆ่า​นาง​เข้ากระดูกดำ​ก็​คง​ไม่ผิด​นัก

เมื่อ​จวน​หลัง​หนึ่ง​ต้อง​อาศัย​สินเดิม​ของ​พระ​ชายา​เพื่อ​ความอยู่รอด​ ​แล้ว​เงิน​พวก​นั้น​น่าจะ​ถูก​ใช้​ไป​กับ​เรื่อง​อะไร​บ้าง

ก็​คง​ไม่​พ้น​เรื่อง​อาหาร​ ​เครื่องนุ่งห่ม​ ​และ​ใช้​สำหรับ​การรักษา​ความสัมพันธ์​ ​ทั้งที่​ค่าใช้จ่าย​ใน​ส่วน​นี้​จะ​มิใช่​สัดส่วน​หลัก​ ​แต่​ถึงกระนั้น​ก็​ยัง​ไม่​เพียงพอ​ ​จาก​รูปการณ์​แล้ว​คาด​ว่า​เงิน​จำนวนมาก​คง​ทุ่ม​ไป​กับ​การ​เลี้ยง​คน​เสียมา​กก​ว่า

แม้​จะ​เรียกว่า​เป็น​ ​‘​การ​เลี้ยง​คน​’​ ​แต่​ก็​อาจ​หมายถึง​ ​การ​เลี้ยงดู​นายทหาร​ผู้ช่วย​ใน​กองบัญชาการ​ ​การ​เลี้ยงดู​ปัญญาชน​ไว้​สำหรับ​เป็น​ที่ปรึกษา​ ​การแอบ​ติดสินบน​ข้าราชการ​ไว้​ใช้งาน​ ​หรือ​แม้กระทั่ง​การ​ฝึก​กองกำลัง​ลับ​ ​ซึ่ง​การ​ทำ​เช่นนี้​เปรียบเสมือน​โพรง​ถ้ำ​ที่​ไม่มี​จุดสิ้นสุด​ ​ต่อให้​มีทรัพย์​สิน​เงินทอง​มากมาย​เพียงใด​ก็​ไม่มีทาง​ถม​ให้​เต็ม​ได้

หาก​จะ​สรุป​แล้ว​ ​สภาวะ​อัตคัด​ขัดสน​ของ​จวน​ฉี​อ๋อง​เกิด​จาก​ความ​หน้าใหญ่ใจโต​ของ​สอง​สามีภรรยา​คู่​นี้​ ​เพราะ​มิฉะนั้น​หลู่​อ๋อง​ที่​ถูก​ลด​ยศ​เป็น​เพียงจ​วิ​้​นอ​๋​องคง​ไม่มีทาง​ได้​ใช้ชีวิต​เลิศหรู​อย่างเช่น​ที่ผ่านมา

การ​จะ​ปีน​ขึ้นไป​อยู่​ใน​จุดสูงสุด​เป็น​เหมือน​ดาบสองคม​ก็​จริง​ ​แต่​การ​เหยียบย่ำ​ซาก​กระดูก​ของ​ผู้บริสุทธิ์​เพื่อ​ไป​ถึง​จุดหมาย​ถือว่า​สมควร​ตาย

“​สาย​มาก​แล้ว​ ​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​ ​เรา​ออกเดินทาง​กัน​เถอะ​”​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ไม่​อยาก​รั้งรอ​อีกต่อไป​ ​นาง​จึง​ออกปาก​เร่ง

ทั้งสอง​ขึ้นไป​บน​รถม้า​ของ​จวนตัว​เอง

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​มีสา​วรับ​ใช้​ข้าง​กาย​คน​หนึ่ง​ ​มีผอ​จื่อ​อีก​สอง​คน​ ​ด้านนอก​มี​องครักษ์​อีก​สอง​นาย​ ​ภายใน​รถ​ตกแต่ง​อย่าง​เรียบง่าย

เจียง​ซื่อ​มอง​ภาพ​เบื้องหน้า​ ​แต่​แล้ว​ดวงตา​ของ​นาง​ก็​พลัน​แข็งทื่อ

เมื่อ​ชาติที่แล้ว​ตอนที่​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ชวน​นาง​ไป​ถวาย​ธูป​ก็​เป็น​เช่นนี้

เพียงแต่​มิใช่​ฤดูกาล​นี้​ ​และ​เหตุผล​ใน​การ​ไป​ถวาย​ธูป​ก็​แตกต่าง​ออก​ไป​ ​แต่​วิธีการ​พูด​ของ​นาง​ยังคง​เหมือนเดิม​ไม่มี​ผิดเพี้ยน​ ​“​การ​ไป​ถวาย​ธูป​เป็นเรื่อง​ของ​จิตใจ​ ​ไม่จำเป็น​ต้อง​ป่าวประกาศ​ให้​คนอื่น​ทราบ​ ​พา​คน​ไป​น้อย​ๆ​ ​ไม่​เอิกเกริก​ ​จะ​ได้​รีบ​ไปรี​บก​ลับ​”

แต่​เมื่อมา​คิดดี​ๆ​ ​แล้ว​ ​การพา​คน​ไป​น้อย​ๆ​ ​ก็​สะดวก​แก่​การ​ลงมือ

มุม​ปากของ​เจียง​ซื่อ​ยก​ยิ้มหัว​เราะ​เยาะ​กับ​ความ​โง่เขลา​ของ​ตัวเอง​พลาง​คิด​ ​ตอนนั้น​ข้า​คง​เป็น​คนโง่​คน​หนึ่ง​ที่​ตาม​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ไป​ตาย​ ​โดย​ไม่รู้​เลย​ว่า​หลังจากนั้น​อาจิ​่น​จะ​ต้อง​ทุกข์ใจ​เพียงใด

รถม้า​เคลื่อนตัว​ออก​ไป

นับว่า​รถม้า​คัน​นี้​กว้างขวาง​ยิ่งนัก​ ​เพราะ​นอกจาก​เจียง​ซื่อ​แล้ว​ ​ใน​รถม้า​ยัง​มี​อาหมาน​ด้วย​อีก​คน​ ​ส่วนผอ​จื่อ​และ​องครักษ์​คอย​เดินตาม​คุ้มกัน​อยู่​ข้าง​รถ

อาหมาน​ตื่นเต้น​ดีใจ​ ​นาง​เลิก​ม่าน​ขึ้น​ดู​ทิวทัศน์​ด้านนอก​พร้อมกับ​หัวใจ​ที่​พร้อม​จะ​โบยบิน​ไป​ทุกเมื่อ

“​อาหมา​น.​..​”​ ​เจียง​ซื่อ​ขาน​เรียก

อาหมา​นรีบ​ปล่อย​ม่าน​ลง​และ​หันมา​ถาม​ ​“​นาย​หญิง​มีสิ​่ง​ใด​รับสั่ง​หรือ​เจ้า​คะ​”