ผู้มาเยือน​มีด​้ว​ยกัน​สอง​คน

ทั้งคู่​เป็น​บุรุษ​ ​หนึ่ง​ใน​นั้น​อายุ​ราวๆ​ ​ยี่สิบ​ต้นๆ​ ​ส่วน​อีก​คนดู​มี​วุฒิภาวะ​มากกว่า​ ​ซึ่ง​อายุ​น่าจะ​อยู่​ใน​ช่วง​สามสิบ​กว่า

ทั้งสอง​มอง​มาที​่​เจียง​ซื่อ​และ​คนอื่นๆ

หญิง​ชรา​หนึ่ง​คน​ ​เด็กสาว​หนึ่ง​คน​ ​บุรุษ​ท่าทาง​ซอมซ่อ​หนึ่ง​คน​ ​และ​บุรุษ​หน้าขาว​ๆ​ ​อีก​คน​หนึ่ง

ทั้งสอง​โล่งใจ​ใน​บัดดล​ ​พวกเขา​ปัด​เศษ​หิมะ​ออกจาก​ตัว​ก่อน​จะ​เดิน​เข้ามา

หลง​ต้าน​และ​เหล่า​ฉิน​แอบ​ส่งสายตา​ให้​กัน​เงียบๆ​ ​แล้ว​ค่อยๆ​ ​เขยิบ​เข้าไป​ยืน​ขวาง​อยู่​ข้างหน้า​เจียง​ซื่อ​และ​ผู้อาวุโสฮ​วา

เจียง​ซื่อ​สูด​จมูก​เมื่อ​คน​เหล่านั้น​เดิน​เข้ามา​ใกล้

กลิ่นหอม​หวาน​ของ​ข้าวต้ม​ผสม​เข้ากับ​กลิ่น​เนื้อ​ย่าง​ทำให้​นาง​สุขใจ​ยิ่งนัก​ ​แต่​เมื่อมี​กลิ่น​เลือด​จางๆ​ ​ปน​เข้ามา​ ​กลิ่น​นั้น​ก็​ไม่น่า​พิสมัย​เอา​เสีย​เลย

ทั้งสอง​คน​คง​เป็น​พวก​คุ้นชิน​กับ​เลือด​ ​หาก​มิใช่​นายพราน​ล่าสัตว์​ ​ก็​เป็น​พวก​ฆาตกร​?

เจียง​ซื่อ​จ้องมอง​ไป​ที่​เปลวเพลิง​โพย​พุ่ง​และ​ค่อยๆ​ ​เอนหลัง

นาง​ไม่ได้​อยาก​ใส่ใจ​กับ​เรื่อง​หยุมหยิม​พวก​นี้​ ​ยาม​ที่​ออกมา​ข้างนอก​นาง​มักจะ​ถือ​คติ​ว่า​ ​ถ้า​ผู้ใด​ไม่​ก้าวก่าย​เรื่อง​ของ​นาง​ ​นาง​ก็​จะ​ไม่​ก้าวก่าย​เรื่อง​ของ​ผู้​นั้น​ ​จะ​ได้​ไม่​เป็นการ​หาเรื่อง​ใส่​ตัว

แต่​ใน​บางครั้ง​ ​เรื่อง​ยุ่ง​ๆ​ ​ก็​มักจะ​เข้ามา​ทักทาย

บุรุษ​สอง​คน​นั้น​เดินดุ่ม​ๆ​ ​เข้าไป​ล้อม​กองไฟ​ ​คนที​่​อายุ​มากกว่า​กล่าว​แก่​หลง​ต้าน​ ​“​พ่อ​หนุ่ม​ ​ข้า​ขอยืม​ไฟ​หน่อย​”

เจียง​ซื่อ​ชำเลือง​มอง​ไป​ยัง​คนที​่​พูด

อาจ​เป็น​เพราะ​นาง​ฝึก​ศาสตร์​วิชา​มานับ​ไม่​ถ้วน​ ​นาง​จึง​ติดนิสัย​ใส่ใจ​ใน​รายละเอียด​เล็ก​ๆ​ ​เจียง​ซื่อ​รู้สึก​ว่า​สำเนียง​ของ​บุรุษ​ผู้​นั้น​มีบา​งอย​่าง​ผิดปกติ

แต่​แน่นอน​ว่า​ ​ความผิดปกติ​นั้น​มิได้​โจ่งแจ้ง​ ​แม้​เจียง​ซื่อ​จะ​รู้สึก​ว่า​ผิดปกติ​ ​แต่​นาง​ยัง​หาคำ​ตอบ​ไม่ได้​ว่า​ผิดปกติ​อย่างไร

ใน​ไม่​กี่​ชั่ว​อึดใจ​ ​เจียง​ซื่อ​หันไป​มอง​ผู้อาวุโสฮ​วา

ท่าที​ของ​หญิง​ชรา​มิได้​เปลี่ยนไป​เลย​แม้แต่น้อย​ราวกับว่า​เรื่อง​นี้​ไม่เกี่ยว​กับ​ตน

เจียง​ซื่อ​ไม่เห็น​เบาะแส​ที่​พอ​จะ​เป็นประโยชน์​ ​นาง​จึง​ค่อยๆ​ ​หลับตา​ลง

หลง​ต้าน​มิได้​รู้สึก​ว่า​คำพูด​ของ​บุรุษ​ผู้คน​ผิดแปลก​ ​แต่​ท่าที​ไม่​เกรงอกเกรงใจ​ของ​ทั้งสอง​ทำให้​เขา​ไม่สบอารมณ์​อย่างยิ่งยวด​ ​บุรุษ​สอง​คน​นั้น​เอาถ่าน​ที่​กำลัง​ย่าง​เนื้อ​ย้าย​ไป​ไว้​ใกล้​ๆ​ ​ตัว​ ​แต่​เพราะ​เจียง​ซื่อ​อยู่​ด้วย​ ​เขา​จึง​ไม่​อยาก​มีเรื่อง

อดทน​ไว้​ ​เพื่อ​พระ​ชายา​ ​อดทน​ไว้​!

อะ​แฮ่ม​ ​หวัง​ว่า​เจ้านาย​จะ​เห็น​ความตั้งใจ​ยาม​ที่​เขา​ดูแล​พระ​ชายา​ ​และ​เมื่อ​วันที่​เขา​แต่ง​เมีย​ ​เจ้านาย​จะ​ตกรางวัล​เป็น​เงินก้อน​ใหญ่​ ​จะ​ได้​ไม่​เสียแรง​ที่​เขา​อุตส่าห์​เฝ้า​อดทน​ใน​วันนี้

เมื่อ​เห็น​หลง​ต้าน​นิ่งเงียบ​ปล่อย​ให้​ทั้งสอง​ทำตาม​อำเภอใจ​ ​เหล่า​ฉิน​ก็​ไม่โต้ตอบ​อะไร​เช่นกัน​ ​บุรุษ​ทั้งสอง​หัน​มอง​สบตา​กัน​ก่อน​จะ​หันไป​จ้อง​เนื้อ​กระต่าย​ย่าง​ใน​มือ​เหล่า​ฉิน

เนื้อ​กระต่าย​ย่าง​สุก​ได้ที่​ ​กลิ่นหอม​ฉุย​อบอวล​ไป​ทั่ว

“​เอา​จาน​มา​”​ ​เหล่า​ฉิน​เอ่ย

หลง​ต้าน​หยิบ​จาน​ใบ​หนึ่ง​จาก​สักที​่​ส่ง​ให้​เหล่า​ฉิน​

เหล่า​ฉิน​ใช้​กริช​หัน​ขาก​ระ​ต่าย​ ​เนื้อนุ่ม​ร่วง​ลง​ใน​จาน

หลง​ต้าน​ถือ​เนื้อ​มา​ไว้​ตรงหน้า​เจียง​ซื่อ​ ​ก่อน​จะ​ส่ง​เนื้อ​กระต่าย​ให้​ผู้อาวุโสฮ​วาด​้ว​ยอา​การ​เสียดาย

ผู้อาวุโสฮ​วามิ​ได้​เอ่ย​ตอบ​ ​นาง​ยื่นมือ​ไปรั​บก​่อน​จะ​ส่ง​ให้​เจียง​ซื่อ​ ​พร้อม​กล่าว​ด้วย​น้ำเสียง​อ่อนโยน​ ​“​กิน​สิ​”

หญิง​ชรา​แสดงท่าที​รักใคร่​เอ็นดู​หลานสาว

เจียง​ซื่อ​ไม่ได้​รับ​ไป​ ​นาง​กล่าว​ด้วย​ความ​อ่อน​สุภาพ​ดุจ​กัน​ ​“​ท่าน​กิน​เถิด​”

บุรุษ​ทั้งสอง​เฝ้ามอง​เหล่า​สตรีที​่​เกี่ยง​กัน​ไปมา​แล้ว​อด​ไม่ได้​ ​เขา​หันไป​กล่าว​แก่​เหล่า​ฉิน​ ​“​พี่ชาย​ ​พวกเรา​คงมี​ชะตา​ได้​พบกัน​ ​เนื้อ​กระต่าย​นี้​แบ่ง​พวกเรา​ครึ่งหนึ่ง​จะ​ได้​หรือไม่​”

เหล่า​ฉิน​กล่าว​เป็น​ครั้ง​ที่สอง​ ​“​เอา​จาน​มา​”

เนื้อ​ขาก​ระ​ต่าย​สีเหลือง​ทอง​อีก​ข้าง​หล่น​ลง​บน​จาน​ ​หลง​ต้าน​รับ​จาน​ใบ​นั้น​ไป

คราวนี้​เจียง​ซื่อ​และ​ผู้อาวุโสฮ​วา​ไม่ต้อง​เกี่ยง​กัน​อีกแล้ว​ ​ทั้งสอง​ได้​เนื้อ​กระต่าย​กัน​ไป​คนละ​จาน

เหล่า​ฉิน​ใช้​กริช​เฉือน​เนื้อ​ขาก​ระ​ต่าย​ข้าง​ที่สาม​ ​จนถึง​ตอนนี้​เขา​ยัง​ไม่ได้​หันไป​สบตา​บุรุษ​คู่​นั้น​เลย​สักครั้ง

บุรุษ​หนุ่ม​เอ่ย​อย่าง​เดือดดาล​ ​“​นี่​เจ้า​หูหนวก​หรือเปล่า​”

“​เปล่า​”​ ​เหล่า​ฉิน​ตอบ​สั้น​กระชับ​ ​เขา​หยิบ​ขาก​ระ​ต่าย​ข้าง​ที่สาม​ขึ้น​มากัด

เนื้อ​กระต่าย​ย่าง​ได้ที่​นุ่ม​ลิ้น​เกิน​บรรยาย​ ​เหล่า​ฉิน​เผย​สีหน้า​พอ​อก​พอใจ

เขา​ส่ง​กริช​ที่​มีน​้ำ​มัน​ไหล​เยิ้ม​ให้​หลง​ต้าน

ขาก​ระ​ต่าย​ข้าง​สุดท้าย​เป็น​ของ​หลง​ต้าน

ผู้มาเยือน​หนุ่ม​ร้อนใจ​รีบ​ง้าง​มือ​เตรียม​จะ​แย่ง

หลง​ต้าน​เห็น​แล้ว​ว่า​อาหาร​กำลังจะ​ถูก​แย่ง​ไป​ ​เขา​เตรียม​จะ​ชักดาบ​ ​ทว่า​สถานการณ์​กดดัน​ไม่​ให้​เขา​ทำ​เช่นนั้น

บุรุษ​หนุ่ม​ฉวย​ขาก​ระ​ต่าย​ไป​ได้​สำเร็จ

“​หยุด​เดี๋ยวนี้​”​ ​เสียงเย็น​เยียบ​ดัง​ขึ้น

บุรุษ​หนุ่ม​ที่​เตรียม​อ้า​ปาก​งับ​ขาก​ระ​ต่าย​หยุดชะงัก​ทันใด​ ​พร้อม​หันขวับ​กลับ​ไป​มอง​ด้วย​ความสงสัย

เจียง​ซื่อ​ที่นั่ง​ถัดจาก​ผู้อาวุโสฮ​วา​อยู่​ใน​คราบ​หญิงสาว​ธรรมดา​ทั่วไป​ ​มิได้​สะดุดตา

ใน​ชั่ว​แวบ​แล่น​ ​บุรุษ​หนุ่ม​ยัง​ไม่ทราบ​ว่า​ใคร​เป็น​คน​เอ่ย​ประโยค​นั้น

แต่​หลง​ต้าน​ทราบ​ดี

พระ​ชายา​ตรัส​เช่นนี้​แปล​ว่า​อนุญาต​ให้​เขา​ส่ง​มือ​สินะ

ยาย​จ๋า​ ​อีก​ฝ่าย​มา​เหยียบจมูก​ถึงที่​ ​จะ​ไม่​ให้​เสือ​อย่าง​เขา​สำแดง​อภินิหาร​เสียหน่อย​ก็ได้​กลายเป็น​แมว​เหมียว​ไร้​พิษสง​กัน​พอดี​!

ปฏิกิริยา​ตอบสนอง​ของ​หลง​ต้าน​ไว​กว่า​ความคิด​ ​เขา​กระชาก​ขาก​ระ​ต่าย​กลับ​ไป​ ​ก่อน​จะ​ปล่อย​หมัด​ใส่​หน้า​บุรุษ​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​บุรุษ​หนุ่ม​ผู้​นั้น​ไม่​คิด​ว่า​ชาย​หน้าขา​วจะ​ตอบโต้​เช่นนี้​ ​เมื่อ​ถูก​ซัด​หมัด​เข้าที่​หน้า​ ​โลหิต​ก็​ไหล​ย้อย​ออกมา​ทาง​จมูก​ ​บุรุษ​หนุ่ม​ชะงักงัน​นิ่งอึ้ง

บุรุษ​อีก​คนที​่​อายุ​มากกว่า​ตอบสนอง​อย่างรวดเร็ว​ ​เขา​ชัก​มีด​ชี้​ไป​ข้าง​หลง​ต้าน​…​ก่อน​จะ​เบน​ไป​ทาง​เจียง​ซื่อ

หาก​คม​มีด​นั้น​หันไป​ทาง​หลง​ต้าน​ ​เหล่า​ฉิน​อาจจะ​ยังคง​นิ่ง​และ​เฝ้าดู​ผู้มาเยือน​ทั้งสอง​ด้วย​สายตา​เย็นชา​ ​แต่​เมื่อ​ปลาย​มีด​มุ่ง​เป้า​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​ ​เหล่า​ฉิน​ก็​ไม่​อาจ​ทน​นิ่งเฉย​อีกต่อไป

เหล่า​ฉิน​ที่​เดือดดาล​จนถึง​ขีดสุด​ยก​หม้อ​ข้าวต้ม​ร้อนระอุ​สาด​ใส่​บุรุษ​ที่​แก่​กว่า

เขา​เอี้ยว​ตัว​หลบ​ ​แม้​จะ​หลบ​ได้มา​กก​ว่า​ครึ่ง​ ​แต่​น้ำข้าว​ต้ม​บางส่วน​ก็​ยัง​สาด​ถูก​ตัว

ไม่ว่า​เสื้อผ้า​ที่​บุรุษ​ผู้​นั้น​สวมใส่​จะ​หนา​เพียงใด​ ​แต่​ข้าวต้ม​ร้อน​ๆ​ ​ที่​เพิ่ง​ต้ม​เสร็จ​หมาดๆ​ ​ก็​สามารถ​ทำให้​เขา​รู้สึก​แสบ​ร้อน​ได้​ ​ผิว​ที่​ถูก​ความร้อน​พอง​เป็น​ตุ่ม​น้ำ

“​ฆ่า​พวก​มัน​!​”​ ​บุรุษ​ลั่นวาจา​เกรี้ยวกราด

เจียง​ซื่อ​ที่​เฝ้าดู​สถานการณ์​อยู่ห่างๆ​ ​หรี่​ตาม​อง​ ​นาง​กำ​นิ้ว​แน่น

นี่​คง​เป็น​ภาษา​ต่างชาติ​ ​แม้​คน​ๆ​ ​นั้น​จะ​พูด​ไว​และ​ฟังได้​ไม่ชัด​ ​แต่​ปฏิกิริยา​ของ​ทั้งคู่​ทำให้​นาง​เดา​ได้

นี่​ไม่ใช่​ภาษา​อู​เหมียว

เจียง​ซื่อ​ตัด​ความน่าจะเป็น​แรก​ ​ใน​ใจ​เริ่ม​อยู่ไม่สุข

ดูเหมือนว่า​ที่นาง​รู้สึก​แปลก​ๆ​ ​ตอนที่​บุรุษ​ที่​อายุ​มากกว่า​พูด​ใน​ตอนแรก​ ​นาง​ไม่ได้​คิดมาก​ไป​เอง

สอง​คน​นี้​ไม่ใช่​คน​ต้า​โจว​!

เจอ​พายุ​หิมะ​ระหว่างทาง​ ​เจอ​วัด​ร้าง​ใน​จังหวะ​ที่​เหมาะสม​ ​อีกทั้ง​ตอนที่​กำลังจะ​ทานอาหาร​กับ​ผู้อาวุโสฮ​วาชา​วอู​เหมียว​ยัง​เจอ​ชน​ต่างชาติ​อีก​สอง​คน​ ​ที่​มัน​ดวง​อะไร​กัน​นี่

เจียง​ซื่อ​เก็บความ​สงสัย​นั้น​ไว้​และ​เฝ้าดู​การต่อสู้​อย่างตั้งใจ

ไม่ว่า​จะ​หลง​ต้าน​หรือ​เหล่า​ฉิน​ก็​เป็น​คู่ปรับ​ที่​รับมือ​ได้​ยาก​ ​ทั้งคู่​ผ่าน​การต่อสู้​มานับ​ครั้ง​ไม่​ถ้วน​ ​แม้​จะ​ดู​เสียเปรียบ​ใน​ช่วงแรก​แต่​ก็​สามารถ​ควบคุมสถานการณ์​ไว้​ได้​ ​เห็นได้ชัด​ว่า​ทักษะ​ฝีมือ​ของ​ทั้งสอง​นับว่า​ไม่ธรรมดา

เจียง​ซื่อ​เห็น​ว่า​ทั้ง​สี่​คน​คงจะ​ต่อสู้​กัน​อีก​สักพัก​ ​นาง​จึง​หยิบ​เนื้อ​กระต่าย​ที่​เหลือ​ที่​ใกล้​จะ​ไหม้​ลงมา​จาก​กองไฟ​ ​และ​นำ​ไป​วาง​ใส่​จาน​ด้านหลัง

กระต่ายป่า​ในขณะนี้​ที่​เหลือ​เพียง​ส่วนหัว​และ​ลำตัว​แลดู​พิลึกพิลั่น

ผู้อาวุโสฮ​วาม​อง​เจียง​ซื่อ​ด้วย​สายตา​สับสน​เล็กน้อย

เจียง​ซื่อ​ที่​ถูก​มอง​เช่นนั้น​จึง​อธิบาย​ ​“​ข้าวต้ม​หก​หมด​แล้ว​”

ผู้อาวุโสฮ​วาดึ​งมุม​ปาก

เรื่อง​วุ่นวาย​ถึง​เพียงนี้​ ​พระ​ชายา​ยัง​มัว​อาลัยอาวรณ์​กับข้าว​ต้ม​หม้อ​ร้อน​ ​เมื่อ​เห็น​ว่า​เสีย​ข้าวต้ม​ไป​แล้วจึง​รีบ​เก็บ​เนื้อ​กระต่าย​ที่​เหลือ​ขึ้น​มา

ผู้อาวุโสฮ​วา​เฝ้ามอง​ไป​ที่​เจียง​ซื่อ​ที่อยู่​ใน​คราบ​หลานสาว​ของ​ตัว​ก็​ยิ่ง​ฉงน​หนัก​ ​ครั้งแรก​ที่​พบ​สตรี​ผู้​นี้​ ​นาง​แอบอ้าง​ว่า​เป็น​สตรี​ศักดิ์สิทธิ์​ได้​โดย​ไม่มี​ท่าที​ตื่นตระหนก​ ​หรือว่า​บางที​นาง​อาจจะ​แอบอ้าง​เป็น​พระ​ชายา​เยี​่​ยน​อ๋อง​ด้วย​เหมือนกัน​…

เมื่อ​ผู้มาเยือน​ทั้งสอง​ถูก​หลง​ต้าน​และ​เหล่า​ฉิน​รวบตัว​ ​บรรยากาศ​วุ่นวาย​ทั้งหมด​ก็​กลับ​สู่​ความสงบ