ตอนที่ 826 สมบูรณ์แบบ
เซียวหรงเหยี่ยนในอดีต…ผู้ใดทำตามคำสั่งมีชีวิตรอด หากผู้ใดขัดขืนเขาต้องตายสถานเดียว หากผู้ใดขัดขวางเซียวหรงเหยี่ยน หากเขาหลอกล่อและใช้กลอุบายแล้วยังไม่สำเร็จ เขาจะถอนรากถอนโคนคนผู้นั้นทันที
เซียวหรงเหยี่ยนไม่สนเรื่องความเมตตาต่อเพื่อนมนุษย์ ไม่สนเรื่องพระเจ้า ไม่สนเรื่องมารยาทและคุณธรรม ในสายตาของเซียวหรงเหยี่ยนของเหล่านี้เป็นเพียงสิ่งจอมปลอม เป็นเพียงอุปสรรคที่ขัดขวางไม่ให้เขารวบรวมใต้หล้าได้สำเร็จเท่านั้น
แม้วิธีการของเขาจะชั่วร้ายหรือโหดร้ายไปบ้าง ทว่า ขอเพียงเขาปราบปรามความวุ่นวายในใต้หล้าได้ ใต้หล้าก็จะเกิดความสงบสุขอย่างแท้จริง ถึงเวลานั้นผู้ใดจะกล้าตำหนิการกระทำของเขากัน
ไป๋ชิงเหยียนเป็นคนสอนให้เซียวหรงเหยี่ยนได้เข้าใจคำว่า “ศีลธรรม” อย่างแท้จริง
ทว่า ในสายเลือดของเซียวหรงเหยี่ยนยังคงเป็นม้าที่พยศอยู่!
หากเขาเสียเวลาและกำลังมากขนาดนี้แล้วยังไม่ได้ในสิ่งที่เขาต้องการ เช่นนั้นเขาก็พร้อมใช้วิธีการที่โหดร้าย เขาจะไม่สนใจจุดจบของแม่ทัพหน้ากากผีผู้นี้อีก
เมื่อต้องเลือกและระหว่างความรุ่งเรืองและการดับสูญของแคว้น เซียวหรงเหยี่ยนจำเป็นต้องสลัดความรู้สึกส่วนตัวทิ้งไปก่อน
อาเป่าคงเข้าใจเขา
เมื่อได้ยินนามเล่นของพี่หญิง ดวงตาของไป๋ชิงอวี๋เกิดแววสังหารขึ้นมาทันที ทว่า ไม่นานก็สงบนิ่งลงตามเดิม เขาสามารถควบคุมอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองได้อย่างสมบูรณ์แบบแล้ว
แม้ไป๋ชิงอวี๋จะรู้สึกไม่ชอบหน้าคนตรงหน้าอย่างบอกไม่ถูก ทว่า คนผู้นี้รู้นามเล่นของพี่หญิง บางทีเขาอาจเป็นคนรักของพี่หญิงจริงๆ ก็ได้
ทว่า เหตุใดพี่หญิงจึงหลงรักชายหนุ่มที่มองปราดเดียวก็รู้ว่าเป็นหนุ่มเจ้าสำราญจอมเสเพลเช่นนี้กัน
ไป๋ชิงอวี๋รู้สึกหงุดหงิดใจมาก
เขาไม่ได้เป็นห่วงว่าพี่หญิงจะถูกหลอก เขาจึงได้แต่เดาว่าคนผู้นี้จงใจสร้างภาพลักษณ์คุณชายเจ้าสำราญขึ้นมา
ไป๋ชิงอวี๋หรี่ตาแคบลง หากสังหารคนผู้นี้ทิ้งพี่หญิงจะเสียใจหรือไม่นะ
ไม่นานไป๋ชิงอวี๋ก็กำหมัดแน่น พี่หญิงเสียใจมามากพอแล้ว เขาจะทำให้พี่หญิงเสียใจไปมากกว่านี้อีกไม่ได้เด็ดขาด
ที่สำคัญชายผู้นี้กล่าวว่าเขาเป็นทายาทของตระกูลไป๋ ทว่า ชายหนุ่มไม่มีหลักฐานเช่นเดียวกับที่เขาไม่มีหลักฐานพิสูจน์ว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนและเซียวหรงเหยี่ยนแห่งแคว้นเว่ยคือคนๆ เดียวกัน
ไป๋ชิงอวี๋เอนตัวไปด้านหน้าเล็กน้อย แสงจันทร์สาดส่องเข้ามาในตัวรถม้าจนเห็นร่างของเขาชัดเจนมากขึ้น เขาใช้มือข้างหนึ่งเท้าศอกไว้บนตัก เองศีรษะเล็กน้อยพลางยกยิ้มมุมปากอย่างไม่หวาดกลัว จากนั้นกล่าวช้าๆ
“ตั้งแต่ข้าเข้าร่วมกับท่านอ๋องของข้า ข้ายังไม่เคยเจอศัตรูที่เก่งกาจสมน้ำสมเนื้อเลยสักครั้ง ท่านอ๋องเก้ามีแผนการใดก็เชิญใช้ตามสบาย ข้าจะเล่นด้วยอย่างถึงที่สุด”
เมื่อเห็นไป๋ชิงอวี๋ไม่ชอบไม้อ่อน เซียวหรงเหยี่ยนจึงหัวเราะออกมาเบาๆ “จวนเจิ้นกั๋วกงที่รุ่งเรืองนับร้อยปีไม่เคยมีทายาทที่ไร้ประโยชน์จริงๆ ข้าข่มขู่ท่านไม่ได้จริงๆ ด้วย ในเมื่อท่านกล่าวตรงๆ เช่นนี้ เช่นนั้นข้าจะถอยให้อีกก้าวก็แล้วกัน หากหรงตี๋ยอมปล่อยทหารของต้าเยี่ยน วันหน้าหากท่านบุกไปโจมตีซีเหลียง ต้าเยี่ยนจะไม่ขัดขวางเด็ดขาด!”
ไป๋ชิงอวี๋ขยับนิ้วมือเล็กน้อย ไม่นานก็รู้สึกตัวว่าเซียวหรงเหยี่ยนกำลังใช้ซีเหลียงเป็นเหยื่อล่อให้เขาติดกับ เขายกยิ้มมุมปากเล็กน้อย
“ต้าเยี่ยนห้ามเข้ามาขอส่วนแบ่งเด็ดขาด!”
กล่าวตรงๆ ก็คือวันหน้าหากต้าจิ้นบุกไปทำลายซีเหลียง ต้าเยี่ยนห้ามเข้ามาวุ่นวายหรือขอแบ่งดินแดนซีเหลียงเด็ดขาด
“ช่างโลภมากจริงๆ ท่านคิดว่าต้าจิ้นแคว้นเดียวจะทำลายซีเหลียงได้อย่างนั้นหรือ จักรพรรดินีแห่งซีเหลียงเป็นคนมีฝีมือเช่นเดียวกัน บัดนี้นางกุมอำนาจส่วนใหญ่ในซีเหลียง ทำให้ชาวบ้านค่อยๆ จงรักภักดีต่อนางมากขึ้นเรื่อยๆ อีกไม่นานซีเหลียงคงกลับมาแข็งแกร่งอีกครั้ง…”
เซียวหรงเหยี่ยนไม่ได้กล่าวขู่ จักรพรรดินีแห่งซีเหลียงผู้นี้ถือเป็นจักรพรรดินีที่ปรีชาชาญ
“จะทำลายซีเหลียงได้หรือไม่เป็นเรื่องของข้า ชีวิตของทหารต้าเยี่ยนถึงจะเป็นเรื่องของท่าน”
“หากท่านทำลายซีเหลียงภายในสองปีนี้ ต้าเยี่ยนจะไม่เข้าไปวุ่นวาย ไม่ขอส่วนแบ่งดินแดน หรงตี๋และต้าเยี่ยนทำสัญญาสงบศึก ไม่ยุ่งเกี่ยวซึ่งกันและกัน” เซียวหรงเหยี่ยนกล่าว
ไป๋ชิงอวี๋คำนวณเวลาในการทำลายแคว้นต้าเหลียงของพี่หญิงเอาไว้แล้ว ระยะเวลาสองปีไม่น่าเกลียดเกินไป
ที่สำคัญไป๋ชิงอวี๋ซื้อตัวทหารต้าเยี่ยนบางคนไว้เป็นสายลับแล้ว ส่งพวกเขากลับไปยังต้าเยี่ยนถึงจะมีประโยชน์สูงสุด
“เวลาสามปี หากท่านอ๋องเก้าตกลง นับแต่นี้หรงตี๋และต้าเยี่ยนจะทำสัญญาสงบศึก ไม่ยุ่งเกี่ยวกันอีก” ไป๋ชิงอวี๋กล่าวออกมาช้าๆ
เมื่อตกลงกันเรียบร้อย เซียวหรงเหยี่ยนจึงกล่าวขึ้น “เช่นนั้นก็เขียนข้อตกลงนี้ลงไปในสัญญาระหว่างสองแคว้น ทว่า ควรเขียนในสัญญาว่าเมื่อต้าจิ้นทำลายซีเหลียง ต้าเยี่ยนจะไม่เข้าไปวุ่นวาย หรือเมื่อหรงตี๋ทำลายซีเหลียง ต้าเยี่ยนจะไม่เข้าไปวุ่นวายดี”
“ข้าคือชาวหรงตี๋ ข้าย่อมลงนามในสัญญาในนามของหรงตี๋อยู่แล้ว ทว่า ท่านอ๋องเก้าโปรดจำไว้ด้วยว่าภายในสามปีนี้ไม่ว่าหรงตี๋จะบุกไปทำลายซีเหลียงตามลำพังหรือร่วมมือกับกองทัพแคว้นใด ต้าเยี่ยนห้ามเข้ามาเกี่ยวข้อง ห้ามขอแบ่งดินแดนและห้ามช่วยเหลือซีเหลียงเด็ดขาด! มิเช่นนั้นข้าคงต้องปล่อยให้ซีเหลียงแข็งแกร่งต่อไปแล้วหันกลับไปโจมตีต้าเยี่ยนที่ไม่รักษาสัญญาแทน!”
กล่าวจบไป๋ชิงอวี๋โยนสัญญาในม้วนไม้ไผ่ที่ลงนามเรียบร้อยไปให้เซียวหรงเหยี่ยน
เยว่สือที่ยืนกอดดาบอยู่หน้าซอยเห็นสิ่งบางอย่างกระเด็ดออกมาจากรถม้า เขารีบพุ่งตัวเข้าไปคุ้มกัน ทว่า ผู้ใดจะคิดว่าอาผู่หลู่จะชักดาบออกมาอย่างรวดเร็ว เยว่สือรีบถอยหลังไปสองสามก้าวอย่างรวดเร็ว
หน้าซอย องครักษ์สองคนปะทะดาบกันอย่างตึงเครียด
ภายในซอย เจ้านายสองคนพลิกอ่านสัญญาสงบศึกอย่างปรองดอง
เซียวหรงเหยี่ยนรับม้วนไม้ไผ่แล้วคลี่อ่าน ม้วนไม้ไผ่ระบุเงื่อนไขทุกข้อไว้อย่างละเอียดและลงนามเรียบร้อย
ชายหนุ่มหัวเราะออกมาเบาๆ “ดูเหมือนว่าท่านอ๋องจะเตรียมทุกอย่างไว้พร้อมก่อนมาพบข้าแล้ว ต่อให้วันนี้ข้าจะไม่เสนอเรื่องไม่ยุ่งเกี่ยวกับซีเหลียง ท่านอ๋องก็คงเสนอขึ้นมาอยู่แล้วใช่หรือไม่ ท่านอ๋องเล่นตัวได้เก่งจริงๆ!”
เซียวหรงเหยี่ยนกล่าวชมจากใจจริง เขาเชื่อการแสดงเมื่อครู่ของไป๋ชิงอวี๋อย่างสนิทใจ
เขาดูถูกสติปัญญาของคุณชายตระกูลไป๋เกินไปแล้ว สติปัญญาของคุณชายไป๋ผู้นี้ไม่ได้ด้อยไปกว่าอาเป่าสักนิด
ไป๋ชิงอวี๋กล่าวเสียงเย็นชา “ข้าไม่ได้เล่นตัว แค่คิดว่าคงจะไม่ได้ใช้มัน นึกไม่ถึงเลยว่าท่านอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนจะยอมทำเพื่อทหารของท่านได้มากถึงขั้นนี้ ข้านับถือท่านจึงยอมถอยให้”
ไป๋ชิงอวี๋เกิดในตระกูลไป๋ เขารู้สึกดีประทับใจที่ชายหนุ่มยอมเซ็นสัญญาสงบศึกด้วยเงื่อนไขเช่นนี้โดยไม่ทอดทิ้งสหายในกองทัพของตัวเอง
เซียวหรงเหยี่ยนปลดตราประทับออก เดินเข้าไปใกล้รถม้า จากนั้นประทับตราลงไปในสัญญาแล้วส่งคืนไป๋ชิงอวี๋
ไป๋ชิงอวี๋ประทับตราลงในสัญญาอีกฉบับแล้วยื่นให้เซียวหรงเหยี่ยน
สองแคว้นทำสัญญาสงบศึก ได้สัญญาไปเก็บไว้คนละฉบับ
ผู้ใดจะคิดว่าสัญญาระหว่างสองแคว้น สัญญาที่เกี่ยวข้องกับความเป็นความตายของซีเหลียงจะถูกทำขึ้นที่หน้าหอนางโลมในซอยแคบๆ เช่นนี้
วันที่ยี่สิบ เดือนสอง รัชศกเซวียนเจียปีที่สิบแปด กองทัพของแม่ทัพใหญ่หลิวหงยึดเมืองซานซานได้ ในขณะเดียวกันองค์หญิงเจิ้นกั๋วยึดต้าถงได้เช่นกัน บัดนี้แม่ทัพหลิวหงอยู่ห่างจากเมืองหลวงหานของต้าเหลียงเพียงแค่สองเมืองเท่านั้น กองทัพใหญ่ขององค์หญิงเจิ้นกั๋วอยู่ห่างจากเมืองหานเพียงแค่สามเมือง
วันที่ยี่สิบเจ็ด เดือนสอง รัชศกเซวียนเจียปีที่สิบแปด อัครมหาเสนาบดีกงซุนฉือจ้งลอบสมคบคิดกับซีเหลียง ถูกประหารทั้งตระกูลในข้อหากบฏ ศีรษะของเขาถูกแขวนประจานอยู่หน้าแท่นประหาร ชาวบ้านต่างหวาดหวั่น
วันที่สิบเก้า เดือนสาม รัชศกเซวียนเจียปีที่สิบแปด กองทัพของหลิวหงบุกโจมตีเมืองเยว่โจว บุกยึดเมืองเจียงตูพร้อมกับกองทัพขององค์หญิงเจิ้นกั๋ว จากนั้นเคลื่อนทัพมุ่งหน้าไปยังเมืองหาน
เมื่อกองทัพต้าเยี่ยนบุกไปถึงเมืองชางถึงรู้ว่าแม่ทัพใหญ่ซ่งกวนซวี่แห่งแคว้นเว่ยเสียชีวิตไปเก้าวันแล้ว ซ่งเหวินจงหลานชายของซ่งกวนซวี่กลัวว่าทหารจะเสียขวัญกำลังใจจากข่าวนี้จึงปิดเรื่องนี้เป็นความลับ คุ้มกันเมืองชางไว้อย่างสุดชีวิต ทว่า สุดท้ายก็สู้ศัตรูไม่ได้อยู่ดี