EP 963
ที่น้ำพุห่านตัวเดิมเดินไปรอบๆอาณาเขตอย่างสบายๆ มันปากเข้าไปที่อาหารที่คนรอบข้างโยนมา
เด็กที่ให้อาหารมันอาจไม่จําเป็นต้องจบปริญญาตรีสาขาสัตววิทยาและมีประสบการณ์ในการเลี้ยงห่านมากกว่าสามปีดังนั้นสิ่งของส่วนใหญ่ที่เด็กๆขว้างไปเพื่อให้อาหารห่านจึงเป็นสิ่งที่พวกเขาชอบกินมากกว่าสิ่งที่ห่านขาวตัวใหญ่ชื่นชอบ
แน่นอนเจ้าห่านเองก็พบปัญหานี้ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องใช้พลังงานเพื่อแยกแยะอาหารที่กินได้และถือว่าอร่อยมันยังเดินไปหาเด็กๆที่ให้อาหารมันโดยไม่ชอบไล่พวกเขาออก
ไป ถึงแม้ว่าขาของมันจะถูกล่ามโซ่ไว้ก็ตาม หวังว่าจะสามารถรับรองคุณภาพของอาหารได้ด้วยการทําเช่นนี้ หวังว่าวันหนึ่งในอนาคตอันใกล้นี้มันจะตื่นขึ้นสู่พื้นดินที่เต็มไปด้วยอาหารแทนที่จะเป็นของกินไม่ได้และขยะ
*ฐานราก…*
ลานนําหอมเห็นก้อนดินถูกโยนลงไปที่พื้นข้างหน้าไม่เพียงแต่จะกินไม่ได้แต่ยังทําให้น้ำในบ่อเกิดมลพิษด้วยมันอดไม่ได้ที่จะโกรธมากจนมันกางปีกออกและอ้าปากออกเผยให้เห็นปากของมันด้วยลิ้นฟันปลามันพุ่งเข้าหาคนที่ขว้างก้อนดินใส่มันโดยไม่รีรอ…
อย่างไรก็ตาม ชายที่ขว้างก้อนดินไปตบคอของเจ้าห่านและผลักมันออกไปเจ้าห่านพุ่งเข้าหาเขาอีกครั้งและถูกผลักออกไปอีกครั้ง…
“เฮ้ ใครเป็นคนเลี้ยงห่านตัวนี้มันกินได้เหรอ?”ชายคนนั้นถือก้อนดินอีกก้อนหนึ่งและเขาหัวเราะอย่างยั่วยุเขามองไปที่ก้นของเจ้าห่าน
“ถ้ากินได้คงกินไปนานแล้ว แกคงไม่มีโอกาสเอาล่ะรีบมาสวมหมวกกันน๊อคซะนะชายชราผู้ดุร้ายจากแผนกฉุกเฉินมาอีกแล้ว”
“อ๊ะ น่าเสียดาย ห่านตัวนี้ตัวใหญ่มากคงจะอร่อยน่าดูถ้าเราเคี่ยวมันในหม้อเหล็ก” “คุณไม่เคยถูกหักเงินเดือนมาก่อนใช่ไหม”
“อย่าพูดถึงเรื่องนี้ตลอดเวลา”เมื่อเขาได้ยินเช่นนั้นชายที่ยังคงยั่วยุให้ห่านขาวตัวใหญ่สวมหมวกนิรภัยและกลับไปที่บริเวณรั้วเขายังคงทํางานปรับปรุงที่น่าเบื่อต่อไป
ห้องไอซียูของศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินจะตั้งอยู่อีกด้านหนึ่งของน้ำพุ เนื่องจากเป็นสถานที่แห่งเดียวที่มีพื้นที่เพียงพอสําหรับเตียงของโรงพยาบาลไอซียู 8 เตียงโรงละครผ่าตัดเพิ่มเติม และ
สิ่งอ่านวยความสะดวกทุกประเภท
มีคนงานก่อสร้างมากกว่าสิบคนและพวกเขากําลังแข่งกับเวลาเพื่อปรับปรุงอาคารให้เสร็จพวกเขาทํางานหนักเป็นพิเศษทุกครั้งที่ ผู้อํานวยการฮวงและผู้ติดตามของเขามา
“พวกคุณทําได้ดีมาก พวกคุณจะทําเสร็จทันเวลาไหม?”
“หาต่อไป!”
“คุณทํางานหนักมาก”
เมื่อผู้อําานวยการมองไปที่ไอซียูที่กําลังก่อร่างขึ้นมา เขารู้สึกตื่นเต้นมากที่แม้แต่การกระโดดลงไปในน้ำพุก็ไม่สามารถดับเปลวไฟในหัวใจของเขาได้
หัวหน้าคนงานพูดอย่างเป็นธรรมชาติในสิ่งที่ ผู้อํานวยการฮวงต้องการได้ยินคนในอุตสาหกรรมนั้นซึ่งเคยชินกับการสร้างอาคารโรงพยาบาลรู้ว่าสิ่งที่พวกเขาต้องทําคือหลอกหมอได้ดี ผู้ที่ควบคุมความคืบหน้าในการก่อสร้างมักเป็นบริษัทแพทย์ที่ให้ทุนในการก่อสร้างและกรมการแพทย์แน่นอนมันจะไม่ช่วยให้พวกเขาขุ่นเคืองใจแพทย์เช่นกันหากพวกเขาโชคร้ายที่ต้องเผชิญกับความเกลียดชังของแพทย์ที่ทรงพลังแม้ว่าพวกเขาจะสามารถก่อสร้างให้เสร็จได้พวกเขาก็จะไม่สามารถรับการรักษาไว้ได้
“ทําไมถึงมีตึกเล็กๆข้างเคียงกันล่ะ? จะใช้ทําอะไร?”ผู้อําานวยการโรงพยาบาลโจวกําลังเดินอยู่หน้าผู้อํานวยการฮวงเธอไม่รู้รายละเอียดการก่อสร้างมากนักแต่เธอมีความคิดคร่าวๆว่าห้องทั้งหมดในอาคารที่กําลังก่อสร้างจะใช้ท่าอะไร
“มันเป็นคําแนะนําของเฒ่าจั่ว ทําไมเจ้าไม่บอกเรื่องนี้กับนางเล่า จั่วเฒ่า?”ผู้อํานวยการฮวงกระแอมในลําคอและยืนอยู่ข้างๆเพื่อให้โจวซินเยียนสามารถพูดคุยกับผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวได้
โจวซินเยียนที่เดินไปพร้อมกับพวกเขาหัวเราะคิกคักและพูดว่า “เราวางแผนที่จะสร้างอาคารที่อยู่ติดกันที่คุณเห็นตอนนี้เป็นเลานจ์สําหรับแพทย์”
ผู้อําานวยการโรงพยาบาลโจวชะงักไปครู่หนึ่ง“ห้องรับรองพยาบาล? โรงพยาบาลไม่มีที่พักให้พยาบาลเหรอ?”
โจวซินเยียนกล่าวด้วยรอยยิ้มว่า“ในเรื่องนั้นเราได้นํารถพยาบาลสาธารณะและรถพยาบาลจากโรงพยาบาลอื่นมาพิจารณาด้วย หลังจากส่งผู้ป่วยไปที่ศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินแล้วคนขับรถและแพทย์จากรถพยาบาลทุกคันสามารถพักผ่อนในเลานจ์เพื่อดื่มได้ กินขนมดูทีวีแล้วก็อะไรประมาณนั้น”
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวเคยทํางานเป็นผู้เชี่ยวชาญด้านการแพทย์ฉุกเฉินมาก่อนและเธอก็เข้าใจในทันที“เอ่อ… พวกนายตั้งใจจะทําให้…”
“เลานจ์สุดหรู”ผู้อํานวยการฮวงจบประโยคของผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวเพื่อที่เธอจะได้ไม่พูดความจริงที่น่าอับอาย
โจวซินเยียนไม่ใช่คนที่สนใจภาพลักษณ์ของเขามากเท่ากับ ผู้อําานวยการฮวงเขาพูดต่อ “ถ้าจำเป็นก็มีพื้นที่รับประทานอาหารในเลานจ์สําหรับพยาบาลที่เราสามารถจัดบุฟเฟต์ได้นอกจากนั้นเรายังสามารถจัดพื้นที่ด้วยคอมพิวเตอร์บางเครื่องเพื่อให้แพทย์สามารถชมภาพยนตร์ฟังเพลงหรือเล่นคอมพิวเตอร์ได้ เกม…”
ด้วยเหตุนี้ หากเป็นไปได้ หน่วยแพทย์จะพยายามส่งผู้ป่วยไปที่โรงพยาบาลหยุนฮัวอย่างดีที่สุด
ขณะนี้มีบริษัทการแพทย์ฉุกเฉินจํานวนมากในจังหวัดฉางซี ร่วมกับศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินของสภาเมืองการจัดการรถพยาบาลค่อนข้างยุ่งเหยิง
ภายใต้สถานการณ์ปกติผู้ป่วยหรือสมาชิกในครอบครัวสามารถขอโรงพยาบาลแห่งใดแห่ง
หนึ่งได้ แต่ถ้าพวกเขาไม่ทําอย่างนั้นหรือขอคําแนะนําจากแพทย์ เจ้าหน้าที่พยาบาลจะให้ความสําคัญกับศูนย์การแพทย์หยุนฮัวซึ่งมีห้องรับรองที่สะดวกสบายสําหรับแพทย์
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวอดไม่ได้ที่จะยิ้ม“ฉันกังวลว่าพวกคุณจะมีผู้ป่วยเพียงพอหรือไม่หลังจากการสร้าง ICU เสร็จสิ้นดูเหมือนว่าพวกคุณมีแผนแล้ว”
“ในฐานะศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินเราควรดําเนินชีวิตตามชื่อของเรา” ผู้อํานวยการฮวงไม่เคยประนีประนอมกับเรื่องนี้
“คุณได้รับการสนับสนุนจากฉันตอนนี้พวกคุณเป็นเซ็นเตอร์แล้ว จะไม่มีทางหันหลังกลับ”สีหน้าของผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวดูเคร่งขรึมขึ้นเล็กน้อย“ปริมาณการผ่าตัดและจํานวนผู้ป่วยที่รักษาต้องเพิ่มขึ้น เงินก็อยู่ในการพิจารณาด้วยแต่เมื่อถึงจํานวนเจ้าหน้าที่แล้วพวกคุณก็ยังต้องพยายามลดจํานวนลงปัจจุบันศูนย์การแพทย์ฉุกเฉินใหญ่ที่สุดแผนกในโรงพยาบาลถ้าคุณเพิ่มพนักงาน ผู้อํานวยการแผนกอื่นๆจะมีอะไรจะพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้””พวกเขาจะแสดงความคิดเห็นด้วยถ้าเราไม่จ้างพนักงานเพิ่ม”ผู้อํานวยการแผนกฮั่วพ่นน้ำออกมาสองสามครั้งแล้วพูดต่อ“ตอนนี้เรากําลังสร้างห้องไอซียูหากมีพนักงานไม่เพียงพอเราจะไม่สามารถดําเนินการไอซียูได้อย่างถูกต้อง”
“หึม… ฉันคิดว่าแผนกไอซียู จะไม่จัดสรรพนักงานและทรัพยากรจํานวนมากให้คุณเช่นกัน” ผู้อํานวยการฮวงกล่าวอย่างเฉยเมยว่า “เราไม่ต้องการสิ่งนั้น ฉันวางแผนที่จะจ้างใครสักคน
จากโรงพยาบาลอื่น แต่ฉันยังไม่พบผู้สมัครที่ดีในตอนนี้”
ผู้อํานวยการฮวงมองไปที่ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจว ขณะที่เขาพูด
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวยิ้มเธอก้มศีรษะลงและครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง “เอาล่ะเมื่อถึงเวลาฉันจะขอคุณกับผู้สมัครสักสองสามคน อ้อ เกี่ยวกับห้องรับรองของหน่วยพยาบาลเป็นความคิดที่เยี่ยมมาก ไม่ต้องใช้เงินมากและควรจะดีมากได้ผลหมอจั่วเป็นคนฉลาดจริงๆ” เมื่อเทียบกับห้องไอซียูที่ต้องติดตั้งสิ่งอํานวยความสะดวกและอุปกรณ์ทุกประเภทอัตราส่วนความคุ้มทุนของห้องรับรองสําหรับหน่วยแพทย์จะสูงกว่ามากแน่นอน
โจวซินเยียนยิ้มอย่างเขินอาย”ฉันได้ทําการสํารวจร่วมกับหมอหลิงแล้วและรู้สึกว่าห้องรับรองของหน่วยแพทย์มีความสําคัญมาก”
“ฉลาดมากจริงๆ” ผู้อําานวยการโรงพยาบาลโจวยกย่องโจวซินเยียนอีกครั้งจากนั้นเธอก็มองไปรอบๆและพูดว่า“พูดถึงหลิงรันเขาผ่าตัดคนไข้หรือเปล่าฉันเห็นว่าเตียงในโรงพยาบาลในแผนกของคุณเต็มแล้วใช่ไหม”
“ผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บจากอาการบาดเจ็บที่หัวใจเพิ่งเข้ามา และเนื่องจากเราไม่มีเตียงในโรงพยาบาลเราจึงย้ายเขาไปที่แผนกศัลยกรรมหัวใจและหลอดเลือดและส่งเขาตรงไปที่ห้อง ผ่าตัด”ผู้อํานวยการฮวงหยุดชั่วครู่และพูดต่อ”หลิงรันตามพวกเขาไปที่นั่นเพื่อดู”
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวไม่เห็นสิ่งผิดปกติกับส่วนแรกของสิ่งที่ผู้อํานวยการฮวงกล่าวไม่ว่าจะด้วยเหตุผลอะไร แผนกฉุกเฉินก็สมควรที่จะย้ายผู้ป่วยไปยังแผนกอื่นแต่สิ่งที่เป็นกับส่วนที่สอง?
“หลิงรันไปที่ห้องผ่าตัดของกรมศัลยศาสตร์หัวใจ?”ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวขอให้ยืนยันสิ่งต่างๆ
“ใช่.” ผู้อํานวยการฮวงถอนหายใจ
“คุณไม่กังวลหรือว่าพวกเขาจะเอาหลิงรับไป?”
“พวกเขาคงไม่ต้องหันไปใช้สิ่งนี้”ฮั่วฉงจุนพูดอย่างประหม่าเล็กน้อย “หลิงรันบอกว่าเขาแค่ดูเฉยๆ”
“แล้วคุณเชื่อในตัวเขาไหม”ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวถอนหายใจ “ไปที่นั่นกันเถอะ ไปดูพร้อม ๆ กัน เผื่อมีปัญหาอะไรเกิดขึ้น”
ผู้อํานวยการโรงพยาบาลโจวแสดงสีหน้ากังวล แต่เขาพร้อมที่จะหยิบกล่องป๊อปคอร์นและดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น