บทที่ 776 ได้รับบาดเจ็บ
กู้หวนอวี้บอกจางจ้าวหมิงว่า ในยามที่ไปเจอหญิงสาวให้นำของขวัญไปด้วย
ดังนั้นเมื่อจางจ้าวหมิงจะไปพบตู้เยี่ยน เขาจึงตัดสินใจจะนำมีดสั้นมาเป็นของขวัญให้นาง หลังจากเลือกของขวัญได้แล้ว เขาจึงไปขอคำแนะนำจากกู้หวนอวี้อีกครั้ง
ท่านแม่ทัพเป็นทั้งผู้บังคับบัญชา พี่ชาย คนที่้เขาสนิทสนมด้วย เป็นคนเดียวที่เขาปรึกษาได้
หลังจากที่ท่านแม่ทัพเห็นมีดสั้น เขาก็ชมเชย
“ดีมาก เป็นเหล็กที่มีคุณภาพดี คุณหนูตู้น่าจะชอบ”
ความเห็นของกู้หวนอวี้ทำให้จางจ้าวหมิงมั่นใจมากขึ้น
แต่หากถังหลี่รู้เข้า นางคงตกใจเป็นอันมาก คนไร้ประสบการณ์อย่างพี่รองของนาง ช่างกล้าให้คำปรึกษากับผู้อื่น ยิ่งไปกว่านั้นจะมีหญิงสาวสักกี่คนที่จะชอบของขวัญที่เป็นอาวุธแหลมคมเช่นนี้
ผู้ชายที่หยาบกระด้างเช่นพวกเขาจะเข้าใจอิสตรีได้อย่างไร
แต่ในเมื่อถังหลี่ไม่รู้ จึงไม่มีใครมาท้วงติง
จางจ้าวหมิงไปหาตู้เยี่ยนพร้อมกับของขวัญอย่างมีความสุข เมื่อเจอนาง เขารีบมอบของขวัญให้นางทันที
“ให้ข้าหรือ?” ตู้เยี่ยนประหลาดใจ นางหยิบกล่องยาวที่เขาให้มาเปิดออกดู
กล่องยาว…พัด? ภาพวาด? ตัวอักษร? หรือของเล่น?
ตู้เยี่ยนเปิดออกดูด้วยความสงสัย พบว่าเป็นมีดสั้น!
ตู้เยี่ยนถึงกับตะลึงไป
ในสายตาของพี่จาง นางเป็นคนชอบมีดชอบอาวุธหรือ?
“เจ้าชอบหรือไม่?” เขาถามนางอย่างกระตือรือร้นและคาดหวัง ทันใดนั้นตู้เยี่ยนพลันรู้สึกว่ามีดสั้นเล่มนี้ดีมาก ทั้งสวยและปราณีต แม้ว่าจะไม่ค่อยมีประโยชน์ก็ตาม
“ข้าชอบ”
รอยยิ้มปรากฏขึ้นบนใบหน้าของจางจ้าวหมิง
ไม่มีใครเอ่ยถึงความห่างเหินเล็กน้อยเมื่อวานอีก ทั้งสองกลับมามีความสัมพันธ์เหมือนเช่นที่ผ่านมา
หลังเสร็จสิ้นการฝึก จางจ้าวหมิงกลับไปแล้ว ตู้เยี่ยนนั่งที่ขั้นบันไดถือมีดสั้นควงเล่น
“พี่สาว” ตู้เว่ยเรียก นางดูตู้เยี่ยนนั่งเล่นมีดสั้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“พี่ชอบมีดสั้นมากหรือ?”
ตู้เยี่ยนตอบไม่ได้ นางไม่ได้สนใจเรื่องมีดสั้น แต่นางรู้สึกถึงความพิเศษของมีดเล่มนี้ โดยที่ตนเองก็ไม่ค่อยเข้าใจเช่นกัน ตู้เว่ยจึงกล่าวว่า
“พี่สาวไม่ได้ชอบมีด แต่ท่านชอบผู้ที่มอบให้ ต่อให้ไม่ใช่มีดเล่มนี้ แต่เป็นของอย่างอื่นก็ตาม ท่านก็จะชื่นชอบมันเป็นธรรมดา” ดวงตาของตู้เยี่ยนเบิกกว้างขึ้น
เป็นเช่นนั้นหรือ?
นี่ข้าชอบจางจ้าวหมิงหรือ?
คืนนั้นตู้เยี่ยนนอนไม่หลับเลย เมื่อนึกถึงช่วงเวลาที่ผ่านมากับจางจ้าวหมิง หญิงสาวมีความสุขอย่างบอกไม่ถูก
ในวันถัดๆ มา จางจ้าวหมิงมาหาตู้เยี่ยนตรงเวลาทุกวันและมีของติดไม้ติดมือมาให้นางตลอด
ตู้เยี่ยนเก็บของขวัญทุกชิ้นไว้ ในบางครั้งนางก็ให้ของขวัญเขาตอบแทนกลับเช่นกัน
นอกจากฝึกนวดและฝึกซ้อมร่างกายแล้ว ทั้งสองยังพูดคุยเรื่องอื่นกันอีกด้วย
จางจ้าวหมิงเล่าเรื่องเกี่ยวกับตัวเอง ทั้งบ้านเกิดของเขาที่หวงเฉิงและเรื่องที่ภาคเหนือ ที่นั่นมีลมแรงและรกร้าง พืชพรรณเติบโตได้ยากแต่ถ้าหากมีโอกาสเขาอยากกลับไป ตู้เยี่ยนเริ่มสนใจเมืองแปลกๆ ที่ว่านี้เช่นกัน นางอยากเห็นบ้านเกิดที่เขาอาศัยอยู่มาเกือบสิบปี
จู่ๆจางจ้าวหมิงก็หันหน้าไปมองตู้เยี่ยน เมื่อได้สบตาเขา หญิงสาวตกตะลึงตัวแข็งทื่อ ดวงตาของจางจ้าวหมิงเป็นเสมือนบ่อน้ำวนขนาดใหญ่ที่ฉุดนางให้ดำดิ่งลงลึก เมื่อตู้เยี่ยนกลับมามีสติอีกครั้ง นางพบว่าตัวเองอยู่ใกล้กับชายหนุ่มมาก
“ข้าขอโทษ” จางจ้าวหมิงรีบพูดทันที เขาเกือบจะจุมพิตนางเข้าให้แล้ว นี่เป็นเรื่องที่น่ารังเกียจหากเขาทำกับหญิงสาวที่ตนเองชื่นชอบ
“ไม่เป็นไร” น้ำเสียงของตู้เยี่ยนเหมือนไม่สนใจ แต่มือที่ประสานเข้าหากันของนางแน่นขึ้นอย่างประหม่า หากเขาจู่โจมจูบนางเข้าจริงๆ นางก็ไม่รังเกียจ
“คุณหนูตู้ พรุ่งนี้ข้ามีงานคงมาหาเจ้าไม่ได้”
ตู้เยี่ยนพยักหน้า “ทำให้เต็มที่แล้วก็ระวังตัวด้วยนะ”
เดิมทีนางไม่ได้ใส่ใจแต่ไม่คิดเลยว่าหลังจากนั้นนางจะคิดถึงเขา
…
จวนสกุลกู้
ฮูหยินกู้และถังหลี่กำลังนั่งอยู่ในสวนท่ามกลางแสงแดด จู่ๆ ฮูหยินกู้ก็นึกถึงบางอย่างขึ้นมาได้
“ช่วงนี้แม่ไม่เห็นคุณหนูสกุลตู้เลย”
ถังหลี่พยักหน้า ก่อนหน้านี้เวลานางมาหากู้หวนอวี้ มารดาจะเจอตู้เยี่ยนตลอด นางจะยืนรออยู่ที่หน้าประตูและใช้สายสัมพันธ์ที่มีกับถังหลี่ในการพบเจอคุณชายรองกู้ แต่ในระยะนี้นางไม่เห็นตู้เยี่ยนเลย
“ดูเหมือนว่าสะใภ้รองของท่านแม่จะหนีไปแล้วเจ้าค่ะ” ฮูหยินกู้ถอนหายใจ
ถังหลี่เข้าใจตู้เยี่ยน ดูภายนอกพี่ชายของนางเป็นคนอบอุ่นอ่อนโยน แต่ภายในเย็นเยียบดุจน้ำแข็ง เป็นการยากที่จะเข้าหาเขา จึงเป็นการดีแล้วที่ตู้เยี่ยนยอมแพ้ไปเสียก่อน เพื่อไม่ให้นางต้องเจ็บปวดไปมากกว่านี้ ถังหลี่นึกไม่ออกจริงๆ ว่านิสัยแบบพี่ชายของนางจะจบลงกับผู้หญิงคนไหน?
“ท่านแม่ เนื้อคู่ของพี่รองคงยังไม่มา” ถังหลี่ทำได้เพียงปลอบใจมารดาเท่านั้น
สองแม่ลูกคุยกันเกี่ยวกับตู้เยี่ยน แต่เมื่อถังหลี่ออกจากจวนกู้ นางก็พบตู้เยี่ยนอีกครั้ง เมื่อหญิงสาวเห็นถังหลี่ก็รีบปรี่เข้ามาอย่างรวดเร็ว
“พระชายาเพคะ”
ถังหลี่แปลกใจ หรือตู้เยี่ยนยังไม่ยอมแพ้เรื่องพี่ชายรองของนาง
“พระชายา ได้โปรดช่วยข้าด้วยเถิด” ตู้เยี่ยนว่า
“เรื่องอะไรหรือ?” ถังหลี่ถามเบาๆ
“ข้าอยากหาใครบางคน ข้าไม่รู้ว่าตอนนี้เกิดอะไรขึ้นกับเขา เขาชื่อว่าจางจ้าวหมิงเป็นทหารคนสนิทของคุณชายรองกู้” ตู้เยี่ยนกล่าวด้วยความขัดเขินเล็กน้อย
ตั้งแต่วันที่จางจ้าวหมิงบอกตู้เยี่ยนว่าจะไปทำภารกิจ นางก็ไม่ได้เจอเขามาสี่วันแล้ว ยิ่งนางคิดมากเท่าไหร่ นางก็ยิ่งหวาดกลัวว่าจะมีอะไรเกิดขึ้นกับจางจ้าวหมิง จึงได้มาที่จวนสกุลกู้เพื่อสอบถาม บังเอิญเจอถังหลี่จึงรีบอยากขอความช่วยเหลือจากนาง
ถังหลี่จำจางจ้าวหมิงได้เพราะคนผู้นี้มักจะติดตามอยู่ข้างกายพี่ชายของนางเสมอ เป็นเด็กหนุ่มที่มีลักยิ้มที่แก้มสองข้าง
เหตุใดตู้เยี่ยนจึงถามถึงเขา?
ใบหน้าที่กังวลของนางทำให้ถังหลี่สังเกตเห็นอะไรบางอย่าง
ตอนแรกถังหลี่จะให้ตู้เยี่ยนไปถามกู้หวนอวี้เอง แต่ก็กลัวว่าหญิงสาวจะประหม่าอาย จึงได้ขอให้บ่าวรับใช้ไปถามให้
“ฮูหยิน รองแม่ทัพจางได้รับบาดเจ็บตอนนี้รักษาตัวที่เรือนซงเถาขอรับ” บ่าวผู้นั้นกลับมารายงานอย่างรวดเร็ว
เมื่อได้ยินว่าชายหนุ่มบาดเจ็บตู้เยี่ยนกังวลมากทันที
“บาดเจ็บหรือ? ร้ายแรงหรือไม่?”
ถังหลี่มองท่าทีของนาง
“ข้าพาเจ้าไปหาเขาดีหรือไม่?”
“รบกวนพระชายาด้วยเพคะ” นางรีบตอบตกลงอย่างไม่ลังเล
ถังหลี่พาหญิงสาวมาที่เรือนซงเถา พวกนางหยุดรอที่หน้าประตู ตู้เยี่ยนเคาะประตูไม่นาน จางจ้าวหมิงที่หน้าอกเปลือยเปล่ามีผ้าแผลก็มาเปิดประตู ใบหน่าของเขาซีดเซียว เมื่อเขาเห็นตู้เยี่ยนเขาตกตะลึงไป
เหตุใดคุณหนูตู้จึงมาที่นี่ได้ เขาฝันไปหรือ? และความคิดต่อมาคือ นางเห็นสภาพที่ย่ำแย่ของเขา!
“คุณหนูตู้ ข้าขอตัวสักครู่” หลังจากที่พูดจบเขารีบปิดประตู
เมื่อเปิดประตูอีกครั้งจางจ้าวหมิงอยู่ในชุดสีขาว ผมของเขาไม่ยุ่งเหยิงอีกต่อไปแล้ว เขาใช้เวลาสั้นๆในการจัดแจงตัวเองให้เรียบร้อย