EP 661
By loop
สําหรับแผนกฉุกเฉินโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายและกล้ามเนื้อสมองนั้นถือเป็นเรื่องร้ายแรงหาก ใครไปแผนกฉุกเฉินในโรงพยาบาลสถานที่ที่เห็นได้ชัดเจนบางแห่งมักจะมีคําเช่น [หากคุณมีอาการเจ็บหน้าอกให้รักษา] หรือ โศูนย์ปวดทรวงอก] แปะไว้
อาการเจ็บหน้าอกอาจไม่ได้หมายถึงกล้ามเนื้อหัวใจตาย แต่จากมุมมองของแผนกฉุกเฉินผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บหน้าอกอาจเป็นผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงและไม่ควรพลาดการรักษา
พวกเขาไม่ควรให้แพทย์จากโรงพยาบาลอื่นชี้ให้เห็นว่าพวกเขาพลาดการรักษาผู้ป่วยเหล่านี้
หมอที่กําลังให้คําปรึกษากับคนไข้คนอื่น ๆ หันกลับมาและจ้องไปที่คนไข้วัยกลางคนสักพักก่อนที่เขาจะเดินไปข้างหน้า ไม่ว่าจะอยู่ในสถานการณ์ไหนเขาควรถามก่อน
พยาบาลที่อยู่ข้างๆเขายังเด็กอยู่เธอจึงอธิบายด้วยท่าทางเหมือนเด็ก “ เขาบาดเจ็บที่มือก่อนหน้านี้เขาแต่งกายที่โรงพยาบาลของเราและตอนนี้เขามาที่นี่เพื่อเปลี่ยนชุดเนื่องจากมีคนมากมายในวันนี้ฉันจึงปล่อยให้เขารอ”
แพทย์สองสามคนและพยาบาลอาวุโสในห้องไม่ได้พูดอะไร โรคที่ผู้ปวยเคยเป็นนั้นเป็นเรื่องจริงและจะไม่เกิดขึ้นเพียงเพราะคําอธิบายง่ายๆ ในสถานการณ์เช่นนี้มันจะดีที่สุดถ้ามันไม่ใช่อาการหัวใจวายและพวกเขาก็แค่ต้องดุว่า … หมอหน้าตาดีเกินไปจากโรงพยาบาลอื่นที่ทําตัวยังอย่างไรก็ตามหากผู้ป่วยได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคหัวใจวายสิ่งที่พวกเขาพูดในตอนนี้จะทําให้พวกเขาถูกดุในภายหลัง
แพทย์สองสามคนในแผนกฉุกเฉินเดินเข้ามาใกล้และสิ่งนี้ทําให้ผู้ป่วยที่นั่งอยู่บนม้านั่งตัวยาวรู้สึกงงงวยและเขาต้องการที่จะยืนขึ้นโดยใช้ที่เท้าแขนของเก้าอี้เป็นที่พยุงตัว
“นั่งเฉยๆก็ได้” แพทย์ที่เข้าร่วมจากแผนกฉุกเฉินที่โรงพยาบาลภูมิภาคตงหวงจิน เสี่ยวเทนรีบเดินไปข้างหน้าและหยุดผู้ปวยไว้
เมื่อเขาเดินเข้าไปใกล้เขาก็จะเห็นปัญหา ศีรษะของผู้ป่วยรายนี้เต็มไปด้วยหยดเหงื่อเล็ก ๆ มันไม่สมเหตุสมผลเลยที่จะบอกว่ามันเป็นเพราะความเจ็บปวดในมือของเขา
“ เจ็บส่วนไหน” จินเสี่ยวเทน ถามตรงๆ
“มีบางอย่างผิดปกติที่นี่” ผู้ปวยชี้ไปที่บริเวณตรงกลางหน้าอก
มันเป็นการวินิจฉัยที่แน่นอน จินเสี่ยวเทน ใช้มือสัมผัสเสื้อผ้าของผู้ป่วย จากนั้นเขาก็ตระหนักว่าผู้ป่วยมีเหงื่อออก
“ไปรับไนโตรกลีเซอรีนดันผ้ากูนีย์ขึ้นไปรับคลื่นไฟฟ้าหัวใจเร็วขึ้นหนุ่มหลิวไปโทรแจ้งกรมบริการแทรกแซง” จินเสี่ยวเทน ก็เริ่มเหงื่อออกเช่นกัน เขาลดเสียงลงและทําตามคําสั่ง จากนั้นเขาก็หันกลับมาถามคนไข้ทันทีว่า “เมื่อเร็ว ๆ นี้คุณได้รับการผ่าตัดหรือไม่”
ผู้ปวยชี้ไปที่มือของเขาและเขาพูดช้าๆด้วยความยากลําบาก “ฉันรู้เจ็บที่ข้อมือ…”
” และ?” จินเสี่ยวเทนรีบถามเพราะต้องแข่งกับเวลา
ชายวัยกลางคนที่เหงื่อออกส่ายหัวเล็กน้อย “ไม่ค่ะ”
“ คุณเป็นโรคความดันโลหิตสูงหรือเปล่า?”
“ไม่”
“ ก่อนหน้านี้คุณนอนบนเตียงเป็นเวลานานลองคิดว่าคุณเป็นไข้หวัดหรือมีไข้หรือเปล่า? ขณะที่จินเสี่ยวเทน พูดเขาสั่งให้พยาบาลวัดความดันโลหิตที่แขนทั้งสองข้าง กระบวนการทั้งหมดตึงเครียดและวุ่นวาย
เนื่องจาก หลิงรันคุ้นเคยกับศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินหยุนหัวเป็นอย่างดีมาตรฐานของแผนกฉุกเฉินของโรงพยาบาลประจําภูมิภาคตงหวงจึงค่อนข้างธรรมดาสําหรับเขา ประสบการณ์ของแพทย์และพยาบาลของพวกเขาไม่สามารถเทียบเคียงได้กับผู้ป่วยในโรงพยาบาลหยุนหัว
ความแตกต่างที่สําคัญคือกําลังคนส่วนใหญ่ในแผนกฉุกเฉินได้รับความช่วยเหลือจากผู้ป่วยที่มีอาการเจ็บหน้าอก ใครก็ตามที่มองไปจะเห็นพยาบาลอย่างน้อยสามคนกําลังเก็บของในห้องขณะที่ผลักเกอร์นีย์ในขณะที่พยาบาลอีกสองคนกําลังวัดความดันโลหิตของผู้ปวยที่แขนทั้งสอง พยาบาลอีกคนอยากช่วย แต่ทําอะไรไม่สําเร็จ มีแพทย์เพียงสองคนเท่านั้นที่เข้ามาเนื่องจากมีแพทย์เพียงสามคนที่ปฏิบัติหน้าที่ในแผนกฉุกเฉินของพวกเขา
ในขณะนี้หากมีผู้ปวยรายอื่นเจ็บหน้าอกผู้ปวยอาจถูกละเลย ไม่ได้ตั้งใจ แต่เจ้าหน้าที่ทางการแพทย์ที่มีงานยุ่งจะให้ความสนใจน้อยลงและให้ความสําคัญกับการดูแลผู้ป่วยรายนั้นอย่างเห็นได้
อย่างไรก็ตามหากมีเพียงผู้ป่วยรายนี้ที่มีอาการเจ็บหน้าอกก็จะไม่มีปัญหาใด ๆ สําหรับผู้คนรวมถึงจินเสี่ยวเทนที่จะจัดการกับเขาแม้ว่าพวกเขาจะใช้กําลังคนมากกว่าที่จําเป็นเพียงเล็กน้อยก็ตาม
แม้ว่าจะปฏิบัติตามขั้นตอนการปฏิบัติงานมาตรฐาน แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าอาการของผู้ป่วยจะก้าวหน้าไปตามนั้น
หลิงหรันสังเกตอยู่พักหนึ่ง จากนั้นเขาก็เห็นว่า จินเสี่ยวเทนยืนยันว่าผู้ป่วยไม่ได้รับความทุกข์ทรมานจากการแตกของหลอดเลือด เขาหันกลับมาและพูดกับหมอหนุ่มที่ยิ้มเหมือนคนปักกิ่งว่า “เอาเสื้อคลุมสีขาวมาให้ฉัน”
หมอหนุ่มลังเลและพูดว่า “อืม ……. หมอจินไม่รับช่วงต่อเหรอ”
“ อย่างงั้นส่งมาที่ฉัน” หลิงรันไม่ได้พูดอะไรมาก เขาอยู่ที่แผนกฉุกเฉินนานเกินไปดังนั้นเขาจึงรู้ถึงความสําคัญของการเตรียมตัวให้พร้อม เมื่อหมอสวมเสื้อคลุมสีขาวเขาจะมีเวลาจัดการกับสิ่งต่างๆได้ง่ายขึ้นแทนที่จะให้คนอื่นสงสัยเขาตลอดเวลา
หมอหนุ่มค่อยๆสวมเสื้อคลุมสีขาวและส่งมันให้หลิงรัน ฉันไม่รู้ว่ามันเหมาะกับคุณ หรือเปล่า”
“ได้เลยขอบคุณ” หลิงรันหยิบมันมาสวม
เสื้อคลุมสีขาวไม่พอดีกับเขามากนัก แต่เขาก็ยังหล่อมากหลังจากใส่มัน
สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยและพยาบาลสาวต่างจ้องมองไปที่หลิงหรันตั้งแต่เริ่มต้นและพวกเขารู้สึกเหมือนเพิ่งดูรายการ fพวกเขาจ้องมองไปที่หลิงรันโดยไม่กระพริบตา
ในขณะเดียวกันหลิงหลันจ้องไปที่ผู้ป่วยโดยไม่กระพริบตา
ผู้ป่วยมีเหงื่อออกและบังคับตัวเองให้พูด “ฉันควรโทรหาญาติของฉันหรือป่าว?”
“ให้พยาบาลช่วยโทร” จินเสี่ยวเทนตอบ
จากนั้นผู้ป่วยต้องการที่จะใช้โทรศัพท์ของเขา เขาขยับแขนสักพักก่อนจะล้มลงอย่างรวดเร็ว
จินเสี่ยวเทนตกใจ “นี่คือคาร์ดิโอเพลเจียหรือไม่?
“ดันเตียงเคลื่อนย้ายผู้ปวยขึ้นมาเปลี่ยนกะ เตรียมการเต้นของหัวใจเร็วเข้า” จินเสี่ยวเทนยังคงตั้งใจฟังและดูสงบไม่เหมือนในละครที่หมอตะโกนเสียงดัง
ในความเป็นจริงแพทย์ในแผนกฉุกเฉินจะเสียสละเสียงของพวกเขาในขณะเกิดอุบัติเหตุเท่านั้น ผู้ป่วยทุกคนที่พวกเขาช่วยชีวิตอยู่ในสภาพวิกฤต แม้ว่าพวกเขาจะตะโกนได้หนึ่งหรือสองวันแต่ก็เป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะตะโกนเป็นเวลาสามถึงห้าปี
ใช้ จินเสี่ยวเทนเป็นตัวอย่าง เนื่องจากเขาคาดการณ์ว่าผู้ปวยกําลังจะเป็นโรคกล้ามเนื้อหัวใจตายเขาจึงไม่จําเป็นต้องตะโกน สิ่งที่เขาต้องทําคือทําตามแนวทางการปฏิบัติงานสําหรับกล้ามเนื้อหัวใจตายและดําเนินการที่ละขั้นตอน
กร์นีย์ที่ด้านข้างถูกดึงไป เมื่อเหยียบเบรกผู้ป่วยจะถูกอุ้ม หน้าอกของเขาถูกเปิดเผยและ จินเสี่ยวเทนก็หยิบแผ่นอิเล็กโทรดขึ้นมา ..
หลังจากการช็อกไฟฟ้าอย่างต่อเนื่องสองครั้งจินเสี่ยวเทนก็ปีนขึ้นไปบนกูรนีย์และเริ่มทํา CPR
แพทย์อีกสองคนในแผนกฉุกเฉินก็มาด้วย แต่พวกเขาไม่รู้ว่าจะทําอย่างไร
หลิงหรันรู้ดีว่านอกเหนือจากจินเสี่ยวเทนแล้วหมอหนุ่มอีกสองคนอาจไม่มีประสบการณ์ที่เกี่ยวข้อง แม้ว่าจินเสี่ยวเทนจะมีประสบการณ์และทักษะบางอย่าง แต่เขาอาจไม่เคยรับมือกับซีพีอาร์มาระยะหนึ่งแล้ว
แม้ในเมืองใหญ่อย่างปักกิ่งอาจไม่มีผู้ปวยหัวใจวายถูกส่งตัวไปที่โรงพยาบาลประจําเขตทุกเดือน
หลิงรันมองไปที่จินเสี่ยวเทนด้วยสายตาที่เป็นมิตร จากนั้นเขาก็เดินไปข้างหน้าและพูดว่า “เปิดทางเดินหายใจฉีดอะดรีนาลีนและเปิดทางเข้าหลอดเลือดดําที่สอง”
หมอหนุ่มที่อยู่ด้านข้างตกตะลึงเล็กน้อยขณะที่เขาจ้องไปที่หลิงหรันจากนั้นเขาก็มองไปที่จินเซียงเต็ง
โดยไม่ต้องรอให้พวกเขาตอบกลับหลิงรันกล่าวว่า “ฉันมีประสบการณ์ในการทําซีพีอาร์ เป็นเวลานานหลายครั้งครั้งที่นานที่สุดคือสองชั่วโมง
ในระยะสั้นการทําซีพีอาร์ ที่ยืดเยื้อเป็นเวลาที่ยากที่สุดในบรรดาซีพีอาร์ทั้งหมด แม้แต่เคสเดียวที่ประสบความสําเร็จก็อาจทําให้หมอโอ้อวดได้เป็นเวลานานมาก การมีหลายกรณีที่ประสบความสําเร็จสามารถอธิบายได้เพียงสิ่งเดียวว่า … คน ๆ นั้นรู้จักการทําซีพีอาร์เป็นอย่างดี
“ฉีดอะดรีนาลีนและเปิดทางเข้าหลอดเลือดดําที่สอง” จินเสี่ยวเทนสั่งซ้ํา แต่เขาไม่ยินยอมที่จะเปิดทางเดินหายใจ
จากนั้นหลิงรันกล่าวว่า “เปิดทางเดินหายใจโดยเร็วที่สุดซึ่งจะเป็นประโยชน์ต่อการผ่าตัดต่อไปนี้การจัดการหลอดลมระดับไฮเอนด์จะเป็นประโยชน์ต่อผู้ป่วยทุกคนที่ต้องการ CPR
จินเสี่ยวเทนดําเนินการซีพีอาร์ต่อไปพร้อมกับกล่าวว่า “นี่คือการทําซีพีอาร์ ในโรงพยาบาลและไม่มีความเร่งด่วนที่จะต้องตัดหลอดลมทันที”
การทําซีพีอาร์ในโรงพยาบาลมีอัตราความสําเร็จสูงกว่าการทําซีพีอาร์ นอกโรงพยาบาลจินเสี่ยวเทน ไม่ต้องการดําเนินการใด ๆ ที่จะเป็นอันตรายต่อผู้ป่วยก่อนซึ่งเป็นความคิดปกติสําหรับทุกคน
หลังจากนั้นการทําซีพีอาร์ ในโรงพยาบาลจํานวนมากจะได้ผลในไม่กี่นาที
หลิงรันส่ายหัวเบา ๆ แต่เขาไม่เถียง เขาไม่แน่ใจเหมือนกันว่าคนไข้คนนี้จะฟื้นอัตราการเต้นของหัวใจได้ในไม่กี่นาที อย่างไรก็ตามจากประสบการณ์ของหลิงรันหากชายที่อยู่ในช่วงชีวิตของเขาอย่างผู้ป่วยเกิดอาการหัวใจวายกะทันหันปัญหาที่เกิดขึ้นจะร้ายแรงกว่า
การทําซีพีอาร์ในโรงพยาบาลมีอัตราความสําเร็จสูงกว่า สาเหตุหลักมาจากผู้ป่วยจะได้รับการรักษาในไม่ช้าเมื่อเข้ารับการผ่าตัดหัวใจ แต่ไม่ได้หมายความว่ามีอะไรพิเศษเกี่ยวกับผู้ป่วยที่ช่วยให้สามารถฟื้นตัวได้อย่างรวดเร็ว
ผู้ปวยจํานวนมากจะต้องเผชิญกับภาวะกล้ามเนื้อหัวใจตายนอกโรงพยาบาล บางคนอาจได้รับการช่วยเหลือโดยการรักษาที่เพียงพอก่อนถึงโรงพยาบาล หลิงหรันเคยเห็นหลายกรณีที่แพทย์ให้การทําซีพีอาร์ระหว่างทางไปโรงพยาบาลและส่วนใหญ่ก็ได้รับการรักษาที่ดีเช่นกัน
แต่จากมุมมองของหลิงหรันสิ่งที่จําเป็นสําหรับการรักษาที่ดีคือพวกเขาต้องยอมรับว่าสถานการณ์ปัจจุบันเลวร้าย
เป็นความจริงที่ว่าผู้ป่วยสามารถตื่นได้ในเวลาไม่กี่นาที แต่หลิงรันไม่เห็นด้วยกับ จินเสี่ยวเทนที่ให้ความหวังกับเรื่องนี้ ถ้าทางเดินหายใจไม่เปิดตอนนี้และคนไข้ไม่ตื่นควรทําอย่างไร?
เวลาผ่านไป.
“เป็นเวลาสามนาทีแล้ว” พยาบาลกําลังคํานวณเวลาอยู่ข้างๆ
” แทนที่ฉัน” จินเสี่ยวเทนตะโกนให้หมออีกคนเข้ามา เหงื่อแตกออกบนใบหน้าของเขา เขาดูเศร้าหมองขณะขมวดคิ้วและพูดกับพยาบาลว่า “น้ําแพ็คแช่งชักหักกระดูกมาด้วย”
หลังจากที่เขาพูดอย่างนั้นจินเสี่ยวเทนก็เหลือบไปที่หลิงรันและเขาสังเกตเห็นว่าหลิงรันได้เปลี่ยนเป็นเสื้อคลุมสีขาวของโรงพยาบาลของเขา เขาขมวดคิ้วอีกครั้งและพูดด้วยสําเนียงปักกิ่งและถามว่า ” คุณมาจากโรงพยาบาลของเราเหรอ”