อาเธอร์ที่อยู่ข้างนอกห้องผ่าตัดอยู่ในสภาวะควบคุมตัวเองไม่ได้เสียแล้ว โดยเฉพาะตอนที่เขาเห็นคนของตัวเองตกที่นั่งลำบากแล้ว เขาเลยเรียกให้คนมาเยอะกว่าเดิม
“ไป พังประตูซะ แล้วจับพวกเขาออกมา ฉันทำให้พวกเขาทรมานเจียนตายเลยล่ะ”
“แต่นายท่าน ประตูของห้องผ่าตัดใช้เทคโนโลยีขั้นสูง พังยากมากเลย” ลูกน้องของอาเธอร์มีสีหน้าลำบากใจ
“คุณมันไร้ประโยชน์ ไปเอาระเบิดออกมา แล้วระเบิดประตูออกไปเลย” อาเธอร์โกรธจนหน้ากลายเป็นสีม่วง แววตาก็มีความโกรธอย่างหยุดยั้งไม่ได้
อาเธอร์ตะโกนจนเหมือนเสียงคำรามของสิงโต คนข้างๆ เขาถึงกับสะดุ้งตัวสั่น
“แต่นายท่าน ระเบิดอาจจะระเบิดโดนพวกเราไปด้วยนะ” ถึงลูกน้องของอาเธอร์จะกลัวอาเธอร์มาก แต่ว่าเขาไม่อยากตายมากกว่า
อาเธอร์เห็นลูกน้องของตัวเองคิดวนไปวนมาแบบนั้น เลยหยิบปืนมาเล็งขมับของเขา แล้วกัดฟันพูด： “คุณจะไปไหม ถ้าไม่ไปฉันจะให้คุณไปตายตอนนี้เลย”
“นายท่าน ฉันจะไปเดี๋ยวนี้เลย” อาเธอร์เอาปืนออกจากขมับของคนนั้น จากนั้นคนนั้นก็วิ่งไปที่คลังอาวุธ
ตอนที่คนนี้ไปเอาระเบิด ก็พบว่าคลังอาวุธถูกคนขโมยไปแล้ว เลยรีบวิ่งกลับไป หลังจากที่เอาระเบิดให้คนอื่น ก็รีบกลับไปบอกข่าวนี้ข้างๆ อาเธอร์
“นายท่าน ไม่ได้การแล้วล่ะ คลังอาวุธของพวกเราถูกคนเข้าไปยุ่ง”
แต่ว่า อาเธอร์ไม่ได้สนใจเรื่องนั้นเท่าไร เขาเอาแต่สนใจระเบิดนั้น
“ระเบิดพวกเขาให้หมด ในเมื่อดอกเตอร์คูลี่อยากจะช่วยคลอดเด็กคนนั้นออกมา งั้นฉันก็จะให้พวกเขาตายอยู่ตรงนี้ ในเมื่อพวกเขาช่วยเบ็ตตี้ของฉันไม่ได้ งั้นก็ตายไปพร้อมๆ กันเถอะ”
เมื่ออาเธอร์พูดจบ ก็เชิดหน้าหัวเราะ
ลี่จุนถิงได้ยินคำนี้ ก็หนักใจ ก่อนจะมีคำถามเข้ามาในหัวมากมาย
“หยุนเอ๋อจะคลอดแล้วงั้นเหรอ？”
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ได้ล่ะ？”
“นี่มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ？”
“ก่อนจะคลอดยังมีเวลาอีกไม่ใช่เหรอ？”
“ตอนนี้เป็นแบบนี้ ไม่ใช่มันจะอันตรายกว่าเดิมเหรอ”
ลี่จุนถิงเห็นคนของอาเธอร์มาคุมอยู่ตรงประตูผ่าตัด เขาไม่มีโอกาสจะเข้าไปด้วยซ้ำ เขาเลยทำได้เพียงถอยก่อน แล้วก็ติดต่อกับชิงโม่ เพื่อให้เขาขวางความบ้าคลั่งของอาเธอร์
หลังจากที่ลี่จุนถิงถอยไปตรงประตู ก็รีบติดต่อกับชิงโม่
“ชิงโม่ ตอนนี้คุณรีบไปที่ระบบห้องควบคุม ก่อนจะรีบเปิดระบบการป้องกันภายในห้องรักษา พวกอาเธอร์กำลังจะระเบิดประตูของห้องผ่าตัด กลัวเปิดกล้องวงจรของห้องผ่าตัดอีกครั้ง ฉันจะดูหน่อยว่าหยุนเอ๋อจะคลอดแล้วจริงๆ เหรอ”
ชิงโม่ไม่มีเวลาไปถามลี่จุนถิงว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่ หลังจากที่ตอบรับลี่จุนถิง แล้วก็รีบวิ่งไปที่ห้องระบบรักษาความปลอดภัย ยังดีที่เขาห่างจากห้องนั้นไม่มากเท่าไร
“ประธานลี่ ฉันจะกดแล้วนะ” ชิงโม่กดปุ่มหลังจากที่ลี่จุนถิงพูดจบ
เมื่อได้ยินเสียงของชิงโม่ ลี่จุนถิงก็รีบตะโกนบอกให้เฟิงจิงเป่ยกระโดดหนี
“ช่วยคนหน่อย ตอนนี้รีบออกมาจากห้องเร็ว”
เมื่อคู่หูของเฟิงจิงเป่ยได้ยิน ก็รีบถอยออกห่าง พวกเขาเพิ่งจะวิ่งไปที่ห้อง ก็มีเสียงออกมาจากห้องนั้นไม่น้อย ในนั้นมีอุปกรณ์ที่ยิงออกมาเพื่อฆ่าคนมากมาย ล้วนมีแต่อุปกรณ์ขนาดเล็กมากมายเช่นกริช บูมเมอแรง ข้างบนก็มีสารพิษมากมาย
ของเหล่านี้ ตอนแรกอาเธอร์ติดเอาไว้เพื่อกันดอกเตอร์คูลี่หนี ทำไมเขาคิดไม่ถึงเลย ว่าสุดท้ายของพวกนี้ จะมาใช้กับตัวเองเสียอย่างนั้น
คนของอาเธอร์ต่างปกป้องเอาไว้ไม่ไหว ทุกคนต่างถูกทำร้ายไม่มากก็น้อย บ้างก็ถูกทำร้ายบาดเจ็บจนพรุน อาเธอร์พยายามหลบ ภายใต้การปกป้องของลูกน้อง
แต่ว่าแขนของอาเธอร์นั้นยังถูกกริชอันเล็กๆ ทำให้บาดเจ็บ อาเธอร์เห็นว่าแขนมีเลือดไหล เลยโกรธมากขึ้นกว่าเดิม
“ในห้องควบคุมมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่？คุณ ไปดูหน่อยเถอะ” อาเธอร์พูดด้วยความโกรธ
ลูกน้องของอาเธอร์ตอบรับอย่างร้อนใจ ก่อนจะออกไปจากประตูลับด้านข้าง
คู่หูของลี่จุนถิงกับเฟิงจิงเป่ยเฝ้าอยู่ด้านนอกประตู เมื่อเห็นคนของอาเธอร์อยากจะหนี เลยจัดการพวกเขาด้านนอกประตู ลี่จุนถิงไม่คิดจะปล่อยใครไปเลยสักคน
ตอนที่อาเธอร์ให้คนไปเอาระเบิด ในใจของเฟิงจิงเป่ยก็รีบปรี่เข้ามา เขากับเฟิงจิงเป่ยคอยสังเกตอยู่ด้านนอกอยู่ตลอด
ก่อนที่จะเห็นอาวุธลับออกมา คนของพวกเขาก็วิ่งออกมาได้สำเร็จทั้งหมด ด้วยความสงสัย เลยเรียกเฟิงจิงเป่ยสักหน่อย
“หัวหน้า คุณให้คนไปที่ห้องควบคุมระบบเมื่อไหร่เหรอ？”
เฟิงจิงเป่ยขมวดคิ้ว และก็สงสัยเหมือนกัน “ไม่ใช่คนที่คุณจัดมาเหรอ？”
“ไม่ใช่นะ คุณไม่ได้สั่ง ฉันจะตัดสินใจเองได้อย่างไร” มือขวาของเฟิงจิงเป่ยส่ายหัว เพื่อปฏิเสธเขา
“งั้นฉันเองก็ไม่ได้จัดการอะไรเหมือนกัน หรือว่าใครทำเองหรือเปล่า？ใครฉลาดได้ขนาดนั้นนะ？” เฟิงจิงเป่ยได้ยินการปฏิเสธขนาดนั้น ก็เริ่มสงสัยมากกว่าเดิม
“เดี๋ยวก่อนนะ ฉันติดต่อกับคนด้านนอกของพวกเราก่อน จะได้ถามสักหน่อย”
เมื่อมือขวานั้นพูดจบ ก็เดินไปที่ด้านข้างเพื่อถามคนด้านนอก
“หัวหน้า มั่นใจแล้ว ว่านอกจากคนที่คุมอยู่ด้านนอกประตูนั้น คนของพวกเราก็อยู่ด้านนอกทั้งหมด” มือขวาของเฟิงจิงเป่ยเดินมา ก่อนจะส่ายหัว ปฏิเสธความคิดที่สองของเฟิงจิงเป่ย
ทั้งสองคนคิดหนัก
ดอกเตอร์คูลี่ที่อยู่ด้านข้างก็เห็นแสงจากดวงอาทิตย์ขึ้นมาแล้ว ในการช่วยของเขา หัวของเด็กนั้นมาอยู่ตรงเชิงกรานแล้ว
“คุณหนูเจียง คุณพยายามอีกหน่อย ลูกคุณมาอยู่ตรงเชิงกรานแล้ว เดี๋ยวลูกก็ออกมาแล้ว คุณหนูเจียง ใกล้สำเร็จแล้ว ตอนนี้ฉันช่วยคุณไม่ได้แล้ว ตอนนี้ทำได้เพียงให้คุณช่วยเหลือตัวเองแล้ว”
เฟิงจิงเป่ยกับมือขวาของเขายังคิดอยู่ว่าใครเป็นคนทำกันแน่
“จะเป็นคนอื่นที่แอบเข้ามาหรือเปล่า？งั้นคนนั้นเป็นใครเหรอ？” เฟิงจิงเป่ยตกใจ
“ฉันเหมือนได้ยินเสียงคนบอกให้ถอย เหมือนจะไม่ใช่เสียงของคนของพวกเรานะ” จู่ๆ มือขวาก็พูดถึงเสียงที่เพิ่งได้ยินไป
“ถึงแม้ว่าเสียงนั้นจะทุ้มต่ำ แต่ว่าทรงพลังเป็นอย่างมาก เมื่อได้ยินก็คิดว่าเป็นคนวางกฎ”
เมื่อได้ยินเขาอธิบาย ในหัวของเฟิงจิงเป่ย ก็คิดถึงชายที่แอบเข้าไปในโรงงานทำเครื่องใช้ไฟฟ้าที่ทวีปแอฟริกาเพื่อช่วยเจียงหยุนเอ๋อ
“หรือว่าจะเป็นเขา？” เฟิงจิงเป่ยพูดคนเดียว
“หัวหน้า ใครน่ะ？” เมื่อมือขวาได้ยินเฟิงจิงเป่ยบ่นคนเดียว ก็ถามสักหน่อย แต่ยังไม่ทันจะรอเฟิงจิงเป่ยตอบ ก็ถามอีกครั้ง” หัวหน้า ตอนนี้พวกเราจะทำอย่างไรต่อไปดี？”
“สังเกตก่อนเถอะ ถึงแม้ว่าเขาจะช่วยพวกเรา แต่ว่าก็ต้องปกป้องพวกเขาบ้างในบางที”
เมื่อเฟิงจิงเป่ยพูดออกไป ในห้องผ่าตัด ก็มีเสียงของเด็กร้องขึ้นมา
“คลอดแล้วๆ เคซี่ย์ อุ้มลูกออกมาแล้ว” ดอกเตอร์คูลี่เหมือนยกภูเขาออกจากอก เขาเอามีดผ่าตัดมาตัดสายสะดือ จากนั้นก็เอาผ้าขนหนูอุ้มเด็กออกมา แล้วส่งให้ผู้ช่วย
“เร็ว รีบเอาเด็กเข้าตู้อบ”
หลังจากที่ดอกเตอร์คูลี่เอาลูกให้คู่หูแล้ว ก็ช่วยเจียงหยุนเอ๋อเอารกออกมา จากนั้นก็รีบให้มาลิเริ่มทำการเย็บให้เจียงหยุนเอ๋อ
อีกด้าน ชิงโม่เมื่อเห็นฉากนี้จากกล้องวงจรปิด ก็รีบรายงานลี่จุนถิง
“ประธานลี่ ลูกของคุณนายคลอดแล้ว เป็นเด็กผู้หญิง ตัวอ้วนสมบูรณ์ดี”