EP 821
“สถานการณ์ตอนนี้เป็นอย่างไร” หัวหน้าชูแสดงท่าที่ๆน่ารักของเขาที่ยังหลงเหลืออยู่เล็กน้อย เมื่อตอนที่เขายังเป็นเด็ก เขาพยายามทําตัวให้น่ารักโดยการบีบดวงตาของเขาเข้าหากัน ราวกับว่าเขากําลังพยายามกําจัดสิ่งที่น่ารังเกียจในดวงตาของเขา
เนื้อหาที่สนับสนุน
ผู้อํานวยการแผนกฮวงถอนหายใจ “หัวหน้าชู เราเพิ่งตกลงกันได้ไม่ใช่หรือ? มันผิดกฎอยู่แล้วที่คุณจะอยู่ที่นี่และดูการผ่าตัด ถ้ายังอยากคุยกันอยู่สถาณการณ์เช่นนี้มันก็ไม่เหมาะเท่าไรนัก”
“เพียงหนึ่งประโยคสุดท้าย หัวหน้าชูกังวลมากจนตาของเขาแดงขึ้นมา
“นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันบอกว่านอกจากจะโกรธและวิตกกังวลแล้ว สมาชิกในครอบครัวของผู้ป่วยจะไม่มีจุดประสงค์อื่นเมื่อพวกเขาดูการผ่าตัดของแพทย์” ผู้อํานวยการฮวงดุโกรธหัวหน้าชู ก่อนพูดว่า “ตอนนี้เรากําลังดูขอบด้านซ้ายของเอ็นตับและล่าไส้เล็กส่วนต้นและในไม่ช้าเราจะตัดเอ็นตับกระเพาะ
“เกิดอะไรขึ้นหลังจากที่คุณตัดมัน”
ผู้อํานวยการฮวงกล่าวในการลาออกว่า “หลังจากที่เราตัดมันแล้ว เราสามารถมองหาหลอดเลือดแดงตับทั่วไปได้ยังไงก็ตาม ตอนนี้เราอยู่ในขั้นที่จะตัดการเชื่อมต่อระหว่างกระเพาะอาหารกับตับ เข้าใจไหม?”
“ไม่…” หัวหน้าชอารมณ์ไม่ดี “ถ้าเข้าใจแล้วจะถามทําไม”
“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้เราต้องตัดการเชื่อมต่อระหว่างกระเพาะอาหารกับตับ จากนั้นเราก็สามารถเอากระเพาะอาหารออกได้”
“คุณไม่ได้บอกว่าคุณจะผ่าท้องของเขาแค่ส่วนเดียวเหรอ?” หัวหน้าชูเริ่มท่างานหนักขึ้น
ผู้อ่านวยการฮวงส่ายหัว “เราแค่เอาส่วนของท้องออก”
“แต่คุณเพิ่งบอกว่าศัลยแพทย์จะทําการผ่าตัดเอากระเพาะออก”
“มันก็แค่ลิ้นหลุดปาก”
หัวหน้าชูมองไปที่ ผู้อํานวยการฮวงอย่างสงสัยก่อนจะพูดว่า “ถ้าคุณต้องการเอากระเพาะออกทั้งหมด ให้หยุดด้วยการผ่าตัด”
“อะไร? ทําไม?” ศัลยแพทย์ข้างๆ ทนฟังบทสนทนาไม่ไหวอีกต่อไป
ผู้อํานวยการฮวงโบกมือและห้ามศัลยแพทย์ไม่ให้พูด เขากล่าวว่า “จับประเด็นหลัก เขาไม่มีสิทธิตัดสินใจว่าเราจะผ่าท้องได้มากน้อยแค่ไหนและเราต้องการเอามันออกหรือไม่”
เมื่อเขาพูดจบ ผู้อํานวยการฮวงก็หันศีรษะไปรอบ ๆ เขาไม่ต้องการที่จะรบกวนตัวเองด้วยหัวบล็อคนี้
หัวหน้าชูไม่ยอมรับคําตอบและพูดว่า “คุณหมายความว่าอย่างไร ฉันทําไม่ได้? ฉันเป็นหัวหน้าของเขาโดยตรง ทําไมฉันถึงตัดสินใจเรื่องนี้ไม่ได้? ก่อนที่พี่ซูจะเข้าไป เขาขอให้ฉันไปหาเขา คุณหมอไม่รู้หรือคะว่าการทําการผ่าตัดกระเพราะทั้งหมดนั้นทรมานแค่ไหน? คุณทําไม่ได้ ไม่มีทาง…”
“ถ้าไม่มีการผ่าตัดหมายถึงความตาย คุณจะเลือกอะไร” วิสัญญีแพทย์ที่อยู่ข้างๆก็โกรธ
ผู้อํานวยการฮวงโบกมืออีกครั้ง “โปรดจับประเด็นหลัก ตกลงไหม? มันไม่เกี่ยวอะไรกับเขาเลยว่าเราอยากจะทําศัลยกรรมหรือไม่และเราจะเอากระเพาะออกมากน้อยแค่ไหน หัวหน้าชู คุณมีหนังสือมอบอํานาจเต็มจํานวนหรือไม่?”
หัวหน้าชู ตกตะลึงเล็กน้อย จากนั้นเขาก็ส่ายหัวและพูดว่า “ฉันไม่ต้องการสิ่งนั้น ฉันสามารถตัดสินใจได้”
“เข้าใจแล้ว.” ผู้อํานวยการฮวงกล่าวและเขาไม่ต้องการอธิบายข้อมูลเพิ่มเติมแล้ว
หัวหน้าชูไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องเงียบ
ไม่กี่นาทีต่อมา หัวหน้าชูก็เปิดปากอีกครั้ง คราวนี้เขาพูดช้าๆ “อืม… หมอ ขอโทษด้วย ก่อนหน้านี้ฉันอารมณ์เสียเล็กน้อย แค่ทําในสิ่งที่ควรทํา ฉันแค่ต้องการให้ผลลัพธ์มันออกดี แต่ฉันไม่รู้ว่าจะให้ผลลัพธ์ที่ดีได้อย่างไร
ขณะที่เขาพูด เขาก็ถอนหายใจอย่างหนัก และเขาย้ายไปที่เก้าอี้ข้างหลังเขาราวกับว่าเขาร่อนไปที่นั่น
หมอหนุ่มซึ่งเดิมนั่งอยู่บนเก้าอี้ทําได้เพียงสละที่นั่ง
ผู้อํานวยการฮวงดุด่าผู้คนมาเป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงรู้วิธีสมดุลคําพูดของเขาระหว่างการดุ และการปลอบโยนใครบางคน ไม่ว่าเขาจะจริงใจหรือไม่ก็ตามเมื่อยอมรับความผิดพลาด มันไม่ง่ายเลยที่เขาจะพูดแบบนี้ต่อหน้าผู้คนมากมาย จากนั้น ผู้อํานวยการฮวงก็ลดเสียงลงและพูดว่า “มันเหมือนกับที่คุณพูด มันไม่มีประโยชน์ที่จะแสดงอารมณ์ของคุณเกี่ยวกับสิ่งเหล่านี้ และจากมุมมองของเรา ก็ไม่ต้องรีบร้อน การผ่าตัดด่าเนินไปอย่างราบรื่น ไม่มีอะไรที่น่ากังวลหรอก”
หัวหน้าชพยักหน้าเบาๆ
“คุณรู้ไหมว่าหมอหลิงทําศัลยกรรมอะไรมากที่สุดในปัจจุบันนี้” ผู้อ่านวยการฮวงอธิบายจากมุมมองอื่น
หัวหน้าชส่ายหัว
“การผ่าตัดตับและมันยากกว่าการผ่าตัดครั้งนี้หลายเท่า” ผู้อํานวยการฮวงไม่สนใจว่าข้างหน้า เขายังมีหมออีกสองสามคนจากแผนกศัลยกรรมทั่วไป บางที่อาจเป็นเพราะว่ามีแพทย์คนอื่นๆจากแผนกศัลยกรรมทั่วไปที่ ผู้อ่านวยการฮวงมีเหตุผลมากกว่านี้ที่จะพูดแบบนี้ “ดูสิ ส่วนที่ยากที่สุดสําหรับการผ่าตัดในวันนี้คือการตัดส่วนที่เชื่อมระหว่างกระเพาะอาหารและตับออกก่อน ทําการผ่าตัดต่อมน้ําเหลือง แต่คุณรู้หรือไม่ว่าหลิงรันมักจะทําการผ่าตัดตับอย่างไร? เขาจําเป็น ต้องตัดการเชื่อมต่อระหว่างตับกับอวัยวะอื่นๆส่วนใหญ่ ดังนั้นจึงไม่ผิดที่จะบอกว่าอวัยวะที่ซับ ซ้อนที่สุดในช่องท้องคือตับใช่ไหม”
เมื่อเขาพูดประโยคสุดท้าย ผู้อํานวยการฮวงคิดว่ามันยังคงเป็นการดีที่สุดที่จะยั่วยผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไป
ความสัมพันธ์ของพวกเขาดีจริง ๆ หลังจากทํางานร่วมกันมาหลายปี ปกติแล้วพวกเขามักจะทํางานร่วมกันเพื่อเอาชนะคนอื่น อย่างไรก็ตาม เมื่อพวกเขาโต้เถียงกัน พวกเขาจะไม่สุภาพต่อกันเลย
ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปก็เคยชินกับมัน ดังนั้นเขาจึงตอบอย่างหยาบคายว่า “อย่าพลาดตับอ่อน”
ผู้อํานวยการสวงหัวเราะคิกคัก
หัวหน้าชุมองดูพวกเขา และเขาไม่ต้องการถามคําถามใดๆ เพิ่มเติม
ห้องผ่าตัดที่ชั้นล่างยังคงเงียบและดําเนินการอย่างเป็นระเบียบ
เมื่อเทียบกับแพทย์ในห้องสังเกตการณ์ชั้นบน แพทย์ในห้องผ่าตัดมีสมาธิและประพฤติตัวดีมากขึ้น
สําหรับโอหยางผู้เชี่ยวชาญด้านมะเร็งกระเพาะอาหาร หากตอนแรกเขาหยิ่งทะนงเล็กน้อย เพราะประสบการณ์ที่ทําหน้าที่เป็นเกราะคุ้มกันเพื่อให้แน่ใจว่าเขาจะสามารถให้คําชี้แนะสําหรับหลิงรันในระหว่างการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหารได้ หลังจากทนทุกทรมาณมานานกว่าชั่วโมง ก่าแพงแห่งความหยิ่งพยองนั้นก็ถูกฉีกเป็นชิ้นๆ
โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อพวกเขาเข้าใกล้ตับ ความเย่อหยิ่งของ โอหยางก็หมดไป และตอนนี้ เขายืนห่างจากความปรารถนาทางโลกทั้งหมด
ไม่ว่าแพทย์ของแผนกศัลยกรรมทั่วไปจะยอมรับหรือไม่ก็ตาม เมื่อการผ่าตัดช่องท้อง เกี่ยวข้องกับตับ ระดับความยากจะเพิ่มขึ้นอย่างก้าวกระโดด หากการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหาร โดยใช้กล้องส่องกล้องตรวจด้วยกล้องส่องทางไกลไม่ดีนักเนื่องจากมีปริมาณเลือดที่เพียงพอในกระเพาะอาหาร การผ่าตัดมะเร็งตับก็จะยิ่งยากขึ้น เนื่องจากปริมาณเลือดของพวกมันมีมากขึ้น
สําหรับแพทย์ทั่วไป หากพวกเขาไม่ได้รับการฝึกฝนอย่างมืออาชีพ เมื่อพวกเขาพบตับ สิ่งแรกที่เข้ามาในความคิดของพวกเขาคือหลีกเลี่ยงให้มากที่สุด
อย่างไรก็ตามการผ่าตัดช่องท้องสามารถหลีกเลี่ยงตับได้อย่างไร?
เมื่อโอหยางทําการผ่าตัดมะเร็งกระเพาะอาหาร แม้ว่าจะเป็นการผ่าตัดช่องท้องแบบเปิด เขาจะให้ความสนใจเป็นพิเศษกับตับ เขายังมีประสบการณ์เฉพาะตัวในการหลีกเลี่ยงตับ และเขาจะใช้วิธีเหล่านั้นเพื่อหลีกเลี่ยงตับอย่างจริงจัง
อย่างไรก็ตาม โอหยางไม่เห็นหลิงรันหลีกเลี่ยงหรือจัดการตับอย่างระมัดระวังในส่วนการรักษาของเขา
หลิงรันเพิ่งด่าเนินการตามขั้นตอนการปฏิบัติตามมาตรฐาน เขาแก้ปัญหาใดๆ ก็ตามที่ปรากฏ และจัดการการดําเนินการทั้งหมดด้วยกําลังดุร้าย
โอหยางอยากจะพูดอะไรบางอย่างในตอนแรก แต่หลังจากที่เขาลังเลอยู่สองสามนาที่เขาก็ไม่มีความตั้งใจที่จะพูดอีกต่อไป
หลิงรัน ผู้ทําการผ่าตัดทับมานับพันครั้ง เขามีกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพในการจัดการตับ และในกลยุทธ์นี้ ไม่ว่าโอหยางกานจะคิดว่าโง่แค่ไหน ก็อาจเป็นทางเลือกที่ดีกว่าหรือปลอดภัยกว่าที่หลิงรันค้นพบหลังจากขัดเกลาทักษะของเขาซ้ําแล้วซ้ําเล่า
โดยธรรมชาติแล้ว มันอาจจะเป็นทางเลือกที่โง่เขลา แต่เมื่อพิจารณาจากบันทึกและประสบการณ์ที่ยอดเยี่ยมของหลิงรันเช่นเดียวกับความคุ้นเคยของหลิงรันที่มีต่อตับ โอหยางไม่กล้าชี้ให้เห็นถึงสิ่งที่เขาคิด เพราะคิดว่าความคิดนั้นน่าจะเป็นความคิดที่ดูโง่เอามากๆ
“คุณต้องการให้คนอื่นมาแทนที่คุณเพื่อพักก่อนไหม” หลิงรันถามขึ้นทันที
โอหยางถึงกับตกตะลึง ทันใดนั้นเขาก็ตระหนักว่าเขาไม่ได้ถือกล้องส่องกล้องให้ดี แต่ในฐานะผู้รับผิดชอบกลุ่มการรักษา เขาไม่ได้ถือกล้องส่องกล้องให้คนอื่นเป็นเวลานาน
“ไม่จําเป็น ฉันไม่เป็นไร ขออภัยในความผิดพลาด” โอหยางยังคงขอโทษราวกับว่าเขาได้กลับไปสู่อดีตอย่างกะทันหันเมื่อตอนที่เขายังเป็นหมอรุ่นเยาว์
“โอเค” หลิงรันตอบ จากนั้นเขาพูดอย่างใจเย็น “เวลาผ่าตัดนานกว่า ดังนั้นบอกได้นะว่าอยากพักไหม” ในระหว่างนั้น คุณยังสามารถรับประทานอาหารได้อีกด้วย”
“ก็ได้” โอหยางคานตอบอย่างรวดเร็ว
“เราจะทําต่อไปถ้าคุณไม่ต้องการให้ใครมาแทนที่คุณ”
“ไม่จําเป็น ไปกันต่อเถอะ”
“คืนนี้ไปกินเรือกลไฟกัน หลิงรันใช้เวลาในการตัดสินใจก่อนที่จะทําการผ่าตัดต่อไปอย่างมีความสุข
หัวหน้าชที่อยู่ชั้นบนไม่รู้ว่าเขาควรจะแสดงสีหน้าอย่างไรในตอนนี้