บทที่ 683 ชิงจับหัวหน้าโจรก่อน
พวกเขาพักผ่อนกันหนึ่งคืน
วันถัดมา
จ้าวจิ่งซวนลืมตาขึ้นมามองไปรอบๆ ที่ด้านในสุดของถ้ำ ถังหลี่กำลังนอนพิงกำแพงอยู่พร้อมกับเด็กผู้หญิงตัวเล็กๆที่ซบอยู่ข้างกาย อามู่และอาฮวานอนอยู่ใกล้ๆกัน
เยี่ยมเลย! ช่างดีเหลือเกิน นี่ไม่ใช่ความฝัน!
เขายังมีชีวิตอยู่ อาฮวาและอามู่เองก็ยังสบายดีอยู่เช่นกัน จ้าวจิ่งซวนยิ้มออกมาอย่างโง่เขลา
เมื่อเห็นทุกคนตื่นกันหมดแล้ว ถังหลี่จึงได้เรียกองครักษ์สองคนมาช่วยพยุงแล้วรีบออกเดินทางทันที
พวกเขาอาศัยเส้นทางเดิมในการเดินทางกลับ ระหว่างทางพบกับชาวบ้านที่กำลังออกค้นหาตามภูเขา หากเลี่ยงได้ก็เลี่ยง แต่ถ้าเลี่ยงไม่ได้ก็จำต้องต่อสู้กัน
แม้ว่าชาวบ้านจะมีพลกำลังที่แข็งแกร่ง แต่นั่นไม่ใช่ปัญหาสำหรับตู้เย่ที่เป็นปรมาจารย์ผู้ไม่มีใครเทียบได้ เขาเอาชนะคนสามถึงห้าคนได้อย่างสบายๆ
ระหว่างทางพวกเขายังเจอกับชาวบ้านที่คุ้นเคยกันอามู่และอาฮวาด้วย พอเห็นพี่น้องทั้งสองคน พวกเขาต่างพากันเกลี้ยกล่อมชักชวน
“อามู่ อาฮวา เจ้าอย่าได้ถูกคนนอกหลอกลวง คนพวกนี้เจ้าเล่ห์พวกเขาโลภมีแต่จะทำร้ายเจ้า กลับไปที่หมู่บ้านเถอะ หากพวกเจ้ายอมรับผิดอย่างจริงใจ เทพเจ้าย่อมให้อภัยและยกโทษให้ ถ้าหากยังดื้อรั้นอยู่เช่นนี้ รังแต่จะให้เทพเจ้าขุ่นเคือง”
“ท่านลุงอาฝู ใช่ว่าพวกข้าสองพี่น้องจะอยากออกจากหมู่บ้าน แต่คุนบังคับให้ข้าแต่งงานกับเขา หากเป็นเช่นนี้ข้ายอมตายเสียดีกว่า !” อาฮวาพูดด้วยท่าทีแข็งกร้าว
“ท่านลุงฝู ท่านเห็นพวกข้าสองคนพี่น้องมาตั้งแต่เด็ก ท่านทนเห็นอาฮวาตายทั้งเป็นได้หรือ?” อามู่ถาม
บิดามารดาของสองพี่น้องเสียชีวิตไปตั้งแต่พวกเขายังเป็นเด็ก ท่านลุงฝูและบิดาของเขาเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน สองพี่น้องจึงให้ความเคารพท่านฝูประดุจญาติผู้ใหญ่
อาฝูมองอาฮวา รู้สึกทนไม่ไหวเช่นกัน แต่เขาตัดสินใจไม่ได้
“แต่นั่น..นั่น..มันเป็นคำพยากรณ์ พ่อมดของหมู่บ้านบอกให้เจ้าแต่งงานกับคุน อาฮวาเจ้าจะมีความสุขอย่างแน่นอน” อาฮวาหัวเราะ หากรอยยิ้มไม่ส่งไปถึงดวงตา
“เทพเจ้า? การพยากรณ์เป็นเพียงช่องทางที่ทำให้พ่อมดของหมู่บ้านเอาไว้แสวงหาผลประโยชน์เข้าตนเองทั้งนั้น! เขาต้องการบ้านของอาตู เขาก็บอกว่าอาตูละเมิดอำนาจของเทพเจ้า เขาขับไล่ครอบครัวของอาตูออกจากหมู่บ้าน ครอบครัวเขาต้องไปอาศัยหาเลี้ยงชีพในป่าและภูเขา ชาวบ้านก็พากันหลีกเลี่ยงไม่ช่วยเหลือ ในป่ามีสัตว์ร้ายมากมาย จนในที่สุดลูกหลานของอาตูก็โดนสัตว์ป่าฆ่าตายจนหมด !”
“ต่อมา พ่อมดต้องการเสือที่อาเมิ่งล่ามาได้ บอกว่าจะใช้เสือเป็นเครื่องสังเวย ไม่นานก็เห็นภรรยาของพ่อมดใช้หนังเสือมาห่มตัว เดิมทีอาเมิ่งต้องการใช้เสือตัวนั้นแลกกับยาให้ลูกของเขาที่ป่วยหนัก หน้าหนาวปีนั้นมีเหยื่อน้อยออกล่าสัตว์ได้ยากลำบาก ไม่มีเสือ ไม่มียา ลูกของอาเมิ่งก็ตาย!”
….
อาฮวาเล่าเรื่องเลวร้ายที่พ่อมดในหมู่บ้านตลอดหลายปีที่ผ่านมาทีละเรื่อง แต่ที่น่ากังวลและน่ากลัวที่สุดกลับกลายเป็นว่า ชาวบ้านไม่มีใครรู้สึกถึงความผิดปกติในเรื่องนี้เลย!
“พยากรณ์เหลวไหล แค่คุนต้องการตัวข้าเท่านั้น พ่อมดจึงได้กุเรื่องพยากรณ์ออกมา ท่านลุง ไม่ใช่ข้าและพี่ชายของข้าที่ดูหมิ่นเทพเจ้า หากแต่เป็นพ่อมดของหมู่บ้านนั่นแหละ ในไม่ช้าเขาจะถูกลงโทษจากเทพเจ้า!” อาฮวากัดฟันพูดขึงขัง จนทำให้ท่านลุงฝูนิ่งงันไป
การติดต่อสื่อสารระหว่างเทพเจ้าและพ่อมดเป็นประเพณีโบราณมีมาหลายพันปีแล้ว เป็นแนวคิดที่ฝังรากหยั่งลึกในจิตใจของผู้คนมาอย่างช้านาน จู่ๆ มีคนมาบอกว่าพ่อมดของหมู่บ้านเป็นคนโกหก เขาแค่แสวงหาผลประโยชน์เข้าตนเอง แน่นอนว่าอาฝูย่อมทำใจยอมรับไม่ได้
“อาฝู ท่านยังจะหยุดพวกเราเอาไว้อีกหรือไม่?” อาฮวาพูดด้วยดวงตาแดงก่ำ
อาฝูยังรู้สึกว่าความคิดของอาฮวาไม่ถูกต้อง พ่อมดไม่ได้ทำร้ายใคร แต่อาฮวาบอกว่าหากให้นางแต่งงานกับคุน นางยอมตายเสียดีกว่า..
สุดท้ายแล้วอาฝูไม่ได้จุดพลุสัญญาณในมือของตนเขาเบือนหน้าหนีไปทางอื่น
“ไปเถอะ” สิ่งที่เขาทำลงไปเป็นการไม่เคารพต่อเทพเจ้า หากกลับไปเขาจะต้องไปทำพิธีขอขมาต่อเทพเจ้าเพื่อไม่ให้เทพเจ้าโกรธเคืองเขา
อามู่และอาฮวา คุกเข่าลงที่หน้าท่านลุงฝู
“ท่านลุงฝู พวกเราจะไปแล้ว เราจะขอจดจำความเมตตาที่ท่านลุงได้เลี้ยงดูแลพวกเรามาตั้งแต่เด็ก หากมีโอกาส พวกเราสองพี่น้องจะขอทดแทนบุญคุณของท่านในชาติหน้า”
คงไม่ได้พบกันอีกในชาตินี้แล้ว!
อาฝูโบกมือ “ไปเร็วๆ”
อาฮวาและอามู่ ลุกขึ้นจากนั้นจึงได้ออกเดินไปกับกลุ่มของถังหลี่อย่างรวดเร็ว
ถังหลี่มองอาฮวาที่นัยน์ตาแดงก่ำ นางยื่นมือออกมาตบไหล่อาฮวาเป็นเชิงปลอบใจ อาฮวาฝืนยิ้ม
“อีกนานเพียงใดที่เทพเข้าจะส่งบทลงโทษที่ศักดิ์สิทธิ์มาลงโทษพ่อมดของหมู่บ้าน? ให้ชาวบ้านได้เห็นโฉมหน้าที่แท้จริงของเขาเสียที….”
“สักวันหนึ่ง..” ถังหลี่ให้ความมั่นใจกับอาฮวา
“ท่านพ่อมดศักดิ์สิทธิ์แห่งเมืองเยว่เฉิง ต้องมีความสามารถที่จะสื่อสารกับเหล่าทวยเทพได้ คุนคงไม่หยุดที่จะรังควานข้าและพี่ชาย ตอนแรกข้าวางแผนเอาไว้ว่าฤดูใบไม้ผลิปีหน้า ข้าจะไปที่เยว่เฉิงเพื่อตามหาท่านพ่อมด”
อาฮวาว่าแล้วก็หันไปมองถังหลี่ ทันใดนางก็หัวเราะขึ้นมา
“ไม่จำเป็นแล้ว ออกไปสู่โลกภายนอกกันเถอะ”
นางยังกลัวโลกภายนอกอยู่บ้าง แต่เมื่อได้เจอกับอาซวนและถังหลี่ นางก็ไร้ซึ่งความกลัวอีกต่อไป
ถังหลี่ตระหนักดีว่า หมู่บ้านในภูเขาที่ห่างไกลเช่นนี้ พ่อมดหมอผีล้วนมีอำนาจและอิทธิพลอย่างเด็ดขาดต่อชาวบ้าน เป็นเรื่องหาได้ยากที่อาฮวาและอามู่สองพี่น้องจะมีจิตวิญญาณที่เป็นขบถต่อความเชื่อที่มีมาช้านานเช่นนี้
จ้าวจิ่งซวนโชคดีที่ได้พบกับพี่น้องสองคนผู้นี้ หากเป็นชาวบ้านมาพบเห็นเขาแทน ป่านนี้เขาคงถูกเผาจนตายไปแล้ว!
ทั้งกลุ่มพากันเดินทางไป เมื่อไปถึงถนนสายหนึ่ง พวกเขาจึงเห็นใครบางคนยืนขวางถนนเอาไว้
“นั่น! พ่อมดประจำหมู่บ้าน!” สีหน้าของอาฮวาเปลี่ยนไป พ่อมดประจำหมู่บ้านนำชาวบ้านเกือบร้อยคนถือจอบถือขวานยืนขวางทางพวกเขาอยู่ ใบหน้าของอาฮวาและอามู่ไม่สู้ดี ดูเหมือนพวกเขาจะออกไปไม่ได้!
อาฮวามองถังหลี่เห็นนางมีใบหน้าสงบดูไม่ตื่นตะหนกแต่อย่างใด จู่ๆ อาฮวาก็เกิดความเชื่อมั่นขึ้นมา ว่าพี่สาวคนนี้จะคุ้มครองให้พวกเขาปลอดภัยได้
ถังหลี่มองฝูงคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า พวกเขาเป็นผู้ชายที่แข็งแกร่ง หากต้องเผชิญหน้ากันโดยที่ฝั่งของถังหลี่มีองครักษ์เงาเพิ่มอีกสิบคน พวกนางคงจะเอาชนะได้ แต่การต่อสู้อย่างรุนแรงมีแต่จะบาดเจ็บด้วยกันทั้งสองฝั่ง
น่าจะมีวิธีอื่น …
ถังหลี่หรี่ตาลง ซานเป่าชะโงกหน้าไปกระซิบกับมารดา
“จับหัวหน้าโจรก่อน!”
นางยิ้ม แตะหัวบุตรสาว เด็กหญิงตัวน้อยของนางฉลาดมาก
“ตู้เย่ ช่วยพวกเราที”
ตู้เย่ได้ยินที่ถังหลี่สั่ง เขาไม่แสดงสีหน้าแต่อย่างใด แต่ลงมือทันที ชาวบ้านตกใจ หยิบขวานและจอบขึ้นมาล้อมรอบตู้เย่ทันที พ่อมดยืนอยู่ด้านหลังชาวบ้านด้วยสีหน้าที่เคร่งเครียด ครั้งนี้เขาจะต้องโค่นล้มคนนอกพวกนี้ให้ได้รวมทั้งอาฮวา และอามู่ที่กล้าท้าทายอำนาจของเขาด้วย ทุกคนจะไม่มีผู้ใดหนีรอดออกไปได้ !
จู่ๆ เขารู้สึกได้ถึงบางอย่างที่เย็นวาบมาสัมผัสที่คอของตนเอง ผู้หญิงที่เขาไม่ได้ให้ความสนใจเมื่อครู่ ปรากฏขึ้นที่เบื้องหลังของเขาอย่างเงียบเชียบ นางเอามีดจี้คอเขาเอาไว้!
“เจ้า! เจ้าจะทำอะไร ข้าเป็นพ่อมดประจำหมู่บ้านนี้ เทพเจ้าจะลงโทษพวกเจ้า!” พ่อมดพยายามดิ้นให้หลุดจากการจับกุมของถังหลี่
“พ่อมดประจำหมู่บ้านหรือ? เจ้าคิดว่าเทพเจ้าจะลงโทษข้าอย่างไร? จะส่งฟ้าร้องฟ้าผ่ามาสังหารข้าหรือ?” ถังหลี่ถาม น้ำเสียงของนางไม่มีแม้แต่ความยำเกรง ซ้ำยังแฝงไว้ด้วยความเย็นชา
“อย่าขยับ ! ไม่เช่นนั้นเจ้าจะคอขาดจนต้องขอให้เทพเจ้าช่วยอย่างจริงจังเสียแล้ว!”
พ่อมดไม่กล้าเคลื่อนไหวอีก
“ปล่อยพ่อมดนะ!” เมื่อชาวบ้านเห็นพ่อมดถูกจับ พวกเขาตาแดงขึ้นมาทันที
คนนอกเผ่าผู้นี้กล้าดีอย่างไร ถึงได้ไม่มีความเคารพพ่อมดของพวกเขา ชาวบ้านพากันโกรธแค้น อยากจะเข้ามาช่วยเขา
“หากพวกเจ้ากล้าเข้ามา ข้าจะฆ่าเขาให้ตาย!” ถังหลี่พูดพร้อมขยับมือออกแรง ที่ลำคอของพ่อมดเจ็บมีเลือดไหลซึมออกมา
“อย่าเข้ามาใกล้ อย่าเข้ามา ข้าขอสั่งในนามของเทพเจ้า!” พ่อมดร้องตะโกนขึ้น ชาวบ้านที่โกรธแค้นพากันชะงักค้างบราวนี่ออนไลน์