พายุผ่านไปนานแล้ว
เฮลิคอปเตอร์สามล่า แต่ละล่าสร้างล่าแสงสีทอง ลงจอดในระยะไกลที่ละล่า จากนั้นผู้คนและผู้ที่เก็บทรัพยากรต่างๆก็เริ่มทยอยลงมา
ลูซิโอผู้รับผิดชอบไซต์นี้ ได้ก้าวเข้าสู่ดินแดนคิวบาทาวน์เป็นครั้งแรก
เขามาพร้อมกับนักข่าวสี่คน พวกเขาใช้พื้นที่ของเฮลิคอปเตอร์หนึ่งและครึ่ง ทําให้ทรัพยากรที่ส่งมอบในครั้งนี้มีน้อยกว่าที่มาจากเฮลิคอปเตอร์รุ่นก่อน
อย่างไรก็ตาม เมื่อพายุหมดไป ก็ไม่เป็นอันตรายหรือเลวร้ายอีกต่อไป หากไม่มีพายุ เฮลิคอปเตอร์จะมีหน้าต่างท้องฟ้าแจ่มใสเป็นเวลาอย่างน้อยห้าชั่วโมง ซึ่งมากเกินพอที่จะกอบกู้เมืองคิวบาซึ่งมีประชากรเพียง 1,000 คนเท่านั้น แต่ตอนนี้ ผู้คนไม่รู้สึกอยากจากไปอีกต่อไป และกังวลน้อยลงเกี่ยวกับการขาดแคลนเสบียงของพวกเขา
ท้ายที่สุดแล้ว เมืองคิวบาก็อยู่ห่างไกลออกไป
ในขณะนั้น ผู้อยู่อาศัยทั้งหมดได้ล้อมนักข่าวและกล่าวถ้อยแถลงของตนเอง
“วัวของเราหลายตัวตาย และส่วนใหญ่เป็นเพราะอาหารไม่เพียงพอ มันโหดร้ายมาก เราหวังว่ารัฐบาลจะจัดหาอาหารฉุกเฉินให้เราได้
“บ้านเรือนหลายหลังพังทลาย และบ้านที่เหลือไม่ปลอดภัยแล้ว ยังมีปัญหาเรื่องการทําความสะอาด มีตะกอนอยู่รอบๆมากมาย และถ้าเราต้องทําความสะอาดเอง เราจะทํางานจนถึงหน้าฝนปีหน้า
“บ่อปลาของฉันถูกน้ําท่วม และปลาหายไป… ใช่ พวกมันล้วนเป็นปลาที่มีค่า…”
“ตอนนี้มีคนป่วยมากขึ้นเรื่อยๆ เราทุกคนต่างอาศัยหมอหลิงจากประเทศจีนมารักษา เราต้องการหมอเพิ่ม”
เมื่อลูซิโอเผชิญหน้ากับสาธารณชน เขาก็แสดงรอยยิ้มบนใบหน้าของเขา ความต้องการที่ดูเหมือนล้นหลามดูเหมือนจะไม่ทําให้เขาหงุดหงิดเลยสักนิด
ในบราซิล การทําฟาร์มยังคงเป็นอาชีพที่มีคุณธรรมสูงส่ง แม้ว่าเจ้าของฟาร์มและชาวนาจะร้องขอที่ไร้สาระ แต่พวกเขาก็ยังได้รับการอภัยอย่างง่ายดาย
ทัศนคติของนักการเมืองเป็นสิ่งสําคัญที่สุดในสถานการณ์แบบนี้ ไม่ใช่สัญญาเปล่าๆ ที่เขาให้ไว้
ท้ายที่สุดแล้ว สัญญาทั้งสิบของเขาจะไม่มีวันเป็นจริง
หลังจากที่มาหยานลินฟังอยู่สองสามนาที่และประสบกับสถานการณ์ทางการเมือง ในบราซิล เขาได้ติดตามพยาบาลสองสามคนขณะที่พวกเขาย้ายผู้ป่วยไปที่เฮลิคอปเตอร์ตรงหัวมุม โดยหันหลังให้กล้อง
ผู้ป่วยที่บาดเจ็บสาหัสทั้งหมดถูกส่งตัวไป แต่ยังมีผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดและยังไม่ออกจากป่า ผู้สูงอายุบางคนมีโรคประจําตัวหลายอย่าง โรงพยาบาลการกุศลเกาเจิ้ง ขาดแพทย์และยา ดังนั้นสภาพของผู้ป่วยจึงไม่เสถียร
เงาเล็ก ๆ ปกคลุมหม่าหยานหลินอย่างเงียบ ๆ “บรรดาผู้ที่ไม่รู้จะถือว่าพวกคุณทุกคนทําการผ่าตัดกับผู้ป่วยทุกราย”
“หยูหยวน! ฉันหมายถึง… หมอหยู คุณกลับมาแล้วเหรอ?” มาหยานลิ้นรู้สึกประหลาดใจจริงๆ เขาหันกลับมาสองครั้งก่อนที่เขาจะเห็น หยหยวน
หมูหยวนวางมือของเธอไว้ข้างหลังน่องเล็ก ๆ ของเธอ ความสูงที่สั้นของเธอ ทําให้ร่างกายของเธอดูเต็มไปด้วยพลัง
หยูหยวนเงยหน้าขึ้นมองหมอประจําบ้าน มาหยานลินในฐานะหัวหน้าผู้อยู่อาศัย และถามด้วยเสียงกระซิบว่า “ฉันได้ยินมาว่า…คุณทําการผ่าตัดริดสีดวงทวารมาเจ็ดครั้งแล้วหรือ?”
มาหยานลินหัวเราะ “เรายังทําศัลยกรรมอื่นๆ อีกกว่า 100 แห่ง การผ่าตัดมีหลายประเภท คุณไม่รู้หรอก แต่ในวันที่น้ําท่วม ที่นี่ก็เหมือนแผนกฉุกเฉินที่มีคนแค่สองคน เราไม่รู้” ไม่มีแม้กระทั่งวิสัญญีแพทย์ ฉันกับหมอหลิงทํายาสลบโดยดูจากหนังสือ…”
“ยิ่งไปกว่านั้น คุณทําการซ่อมแซมลาไส้อุดตันสองครั้งเหรอ?”
“มีเพียงรายเดียวเท่านั้น อีกรายหนึ่งได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นไส้ติ่งอักเสบในภายหลัง สิ่งอํานวยความสะดวกในโรงพยาบาลแย่มากจนแม้แต่แผนกพยาธิวิทยาก็ไม่อาจผ่าตัดได้ ตอนนั้นรุนแรงมาก เพราะมันหมายความว่าเราต้องทําการผ่าตัดผ่านกล้องเพื่อตรวจคนไข้ ก่อนที่เราจะให้คนไข้เซ็นชื่อก็บอกแค่ว่ารุนแรงนิดหน่อย ยังไงก็ตาม ล่าไส้อุดตันรุนแรงกว่าไหม…?”
“คุณทําสําเร็จทั้งหมดหรือเปล่า”
“ใช่ คุณไปที่ป่าฝนอเมซอนมาใช่ไหม วิวดีไหม มันคือปอดของโลก รู้ไหม มันวิเศษมาก…
“ฉันยังไม่ได้ไปเลย” หยูหยวน มีท่าทีเปรี้ยวและพูดว่า “เมื่อฉันเพิ่งมาถึง ฝนตกหนัก เราจึงเลื่อนออกไปสองวัน แต่ฝนตกหนักเกินไป เราจึงต้องกลับมา” หยูหยวนกล่าวอย่างใจเย็น “ที่ท้ายที่สุด สัตว์ป่าชนิดเดียวที่ฉันได้สัมผัสคือยุง”
มาหยานลินรู้สึกผิดอย่างอธิบายไม่ถูก จากนั้นเขามองไปที่ใบหน้าของหยูหยวน ก่อนที่เขาจะพูดอย่างเชื่องช้า “ฉันไม่เห็นยุงกัดเลย… แต่ยุงในเขตร้อนชื้นนั้นค่อนข้างน่ากลัว ก่อนหน้านี้ ไข้เหลืองถูกส่งผ่านยุง …”
“ฉันได้ยินมาว่าคุณเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์ด้วยเหรอ หลิงรัน คุณทําการผ่าตัดริดสีดวงทวาร 3 ครั้งจากทั้งหมด 7 ครั้งด้วยตัวเองใช่ไหม หยูหยวน ไม่ต้องการพูดคุยเพิ่มเติมว่าทําไมเธอถึงไม่ถูกยุงกัด
สําหรับเธอ การเดินทางไปอเมซอนครั้งนี้ทําให้เธอสูญเสียโอกาสในการทําศัลยกรรมหลายร้อยครั้ง
และถ้าเธอได้รับคําแนะนําจากหลิงรันสําหรับการผ่าตัดหลายร้อยครั้ง เธอก็จะสามารถคุ้นเคยกับรูปแบบการผ่าตัดแบบใหม่ได้
เธอไม่จําเป็นต้องทําศัลยกรรมแบบเดิมทุกครั้ง มีความคล้ายคลึงกันระหว่างการท่าศัลยกรรม และการทําศัลยกรรมที่แตกต่างกันก็จะใช้เทคนิคเดียวกันในบางช่วงเวลา นี่เป็นวิธีหนึ่งสําหรับแพทย์รุ่นเยาว์ในการฝึกทักษะของพวกเขา
ท้ายที่สุด แพทย์รุ่นเยาว์ขาดทักษะพื้นฐาน ตัวอย่างเช่น การเย็บร้อยด้วยสายกระเป๋าที่ใช้ในการผ่าตัดริดสีดวงทวารถูกนํามาใช้ในการผ่าตัดกระเพาะอาหารด้วยเช่นกัน และมักพบเห็นได้ทั่วไปในการผ่าตัดลาไส้ใหญ่
ในการเปรียบเทียบ การได้รับโอกาสที่จะได้รับคําแนะนําจากแพทย์อาวุโสอย่างหลิงรันนั้นสําคัญกว่ามาก
การผ่าตัดริดสีดวงทวารยิ่งยากขึ้น หยูหยวน เกือบจะแน่ใจได้ว่าเมื่อหลิงรันออกจากบราซิลหรือก่อนที่เขาจะออกจากบราซิล หากพวกเขาคลายความตึงเครียดในสถานการณ์นี้ หลิงรันจะไม่ทําการผ่าตัดริดสีดวงทวารอีกเลย
กล่าวอีกนัยหนึ่งสิ่งที่มาหยานลิน ได้รับน่าจะเป็นการผ่าตัดริดสีดวงทวารพิเศษ!
ใบหน้าของหยูหยวน ขณะที่เธอจ้องมองมาที่ มาหยานรินเป็นเหมือนปลาอะโรวาน่าที่จ้องไปที่ปลาสาบ
หม่าหยานลินพูดติดอ่าง “เป็นเรื่องยากมากที่จะนัดผ่าตัดที่โรงพยาบาลบราซิล แต่หลายคนเป็นโรคริดสีดวงทวาร ลองคิดดู อากาศมันร้อนชื้น และพวกเขามักจะกินบาร์บีคิว เมื่อพวกเขานั่งนานเกินไป พวกเขาจะเป็นโรคริดสีดวงทวารได้ง่าย…เรากำลังแก้ไขความเจ็บปวดของผู้ป่วยให้พวกเขาด้วย…”
“แล้วคุณกลายเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์?” หยู หยวนถาม
“ฉันดูหมอหลิงทําการผ่าตัดสัก 2-3 ครั้งก่อนที่ฉันจะมีโอกาสเป็นหัวหน้าศัลยแพทย์” มาหยานลินตอบเสียงต่า “การผ่าตัดริดสีดวงทวารเป็นเรื่องง่าย คุณรู้ใช่ไหม..?”
“ไม่รู้สิ… ฉันไม่เคยทําอะไรมากมาก่อน…” หยูหยวนตอบอย่างโหยหวน
มาหยานลินเกาหูและแก้มของเขาในขณะที่เขามองไปรอบ ๆ ก่อนที่เขาจะพูดขึ้น ทันทีว่า “ผู้ป่วยอยู่ที่นี่ ช่วงเวลาที่เหมาะสมคุณสามารถพูดคุยกับผู้ป่วยได้”
เมื่อเธอมองไป มีผู้ป่วยสองสามคนเดินผ่านไปอย่างช้าๆ ราวกับซอมบี้
นักข่าวตกตะลึงเล็กน้อยก่อนจะพุ่งเข้าหาพวกเขาในชั่วพริบตา
“สวัสดี คุณบาดเจ็บหรือเปล่า”
“สวัสดีครับ ทําไมคุณถึงได้รับบาดเจ็บ”
“เราได้ยินมาว่าการทํางานท่ามกลางสายฝนที่ตกหนักนั้นหนักมาก คุณได้รับบาดเจ็บไหมตอนที่ช่วยชีวิตตัวเอง
นักข่าวจับประเด็น “บาดเจ็บ และถามคําถามอย่างกระตือรือร้น
ริมฝีปากของนัลโดสั้นเมื่อเขาเดินเข้าไปในฝูงชน เขาพูดต่อหน้าคนที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขาพูดถึงคําว่าริดสีดวงทวารว่า “ถูกต้อง เราทุกคนได้รับบาดเจ็บเพราะงานของเรา และเราได้รับบาดเจ็บเมื่อเรามีปัญหา”
“เอ่อ คุณช่วยอธิบายให้ละเอียดกว่านี้ได้ไหม” นักข่าวก็เดินผ่านไมโครโฟนไปทัน
นัลโดเขย่ากันอย่างสงบและขยับไปข้างหน้าขนาด 19 นิ้วก่อนจะพูดว่า “บางทีคุณอาจนึกไม่ออก แต่สิ่งที่อันตรายที่สุดในคิวบาทาวน์ไม่ใช่พายุและโคลน แต่เป็นสภาพแวดล้อมที่ตึงเครียด อากาศชื้น และโรคภัยไข้เจ็บ…”