บทที่ 929 ความสัมพันธ์ในครอบครัว
บทที่ 929 ความสัมพันธ์ในครอบครัว
ใบหน้าเสี่ยวเถียนเคร่งเครียด ดวงตารูปผลซิ่งเบิกกว้าง
“เขาว่ากันว่าถ้าพี่ชายแต่งงานแล้วจะลืมน้องสาวด้วย พี่รอง พี่ยังไม่ทันได้แต่งงานด้วยซ้ำก็ลืมน้องแล้วเนี่ย!”
เจ้าตัวดูโกรธมาก ซึ่งทำให้ซื่อเลี่ยงและเจี้ยนหงตื่นตกใจ
“เสี่ยวเถียน เขาไม่ได้หมายความแบบนั้น…” แต่หลังจากพูดออกไปครึ่งทาง เจี้ยนหงรู้สึกว่าคำพูดนี้ไม่เหมาะสักนิด
ก็เลยรีบหุบปากฉับ
ซื่อเลี่ยงอธิบายต่อ “ไม่ใช่แบบนั้นนะ ถึงพี่จะแต่งงาน พี่ก็ยังเป็นพี่รองของเธออยู่ดี จะไปลืมได้ยังไงกัน?”
“แต่พี่ใจร้ายใส่หนู!” เสี่ยวเถียนแสร้งทำเป็นเด็กหญิงผู้คับข้องใจ
“ไม่ใช่ พี่แค่จะบอกว่า…”
เสี่ยวเอ้อร์แห่งตระกูลซูผู้ขาดความมั่นใจรู้สึกสับสนเหลือเกิน
ตอนพี่ใหญ่คุยเรื่องแต่งงานเสี่ยวเถียนไม่เห็นรับมือยากขนาดนี้เลยนะ?
พอถึงตาตัวเองบ้าง มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย?
“พี่รองบอกมา ในอนาคตระหว่างหนูกับเจี้ยนหงใครสำคัญกว่า?” หลังจากนั้นเสี่ยวเถียนก็เปิดประเด็น
หน้าผากของซื่อเลี่ยงมีเหงื่อผุดพราย
ไม่เห็นรู้มาก่อนเลยว่าน้องเล็กจะไร้เหตุผลได้ขนาดนี้?
แล้วเขาต้องตอบยังไง?
ว่าที่สะใภ้ยังจีบไม่ทันติด ถ้าต้องตอบว่าน้องสาวสำคัญกว่าเกิดอีกฝ่ายโมโหขึ้นมาจะทำยังไง?
แล้วถ้าเสี่ยวเถียนโมโหเพราะบอกเธอไม่สำคัญ ปู่ย่าได้หักขาเขาแน่!
ทำไมถึงยากเย็นขนาดนี้
เสี่ยวเถียนจ้องพี่ชายด้วยใบหน้าเรียบนิ่งอยู่นาน
ส่วนซื่อเลี่ยงก็ไม่รู้จะตอบยังไงดี
ตอนนั้นเองที่เด็กสาวคว้าแขนเพื่อนไว้ “เจี้ยนหง ฉันจะบอกอะไรให้นะ ผู้ชายแบบนี้อย่าไปคบเลย เขี่ยทิ้งไปเถอะ เดี๋ยวจะแนะนำคนที่ดีกว่าให้เอง!”
อะไรนะ?
เจี้ยนหงตกใจ!
ซื่อเลี่ยงเองก็ตกใจ!
คนอื่น ๆ ต่างตกใจ!
นี่มันเรื่องอะไรเนี่ย?
มีใครที่ไหนพูดจาแบบนี้กับพี่ชายตัวเองบ้าง?
“เจี้ยนหง คนเป็นสามีต้องปกป้องภรรยาก่อน ในครอบครัว ความสัมพันธ์ของสามีภรรยาจะต้องมาก่อนเสมอ! ถ้าสามีทำเรื่องนี้ไม่ได้ก็ไม่ต้องมีหรอก!”
เธอเอ่ยด้วยความมั่นใจและชัดเจน
ซื่อเลี่ยงเหมือนได้ยินเสียงฟ้าผ่าในหู
น้องกำลังใส่ร้ายเขาอยู่หรือ?
ต่อหน้าเลยเนี่ยนะ!
เสียเวลารักเธอไปตั้งหลายปี
“เธอถามไม่ใช่หรือ? งั้นอยากให้ตอบว่าอะไรล่ะ?”
ซื่อเลี่ยงเสียใจมาก การที่ตนตอบไม่ได้มันคือเรื่องปกติ เพราะถ้าต้องตอบจริง ๆ ก็จะมีปัญหาอีก ที่แท้ก็เป็นแค่เรื่องโกหก
“พี่รองไม่ต้องรู้สึกผิดไปนะ พี่ต้องรีบพูดออกมาตรง ๆ เลยว่าเจี้ยนหงสำคัญกว่าหนู!”
เป็นคำตอบที่ไม่มีใครคาดคิดมาก่อนจริง ๆ
ทุคนรู้ดีว่าซื่อเลี่ยงรักเสี่ยวเถียนมากแค่ไหน
ถึงจะไม่ใช่พี่ชายทางสายเลือด แต่เขาก็รักเสี่ยวเถียนเหมือนน้องแท้ ๆ
ขนาดอู่ร่างผู้เป็นพี่ชายแท้ ๆ ยังสู้ไม่ได้เลย
แต่เด็กสาวกลับบอกให้ซื่อเลี่ยงตอบว่าเจี้ยนหงสำคัญกว่าเสียอย่างนั้น
เจี้ยนหงรีบเข้าไปจับมือเพื่อน แล้วเอ่ยอย่างกังวลใจ “เสี่ยวเถียน แม้ว่าหลังจากนี้ฉันกับ… แต่เธอก็เป็นคนสำคัญที่สุดนะ!”
เสี่ยวเถียนยิ้ม “ว่าที่พี่สะใภ้รองคิดแบบนี้ไม่ได้นะ โชคดีที่ฉันเป็นน้องสามีที่ใจกว้าง เวลาเจอเรื่องลำบากใจขึ้นมา เธอไม่เสียผลประโยชน์แย่หรือ?”
จะให้ความสัมพันธ์พี่ชายน้องสาวสำคัญกว่าสามีภรรยาได้ยังไง?
ถ้าเป็นแบบนั้นมันคือความสัมพันธ์ที่ผิด
เสี่ยวเถียนพูดแบบนี้เพราะรู้ว่าซื่อเลี่ยงรักตนขนาดไหน
ถ้าไม่ทำให้เจ้าตัวได้เข้าใจ และเอาแต่ปกป้องเธออย่างไม่ลืมหูลืมตา ต่อให้จะไม่ได้มีความบาดหมางอะไรกับพี่สะใภ้ แต่ความสัมพันธ์ก็จะค่อย ๆ เปลี่ยนไป
เจี้ยนหงถึงกับเงียบกริบ
ซื่อเลี่ยงยิ้มออกมา “พี่เข้าใจที่เธอสื่อแล้วล่ะ ไม่ต้องห่วงนะ พี่รองไม่ใช่คนทำอะไรคลุมเครือ”
เขารู้ว่าน้องเป็นคนแบบไหน ไม่ว่าเสี่ยวเถียนจะดีเพียงใดก็ไม่สามารถปกป้องแบบนี้ได้ตลอด
อันที่จริง ชายหนุ่มก็คิดเหมือนกันว่าพอแต่งงาน ควรมีใครสักคนที่รักเธอมาก ๆ มาดูแล
ในเมื่อน้องบอกเรื่องนี้อย่างชัดเจน เขาต้องระวังเอาไว้ด้วย
“พวกเราไปกินข้าวกัน พี่รองกับเจี้ยนหงไม่ต้องตามเรามานะ!”
เสี่ยวเถียนไม่คิดจะอยู่เป็นก้างขวางคอ ว่าจบก็โบกมือลาทันที
เจี้ยนหงถูกซื่อเลี่ยงรั้งตัวไว้
“เราไปกินข้าวที่ร้านค้าข้างนอกกันดีกว่า”
ซื่อเลี่ยงได้น้องเตือนสติไว้ และคิดว่ามีบางเรื่องจำเป็นต้องพูด
เจี้ยนหงกับเสี่ยวเถียนเป็นคนดี เราจะทำให้เธอสองคนทะเลาะเพราะเรื่องไม่เป็นเรื่องในภายภาคหน้าไม่ได้
สาว ๆ หิ้วกล่องข้าวกลับหอ
“เสี่ยวเถียน ที่พูดวันนี้หมายถึงอะไรหรือ?” จ้าวหงเหมยคิดมาตลอดทาง แต่ก็ยังไม่เข้าใจ
ทำไมถึงย้ำหนักหนาถึงความสัมพันธ์ของสามีภรรยากัน?
หลาย ๆ บ้าน ความสัมพันธ์สามีภรรยาจะเป็นรองจากความสัมพันธ์อื่น ๆ
“ทุกคนในบ้านจะเชื่อมโยงกันด้วยสายเลือด ยกเว้นภรรยาที่แต่งเข้าบ้าน”
“ถ้าสามีไม่สามารถให้ความสำคัญกับคนในครอบครัวตัวเองเป็นอันดับแรก ๆ ตัวภรรยาจะต้องโดนบ้านนี้เอาเปรียบแน่นอน!”
“แต่การที่ฝ่ายภรรยาไม่ได้รับความยุติธรรมเวลาอยู่บ้านสามีก็เป็นเรื่องปกติไม่ใช่หรือ? บรรพบุรุษต่างก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น แม่ฉันยังบอกเลย” เฉียนเสี่ยวเป่ยสับสน
ความคิดของเสี่ยวเถียนแตกต่างกับสิ่งที่ที่บ้านเธอปลูกฝังไว้อย่างสิ้นเชิง
“แล้วแม่เธอพูดว่ายังไงบ้างหรือ?”
เพราะเพื่อนคนนี้เป็นคนเก็บตัว และให้ความสำคัญกับครอบครัวมากกว่าคนอื่น ๆ มาตลอด
เสี่ยวเถียนไม่เคยมีโอกาสได้ถามเลย
วันนี้หาได้ยากมาก
“แม่บอกว่า ที่ส่งฉันมาเรียนก็เพื่อที่จะได้ดูแลพี่ชายกับน้องชายได้ในอนาคตได้น่ะ!”
ฉู่เยว่ตกใจ “แล้วทำไมไม่ให้เจ้าตัวมาเรียนเองเล่า?”
ส่งลูกสาวมาเรียนเพื่อที่จะได้ดูแลพี่ชายน้องชายตัวเองเนี่ยนะ เรื่องอะไรกันเนี่ย?
“พวกเขาไม่ชอบเรียนน่ะ แต่ฉันชอบอยู่คนเดียว ทีแรกพ่อแม่ก็ไม่ได้ตั้งใจจะส่งมาเรียนนะ แต่ได้ยินใครไม่รู้บอกว่ามันมีเรียนโดยที่ไม่ต้องจ่ายเงิน พอเรียนจบก็มีงานทำเลย เขาเลยให้เรียนน่ะ” เสี่ยวเป่ยเอ่ยอย่างลำบากใจ
สองปีมานี้ เธอรู้สึกสับสนมาตลอด โดยเฉพาะช่วงหกเดือนที่ผ่านมานี้
ไม่รู้ว่ามันถูกหรือเปล่า แต่อะไรที่พ่อแม่บอกน่าจะถูกหรือเปล่า?