“ผู้จัดงานมองไปทางสตูดิโอ
เพื่อเป็นการบอกให้สตูดิโอ ปิดกล้องแต่ละอันก่อน อย่าอัดทุกอย่างต่อไปนี้ จากนั้นนำมาถ่ายทอด
ไม่อย่างนั้น พวกเขาที่มีอำนาจด้านต่างๆของการแข่งขันนี้ จะได้รับข้อสงสัยจากโลกภายนอกได้
ทางสตูดิโอก็รู้ว่าเรื่องร้ายแรงแค่ไหน ตอนที่ผู้จัดงานมองมา ก็รีบปิดการเข้าถึงกล้องทั้งหมด
จากนั้น ผู้อำนวยการก็ทำท่า OK ให้ผู้จัดงาน
ผู้จัดงานพยักหน้า แล้วจึงโล่งอก จากนั้นมองไปที่จุ๊บแจง“คุณบอกจะรายงานการคัดลอก งั้นตอนนี้คุณพูดได้แล้วว่า คนที่ลอกคือใคร”
“แน่นอน！”จุ๊บแจงยิ้ม จากนั้นยกมือขึ้น ชี้ไปทางกรรมการ ไปที่วารุณี“คนเลียนแบบที่ฉันจะรายงาน คือเธอค่ะ กรรมการที่ปรึกษาของพวกเรา วารุณี！”
คำนี้ออกมา ทำให้ทุกคนในที่นั้น ต่างตกใจทันที
“เป็นไปไม่ได้！”ผู้เข้าแข่งขันในนั้นหลายคน ล้วนแต่เป็นแฟนคลับของวารุณีหมด
ดังนั้นพอได้ยินจุ๊บแจงบอกว่าวารุณีลอกงาน ปฏิกิริยาอย่างแรกก็คือเป็นไปไม่ได้
แม้แต่คนที่เคยดูผลงานของ MN ในใจก็ไม่เชื่อเท่าไหร่ว่าวารุณีจะเป็นคนลอกเลียนแบบผลงาน
“มีอะไรที่เป็นไปไม่ได้ล่ะ ฉันพูดจริงๆ”จุ๊บแจงมองผู้เข้าแข่งขันกลุ่มนี้ที่ไม่เชื่อว่าวารุณีลอกงาน ในใจก็โกรธมาก ขณะเดียวกันก็อิจฉาสุดๆ
เธอไม่เข้าใจ ว่าวารุณีดีตรงไหน มีแฟนคลับที่คลั่งไคล้บูชาสุดๆไม่พอ ยังมีคนตั้งมากมายเชื่ออีกว่าวารุณีไม่ได้ลอกงาน
น่าโมโหเสียจริง
ตรงกรรมการ ตอนที่จุ๊บแจงยืนขึ้นมาจะรายงานเรื่องลอกงาน วารุณีก็รู้ว่าจุ๊บแจงจะรายงานเรื่องเธอ
ดังนั้นได้ยินจุ๊บแจงพูดแบบนี้จริงๆ เธอก็ไม่ตกใจใดๆ ได้แต่พูดไม่ออก
เธอลอกงาน？
เธอเองยังไม่รู้ว่าตัวเองไปลอกงานเมื่อไหร่？
ด้านข้าง ลีน่าเข้าไปใกล้“วารุณี เธอได้ยินไหม？ยัยนั่นบอกว่าเธอลอกงานน่ะเฮ้อ”
“เธอพูดดังขนาดนี้ ฉันจะไม่ได้ยินได้ไง”วารุณีมองบนใส่เธอ
ลีน่าหัวเราะหึหึ“วารุณี เธอลอกงานจริงเหรอ？”
วารุณียักไหล่“เธอว่าฉันลอกงานไหมล่ะ？”
“ไม่”ลีน่าส่ายหน้า“เธอใจเย็น ไม่ตื่นตระหนกขนาดนี้ ใครก็มองออกว่า เธอไม่ได้ลอกเลียนแบบ ไม่อย่างนั้นเธอไม่นิ่งแบบนี้หรอก ฉันเลยสงสัยว่า ทำไมยัยนั่นถึงแน่ใจว่าเธอลอกงานแบบนี้ และดูจากสภาพยัยนั่นแล้ว เหมือนจะไม่ได้ตั้งใจใส่ร้ายเธอนะ”
“ใครจะไปรู้ ดูต่อไปดีกว่า ในเมื่อเธอมั่นใจเหลือเกินว่าฉันลอกงาน งั้นก็ต้องเอาหลักฐานออกมา ฉันอยากจะดูเสียอีกว่า เธอจะเอาหลักฐานอะไรออกมา”วารุณีหรี่ตาลงแล้วบ่น
ยังไงผู้จัดงานก็คิดไม่ถึงว่า คนที่จุ๊บแจงจะรายงาน ดันเป็นวารุณี
เขายังคิดว่าเป็นผู้เข้าแข่งขันคนไหนเสียอีก
ยังไงการรายงานเรื่องผู้เข้าแข่งขัน ก็เป็นการพัฒนาอันปกติของบท เพราะว่าแบบนี้ ไม่เพียงแต่สามารถกำจัดปลาเน่าให้วงการออกแบบ แต่ยังสามารถกำจัดคู่ต่อสู้ให้ตัวเองได้ด้วย
แต่เขากลับคิดไม่ถึงว่า จุ๊บแจงจะไม่เป็นไปตามบท เพราะที่เธอจะรายงาน ไม่ใช่ผู้เข้าแข่งขัน แต่เป็นกรรมการที่ปรึกษา
หากยังไม่พูดถึงว่ากรรมการที่ปรึกษาไม่ได้เกี่ยวข้องใดๆกับเธอในเรื่องการแข่งขัน แต่เธอรายงานเรื่องกรรมการที่ปรึกษา ก็ไม่ได้เป็นการช่วยเธอใดๆในการแข่งขันเช่นกัน
กรรมการที่ปรึกษาที่เธอรายงานนี้ ก็ไม่มีทางที่จะคัดลอกงานได้
ครูที่ปรึกษาวารุณีนี้ ไม่ใช่แค่เป็นคุณหญิงของประธานแห่งบริษัท ไชยรัตน์ กรุ๊ป แต่ยังเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์เมอร์เซเดอ เป็นที่ยอมรับในโลกว่าเป็นหนึ่งในคนที่มีพรสวรรค์ชั้นสูง คนแบบนี้ จะลอกงานได้ไง？
คิดไป ผู้จัดงานก็จ้องจุ๊บแจงด้วยสีหน้าดูไม่ดี สายตาเยือกเย็น“ผู้เข้าแข่งขันคนนี้ คุณแน่ใจว่าคนที่คุณจะรายงาน คือครูที่ปรึกษาวารุณี？”
“ใช่ค่ะ”จุ๊บแจงพยักหน้า
สีหน้าผู้จัดงานแย่มากขึ้น“ผมจะถามคุณอีกครั้ง คุณแน่ใจ？คุณต้องรู้นะว่า ถ้าสุดท้ายที่คุณรายงานนั้นไม่จริง ครูที่ปรึกษาวารุณีไม่ได้ลอกงาน งั้นวันนี้ที่คุณรายงานไป ก็ต้องยอมจ่ายราคาที่แสนเจ็บปวด คุณจะเกี่ยวข้องกับการจงใจใส่ร้ายป้ายสี เราไม่เพียงแต่จะตัดสิทธิ์การแข่งขันของคุณ แต่จะยังรายงานความประพฤติผิดของคุณให้โลกรู้ด้วย ดังนั้นคุณคิดดีแล้ว ว่าจะรายงาน？”
ได้ยินคำนี้ จุ๊บแจงก็ไม่รู้ว่าทำไม ถึงตื่นตระหนกไปเล็กน้อย ไม่ได้แน่ใจอย่างตอนแรกที่จะยืนหยัดรายงาน ในใจนั้นสั่นไหว
แต่ตอนเธอเห็นภาพเหล่านั้นบนโต๊ะ ความสั่นไหวนี้ ก็หายไปทันที ในใจยิ่งเด็ดเดี่ยวมากขึ้น
จุ๊บแจง จะอ่อนไหวเพราะคำพูดของผู้จัดงานไม่ได้
วารุณีใช้การลอกงานเพื่อยืนสู่จุดที่สูง ผู้จัดงานอยู่ข้างวารุณีอยู่แล้ว จึงจงใจพูดแบบนั้น มาทำให้ภายในใจเธอสั่นคลอน ให้เธอไม่ต้องรายงานเรื่องวารุณี
‘เธอจะให้พวกเขาสมปรารถนา ประสบความสำเร็จไม่ได้ เธอต้องส่งเสริมการทำความดีและลงโทษความชั่ว อย่าพ่ายแพ้ต่อนายทุนพวกนี้เด็ดขาด’
จุ๊บแจงเตือนตัวเองในใจ จากนั้นมองผู้จัดงานแล้วพยักหน้าแรงๆ“ค่ะ ฉันคิดดีแล้ว จะต้องรายงาน ในฐานะดีไซเนอร์คนหนึ่ง ฉันคิดว่าปล่อยให้การเลียนแบบอันเลวร้ายนี้ดำเนินต่อไปไม่ได้ และก็ไม่สามารถให้คนลอกเลียนแบบมาเป็นที่ปรึกษาของเราได้ นี่เป็นการดูถูกพวกเรา ดังนั้นฉันจะต้องเปิดเผยเธอ”
จุ๊บแจงกล่าวหาวารุณีอีกครั้ง
ผู้เข้าแข่งขันบางส่วนที่ไม่ชอบวารุณี ก็แน่นอนว่าเชื่อจุ๊บแจง เห็นด้วยเช่นกัน
“ถูกต้อง คนลอกเลียนแบบ มีสิทธิ์อะไรมายืนอยู่ที่สูงเพื่อเป็นกรรมการและที่ปรึกษาของพวกเรา เธอไม่ควรได้ตำแหน่งผู้มีพรสวรรค์ชั้นนำของโลก และนักออกแบบที่มีชื่อเสียงระดับโลกด้วยซ้ำ”
“ใช่ๆ เธอไม่คู่ควร！”
มีสนับสนุนจุ๊บแจง ก็ต้องมีที่ต่อต้าน
ผู้เข้าแข่งขันที่ก่อนหน้านี้ดีกับ จุ๊บแจง ยืนขึ้นทันที“พวกเธอพูดจาเหลวไหล ครูที่ปรึกษาวารุณีไม่มีทางลอกงานแน่ ฉันเชื่อว่าเธอไม่ลอกงาน”
เธอมองวารุณี ในแววตาเต็มไปด้วยความเชื่อมั่น และขอร้อง
เธอเชื่อมั่นว่าวารุณีไม่ได้คัดลอก แต่ขณะเดียวกัน เธอก็ขอร้องวารุณีให้บอกเธอ บอกเธอว่าลอกหรือไม่ลอก ขอร้องวารุณีว่าอย่าทำเธอผิดหวัง
ลีน่าเห็นแบบนี้ พูดกับวารุณีอย่างถอดถอนหายใจ：“วารุณี แฟนคลับสาวน้อยของเธอไม่เลวเลย สถานการณ์แบบนี้ ก็ยังจะเชื่อเธอ”
วารุณีพยักหน้ายิ้มๆ“ใช่ เธอดีมาก ไม่ว่าจะเป็นใคร ตอนที่ถูกสงสัยแบบนี้ แล้วมีคนยืนออกมาพูดว่าเชื่อตัวเองอย่างเด็ดเดี่ยว เป็นเรื่องที่ทำให้คนรู้สึกประทับใจจริงๆ ฉันชื่นชมเธอ”
พูดจบ วารุณีก็ยิ้มให้ผู้เข้าแข่งขันนั่น จากนั้นทำภาษาปากออกไป
ผู้เข้าแข่งขันมองใบหน้าที่สวยงามของเธอ หลังจากอ่านคำพูดที่ไร้เสียงของเธอออก ก็ยิ้มออกมาทันที
ครูที่ปรึกษาวารุณีตอบกลับเธอแล้ว
ครูที่ปรึกษาวารุณีพูดขอบคุณเธอที่ไว้วางใจ ครูที่ปรึกษาวารุณีบอกว่าจะไม่ให้เธอผิดหวัง
ดังนั้นครูที่ปรึกษาวารุณีก็ไม่ได้ลอกงานใช่ไหม？
ผู้เข้าแข่งขันหัวเราะอย่างตื่นเต้น
ผู้จัดงานมองสถานที่แข่งที่ถกเถียงไม่หยุด กำไมค์แน่นด้วยสีหน้าดูแย่“พอแล้ว เงียบเดี๋ยวนี้ เอะอะเสียงดังเป็นอะไรไปหมด？พวกคุณเห็นที่นี่เป็นอะไร？ตลาดเหรอ？ดีไซเนอร์หนุ่มสาวที่มีพรสวรรค์มาจากแต่ละประเทศ ทำตัวอย่างกับป้าแก่ๆที่โวยวายตรงลานกว้าง”
ได้ยินผู้จัดงานพูดแบบนี้ ผู้เข้าแข่งขันสองฝ่ายที่ถกเถียงกัน ก็หุบปากลงทันที หยุดพูด
ผู้จัดงานเห็นในงานเงียบลง ก็มองไปที่หน้าจุ๊บแจงอีกครั้ง สายตาเย็นชามากขึ้น“ในเมื่อคุณยืนหยัดว่าครูที่ปรึกษาวารุณีเป็นคนลอกงาน แล้วคุณมีหลักฐานไหม？ถ้าคุณไม่มีหลักฐาน ผมจะแจ้งตำรวจให้เอาคุณออกไป”
“ในเมื่อฉันกล้าพูดแบบนี้ ฉันก็ต้องมีหลักฐานอยู่แล้ว”จุ๊บแจงหัวเราะอย่างภูมิใจ จากนั้นชี้รูปภาพกองนั้นที่อยู่บนโต๊ะตรงหน้าตัวเอง“หลักฐานของฉันก็คือภาพพวกนี้ รูปภาพพวกนี้เป็นการเทียบภาพ ด้านบนเป็นผลงานของวารุณีคนที่เลียนแบบ กับผลงานของเจ้าของเดิมที่ออกแบบ พวกคุณดู แล้วก็จะรู้ ว่าจริงไหม！