EP 844
ที่หอประชุมในโรงพยาบาลหยุนฮัว มีคนสองสามคนนั่งกระจัดกระจายอยู่ใกล้ประตูขณะที่พวก
เขาคุยกันอย่างมีความสุข พวกเขาเพิกเฉยต่อโต๊ะยาวที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบฟุต ดูเศร้าหมอง
ตะขาบตะขาบสี่หม้อวางอยู่ตรงกลางโต๊ะยาว พวกมันดูเหี่ยวเฉาเล็กน้อยเมื่อเทียบกับต้น
แมงมุมที่แขวนอยู่บนขอบหน้าต่าง
อันที่จริงชายที่นั่งหันหน้าไปทางประตูกระจกก็ดูท้อแท้เช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขาบังคับตัวเองให้คุยกับคนอื่น รอยยิ้มบนใบหน้าของเขาเห็นได้ชัดว่าปลอม แต่ก็ยังไม่มีใครจับผิดได้ หมอสองสามคนที่นั่งข้างหน้าเขามีสีหน้าปกติ ในความเป็นจริง พวกเขาดูเฉยเมยเล็กน้อย แต่ความเฉยเมยนั้นทําให้ผู้คนรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น
เฉพาะในโรงพยาบาลเท่านั้นที่ผู้คนจะอดทนต่อรอยยิ้มจอมปลอมและให้อภัยความเฉยเมยของผู้อื่น
“หมอหลิงอยู่ที่นี่” เจ้าหน้าที่ธุรการผู้น้อยเดินเข้ามาและรายงานอย่างประจบสอพลอกับผู้นําสองสามคนในห้อง
“ตกลง” ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปตอบ เขานั่งตัวตรง หันหลังกลับ และพูดว่า “ดีนวูให้เราฟังสิ่งที่หมอหลิงพูดก่อน”
“ตกลง.” ดีนวูยึดหลังของเขาและแสดงรอยยิ้มที่จริงใจซึ่งไม่จริงใจ จากนั้นเขาก็พูดว่า “เมื่อหลังรันเข้ามหาวิทยาลัย เขาทิ้งความประทับใจให้ฉัน ตอนนั้นฉันค่อนข้างกังวลใครจะรู้ว่าเขาจะเป็นผู้ทําประตูสูงสุดจริงๆ”
“อย่างที่คาดไว้.” ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปหัวเราะและกล่าวว่า “มหาวิทยาลัยหยุนฮัวค่อนข้างดี ในเวลาเพียงไม่กี่ปี พวกเขาสามารถผลิตแพทย์ที่ยอดเยี่ยมได้ เขาเก่งมากเพราะเขาสามารถทําการผ่าตัดได้ทันทีหลังจากที่เข้าโรงพยาบาล”
“เขาค่อนข้างดีอยู่แล้วตอนที่อยู่ในมหาวิทยาลัย แต่เขาก็ไม่ดีเท่าตอนนี้” รอยยิ้มของดีนวูดู
เหมือนจะสงสัยเล็กน้อย
“จีนี่ก็แบบนี้แหละ” ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปจะไม่ให้คําอธิบายใดๆ ถ้าเขาถามก็จะเป็นคนงี่เง่า แล้วทําไมเขาต้อง?
*ก๊อกก๊อก*
ได้ยินเสียงคนเดินจากปลายอีกด้านของทางเดิน
ห้องประชุมนี้ใช้สําหรับบุคลากรทางการแพทย์ในโรงพยาบาล ใครก็ตามที่นั่งอยู่ข้างในสามารถเห็นสิ่งที่อยู่ข้างนอกได้อย่างชัดเจน แม้ว่าจะมีคนเข้ามาในห้อง แต่เสียงของพวกเขาที่เดินเข้ามาก็สามารถได้ยินได้ในทันที แน่นอนว่าไม่มีใครเคลื่อนไหวได้เร็วเท่ากับคนประจบ
สอพลอ ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าใครก็ตามที่มาไม่ได้อยู่ที่นั่นเพื่อประจบประแจงพวกเขา
ตั้นฉวน, หลิงรัน, โจวซินเยียน, จางอันหมิน และหยูหยวนปรากฏตัวที่อีกด้านหนึ่งของประตูโปร่งใส
ตั้นฉวนเดินไปข้างหน้าเหมือนแนวหน้าและเขาเดินเร็วเกินไปเล็กน้อย
หลิงรันอยู่ข้างหลังเขาอย่างสบาย ๆ และเขาก็มีความสง่างามเกี่ยวกับตัวเขาเมื่อเขาถูกโจวซินเยียนและจางอ้นหมินขนาบข้าง
หยูหยวนมองไม่เห็นอย่างคลุมเครือ และเธออยู่ด้านหลังกลุ่ม
ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปยิ้มและยืนขึ้น แน่นอนว่ามีคนมาต้อนรับพวกเขา
“หมอหลิงอยู่ที่นี่ พี่ตั้น ฉวนมานั่งก่อน” ผู้อํานวยการแผนกศัลยศาสตร์ทั่วไปพยักหน้าเบา ๆ และพูดโดยไม่กระทบกระเทือนพุ่มไม้ “หลิงรัน นี่คือคณบดีหวู่ และเขาก็เป็นคณบดีคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยหยุนฮัว ซึ่งเป็นมหาวิทยาลัยของคุณ”
พูด
“อ๋อ. สวัสดีครับ คุณดีนวู“หลิงรันแสดงรอยยิ้ม”ตอนนี้เขายังเป็นคณบดีของเราอยู่” ทุกคนในห้องประชุมตกใจ ประโยคนี้พูดได้ดีและประจบประแจงมาก แต่เป็นสิ่งที่หลิงรันมักจะ
มีเพียงการแสดงออกของโจวซินเยียนเท่านั้นที่ยังคงเป็นธรรมชาติ โรงพยาบาลหยุนหัวได้กลายเป็นโรงพยาบาลในเครือของมหาวิทยาลัยหยุนหัวมาช้านาน หากคณบดีคณะแพทยศาสตร์มหาวิทยาลัยหยุนฮัวยังคงถูกเรียกว่าคณบดีโดยแพทย์ของโรงพยาบาลหยุนฮัวก็ยังสมเหตุสมผล ดังนั้น หลิงร้นก็แค่พูดความจริง
ขณะที่เขายังคงนั่งตรงข้ามพวกเขา การแสดงออกของ ดีนวูก็ดีขึ้น และเขากล่าวว่า “ตามที่คาดไว้ของนักศึกษาที่สําเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยหยุนหัว อืม… หมอหลิง เรามาที่นี่เพื่อเรียกร้องที่ไม่สมเหตุสมผลใดๆ
หลิงรันมองดูพวกเขาด้วยท่าทางปกติของเขา เขารู้ว่าเขาจะไม่มาที่นี่หากไม่มีค่าขอพิเศษ
ดีนวูมองไปด้วยความอิจฉาและความอยากรู้อยากเห็นเล็กน้อย เนื่องจากตอนนี้เขาเป็น
หัวหน้าแพทย์ เขาได้รับค่าขอมากมายจากผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวของพวกเขา แต่เขาไม่เคยเห็นค่าขออย่างเป็นทางการเช่นนี้มาก่อน อย่างไรก็ตาม สาเหตุหลักมาจากความเชี่ยวชาญของเขาในการส่องกล้องทางกล้องเดียว ลักษณะของการผ่าตัดทําให้ศัลยแพทย์ไม่เคยรักษาผู้ป่วยที่มีอาการป่วยหนัก ดังนั้น อย่างน้อยที่สุด คนไข้ก็ไม่ต้องกังวลว่าการผ่าตัดจะออกมาไม่ดี ไม่อย่างนั้น พวกเขาจะเลือกส่องกล้องหลายตําแหน่งหรือการผ่าตัดช่องท้องแบบเปิด ถ้าเป็นเช่นนั้น
ศัลยแพทย์จะมีพื้นที่สําหรับการซ้อมรบมากขึ้น
อย่างไรก็ตาม ทักษะที่หลิงรันเชี่ยวชาญนั้นแตกต่างอย่างสิ้นเชิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเป็นการผ่าตัดตับ ณ ปัจจุบัน อันดับของเขาในประเทศนั้นสูงมาก และการผ่าตัดตับที่พัฒนาขึ้นใหม่พร้อมการตรวจภายในเป็นทักษะการช่วยชีวิตสําหรับผู้ป่วยมะเร็งตับและสุขภาพไม่ดี
หลังจากที่หลิงรันได้รับเชิญให้เป็นศัลยแพทย์อิสระ เขาใช้เวลาหนึ่งในสามของเวลาที่ทําการ
ผ่าตัดที่เกี่ยวข้องกับการผ่าตัดตับ สาเหตุส่วนหนึ่งเป็นเพราะผู้ป่วยและสมาชิกในครอบครัวได้ยินเกี่ยวกับเขา และอีกเหตุผลหนึ่งเป็นเพราะเพื่อนๆของเขาต้องการเรียนรู้อย่างลับๆจากเขาและแนะนําให้เขารู้จักกับผู้อื่นโดยปราศจากความยับยั้งชั่งใจ
เห็นได้ชัดว่า ดีนวูอยู่ในกลุ่มคนที่รู้เรื่องหลิงรัน และเขากล่าวว่า “ฉันอยากจะเชิญคุณทําการผ่าตัดมะเร็งตับตับให้พ่อของฉัน แต่…”
เขาหยุดก่อนจะพูดต่อด้วยน้ําเสียงที่ลําบากใจ “พ่อของฉันไม่ต้องการรับการผ่าตัดจริงๆ ฉันขอให้คุณทําการผ่าตัดให้พ่อของฉันในฐานะนักเรียนจากโรงพยาบาลหยุนฮัวได้ไหม”
“คณบดีเป็นมะเร็งตับอย่างงั้น?” เมื่อหลิงรันเข้ามหาวิทยาลัยครั้งแรก เขาได้ฟังการบรรยายของผู้อาวุโสดีนวู่ ในฐานะคนหนึ่งในผู้ร่วมก่อตั้งโรงพยาบาลหยุนฮัว ผู้อาวุโสคณบดีหวู่ได้ใช้ชีวิตที่ร่ารวยซึ่งควรค่าแก่การพรรณนาว่าเป็นตํานาน ในความประทับใจของหลิงร้น เขาควรจะอยู่ในสถานะที่มีความสุขกับชีวิตเกษียณ…
ลูกของคณบดี พยักหน้าเบา ๆ “พ่อของผมอายุแปดสิบปีแล้ว ในทางทฤษฎีการผ่าตัดแบบนี้ เสี่ยงเกินไปสําหรับเขา อย่างไรก็ตาม เมื่อเขาได้รับรายงานที่ระบุว่าเขาเป็นมะเร็งตับ เราพบว่ายังอยู่ในช่วงเริ่มต้น ถ้าเขาไม่ได้รับการผ่าตัด ผมจะรู้สึกไม่สบายใจเท่าไร” หลิงรันนิ่งเงียบไปสองสามวินาทีก่อนจะพูดอย่างช้าๆ “ผมสามารถทําการผ่าตัดได้ หากผู้ป่วยยินยอมที่จะท่า”
“ตราบใดที่คุณบอกพ่อของผมว่าคุณจบการศึกษาจากโรงพยาบาลหยุนฮัว เขาก็เต็มใจที่จะให้คุณทําการผ่าตัดเขา” ลูกคณบดีหวู่ยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ “เขารู้เกี่ยวกับคุณเช่นกัน มหาวิทยาลัยหยุน หัวผลิตแพทย์จํานวนมาก แต่มีเพียงไม่กี่คนที่สามารถมีชื่อเสียงตั้งแต่อายุยังน้อยได้โดยใช้เวลา เพียงไม่นานเหมือนคุณ”
โจวซินเยียนอดไม่ได้ที่จะขัดจังหวะการสนทนาและเขากล่าวว่า “ถ้าคุณต้องการคนที่จบการศึกษาจากโรงพยาบาลหยุนหัวก็ยังควรมีผู้สมัครคนอื่นใช่ไหม?”
“พ่อของผมเต็มใจที่จะให้โอกาสคนหนุ่มสาวมากขึ้น ถ้าเขาเลือกหมอที่มีชื่อเสียงมาเป็นเวลานาน เขากังวลว่าเขาจะกดดันพวกเขามากเกินไป” เมื่อลูกของดีนวู่ พูดเช่นนี้ น้ําเสียงของเขาก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย “ผมพยายามบอกให้พ่อดูแลร่างกายของเขาและหยุดคิดเรื่องอื่นนอกจากการผ่าตัด เขาบอกผมว่าในขณะที่แพทย์และผู้ป่วยไม่คิดถึงเรื่องอื่นนอกจากการผ่าตัดจะดีที่สุด แต่เนื่องจากเราเป็นส่วนหนึ่งของการบริหาร เราต้องคิดให้มากขึ้น…”
ทุกคนต่างนิ่งเงียบในห้องประชุม
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ผู้อํานวยการแผนกศัลยกรรมทั่วไปก็ลดเสียงลงและกล่าวว่า “ผู้อาวุโสหวู่ กังวลมากเกินไป”
บางคนถอนหายใจไม่หยุดอยู่ข้างๆ
“เขาสแกนผลเอ็มอาร์ไอแล้วหรือยัง” หลิงรันไม่ได้ตีรอบพุ่มไม้ ความคิดของผู้ป่วยและสภาพของเขาเป็นสองเรื่องที่แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง
สําหรับชายชราที่อายุ 80 ปี หากอาการไม่ดีสําหรับการผ่าตัด ก็ไม่จําเป็นต้องยืนกรานให้เอาเนื้องอกออก ไม่เพียงแต่จะทําให้คุณภาพชีวิตของเขาต่ําลงเท่านั้น แต่อายุขัยของเขาก็จะไม่ยืดออกเช่นกัน หรือแม้แต่แม้ว่าหลิงหวั่นจะยืดอายุของเขาไปถึงระดับหนึ่งได้ก็ตาม หากคุณภาพชีวิตของเขาลดลงมากเกินไป การสูญเสียก็จะตามมาอย่างแน่นอน เกินดุลการสูญเสีย
ดีนวู่ นําการสแกนเอ็มอาร์ไอ ที่เตรียมไว้ออกทันที ในตอนนี้เขาเองก็กังวลไม่แพ้คนไข้คนอื่นๆ โจวซินเยียนซึ่งอยู่ด้านข้าง ดูข้อมูลและหมายเลขซีเรียลที่เข้ารหัสที่มุมซ้ายขวา เปิดแล็ปท็อปที่เขานํามา และโอนการสแกนดิบไป
หลิงรันดูการสแกนที่ประมวลผลก่อนที่เขาอ่านสแกนดิบ การแสดงออกของเขาไม่
เปลี่ยนแปลงเลย
หลังจากที่เขาพูดจบ หลิงรันก็ลุกขึ้นยืนตรงและพูดว่า “ไปตรวจคนไข้กันเถอะ”
ดีนวู่และคนอื่นๆลุกขึ้นทันที เนื่องจากจังหวะของพวกเขาถูกขัดจังหวะ พวกเขาทั้งหมดจึงตกตะลึงเล็กน้อย
หลิงรันเป็นคนแรกที่ออกไป ตามด้วยโจวซินเยียน
แพทย์คนอื่นๆ เข้าคิวตามลําดับและติดตามหลิงร้นและคนในทีม ทุกคนสวมเสื้อคลุมสีขาว และเมื่อมองจากระยะไกล พวกเขาดูเหมือนกระแสน้ําเชี่ยว