สื่อที่อยู่ล่างเวทีก็ยิ่งคลั่งมากขึ้น พวกเขาตื่นเต้นจนแทบอยากจะกระโดดขึ้นบนเวทีแฟชั่นโชว์เพื่อเอาไมโครโฟนไปจ่อปากของอันนาเพื่อได้รับข่าวสารที่น่าตื่นเต้นมากขึ้น
“คุณดีไซเนอร์อันนา ทำไมคุณถึงบอกว่าคณะกรรมการมีเรื่องลับลมคมใน คุณรู้อะไรมารึเปล่า” นักข่าวถามอย่างเสียงดัง
สื่ออื่นๆ ก็จับจ้องมาที่อันนาเช่นกัน
ลีน่าผลักวารุณีเบาๆ “วารุณี คุณว่าเธอบ้าไปแล้วหรือเปล่า ทำไมถึงพูดแบบนี้กับเหล่ากรรมการ กรรมการเป็นดีไซเนอร์เครื่องประดับชั้นนำของโลกเลยนะ เธอทำผิดพลาดอย่างมาก ฉันจะดูซิว่าอนาคตเธอจะอยู่ยังไง”
“ใครจะไปรู้ล่ะ” วารุณียักไหล่ บอกว่าไม่รู้ว่าทำไมอันนาถึงคิดว่ามีเรื่องลับลมคมในอยู่ในนั้น
แต่เธอเชื่อว่าอีกไม่นานคงจะรู้
เป็นไปตามคาด แอนนาเริ่มตอบคำถาม
แต่ก่อนจะตอบเธอก็หันไปมองวารุณี
วารุณียักคิ้ว
อะไร?
คงจะเกี่ยวอะไรกับเธอหรอกสินะ?
อันนาหยิบไมโครโฟนในมือของพิธีกรมาแล้วพูดว่า “ที่บอกว่ามีเรื่องลับลมคมในก็เพราะว่าคุณวารุณีบอกเป็นการส่วนตัว”
“หือ?” วารุณีงุนงง
อย่างที่คิดเกี่ยวอะไรกับเธอจริงๆ
แต่เธอพูดแบบนี้กับอันนาเมื่อไหร่?
อย่าว่าแต่วารุณีเลยแม้แต่ลีน่ากับแลนเซอร์ก็งงมากเช่นกัน
แลนเซอร์มึนงงเพราะอันนาไม่ได้บอกเรื่องสำคัญแบบนี้กับเธอ
และลีน่ามึนงงก็เพราะความแปลก
“วารุณี คุณบอกเธอจริงๆ เหรอ” ลีน่าชี้ไปที่อันนา
วารุณีมองบนใส่ “จะเป็นไปได้ยังไง ฉันไม่ได้คุยกับเธอเลย”
“แล้วเธอพูดทำไมว่าคุณเป็นคนบอกเธอ” ลีน่ากะพริบตาอย่างแปลกใจ
วารุณีแบมือออก “ฉันจะรู้ได้ยังไง ดังนั้นคุณดีไซเนอร์อันนา คำถามนี้ฉันก็อยากรู้เหมือนกัน ว่าฉันไปบอกคุณตอนไหนว่าคณะกรรมการมีเรื่องลับลมคมใน?”
เธอหยิบไมโครโฟนที่เพิ่งส่งมาใหม่จากพิธีกร แล้วมองดูแอนนาด้วยสีหน้าที่นิ่ง โดยไม่ตื่นตระหนกกับคำพูดของอันนาเลย
สื่อด้านล่างเวทีและรวมไปถึงผู้ชมที่กำลังรับชมการถ่ายทอดสดทั่วโลก ต่างก็เห็นเธอสงบนิ่ง และก็ไม่คิดว่าเธอได้พูดเรื่องดังกล่าว
“เมื่อกี้นี้” อันนากับวารุณีมองหน้ากัน
วารุณียักคิ้ว “เมื่อกี้?”
“ใช่ ก่อนที่ผลจะออก ทุกคนต่างก็ตื่นเต้นมาก มีเพียงคุณกับลีน่าเท่านั้นที่แตกต่างออกไป คุณบอกลีน่าว่าพวกคุณได้สิทธิ์ในการลงแข่งแล้ว ในเมื่อผลการแข่งขันตอนนั้นยังไม่ออก พวกคุณรู้ได้อย่างไรว่าจะได้สิทธิ์ คำตอบมีเพียงหนึ่งเดียว นั่นคือพวกคุณรู้อยู่แล้วว่าตัวเองจะได้ลงแข่ง ทำไมถึงได้ลงแข่งก็เพราะพวกคุณซื้อกรรมการเหล่านี้มา” อันนาชี้ไปที่กรรมการที่อยู่แถวด้านล่าง
เหล่ากรรมการได้ยินก็อดขำไม่ได้
วารุณีและลีน่าก็หัวเราะเช่นกัน
มีเพียงผู้ชม สื่อและอันนาเท่านั้นที่ไม่รู้ว่าพวกเขากำลังหัวเราะอะไร
“ฉันไม่เคยเห็นคนโง่แบบนี้มาก่อน” ในห้องนั่งเล่น นัทธีหรี่ตาและพูดด้วยลิ้นที่ชั่วร้าย
อารัณพยักหน้า “ใช่ โง่แล้วยังไม่รู้จักปกปิดความโง่ของตัวเอง และยังโดนเปิดโปงไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่”
ไอริณมองพ่อและน้องชาย ไม่เข้าใจว่าพวกเขาพูดอะไรอยู่
“คุณวารุณี จริงอย่างที่คุณดีไซเนอร์อันนาบอกหรือเปล่า คุณซื้อคณะกรรมการมาหรือเปล่า” นักข่าวคนนั้นถามย้ำอีกครั้ง
วารุณีมองเขาเหมือนคนโง่ “คุณคิดว่ามันจริงเหรอ คิดว่าฉันมีความสามารถที่จะซื้อนักออกแบบระดับสูงสิบหกคนได้เหรอ?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ทุกคนก็คิดได้ทันที
จริงด้วย แม้ว่าตอนนี้วารุณีจะโด่งดังแต่อย่างดีที่สุดก็ยังเป็นแค่ดีไซเนอร์หน้าใหม่อยู่ดี ดีไซเนอร์หน้าใหม่จะเอาอะไรไปซื้อนักออกแบบระดับสูงได้
แค่นักออกแบบระดับสูงหนึ่งคนยังซื้อไม่ได้เลย นับประสาอะไรกับสิบหกคน
“ฉันไม่เคยบอกว่าคุณซื้อกรรมการทั้งหมดนะ แต่คุณต้องซื้อส่วนหนึ่งในนั้นแน่ อาจารย์ของคุณก็ไม่ต้องพูดถึงเลย เขาให้คุณลงแข่งอย่างแน่นอน และคนอื่นๆ เท่าที่ฉันรู้ ก็เป็นเพื่อนของอาจารย์ของคุณ ไม่แน่ว่าบางที…”
“หุบปาก!” ก่อนที่แอนนาจะพูดจบ วารุณีก็ขัดหน้าเธอด้วยสีหน้าเย็นชา “เธอพูดว่าถึงฉันได้ แต่คุณอย่ามาพูดว่าอาจารย์ของฉัน พวกเขาเป็นรุ่นพี่ที่เคารพ ไม่ต้องให้คุณมาพูดหรอก”
เหล่ากรรมการที่อยู่ด้านล่างได้ฟังวารุณีพูด ต่างก็พยักหน้าอย่างพึงพอใจ
“เมอร์เซเดอ ลูกศิษย์ของคุณนี่ไม่เลวเลย” อาจารย์ที่อยู่ข้างๆอาจารย์เมอร์เซเดอยิ้มชมเชย
“ไม่ขนาดนั้นหรอก ธรรมดาๆ” อาจารย์เมอร์เซเดอตอบอย่างแผ่วเบา ทำหน้าไม่ถือสาอะไร แน่นอนว่าเขาแอบภาคภูมิใจอยู่
“พวกเขาทำไปแล้ว ยังจะไม่ให้ฉันพูดอีกเหรอ?” อันนายิ้มอย่างโมโห
วารุณีกำมือแน่น “แล้วเธอมีหลักฐานอะไรว่าฉันซื้อมา”
“หลักฐานคือสิ่งที่คุณเพิ่งพูดไป” อันนาตอบกลับ
นักข่าวยังถามอีกว่า “คุณวารุณี ช่วยอธิบายคำพูดที่พูดหน่อย ทำไมผลยังไม่ออกมา คุณถึงรู้ว่ากำลังจะถูกเลื่อนขั้น”
“แน่นอน” วารุณีชำเลืองมองอันนา แล้วยกไมโครโฟนขึ้นแล้วพูดเสียงดัง “เหตุผลที่ฉันรู้ล่วงหน้าว่าเราจะได้รับการเลื่อนตำแหน่งก็เพราะว่าตอนที่นางแบบของเราอยู่บนแคตวอล์ก ฉันสังเกตสีหน้าของเหล่าอาจารย์ เมื่อพวกเขาเห็นผลงานของฉันกับนาน่าต่างก็พยักหน้าด้วยความชื่นชม ฉันจึงเดาได้ว่าเราจะได้รับการเลื่อนตำแหน่ง”
“ใช่ ถ้าพวกคุณไม่เชื่อ สามารถตรวจสอบกล้องวงจรปิดได้หรือถามเหล่าอาจารย์ได้” ลีน่าก็ยืนขึ้นและพูด
แน่นอนสื่อก็ไปถามคณะกรรมการ
อาจารย์คนหนึ่งยืนขึ้นและพูดว่า “สิ่งที่คุณวารุณีพูดเป็นความจริง เมื่อเราเห็นโมเดลสามกลุ่มปรากฏขึ้น เราก็แสดงความพึงพอใจและชื่นชม ซึ่งปฏิเสธไม่ได้ แล้วตอนนี้คุณดีไซเนอร์อันนามีอะไรจะพูดอีกไหม
อาจารย์มองอันนาเต็มไปด้วยความเย้ยหยัน
แอนนาหงุดหงิด “พวกคุณพวกเดียวกัน แน่นอนที่จะต้องช่วยกันพูด พวกคุณยังไม่รู้สินะ สามีของวารุณีคนนี้มีอิทธิพลมาก แม้ว่าวารุณีจะซื้ออาจารย์พวกนี้ไม่ได้ แต่สามีของวารุณีทำได้”
เมื่อเห็นเธอไม่เพียงแต่เอาเหล่าอาจารย์เข้ามาเกี่ยวข้องแต่ยังเอานัทธีเข้ามาเกี่ยวข้องด้วย วารุณีโกรธมาก
เธอหัวเราะด้วยความโมโห “ในเมื่อคุณคิดว่าสามีของฉันซื้อเหล่าอาจารย์มาเพื่อแลกกับสิทธิ์ในการเข้าแข่งขัน ฉันก็ยินดีให้คุณตรวจสอบประวัติทางการเงินของสามีฉัน”
“พวกเราก็สามารถให้คุณตรวจสอบได้” เหล่าอาจารย์ด้านล่างก็ตอบอีกด้วย
วารุณียิ้มขอบคุณพวกเขา แล้วก้มลงมองแอนนาแล้วพูดว่า “คุณได้ยินรึยัง พวกเราทั้งหมดให้คุณตรวจสอบได้ คุณกล้าตรวจสอบไหม ถ้าสุดท้ายตรวจเจอปัญหา ฉันวารุณีจะถอนตัวจากวงการออกแบบ กลับกันคุณก็ต้องถอนตัว กล้าไหม!”
“เพิ่มฉันเข้าไปด้วย ถ้ามีปัญหาฉันก็จะถอนตัว” ลีน่าลุกขึ้นพูด
อันนาไม่คิดว่าวารุณีจะเล่นใหญ่ขนาดนี้ อ้าปากค้าง ตื่นตระหนกเล็กน้อยและพูดอะไรไม่ออก
เมื่อคนอื่นเห็นเธอแบบนี้ พวกเขารู้ว่าเธอไม่กล้า และทุกคนก็ยิ้มอย่างดูถูก
และผู้ชมก็เข้าใจเรื่องทั้งหมดแล้ว ทั้งหมดนี้คืออันนาไม่พอใจที่ตัวเองถูกคัดออก จึงจงใจทำเรื่องแบบนี้ ต้องการดึงพวกวารุณีลงมา อันที่จริงคณะกรรมการไม่มีเรื่องลับลมคมในอะไร
ดังนั้นจึงมีการด่าอันนามากมายบนอินเทอร์เน็ต ด่าเธอว่าใจแคบ และไม่สามารถยอมรับได้ว่าตัวเองถูกคัดออก จึงหลอกลวงผู้อื่นและด่าเธอที่ไร้ความสามารถและชั่วร้าย
พวกเขาด่าเธออย่างรุนแรงมาก
แม้ว่าอันนาจะไม่เห็นสถานการณ์ทางออนไลน์ในขณะนี้ แต่เธอก็สามารถเดาได้ผ่านการแสดงออกและสายตาที่ดูหมิ่นของผู้ชม
ในเวลานั้นเธอแทบอยากจะเป็นลม
“ดูเหมือนคุณดีไซเนอร์อันนาจะไม่กล้า” วารุณีสะบัดเล็บแล้วพูด
อันนากัดริมฝีปากของเธอและจ้องที่เธออย่างขุ่นเคือง “โอเค ฉันยอมรับ เรื่องนี้เธอชนะ ฉันไปได้แล้วใช่ไหม”
เธอไม่สามารถอยู่บนเวทีได้อีกต่อไป สายตาที่ดูถูกเธอทำให้เธอรู้สึกไม่สบายใจ
วารุณีหัวเราะเบา ๆ “ใครบอกว่าให้คุณไปได้แล้ว?”