ตอนที่ 633 หนีเอาชีวิตรอด

ซื่อจิ่น หวนรักประดับใจ

รถม้า​ที่​เคลื่อนตัว​เอื่อย​เฉื่อย​บน​ถนน​พุ่ง​ฉิว​ประหนึ่ง​ลูกธนู​หลุด​ออกจาก​คันศร

สีหน้า​องครักษ์​ทั้งสอง​จาก​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​เปลี่ยนไป​ฉับพลัน​ ​ทั้งคู่​ชัก​เท้า​วิ่ง​ตาม​ไป​ทันใด

อาหมาน​ตกตะลึง​ก่อน​จะ​รีบ​ถก​กระโปรง​วิ่ง​พรวด​ตาม​ไป​พลาง​กรีดร้อง​ ​“​แย่​แล้ว​ ​ม้า​พยศ​…​”

ให้​ตาย​เถอะ​ ​คราวก่อน​ที่​กลับ​จาก​วัด​ไป๋​อวิ​๋​นก​็​เกิดเหตุ​การณ์​ม้า​พยศ​ ​มาค​ราว​นี้​ก็​ม้า​พยศ​อีก​หรือ

พระโพธิสัตว์​ที่​วัด​ไป๋​อวิ​๋​นนี​่​กำลัง​คิด​อะไร​อยู่​ ​ทั้งที่​เงิน​ถวาย​ปัจจัย​ก็​มิใช่​น้อย​ๆ​!

เมื่อ​เห็น​ว่า​รถม้า​วิ่ง​ไกล​ออก​ไป​เรื่อยๆ​ ​อาหมา​นก​็​ร้อนใจ​จน​หน้า​เริ่ม​ซีด​ ​นาง​เร่งฝีเท้า​ไว​กว่า​เก่า

ใน​รถม้า​ ​สีหน้า​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ที่​แปลก​ไป​กำลัง​พิศ​มอง​อาการ​ของ​เจียง​ซื่อ​ ​พร้อม​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​ ​เป็น​อะไร​ไปรึ​”

น้ำเสียง​ของ​เจียง​ซื่อ​เจือ​ไป​ด้วย​ความตกใจ​กลัว​ ​“​พี่สะใภ้​สี่​ ​ม้า​พยศ​หรือ​เพ​คะ​”

“​ใช่​”​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ตอบ

“​พวกเรา​จะ​ทำ​เช่นไร​กัน​ดี​เพ​คะ​…​ต้อง​กระโดด​ลง​จาก​รถ​หรือเปล่า​เพ​คะ​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​มอง​มาที​่​เจียง​ซื่อ​พลาง​ถาม​อย่าง​สื่อ​ความหมาย​ ​“​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​ยัง​กระโดด​ไหว​หรือ​”

คิ้ว​ของ​เจียง​ซื่อ​ขมวด​มุ่น​พร้อม​กล่าวตอบ​อย่าง​ทุกข์ใจ​ ​“​หม่อมฉัน​ ​หม่อมฉัน​ไม่มีแรง​เพ​คะ​…​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​หัวเราะ​โดย​ไม่มีเหตุผล​ ​“​งั้น​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​ก็​คง​ไม่รอด​แล้ว​ล่ะ​”

“​พี่สะใภ้​สี่​หมายความว่า​อย่างไร​หรือ​เพ​คะ​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​เกาะ​ผนัง​รถ​ ​แย้มยิ้ม​ร่า​ราวกับ​บุปผา​บานสะพรั่ง​ ​“​หมายความว่า​อย่างไร​งั้น​หรือ​ ​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​พูด​เอง​มิใช่​หรือว่า​ ​ยาม​เห็น​หน้า​ข้า​ทีไร​เป็น​ต้อง​อยาก​จะ​อาเจียน​ทุกครั้ง​ไป​ ​ก็​เหมือนกัน​กับ​ข้า​ยาม​ที่​เห็น​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​ ​แต่​เป็น​เพราะ​ข้า​เข้าใจ​โลก​ใบ​นี้​ยิ่งกว่า​เจ้า​ ​ข้า​เลย​ไม่ได้​เลย​แสดงออก​ก็​เท่านั้น​ ​โชคดี​ที่​เมื่อ​ผ่านพ้น​วันนี้​ไป​แล้ว​ ​ความรู้สึก​คับ​ข้อง​หมองใจ​ก็​จะ​หายวับ​ไป​ ​เพราะ​คนเรา​มิค​วร​ผูกใจเจ็บ​กับ​คนตาย​ ​น้อง​สะใภ้​สี่​ว่า​จริง​ไหม​”

สีหน้า​ของ​เจียง​ซื่อ​ซีดเซียว​หนัก​กว่า​เก่า​ ​“​หมายความว่า​ม้า​พยศ​วันนี้​เป็นความ​ตั้งใจ​ของ​พี่สะใภ้​สี่​อย่างนั้น​หรือ​เพ​คะ​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​คลี่​ยิ้ม​กว้าง​ ​“​ไหน​ๆ​ ​น้อง​สะใภ้​สี่​ก็​จะ​ตาย​แล้ว​ ​ข้า​ก็​จะ​ช่วย​ชี้ทาง​สว่าง​ให้​ก็แล้วกัน​ ​ข้า​ก็​ต้อง​ตั้งใจ​สิ​ ​มิฉะนั้น​เจ้า​จะ​ตาย​หรือ​ ​แต่​ถึงแม้น​้​อง​สะใภ้​เจ็ด​จะ​ตาย​กลายเป็น​ผีก​็​มาคิ​ดบัญ​ชี​ข้า​ไม่ได้​ ​แต่​ต้อง​ไป​คิด​กับ​เสด็จ​แม่นู​่น​ ​เพราะ​ทั้งหมด​นี้​เป็น​คำสั่ง​ของ​เสด็จ​แม่​ ​หึๆ​ๆ​…​”

แววตา​ของ​เจียง​ซื่อ​เริ่ม​เย็นยะเยือก

ไม่​คิด​เลย​ว่า​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​จะ​พล่าม​เยอะ​ปานนี้​ ​เมื่อ​ชาติที่แล้ว​นาง​แทบจะ​ไม่​พูด​อะไร​เลย

บางที​อาจ​เป็น​เพราะ​ถูก​นาง​ถาม​กระตุ้น​ ​นาง​เลย​รู้สึก​ว่า​หาก​มิได้​แถลงไข​ให้​อีก​ฝ่าย​ทราบ​จะ​ไม่รู้​สึก​หนำใจ​?

เจียง​ซื่อ​เม้มปาก​เฝ้าดู​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ที่​เตรียม​จะ​กระโดด​ลง​จาก​รถม้า​ ​และ​ถาม​ขึ้น​ว่า​ ​“​ท่าน​พี่สะใภ้​สี่​ ​รถม้า​เสียการ​ควบคุม​เพียงนี้​ ​ไม่​กลัว​ตกลง​ไป​แข้ง​ขา​หัก​หรือ​เพ​คะ​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ยก​มุม​ปาก​พร้อม​สีหน้า​จงเกลียดจงชัง​ ​“​แข้ง​ขา​หัก​แล้ว​จะ​เป็นไร​ไป​ ​หาก​ข้า​ไม่มี​ร่องรอย​บาดแผล​อะไร​เลย​ ​ข้า​จะ​พ้น​จาก​การ​เป็น​ผู้ต้องสงสัย​ใน​การตาย​ของ​น้อง​สะใภ้​สี่​ได้​อย่างไร​”

สะใภ้​เจียง​มิใช่​สามัญชน​คนธรรมดา​ ​เป็น​ถึง​พระ​ชายา​ชิน​อ๋อง​ ​เป็น​สะใภ้​คนโปรด​ของ​ฮ่องเต้​ ​หาก​นาง​ไม่​จัดการ​ให้​เรี่ยม​เร​้​ ​นาง​ก็​จะ​ถูก​สาว​ถึง​ตัว

เมื่อ​ร่างกาย​รับรู้​ได้​ถึง​ความเร็ว​ของ​รถม้า​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ก็​พยายาม​ทำใจ​ไม่​ให้​ตื่นตระหนก

เรื่อง​แขนขา​หัก​อาจ​เกิดขึ้น​ได้​ ​นาง​เตรียมใจ​ว่า​ตนเอง​อาจ​บาดเจ็บ​ไว้​อยู่​แล้ว

เจียง​ซื่อ​ถอนหายใจ​อีกครั้ง​ ​“​จนบัดนี้​แล้ว​ ​หม่อมฉัน​ล่ะ​นับถือ​ใน​ตัว​พี่สะใภ้​สี่​เหลือเกิน​เพ​คะ​ ​ท่าน​ไม่เพียงแต่​โหดร้าย​กับ​คนอื่น​ ​แต่​ยัง​กล้า​เอาชีวิต​ของ​ตัวเอง​เข้ามา​เสี่ยงอันตราย​เช่นนี้​ ​ไม่​กลัว​เลย​หรือ​เพ​คะ​ว่า​หาก​กระโดด​ลง​ไป​แล้ว​ ​พระพักตร์​อาจ​กระแทก​หิน​จน​เสียโฉม​ก็​เป็นได้​”

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​เริ่ม​คิดหนัก​ ​แต่​ยังคง​แผดเสียง​ดุดัน​ ​“​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​อย่า​มาทำ​ให้​ข้า​กลัว​หน่อย​เลย​ ​ตอน​กระโดด​ข้า​จะ​ป้อง​หน้า​ของ​ตัวเอง​อย่างดี​ ​ไม่มีทาง​ปล่อย​ให้​ตัวเอง​เสียโฉม​เป็นอันขาด​ ​ส่วน​น้อง​สะใภ้​เจ็ด​ก็​เฝ้ารอ​ให้​รถม้า​คัน​นี้​พาลง​ไป​ใน​ยมโลก​ก็แล้วกัน​”

เมื่อ​พูด​จบ​ ​นาง​ก็​เกาะ​ผนัง​ด้วยมือ​ข้าง​หนึ่ง​ ​และ​เปิดม่าน​ที่​ประตู​รถ​ด้วยมือ​อีก​ข้าง​หนึ่ง​ ​ตั้งท่า​เตรียม​จะ​กระโดด​ลง​ไป​ ​แต่​แล้วก็​มี​แรง​ดึง​จาก​ด้านหลัง​ทำให้​นาง​ไม่​สามารถ​เขยื้อน​ตัว​ได้

พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​หันขวับ​กลับมา​ด้วย​อาการ​ตกตะลึง​ ​“​เจ้า​…​”

เจียง​ซื่อ​ทำที​อ่อนแรง​เหมือนก่อน​หน้า​นี้​พร้อมกับ​สายตา​หยอกเย้า​ ​“​พี่สะใภ้​สี่​รีบร้อน​ไป​ไหน​หรือ​เพ​คะ​”

ใบหน้า​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​เริ่ม​คล้ำ​หม่น​กอปร​กับ​น้ำเสียง​ที่​เริ่ม​แหบแห้ง​ ​“​เจ้า​ ​เจ้า​ไม่ได้​เป็น​อะไร​อย่างนั้น​รึ​”

​เจียง​ซื่อ​ขยับ​เข้ามา​ใกล้​และ​หัวเราะ​แผ่วเบา​ ​“​เป็น​สิ​เพ​คะ​ ​รถม้า​เสียการ​ควบคุม​ขนาด​นี้​ ​จะ​ไม่เป็นอะไร​ได้​อย่างไร​เพ​คะ​”

ด้านนอก​ ​คนรถ​พยายาม​ควบคุม​ทิศทาง​ของ​รถม้า​อย่างสุดความสามารถ

เจียง​ซื่อ​รู้​ว่า​ ​รถม้า​กำลัง​มุ่งหน้า​ไป​ทาง​หน้าผา

เมื่อ​ชาติที่แล้ว​ ​พระ​ชายา​กระโดด​ลง​จาก​รถม้า​ไป​เป็น​คน​แรก​ ​และ​เมื่อ​ใกล้​ถึง​หน้าผา​ ​คนรถ​ก็​รีบ​กระโดด​ตาม​ลงมา​ ​เหลือ​เพียงแต่​นาง​ที่นอน​แน่นิ่ง​โดดเดี่ยว​อยู่​ใน​รถ​ที่​กำลัง​มุ่งหน้า​สู่​หุบเหว​ลึก

แต่​คง​เป็น​เพราะ​สวรรค์​มีตา​ ​ขณะที่​รถม้า​แล่น​ไป​ถึง​ขอบ​หน้าผา​ ​ล้อรถ​ก็​สะดุด​เข้ากับ​หิน​ก้อน​ใหญ่​ ​ทำให้​นาง​หลุด​กระเด็น​ออกมา​จาก​ตัว​รถ​ ​กิ่งไม้​ที่​ยื่น​ออกมา​เกี่ยว​รั้ง​ร่าง​ของ​นาง​เอาไว้​ไม่​ให้​ตกลง​ไป​ ​ใน​ตอนนั้น​นาง​พยายาม​เกาะ​ขอบ​หน้าผา​สุด​ชีวิต​ ​แต่​แล้ว​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ก็​มาป​รากฏ​ตัว​อยู่​ต่อหน้า​นาง​ ​และ​พราก​ชีวิต​ของ​นาง​ไป

“​ท่าน​พี่สะใภ้​สี่​ ​คนรถ​จะ​พา​เรา​ไป​ที่ใด​หรือ​เพ​คะ​”​ ​เจียง​ซื่อ​เอ่ย​ถาม​แผ่วเบา​ด้วย​ท่าที​ไร้เดียงสา​ ​ทว่า​ใน​สายตา​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ ​เจียง​ซื่อ​คือ​นาง​มาร

คนขับรถ​ที่​กำลัง​บังคับ​รถม้า​สุดแรงเกิด​ภายใต้​สภาวะ​กดดัน​อย่างหนัก​หน่วง​ไม่ได้​ยิน​เสียง​สนทนา​ด้านใน

“​คนรถ​…​”​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ตะโกนเรียก​ ​แต่​แล้ว​นาง​ก็​ต้อง​ตกใจ​เมื่อ​เสียง​ที่​เปล่ง​ขาด​ห้วง​ไป​ ​และ​ร่างกาย​ที่อยู่​เหนือ​การควบ​คุม

เจียง​ซื่อ​ลูบ​เข็ม​ที่​เคลือบ​ยาพิษ​ที่​ทำให้​ร่างกาย​เป็น​อัมพาต​ด้วย​ใบหน้า​กึ่ง​ยิ้ม​กึ่ง​ไม่​ยิ้ม​ ​“​จาก​ที่​หม่อมฉัน​เห็น​ ​รถ​น่าจะ​กำลัง​มุ่งหน้า​ไป​ทาง​หน้าผา​นะ​เพ​คะ​”

ริมฝีปาก​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​กระตุก​หนัก​ ​นางใน​ตอนนี้​กลัว​สุด​ชีวิต

นี่​มัน​เรื่อง​อะไร​กัน​ ​นาง​กิน​ยา​ถอนพิษ​ไป​ก่อนหน้านี้​แล้ว​ ​แต่​เหตุใด​นาง​ถึง​ขยับตัว​ไม่ได้​ ​แม้กระทั่ง​จะ​พูด​ก็​ยัง​พูด​ไม่ได้​ ​ส่วน​สะใภ้​เจียง​ที่​ควรจะ​ขยับตัว​ไม่ได้​กลับ​สบายดี​

สายตา​แห่ง​ความหวาดกลัว​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ทำให้​เจียง​ซื่อ​ยิ้ม​ได้​ ​“​หม่อมฉัน​ยัง​สาว​ ​ยัง​ใช้ชีวิต​ไม่​คุ้ม​จึง​ยัง​ไม่​อยาก​เป็น​โครงกระดูก​เน่าเปื่อย​ใน​ตอนนี้​ ​ฉะนั้น​หม่อมฉัน​ขออนุญาต​ไม่อยู่​เป็นเพื่อน​พี่สะใภ้​สี่​แล้วกัน​นะ​เพ​คะ​”

นาง​กล่าว​จบ​แล้วจึง​หันกลับ​ไป​จ้อง​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​อีกครั้ง​ ​ยกมือ​ขึ้น​กุม​ศีรษะ​และ​ใบหน้า​ ​แล้ว​กระโดด​ลง​จาก​รถม้า

เมื่อ​เห็น​ชาย​เสื้อ​ของ​เจียง​ซื่อ​ลอย​วับ​หาย​ไป​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ก็​สิ้นหวัง​ขึ้น​มาทัน​ที

ไม่​ ​นาง​ยัง​ไม่​อยาก​ตาย​!

ต้อง​ไม่​เป็น​เช่นนี้​ ​มันต​้​อง​ไม่​เป็น​เช่นนี้

มือ​ของ​นาง​ขยับ​ไม่ได้​ ​ปากของ​นาง​ก็​ขยับ​ไม่ได้​ ​มี​เพียง​สายตา​เท่านั้น​ที่​กำลัง​จดจ้อง​ไป​ที่​หลัง​ของ​คนรถ​ ​ความหวัง​สุดท้าย​คือ​คนรถ​ต้อง​รู้​ว่า​คนที​่​เหลืออยู่​ใน​รถม้า​คือ​นาง​ ​และ​หาวิ​ธี​หยุด​รถม้า​ ​ไม่​ปล่อย​ให้​รถ​แล่น​ตก​หน้าผา​ตาม​แผนที่​วาง​ไว้

แต่​ชะตา​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​ถูก​ลิขิต​ให้​สิ้นหวัง

เมื่อ​คนขับรถ​ม้า​ได้ยิน​เสียง​วัตถุ​หนัก​ตกลง​มา​ ​เขา​ก็​รีบ​หันหลัง​กลับ​ไป​มอง​แวบ​หนึ่ง​ ​และ​เห็น​เงา​หญิงสาว​ที่​คาด​กว่าน​่า​จะ​เป็น​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​กระโดด​ลง​จาก​รถม้า​ ​คนขับรถ​ม้า​ใน​ตอนนี้​มิได้​พยายาม​ควบคุม​รถ​อีกต่อไป​แล้ว​ ​รถม้า​ที่​วิ่ง​ด้วย​ความเร็ว​เต็ม​พิกัด​แล่นฉิว​มุ่งหน้า​สู่​ปาก​เหว

เมื่อ​เห็น​ว่า​เข้าใกล้​หน้าผา​ ​คนขับรถ​กก​็​รีบ​กระโดด​ลง​ทันที

“​ไม่​…​”​ ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​เค้น​เสียง​สุดฤทธิ์​ ​แต่ทว่า​ไม่มี​เสียง​ใด​เล็ดลอด​ออกมา​ ​ความหวัง​สุดท้าย​ดับสูญ

เจียง​ซื่อ​ที่​ยกมือ​ขึ้น​กุม​ศีรษะ​และ​ใบหน้า​เกลือกกลิ้ง​อยู่​บน​พื้น​หลาย​ตลบ​ก่อน​จะ​หยุด​ลง​ ​ภายใต้​สภาวะ​มึนงง​ ​นาง​ได้ยิน​เสียง​เรียก​ของ​อาหมา​นที​่​ข้าง​หู​ ​“​นาย​หญิง​ ​ไม่เป็นอะไร​มาก​ใช่ไหม​เจ้า​คะ​”

“​พยุง​ข้า​ขึ้น​ที​”

อาหมา​นรีบ​พยุง​เจียง​ซื่อ​ให้​ลุกขึ้น

เจียง​ซื่อ​กวาดสายตา​มอง​ไปร​อบ​ๆ​ ​นอกจาก​อาหมาน​แล้ว​ ​ยัง​มี​องครักษ์​อีก​สี่​คน​ ​สอง​คน​เป็น​คน​ของ​จวน​เยี​่​ยน​อ๋อง​ ​ส่วน​อีก​สอง​คน​เป็น​คน​ของ​จวน​ฉี​อ๋อง​ ​แต่ทว่า​นาง​กลับ​ไม่เห็น​หญิง​รับใช้​คนสนิท​และผอ​จื่อ​ของ​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง

“​พระ​ชายา​ล่ะ​ ​พระ​ชายา​ของ​พวกเรา​อยู่​ที่ไหน​”​ ​หนึ่ง​ใน​องครักษ์​จวน​อ๋อง​ถาม​อย่าง​ร้อนรน

เจียง​ซื่อ​ใน​ตอนนี้​สงบ​ลง​แล้ว​ ​ประหนึ่งว่า​ความตกใจ​กลัว​เมื่อ​ครู่​จางหาย​ไป​เป็น​ที่​เรียบร้อย​ ​แต่​ใบหน้า​ของ​นาง​ยังคง​ซีดเซียว​ ​นาง​ชี้นิ้ว​ไป​เบื้องหน้า​ ​“​ข้า​กระเด็น​ออกมา​ ​แต่​ดูเหมือนว่า​พระ​ชายา​ฉี​อ๋อง​จะ​ยังอยู่​ใน​รถม้า​…​”