ตอนที่ 680 เปลี่ยนแปลงใต้หล้า
“คุณหนูสี่ออกมาทำอันใดเจ้าคะ” ชุนเถาเห็นไป๋จิ่นจื้อออกมาจึงรีบมองเข้าไปในห้อง สีหน้าของนางเปลี่ยนไปในทันที
ไป๋จิ่นจื้อทุบอกตัวเอง “พี่ชุนเถารีบไปนำน้ำมาให้ข้าเร็ว ข้าจะติดคอตายแล้ว”
ชุนเถารีบไปรินน้ำให้ไป๋จิ่นจื้อ จากนั้นยกน้ำชาเข้าไปในห้องอีกครั้งอย่างไม่ไว้ใจ เมื่อเห็นเซียวหรงเหยี่ยนนั่งอยู่นอกฉากกั้นอย่างสงบเสงี่ยม ชุนเถาจึงวางใจลง
“น้ำชาเจ้าค่ะคุณหนูใหญ่!”
“วันนี้ข้ามาอำลาคุณหนูใหญ่ คุณหนูใหญ่รักษาสุขภาพด้วยนะขอรับ เหยี่ยนขอตัวก่อน” เซียวหรงเหยี่ยนลุกขึ้นยืนโค้งกายให้ไป๋ชิงเหยียน
ไป๋ชิงเหยียนพยักหน้าให้เซียวหรงเหยี่ยนด้วยสีหน้าจริงจัง “เซียวเซียนเซิงระวังตัวด้วย”
เมื่อเซียวหรงเหยี่ยนจากไป ไป๋จิ่นจื้อกลับเข้ามาอีกครั้ง สาวน้อยเอ่ยถามพี่หญิงใหญ่ยิ้มๆ “พี่หญิงใหญ่ หากพี่ไม่อยากให้เซียวเซียนเซิงออกเดินทางไปตามที่ต่างๆ เช่นนี้ พี่หญิงใหญ่รั้งให้เขาอยู่ที่ตระกูลไป๋สิเจ้าคะ”
ไป๋จิ่นจื้อกล่าวเป็นนัยๆ
“เจ้ากล่าวมากความเสียจริง…” แม้ไป๋ชิงเหยียนจะบ่น ทว่า ใบหน้าเต็มไปด้วยรอยยิ้ม ไม่ได้ดูน่ากลัวสักนิด
ทูตของต้าเยี่ยนเดินทางมาถึงต้าจิ้นในวันที่ยี่สิบ เดือนสิบ เขาไม่ได้พบฮ่องเต้ที่กำลังพักรักษาอาการประชวรอยู่ ทว่า ไปพบองค์รัชทายาทที่จวนองค์รัชทายาท ทูตของต้าเยี่ยนอ้างว่าจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนประชวรหนักเพราะเครียดเรื่องที่ต้าเหลียงและแคว้นเว่ยกำลังจะบุกโจมตีต้าเยี่ยน บัดนี้ไม่มียารักษาแล้ว พวกเขาตั้งใจมาเชิญองค์ชายมู่หรงลี่แห่งต้าเยี่ยนกลับไปพบหน้าจักรพรรดิต้าเยี่ยนเป็นครั้งสุดท้าย อีกทั้งขอให้ต้าจิ้นให้ความช่วยเหลือต้าเยี่ยน
ทูตของต้าเยี่ยนก้มศีรษะคำนับขอร้องให้ฮ่องเต้อนุญาตให้องค์ชายมู่หรงลี่กลับแคว้นต้าเยี่ยนทั้งน้ำตาจนองค์รัชทายาทพลอยรู้สึกหวั่นไหวตามไปด้วย ทว่า องค์รัชทายาทกล่าวว่าเรื่องนี้คือเรื่องใหญ่ เขาต้องไปปรึกษาฮ่องเต้ในวังหลวงก่อน
องค์รัชทายาทยังแสดงความมีน้ำใจกับทูตของต้าเยี่ยน กล่าวว่าต้าจิ้นทราบเรื่องการบุกโจมตีต้าเยี่ยนของต้าเหลียงและต้าเว่ยแล้ว องค์รัชทายาทบอกให้ทูตต้าเยี่ยนกลับไปบอกจักรรพรรดิต้าเยี่ยนว่าไม่ต้องกังวล แคว้นต้าจิ้นและต้าเยี่ยนเป็นพันธมิตรกัน ต้าจิ้นไม่มีทางมองดูสองแคว้นบุกทำลายแคว้นต้าเยี่ยนเฉยๆ แน่นอน ต้าจิ้นส่งทูตไปขัดขวางไม่ให้ต้าเหลียงโจมตีต้าเยี่ยนแล้ว แม่ทัพหลิวหงนำทัพทหารผิงอันสองหมื่นนายเดินทางไปยังชายแดนต้าเหลียงแล้วเช่นเดียวกัน
เมื่อทูตของต้าเยี่ยนได้ยินก็ทั้งอึ้งทั้งดีใจ กล่าวว่ารีบจะกลับไปเขียนจดหมายส่งกลับไปยังต้าเยี่ยน คนทั้งแคว้นต้าเยี่ยนต้องซาบซึ้งในบุญคุณขององค์รัชทายาทมาก
องค์รัชทายาทรู้สึกว่าตัวเองฉลาดมาก แม้ส่งหลิ่วหรูซื่อไปเพื่อขอดินแดนจากต้าเหลียง ทว่า เป็นการช่วยแก้ปัญหาให้ต้าเยี่ยนได้เช่นเดียวกัน หากจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนทราบเรื่องก็คงให้คนนำของล้ำค่ามามอบให้ต้าจิ้นแน่ๆ หากจักรพรรดิต้าเยี่ยนทราบว่าต้าจิ้นกำลังระดมทุนเพื่อสร้างกองทัพใหม่ เขาก็คงมอบเงินจำนวนหนึ่งให้ต้าจิ้นเช่นเดียวกัน
องค์รัชทายาทวางแผนไว้อย่างสวยงาม เมื่อส่งทูตของต้าเยี่ยนจากไป เขาจึงรีบเข้าไปในวังหลวงทันที
เมื่อฮ่องเต้ได้ยินว่าจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นาน อยากพบหน้าโอรสของตัวเองเป็นครั้งสุดท้าย เดิมทีเขาไม่อยากปล่อยมู่หรงลี่กลับไป…
ทว่า เมื่อมู่หรงลี่ทราบว่าจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนกระอักเลือดจนล้มป่วยหนัก เขาจึงมาคุกเข่าอ้อนวอนฮ่องเต้ขอกลับไปแคว้นต้าเยี่ยนอยู่หน้าประตูวังหลวง กล่าวว่าเมื่อเขาดูแลจนเสด็จพ่อของตัวเองหายดีเมื่อใด เขาจะรีบกลับมาต้าจิ้นทันที
เมื่อได้ยินเกาเต๋อเม่ารายงานว่ามู่หรงลี่ก้มศีรษะคำนับแนบพื้นอยู่หน้าวังหลวงจนศีรษะแตกหมดแล้ว ฮ่องเต้จึงรู้สึกใจอ่อนขึ้นมา เขาคิดว่าต้าเยี่ยนไม่ได้เป็นอันตรายใดๆ ต่อต้าจิ้น
เมื่อฮ่องเต้ไตร่ตรองดีแล้วจึงอนุญาตให้มู่หรงลี่กลับแคว้นต้าเยี่ยนได้
องค์รัชทายาทนำพระราชโองการของฮ่องเต้ออกมาจากวังหลวงด้วยตัวเอง เขาประคองมู่หรงลี่ที่คุกเข่าอยู่หน้าประตูวังหลวงขึ้นมาจากพื้น จากนั้นกล่าวกับมู่หรงลี่ด้วยถ้อยคำเช่นเดียวกับที่เขาเคยกล่าวกับทูตของต้าเยี่ยน มู่หรงลี่น้ำตาคลอด้วยความซาบซึ้ง โค้งกายคำนับขอบคุณองค์รัชทายาท จากนั้นขี่ม้าเร็วออกจากเมืองหลวงทันทีโดยไม่กลับไปเก็บสัมภาระใดๆ ทั้งสิ้น
มู่หรงลี่ออกไปจากเมืองหลวงอย่างรวดเร็วท่ามกลางการอารักขาขององครักษ์ยอดฝีมือยี่สิบนาย
เด็กหนุ่มนั่งอยู่บนหลังม้า สายตามองตรงไปยังทิศบ้านเกิดด้วยสายตาเด็ดเดี่ยวแน่วแน่ ในสมองเต็มไปด้วยคำกล่าวที่ท่านอาเก้ากำชับเขาก่อนหน้านี้…ท่านอาเก้ากล่าวว่า
‘เสี่ยวอาลี่จงจำไว้ให้ดี ไม่ว่าอย่างไรเจ้าก็ต้องขอร้องให้จักรพรรดิแห่งต้าจิ้นยอมปล่อยเจ้ากลับบ้านให้ได้ ต่อให้เจ้าต้องก้มศีรษะอ้อนวอนก็ตาม เมื่อจักรพรรดิทรงอนุญาตเมื่อใด เจ้าจงรีบพาองครักษ์มุ่งหน้าออกจากเมืองหลวงทันทีโดยห้ามหยุดพักเด็ดขาด ต้าจิ้นมีคนมีความสามารถมากมาย พวกเขาต้องเดาได้แน่ว่าต้าเยี่ยนอ้างเรื่องอาการประชวรของเสด็จพ่อเจ้าเพื่อให้เจ้าได้กลับไปต้าเยี่ยนเท่านั้น ต้าเยี่ยนจะเปิดเผยไม้ตายแล้ว พวกเราจะทำให้ใต้หล้าเห็นถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ ต่อจากนี้ต้าเยี่ยนของเราจะกลายเป็นผู้คุมชะตาบ้าง ทว่า หากเป็นเช่นนั้น เจ้าจะอยู่เป็นตัวประกันที่ต้าจิ้นต่อไม่ได้อีกเด็ดขาด เจ้าต้องรีบกลับไปถึงบ้านอย่างปลอดภัยก่อนที่คนขององค์รัชทายาทจะจับเจ้าได้’
กลับบ้าน!
ตั้งแต่มาถึงเมืองหลวงของต้าจิ้น มู่หรงลี่คิดถึงบ้านของตัวเองอยู่ตลอดเวลา
ทว่า เขารู้หน้าที่และความรับผิดชอบของตัวเองดี เขารู้เหตุผลที่ต้องเดินทางมาต้าจิ้นดี ดังนั้นเขาจึงไม่เคยแสดงออกให้ผู้อื่นรับรู้ว่าเขาคิดถึงบ้านเกิด
บัดนี้ต้าเยี่ยนจะเผยคมดาบของตัวเองออกมาแล้ว เขาจะกลายเป็นตัวประกันของแคว้นอื่นไม่ได้เด็ดขาด!
เขาจะต้องพยายามสุดชีวิตเพื่อกลับไปยังต้าเยี่ยนให้ได้ กลับไปอยู่ข้างกายเสด็จพ่อ เสด็จแม่และเสด็จพี่ของตัวเองให้ได้…
เมื่อไป๋ชิงเหยียนรู้เรื่องที่มู่หรงลี่จะเดินทางกลับต้าเยี่ยน หญิงสาวก็เดาได้ทันทีว่ามู่หรงลี่ไม่มีทางกลับมายังต้าจิ้นอีก
หมอหงเป็นคนรักษาอาการของจักรพรรดิต้าเยี่ยน ตอนหมอหงกลับมา เขารายงานกับไป๋ชิงเหยียนแล้วว่าจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนสามารถมีชีวิตอยู่ต่อได้อีกเป็นสิบปีหากดูแลรักษาอย่างดี
ที่สำคัญจักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนเป็นคนเข้มแข็งเด็ดเดี่ยว ก่อนหน้านี้ต้าเยี่ยนเกือบถูกแบ่งแยกดินแดน เกือบล่มสลาย ทว่า จักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนไม่เคยยอมแพ้ บัดนี้แค่ต้าเหลียงและแคว้นเว่ยร่วมมือกันบุกโจมตีต้าเยี่ยนเท่านั้น อีกอย่างเซียวหรงเหยี่ยนเดินทางไปทั่วทุกแคว้นเพื่อสนับสนุนด้านการเงินให้ต้าเยี่ยน หากจักรพรรดิต้าเยี่ยนไตร่ตรองให้ดี เขาย่อมรู้ดีว่าต้าจิ้นไม่มีทางยอมให้ต้าเหลียงยึดต้าเยี่ยนได้ จักรพรรดิแห่งต้าเยี่ยนจะเป็นกังวลเรื่องแค่นี้ได้อย่างไรกัน
ดังนั้นสาเหตุที่จักรพรรดิต้าเยี่ยนต้องการรับตัวมู่หรงลี่กลับแคว้นคงเป็นเพราะต้าเยี่ยนต้องการเปิดเผยคมดาบของตัวเอง ต้องการทำลายแคว้นเว่ยเพื่อเชือดไก่ให้ลิงดู ประกาศศักดาให้ทุกแคว้นรับรู้ว่าต้าเยี่ยนในตอนนี้ไม่ใช่แคว้นที่ทุกคนจะเหยียบย่ำได้อีกต่อไปแล้ว
ต้าเยี่ยนต้องการทำให้ทุกคนรับรู้ว่าสถานการณ์ความวุ่นวายในใต้หล้ากำลังจะเปลี่ยนไปแล้ว แคว้นที่ยิ่งใหญ่ที่สุดกำลังจะถูกแทนที่ ต้าเยี่ยนกำลังผงาดขึ้นแล้ว
สถานการณ์ในใต้หล้าเปลี่ยนแปลงได้ตลอดเวลาและยากจะคาดเดา แคว้นต้าเยี่ยนในยุคของจีโฮ่วเคยเจริญรุ่งเรือง จากนั้นสลายลงอยากรวดเร็ว บัดนี้โอรสทั้งสองคนของจีโฮ่ว มู่หรงอวี้และมู่หรงเหยี่ยนกำลังจะทำให้ต้าเยี่ยนกลับไปเจริญรุ่งเรืองอยู่บนจุดสูงสุดอีกครั้ง
ต้าเยี่ยนเดินทางมาจนถึงทุกวันนี้ด้วยความยากลำบาก ทว่า มั่นคง หากพวกเขาต้องการลงมือกับแคว้นเว่ย พวกเขาย่อมไม่ทำเล่นๆ อย่างแน่นอน พวกเขาต้องลงมือจนแคว้นเว่ยต้องคุกเข่าอ้อนวอน นับจากนี้แคว้นเว่ยจะไม่กล้าประกาศศึกกับต้าเยี่ยนอีกหรืออาจดับสูญไปเลย
ทว่า หากทำลายแคว้นเว่ยจนดับสูญ แคว้นอื่นอาจไม่พอใจได้ ไม่รู้ว่าจักรพรรดิต้าเยี่ยนจะกล้าเสี่ยงหรือไม่
หากต้าเยี่ยนทำลายล้างแคว้นเว่ยขึ้นมาจริงๆ สถานการณ์ในใต้หล้าคงเกิดการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่จริงๆ
การกระทำของแคว้นต้าเยี่ยนทำให้เลือดร้อนในกายของไป๋ชิงเหยียนเดือดพล่านขึ้นมาทันที
หญิงสาวเคยทำข้อตกลงกับเซียวหรงเหยี่ยนไว้ว่ายินดีจะแข่งขันกับชายหนุ่ม มาดูกันว่าท้ายที่สุดแล้วผู้ใดจะได้ครอบครองใต้หล้าแห่งนี้!
ต้าเยี่ยนจะยึดต้าเว่ย แล้วเหตุใดต้าจิ้นจะยึดต้าเหลียงไม่ได้เล่า
ต้าเยี่ยนทำสงครามกับแคว้นเว่ย พวกเขาต้องทุ่มกำลังทหารไปยังแคว้นเว่ย ต้าจิ้นสามารถถือโอกาสนี้จัดการกับต้าเหลียงซึ่งอยู่ทางทิศเหนือของต้าจิ้นได้ ขอเพียงยึดต้าเหลียงมาเป็นของต้าจิ้น สามารถขยายอาณาเขตไปทางทะเลอันกว้างใหญ่ต่อไปได้ ต้าจิ้นจะไม่ต้องตกเป็นฝ่ายรับ เช่นนี้จึงจะมีหวังได้ครอบครองใต้หล้า