EP 579
By loop
เป็นวันที่วุ่นวายสำหรับศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของโรงพยาบาลหยุนหัวและสิ่งต่างๆเริ่มช้าลงในตอนสิบโมง
ผู้ป่วยที่ไปโรงพยาบาลเพราะไม่มีอะไรต้องทำในตอนนี้ก็หายไปแล้วและผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บป่วยเล็กน้อยก็ไม่ต้องไปโรงพยาบาลในเวลานี้ของวัน ด้วยเหตุนี้จึงมีผู้ป่วยเข้ารับการรักษาน้อยมาก
นอกเหนือจากแผนกทารกแรกเกิดและแผนกนรีเวชวิทยาแล้วสิ่งต่าง ๆ ได้ชะลอตัวลงโดยทั่วไปในแผนกอื่น ๆ แพทย์ประจำบ้านและพวกแพทย์มือใหม่ใช้โอกาสในการเขียนบันทึกทางการแพทย์ในขณะที่แพทย์ที่เข้าร่วมจะซ่อนตัวอยู่ในมุมที่เงียบสงบเพื่องีบหลับ พยาบาลไม่พูดพล่ามอีกต่อไป แต่พวกเขาเลื่อนดูโทรศัพท์อย่างเงียบ ๆ นี่เป็นกิจกรรมที่สนุกสนานมากขึ้นอยู่ดี
ในขณะที่โจวซินเยียนรู้สึกอับอายมากๆ เขาเคยใช้ติ๊กต๊อก ต่อหน้า หลิงรัน และคนหนุ่มสาวคนอื่น ๆ เขาจึงเดินไปหาที่เงียบๆและเริ่มเล่นกับมัน
ตอนกลางคืนเป็นเวลาเกือบสี่ทุ่ม ในพื้นที่เงียบใบไม้ถูกม้วนงอโจวซินเยียนพยายามทำความเข้าใจกับโปรแกรมนี้
โจวซินเยียนจงใจเล่นกับใบไม้สีเขียวเข้ม เมื่อเทียบกับใบไม้ที่ดูอ่อนโยนรอบ ๆ มันก็เหมือนกับว่าใบไม้สีเขียวเข้มทาเครื่องสำอางหนา ๆ บนตัวมันเอง จริงๆแล้วมันเป็นสีเขียวที่พิเศษเกินไปเขียวเกินไปจนดูเหมือนชายวัยกลางคนที่ชอบไปเที่ยวดิสโก้ มันอาจะดูพิเศษกว่าใบไม้ใบอื่นแต่ไม่มีใครสนใจมัน
“ ชีวิตก็ไม่ง่ายเหมือนกันใช่ไหม” โจวซินเยียนปล่อยมือของเขาบนใบไม้และใบไม้ที่ยืดออกก็โค้งงออีกครั้ง
ใบไม้ที่มีอายุมากสั่นสะท้านสองสามครั้งก่อนที่มันจะหยุดเคลื่อนไหว ดูเหมือนว่ามันไม่ยืดหยุ่นอีกต่อไป
“สิ่งที่คุณคิดเกี่ยวกับ?” นางพยาบาลหนิว วันนี้เธอต้องเขากะ เธอจ้องไปที่ถุงใต้ตาของโจวซินเยียน สักครู่แล้วล้อเขาว่า “มันเป็นเพราะตาของฉันแย่ลง หรือ เป็นเพราะคุณเหนื่อยมากๆ?”
“ มันเห็นชัดขนาดนั้นเลยหนอ?” โจวซินเยียน ถอนหายใจและพูดว่า “ผมอดหลับอดนอนหลายสัปดาห์และได้พักผ่อนสัปดาห์ล่ะครั้ง แต่มันก็ยังโอเคอยู่ แต่ตอนนี้ผมก็รู้สึกเหนื่อยมากขึ้นเรื่อย ๆ “
“คุณสามารถคุยเรื่องนี้กับหมอหลิงได้ในปัจจุบันมีแพทย์จำนวนมากอยู่ภายใต้เขาและพวกเขาอาจะช่วยลดภาระเหล่านี้ให้คุณได้” พยาบาลหนิวพูดคุยเล็กน้อย เธออายุประมาณโจวซินเยียน และน่าจะอายุมากกว่าพยาบาลสาวๆในแผนกเดียวกัน นอกจากนี้ยังมีแพทย์เพียงไม่กี่คนที่เธอสามารถทำงานเข้ากันได้ดี
โจวซินเยียนกลืนน้ำอุ่นหนึ่งคำแล้วส่ายหัวขณะที่พูดว่า “ผมทำอย่างนั้นไม่ได้ถ้าเขาไม่ให้ผมเข้ากะ ผมก็จะทำงานน้อยกว่าคนอื่นๆ และคนอื่นๆก็จะเข้ากะมากกว่าผม? สิ่งนี้มันไม่สมควรเกิดขึ้น “
เนื่องจากเขายังเป็นแพทย์ประจำอยู่เขาจึงต้องปฏิบัติตามความรับผิดชอบในฐานะแพทย์ประจำบ้าน โจวซินเยียนซึ่งยังคงเป็นหนึ่งในเจ้าหน้าที่ระดับต่ำของโรงพยาบาลมานานหลายปีไม่มั่นใจว่าเขาเป็นคนพิเศษ การที่เขาอายุมากและเบื่อหน่ายกับงานไม่ใช่ความผิดของคนอื่น มันเป็นปัญหาของเขาเอง
นางพยาบาลหนิว แค่พูดคุยเล็ก ๆ น้อย ๆ จากนั้นเธอก็ยิ้มและพูดว่า “การเป็นหมอก็ยังดีกว่าอย่างน้อยพวกคุณก็มีบางอย่างที่รอคอยสำหรับพยาบาลนอกจากคุณจะได้เป็นหัวหน้าพยาบาลแล้วคุณจะต้องนอนกลางคืนเมื่อใดก็ตามที่พวกเขา ขอให้คุณทำเช่นนั้นไม่มีทางหนีได้เลย”
“ ดีนะพยาบาลยังได้สามีที่ดี”
“ จริงอย่างนั้น” พยาบาลหนิว หน้ามุ่ยขณะที่เธอพูด “ถ้าฉันได้สามีเป็นนายธนาคาร ฉันก็ไม่จำเป็นต้องมาเข้ากะดึกเช่นนี้อีกต่อไป”
เป็นข่าวด่วนในโรงพยาบาลว่าสามีของพยาบาลคนหนึ่งได้เป็นผู้อำนวยการธนาคารแห่งหนึ่ง หลังจากสามีของเธอได้รับการเลื่อนตำแหน่งพยาบาลในแผนกหัวใจและทรวงอกก็ไม่ต้องเข้ากะดึกอีกต่อไปและทำงานเฉพาะในช่วงกลางวันเท่านั้น แม้ว่าเธอจะไม่ต้องทำงานอะไรเลย แต่ก็ไม่มีใครทำอะไรเธอได้ความจริงเหล่านี้มันน่าเจ็บปวดเหลือเกิน
โจวซินเยียนเพียงแค่ยิ้มเป็นประกาย เมื่อเป็นเช่นนี้มันก็แตกต่างกันสำหรับแพทย์ แม้ว่าภรรยาของเขาจะเป็นประธานธนาคารและสามารถตัดสินใจได้ว่าโรงพยาบาลมีสิทธิ์ได้รับเงินกู้ปีละหลายสิบล้านหรือแม้แต่พันล้านหยวน แต่เขาก็ยังต้องทำงานกะกลางคืนมื่อใดก็ตามที่เขาต้องการ แน่นอนว่าตอนนี้เขาก็มีภรรยาแล้วด้วย
“หมอโจวซินเยียนมีคนไข้คนหนึ่ง” พยาบาลเข้ามาแจ้งโจวซินเยียน
โจวซินเยียนพูดทันที “ผมจะไปบอกหมอหลิง”
พยาบาลหนิว อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจ “ ทำไมไม่แจ้งหมอสายสามคนอื่นแทนล่ะ”
“ หมอหลิงบอกให้ผมแจ้งเขาว่ามีคนไข้หรือเปล่าและเขาต้องการรักษาคนไข้เพิ่มในวันนี้” โจวซินเยียนพูดถึงหลิงรัน ด้วยน้ำเสียงที่เคารพแม้ว่าหลิงรันจะไม่ได้อยู่แถวนั้นก็ตาม
นางพยาบาลหนิวรู้สึกเหมือนหัวเราะขณะที่เธอมองไปที่ท่าทางของโจวซินเยียน “ คุณทำทุกอย่างที่เขาพูดอย่างจริงจังหรือไม่บางทีหมอหลิงก็แค่สุภาพ”
โจวซินเยียนหัวเราะ “ คุณรู้ว่าหมอหลิงเป็นอย่างไรใช่ไหม?”
พยาบาลหนิวหัวเราะออกมาดัง ๆ
“เอาล่ะฉันต้องรีบไปแจ้งหมอหลิง”โจวซินเยียน โบกมือและจากไป
ในขณะนี้พยาบาลที่มาแจ้งโจวซินเยียนรู้สึกขัดแย้ง เธอรีบไล่ตามโจวซินเยียนทันทีและพูดว่า “ฉันจะไปต่อหมอโจว ทำไมคุณไม่พักผ่อนก่อน”
“ไม่จะไม่ทำหมอรุ่นน้องจะพักผ่อนได้อย่างไรเมื่อแพทย์อาวุโสกำลังทำงานอยู่” โจวซินเยียนเร่งความเร็วและทำให้สิ่งต่างๆชัดเจน ‘ฉันไม่ได้ทำให้คุณเสียโอกาสในการมีส่วนร่วม ฉันเป็นแค่คนชอบบู๊ตเก่า ๆ ‘
ไม่นานหลิงรันก็เดินออกจากห้องรอ
“ ฮันหยูและคนอื่น ๆ เหลืออีกไหม” หลิงรันมองไปรอบ ๆ และถาม
“พวกเขาไปหมดแล้วเราปล่อยให้พวกเขาอยู่ในห้องรักษาตลอดไปไม่ได้หรอก” พยาบาหนิว มีรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอขณะที่เธอแนะนำหลิงรัน “หมอหลิงคุณควรพักผ่อนให้มากขึ้นไม่จำเป็นที่คุณจะต้องไปวุ่นวายกับคนไข้ที่มีอาการเจ็บป่วยเล็กๆน้อยๆ”
“ วันนี้ผมมีเวลาว่างมากและวันนี้ผมก็พักมาเต็มอิ่มแล้ว” หลิงรันเคยหลับไปสองชั่วโมงก่อนหน้านี้และร่วมกับผลของเซรั่มพลังงานเขาไม่สามารถหลับไปได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม
พยาบาลหนิว เพียงสันนิษฐานว่าเขานอนหลับเพียงพอและไม่พูดอะไรอีก เธอตามหลิงหรันไปช่วย
โจวซินเยียนก็ก้าวไปข้างหน้าทันทีและเข้าร่วมกับหลิงรัน
ผู้ป่วยเป็นชายเคราะห์ร้ายที่ล้มลงในตอนกลางคืนและนั่งรถแท็กซี่มารักษาด้วยตัวเอง เขาเอามือกุมหน้าผากและเนื้อตัวของเขาดูม่อมแม่มเล็กน้อย
เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและเห็หลิงรัน, โจวซินเยียนและพยาบาลหนิว ยืนอยู่ตรงหน้าเขาเขาก็อดไม่ได้ที่จะหยุดครู่หนึ่งแล้วถามว่า “อาการบาดเจ็บของผมแย่แค่ไหน?”
หลิงรันขอให้ผู้ป่วยแกะมือของเขาออกและพูดขณะที่เขาทำให้บาดแผลของผู้ป่วยหายไป “แผลแค่สี่นิ้วนะหลังจากเย็บแผลเสร็จแล้ว”
“ สี่นิ้ว?” ผู้ป่วยแสดงท่าทางด้วยมือของเขาและพูดด้วยความตกใจเล็กน้อย “ผมคิดว่ามันน่าจะไม่เกินสามนิ้ว”
พยาบาลหนิวอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมาดัง ๆ “ถ้าอย่างนั้นคุณควรจะคุยกับก้อนหินก่อนที่จะล้มลงไปนะ”
“ไม่ ผมหัวกระแทกกับบันไดตั้งหาก” ผู้ป่วยเองก็เริ่มหัวเราะขณะพูด จากนั้นเขาก็ล้มลงด้วยความเจ็บปวด
หลิงรันเย็บแผลของผู้ป่วยอย่างดีด้วยเทคนิคการเย็บเสริมแรงที่ฝังไว้และเทคนิคการเย็บภายในผิวหนัง ตราบใดที่ผู้ป่วยดูแลแผลอย่างระมัดระวังในระหว่างพักฟื้นก็จะไม่ทิ้งรอยแผลเป็นที่ชัดเจน
หลังจากนั้นไม่กี่นาทีหลิงรันก็บอกให้โจวซินเยียนพันแผลสั่งยาและฉีดยาให้ผู้ป่วย หลิงรันลุกขึ้นแล้วเดินไปรอบ ๆ ห้องทรีตเมนต์
สถานะเสร็จสิ้นภารกิจของ “บรรเทาความเจ็บปวดของผู้ป่วย” อยู่ที่ 11/300 เท่านั้น ในขณะที่หลิงรันรู้ว่าต้องใช้เวลานานในการทำภารกิจให้สำเร็จเขาจึงไม่รีบเร่งที่จะทำ
บอกความจริงถ้าคน ๆ หนึ่งต้องมองจากมุมมองอื่นความคืบหน้าของหลิงรันไม่ได้ช้ามากเพราะเขาทำภารกิจสำเร็จหนึ่งในสามสิบในหนึ่งวัน และของขวัญที่พบในหีบสมบัติระดับกลางมักมีประโยชน์มาก มันอาจจะเป็นทักษะระดับสมบูรณ์แบบหรือระดับปรมาจารย์ เมื่อเทียบกับแพทย์ทั่วไปที่ต้องใช้เวลาและความพยายามอย่างมากในการฝึกฝนทักษะนั้นใช้เวลาสั้นกว่ามากในการได้รับทักษะโดยการทำภารกิจให้สำเร็จ
และหากหลิงรันมองในภาพรวมก็ไม่มีความแตกต่างกันมากนักระหว่างการเย็บแผลและการผ่าตัดถุงน้ำดีซึ่งผู้ป่วยจะได้รับการระบายออกหลังจากสามถึงห้าวันเท่านั้น ท้ายที่สุดผู้ป่วยที่มีการเย็บแผลก็มีอาการปวดเช่นกัน
ด้วยเหตุนี้หลิงรัน จึงตัดสินใจที่จะไม่จู้จี้จุกจิกกับคนไข้ เขานั่งอยู่ในห้องทรีตเมนต์ตลอดทั้งคืนและรักษาผู้ป่วยทุกคนที่ไปตามทางของเขา เขารักษาคนไข้เกือบ 1 ใน 3 และทำให้หมอคนอื่น ๆ ง่ายขึ้นมาก
ห้องฉุกเฉินของโรงพยาบาลเกรด A มักจะถูกตัดขาดในเวลากลางคืนและแม้แต่บ้านรุ่นน้องผู้ชายก็ดีใจมากที่หลิงรัน ช่วยเหลือ
ท้ายที่สุดแล้วคนทั่วไปต้องการการนอนหลับ
หลิงรันชอบอยู่ในห้องฉุกเฉินตอนกลางคืน มีผู้ป่วยจำนวนมากและไม่มีใครแย่งพวกเขา นอกจากนี้สภาพแวดล้อมยังเงียบสงบ เขารู้สึกสบายใจที่นี่
เขาทำงานตลอดจนถึงตีสี่ หลิงหรันหยุดหลังจากรักษาคนไข้ประมาณยี่สิบคน
ไม่มีผู้ป่วยอยู่ในห้องบำบัด
“ ในที่สุดฉันก็ได้พักผ่อน” โจวซินเยียนถอนหายใจอย่างอนาถและทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ เขาไม่เต็มใจที่จะยืนบนเท้าของเขาอีกต่อไป
บรรดาผู้ที่อายุน้อยกว่าเขาเช่นหมอโจวและแม้แต่เจิ้งเพ่ยซึ่งเป็นแพทย์ประจำบ้านอาวุโสก็กำลังหลับสนิทอยู่ในขณะนี้โจวซินเยียน วัยสี่สิบสองปียังคงเป็นแพทย์ประจำบ้านรุ่นน้องและเป็นเรื่องยากสำหรับเขาที่จะหาหมอคนใดมาช่วยเหลือเขา
“เอาล่ะไปนอนก่อนถ้ามีคนไข้มากกว่านี้เราจะให้หมอคนอื่นรักษาให้” หลิงรันออกกำลังแขนขา เขาตัดสินใจอาบน้ำก่อนจะออกไปหาอาหารนอกโรงพยาบาล
ผลของเซรั่มพลังงานยังคงดำเนินต่อไปและเขาจะไม่สามารถนอนหลับได้แม้ว่าเขาจะต้องการก็ตาม
โจวซินเยียนเองก็ต้องการทำงานอีกสักหน่อย แต่ร่างกายของเขาไม่สามารถรับมันได้อีกต่อไป เขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากพยักหน้ารับอย่างเงียบ ๆ รู้สึกผิดและละอายใจเล็กน้อยจากนั้นเขาก็มุ่งหน้าไปที่ห้องพักเพื่อนอนหลับ
หลิงรันล้างตัวก่อนจะเดินไปรอบ ๆ ถนนนอกโรงพยาบาลหยุนหัว
นอกจากนี้ยังมีตรอกซอกซอยที่ดูเหมือนถนนการค้าซึ่งคล้ายกับซอยแถวบ้านของเขานอกโรงพยาบาลหยุนหัว มีซูเปอร์มาร์เก็ตและร้านอาหารเล็ก ๆ บาร์ของว่างบางแห่งเริ่มเปิดให้บริการในเวลาประมาณตีห้า
หลิงรันเลือกร้านที่ดูสะอาดและน่านั่ง จากนั้นเขาก็สั่งพุดดิ้งเต้าหู้และแท่งแป้งทอดก่อนที่จะใช้เวลาเพลิดเพลินกับอาหารของเขา
พุดดิ้งเต้าหู้ไม่มีอะไรพิเศษและมีรสเปรี้ยวเล็กน้อย อย่างไรก็ตามมันน่ารับประทาน
แท่งแป้งทอดหนาเกินไปเล็กน้อยและดูแห้งไปหน่อย แต่ก็กรอบและหอม
หลิงรันถือโอกาสพักผ่อนและสนุกกับตัวเอง เขาทานอาหารเช้าเสร็จหลังจากผ่านไปสิบห้านาที
เขาเหลือบมองโทรศัพท์มือถือ เวลา 06:01 น.
หลิงรันกำลังจะเลื่อนโทรศัพท์กลับเข้าไปในกระเป๋ากางเกงเมื่อมันสั่น
เขาเพิ่งได้รับข้อความ
เขาแตะที่การแจ้งเตือนเพื่อเปิดเผยข้อความทั้งหมดและเห็นว่าข้อความนั้นถูกส่งมาโดยเซียงซู่หมิง ซึ่งอยู่ในไบ๋ไฮซิง [ภรรยาของผู้อำนวยการสำนักอนุรักษ์น้ำของหมู่บ้านของเรามีนิ้วขาดครึ่งหนึ่ง เธอกำลังเดินทางไปโรงพยาบาลหยุนหัว ฉันหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะปฏิบัติกับเขาหมอหลิง ฉันไปกับเธอในการเดินทางของเธอ เซียงซู่หมิง.]
หลิงรันกำลังมุ่งหน้ากลับไปที่โรงพยาบาลอยู่ดี เขาตอบกลับข้อความ [ผมจะไปเตรียมตัวให้พร้อมในห้องผ่าตัด เวลาไหนที่เธอจะมาที่นี่?]
[ประมาณหนึ่งชั่วโมงครึ่ง] เซียงซูหมิง รีบส่งข้อความให้หลิงรันอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจยาวด้วยความโล่งอก