นอกจากนี้แล้ว พวกเขาผู้จัดงาน ยังต้องถูกผู้คนมองเป็นเรื่องตลก ต่อไปจัดงานใหญ่ๆแบบนี้อีก สมาคมอาจจะไม่อนุมัติได้
ยังไงสมาคมก็จะสงสัยว่าความแข็งแกร่งในการตรวจสอบพวกเขาในฐานะผู้จัดงานผ่านหรือไม่
ดังนั้นไม่ว่าอย่างไร เขาก็ให้จุ๊บแจงไปไม่ได้
ใครจะไปรู้ว่าจุ๊บแจงไปแล้ว จะไปพูดอะไรกับคนข้างนอกบ้าง
ยามตรงนั้นได้ยินคำพูดของผู้จัดงาน ก็วิ่งไปยืนที่หน้าประตูทันที แล้วเฝ้าประตูไว้
จุ๊บแจงหันไปเห็นยามสองคน สายตาก็มีแต่ความหมดหวัง
แย่แล้ว ครั้งนี้เธอจบแล้วจริงๆ
จุ๊บแจงกัดปากแน่น และเนื่องจากออกแรงมากไป เธอกัดจนปากเกือบแตก เสียใจอย่างมาก
เสียใจที่ทำไมตัวเองต้องเข้ามาในวงการออกแบบที่ไม่ได้เป็นของเธอ มาสู้กับวารุณี
ถ้าเธอไม่ทำแบบนี้ ตอนนี้เธอก็คงไม่มาถึงจุดนี้
แต่ในสถานการณ์แบบนี้ เสียใจไปก็ไม่มีประโยชน์
จุ๊บแจงรู้ ครั้งนี้ตัวเองซวยแล้วจริงๆ
“ครูที่ปรึกษาวารุณี คุณรู้ได้ไงว่าจุ๊บแจงขโมยงานคนอื่น？”มีผู้เข้าแข่งขันถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
วารุณีหัวเราะ“ง่ายมากค่ะ เพราะเมื่อก่อนฉันรู้จักผู้เข้าแข่งขันจุ๊บแจง เธอไม่ใช่ดีไซเนอร์เลย และไม่เคยเรียนออกแบบเสื้อผ้าด้วย และบวกกับที่ไม่มีพรสวรรค์ด้านนี้ ดังนั้นคนแบบนี้ จะเข้ามาแข่งได้ไงคะ？”
ทุกคนพยักหน้า
และยังมีผู้เข้าแข่งขันพูด；“ถูกต้อง ดูเหมือนฉันจะเดาถูก จุ๊บแจงเป็นคนขโมยงานออกแบบคนอื่น ถึงมาแข่งขันได้ ”
“ใช่ค่ะ”วารุณีถือไมค์ จากนั้นพูดต่อไปว่า：“ดังนั้นฉันจึงหาสาเหตุที่จุ๊บแจงเข้าร่วมการแข่งขันได้ ภายใต้ความแปลกใจของฉัน หลังจากเห็นงานออกแบบที่จุ๊บแจงเอามาเป็นตั๋วเข้า ฉันก็เข้าใจทุกอย่างทันที ที่แท้จุ๊บแจงก็ใช้งานคนอื่นมาแสวงหาชื่อเสียงและโชคลาภ ทำให้เหล่าอาจารย์ที่ตรวจสอบใจเต้น ได้ตั๋วการแข่งขันมา พูดแล้วก็ตลก งานออกแบบที่จุ๊บแจงเอามาแสวงหาชื่อเสียงและโชคลาภ ก็คือของฉันเอง”
คำนี้พูดออกมา ทุกคนต่างมองจุ๊บแจงอย่างไม่เชื่อนัก
งานออกแบบที่จุ๊บแจงขโมยไป ดันเป็นของครูที่ปรึกษาวารุณี！
เอ่อ……
“จริงเหรอ？ครูที่ปรึกษาวารุณี？”มีคนขอพิสูจน์
วารุณีพยักหน้า“แน่นอนว่าจริง ทุกคนได้โปรดดูค่ะ”
เธอกดไปที่คอม จากนั้นทุกคนก็เห็นงานออกแบบสิบใบที่แสนจะสวยงาม โผล่มาบนหน้าจอ
“ภาพออกแบบสิบใบนี้ เป็นสิ่งที่ผู้เข้าแข่งขันจุ๊บแจงเอามาแสวงหาชื่อเสียงและโชคลาภเพื่อเข้าร่วมการแข่งขัน และทำให้เหล่าอาจารย์ที่ตรวจสอบใจเต้นสำเร็จ”วารุณีพูด
มีคนพยักหน้า“เป็นการออกแบบขั้นสูงมากจริงๆ ถ้าฉันเป็นอาจารย์ตรวจสอบ เห็นผู้เข้าแข่งขันออกแบบได้มาตรฐานสูงแบบนี้ ถึงอีกฝ่ายเป็นคนไม่มีชื่อเสียง ฉันก็ยอมให้เธอมีที่ยืนเพื่อพัฒนาตัวเอง”
“ฉันด้วย มีพรสวรรค์แบบนี้ ฉันก็ยอม”
ที่พูดคำพูดพวกนี้ ล้วนแต่เป็นผู้เข้าแข่งขันที่ใจกว้าง และชอบในความสามารถพูด
วารุณีได้ยินคำพูดพวกเขา ก็หัวเราะอย่างรับรู้ จากนั้นพูดอีกว่า：“และภาพออกแบบสิบใบนี้ ก็เป็นอันที่ฉันโหลดไว้ในหน้าบัญชีของ MN ถูกจุ๊บแจงขโมยไป”
“ไม่ใช่มั้งครูที่ปรึกษาวารุณี เมื่อกี๊พวกเราดูหน้าหลักคุณ ก็เห็นว่าบนนั้นไม่มีภาพสิบใบนี้นี่”มีคนถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
ใบหน้าวารุณียังคงมีรอยยิ้ม“นั่นเพราะว่า หลังจากฉันเห็นจุ๊บแจงขโมยงานฉัน ฉันก็ซ่อนภาพสิบใบนี้ทันที ตั้งให้เห็นแค่ฉัน เพราะฉันทำเพื่อวันนี้ค่ะ”
“หมายความว่าไง？”มีคนไม่เข้าใจ
วารุณีตอบกลับ：“หลังจากพบว่าจุ๊บแจงขโมยงานออกแบบของฉัน ฉันก็คิดหาโอกาสเปิดโปงเธอ แต่เพื่อไม่แหวกหญ้าให้งูตื่น ฉันเลยตั้งใจซ่อนรูปสิบภาพนี้ไป แบบนี้ พอจุ๊บแจงเห็นว่าในเว็บไม่มีภาพที่เธอขโมยไป ก็จะโล่งอก คิดว่าฉันลบไปหมดแล้ว แบบนี้ เธอก็ไม่ต้องกังวลว่าจมีคนอื่นเห็นงานออกแบบเหล่านั้น และสงสัยว่าเธอขโมยงานออกแบบของคนอื่นมา”
“ที่แท้ก็แบบนี้เอง”ทุกคนพยักหน้า
จุ๊บแจงจ้องวารุณีด้วยตาแดงก่ำ กัดฟันแน่น เหมือนจะกินวารุณีให้ได้“เธอคิดเล่นงานฉัน！”
วารุณียิ้มอย่างเยือกเย็น“ฉันคิดเล่นงานเธอ？ขอโทษนะ ฉันไม่มีความอดทนนั้นพอ และก็ไม่มีอารมณ์ด้วย สำหรับฉัน จุ๊บแจงเธอแค่คนตัวเล็กๆคนหนึ่ง ไม่มีค่าพอให้ฉันไปคิดเล่นงานด้วย ทุกอย่างที่เธอมาถึงจุดนี้ได้ ก็เพราะเธอทำตัวเองไม่ใช่เหรอ？ฉันไม่ได้ให้เธอทำนี่ใช่ไหม？ดังนั้นเธอมีสิทธิ์อะไรมาบอกว่าฉันเล่นงานเธอ อย่างมาก ก็เป็นเธอที่ทำร้ายตัวเธอเอง！”
ได้ยินคำนี้ ในหัวจุ๊บแจงก็ว่างเปล่าทันที อ้าปากออกมา พูดไม่ออก
ใช่ ทุกอย่างที่มาถึงวันนี้ ก็ตัวเองทำเองหมดไม่ใช่เหรอ？
ไม่มีใครให้เธอทำแบบนี้ ทุกอย่างเธอทำเองทั้งนั้น
ดังนั้น เธอโทษคนอื่นไม่ได้จริงๆ
แต่……เธอไม่พอใจ！
จุ๊บแจงกำหมัดแน่น จากนั้นจู่ๆก็หยิบขมวดน้ำที่โต๊ะขึ้นมา เขวี้ยงใส่วารุณีแรงๆ
อุบัติเหตุนี้ ทำเอาทุกคนตะลึง
“ครูที่ปรึกษาวารุณี！”
“วารุณี！”
วารุณีก็ไม่คิดว่าจู่ๆจุ๊บแจงจะเป็นหมาจนตรอก โจมตีเธอเหมือนคนบ้า
เวลานั้น วารุณีนั่งบนเก้าอี้ ลืมการตอบสนอง
จุ๊บแจงมองวารุณี แววตาเต็มไปด้วยความเกลียด
เธอไม่สามารถเล่นงานวารุณีได้ แต่ยังถูกวารุณีเอาเข้าคุกอีก
ในเมื่อแบบนี้ งั้นเธอจะให้วารุณีพินาศไปกับเธอ
ยังไงซะ ก่อนเธอเข้าไป จัดการวารุณีได้สักหน่อย ก็ไม่เสียหาย
เขวี้ยงโดน เขวี้ยงโดน จะต้องเขวี้ยงโดนแน่！
จุ๊บแจงมองขวดน้ำที่ลอยไปหาวารุณี สีหน้าร้ายกาจและเหยเก ในแววตาเต็มไปด้วยความตื่นเต้น
ตอนนี้เธอ พอจะเดาได้ถึงฉากที่วารุณีถูกเขวี้ยงใส่ได้แล้ว
ต้องโดนใส่หัวจนเลือดไหลแน่
แน่นอน ถ้าเสียโฉมได้ ก็จะดีมาก
“วารุณีระวัง！”อย่างไรก็ตาม เรื่องราวกลับทำให้คนคาดไม่ถึงเสมอ ไม่ถึงตอนท้าย ก็ไม่รู้จริงๆว่าเรื่องราวจะเป็นอย่างไร ผลเป็นอย่างไร
สำหรับจุ๊บแจง ขวดน้ำเขวี้ยงไปทางใบหน้าวารุณีตรงๆ และจะเขวี้ยงใส่วารุณีแล้ว
แต่ตอนจะเขวี้ยงโดน จู่ๆแขนข้างหนึ่งก็ปรากฏตรงหน้าวารุณี จากนั้นรับขวดน้ำนั้นไว้
เป็นบอดี้การ์ดของวารุณี！
จุ๊บแจงมองขวดน้ำที่เขวี้ยงไม่โดนวารุณี และยังถูกบอดี้การ์ดคนหนึ่งของวารุณีรับไว้ได้ ก็โกรธจนแทบจะระเบิดออกมา
เกือบแล้ว เกือบไปนิดเดียว！
ทั้งๆที่อีกนิดเดียว วารุณีจะถูกเขวี้ยงโดนไปแล้ว แต่ทำไมในตอนท้าย กลับเกิดเรื่องที่คาดไม่ถึงขึ้น！
เวลานี้ จุ๊บแจงก็โกรธตัวสั่น นัยน์ตาแดงจนเหมือนเลือดจะไหลออกมา ในใจไม่พอใจอย่างมาก
และตรงกรรมการ บอดี้การ์ดที่รับขวดน้ำไว้ ก็โล่งอกทันที
โชคดี โชคดีที่มาทัน ไม่อย่างนั้นคุณหญิงคงโดนเขวี้ยงใส่
วารุณีเองก็โล่งอก ตบหน้าอก
และยังมีลีน่ากับทุกคนในนั้น ก็โล่งอกเช่นกัน
“ขอบคุณนะ บิ๊ก”วารุณีมองบอดี้การ์ด แล้วยิ้มอย่างขอบคุณ
ลีน่าก็รีบพูด：“ใช่ บิ๊ก ดีที่นายมาทันเวลา ไม่งั้นวารุณีแย่แล้วจริงๆ”
บิ๊กวางขวดน้ำลง เกาหัวแล้วยิ้ม“ไม่เป็นไร ปกป้องคุณหญิง เป็นสิ่งที่ผมควรทำ ใช่สิคุณหญิง คุณไม่เป็นไรใช่ไหม？”
“ฉันไม่เป็นไร”วารุณีส่ายหน้าตอบกลับด้วยรอยยิ้ม：“แค่ตกใจหน่อยๆ”
“งั้นก็ดีครับ”บิ๊กโล่งอก
กลัวว่าคุณหญิงจะเกิดเรื่อง ถึงตอนนั้นประธานทำโทษ พวกเขาก็ต้องรับผิดกับผลที่ตามมา
“บิ๊ก ตอนนี้พวกนายลืมอะไรไปไหม？”ตอนนี้เอง จู่ๆลีน่าก็หรี่ตา พูดด้วยสีหน้าเย็นชา“มีคนโจมตีคุณหญิงพวกนาย และยังขโมยผลงานคุณหญิงพวกนายอีก พวกนายควรจับเธอไม่ใช่เหรอ？