บทที่ 1125 สร้างโชคลาภ
บทที่ 1125 สร้างโชคลาภ
หลี่เจี้ยนหงคิดแล้วเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง
เธอกับเฉียนเสี่ยวเป่ยมาจากตะวันตกเฉียงเหนือด้วยกันทั้งคู่ เจอบนรถไฟ เพื่อนเป็นคนที่ใจดีมาก และตนก็ชอบอีกฝ่ายมากด้วย
เธอเฝ้ามองเด็กขี้อายค่อย ๆ เติบโตขึ้น เป็นอิสระ มีความมั่นใจ
แต่เรื่องเลวร้ายที่เกิดขึ้นในครอบครัวกลับทำให้เป็นกังวลยิ่งนัก
โชคดีที่เจ้าตัวมีคนรักรอคุยเรื่องแต่งงานแล้ว บางทีอาจจะกำจัดคนที่บ้านออกไปก็ได้
ใช่แล้ว เฉียนเสี่ยวเป่ยมีคนรักแล้วน่ะ
เมื่อเร็ว ๆ นี้เจ้าตัวเพิ่งจะบอกว่าอยู่ด้วยกันกับซุนเสี่ยวอวี๋น่ะ
เป็นข่าวที่น่าประหลาดใจมาก
แต่ไม่แปลกใจเท่าไร
ทั้งสองมีนิสัยต่างกันมาก ฝ่ายชายเป็นพวกไม่ยอมเสียเปรียบคน ก็ดูเหมาะกับฝ่ายหญิงนะ
ยิ่งต้องมาเจอคนตระกูลเฉียนด้วยแล้ว ต้องเป็นคนที่แข็งแกร่งสุดๆ เลยด้วย
แต่ถ้าเป็นคนแบบซุนเสี่ยวอวี๋ก็อาจมั่นใจได้บ้าง
“เขาบอกว่าจะอยู่เมืองหลวงน่ะ อาจจะทำธุรกิจเป็นของตัวเองหรือทำงานกับเสี่ยวเถียนจ้ะ!” เฉียนเสี่ยวเป่ยพูดด้วยความขวยเขิน
ซุนเสี่ยวอวี๋ถือซูเสี่ยวเถียนเป็นแม่สื่อของสองเรา
ตอนตระกูลซูกลับบ้านช่วงปีใหม่ พวกเขาให้ซุนเสี่ยวอวี๋และเพื่อนอีกสองคนมาอยู่เป็นเพื่อนที่ฟาร์ม
หลังจากได้อยู่ด้วยกันตลอดทั้งวันจึงตกหลุมรักกัน
แค่ยังไม่ได้ทำให้ชัดเจนเฉย ๆ และตลอดเวลาหลายเดือนซุนเสี่ยวอวี๋ห่วงว่าเฉียนเสี่ยวเป่ยจะกลับบ้านเกิดหลังเรียนจบจึงรีบบอกความในใจออกมา
คนอื่นๆ เห็นว่าพวกเขาไปได้สวย
ในเมื่อเข้ากันดี ความสัมพันธ์ย่อมดีขึ้นเรื่อย ๆ และตกลงปลงใจว่าจะแต่งงานหลังฝ่ายชายเรียนจบ
แต่ปัญหาคือพวกเราอยากอยู่ด้วยกัน เพราะฉะนั้น ทางที่ดีคืออยู่ที่เมืองหลวง
ได้ยินความคิดของซุนเสี่ยวอวี๋ คนอื่นๆ ถึงค่อยโล่งใจ
เป็นกังวลก็แต่บ้านเฉียนเสี่ยวเป่ยที่บังคับให้ลูกสาวกลับบ้านนี่แหละ
เพราะพวกเขามีความคิดที่ว่าเฉียนเสี่ยวเป่ยมีหน้าที่หาเงินให้กับพี่น้องที่บ้าน แล้วจะปล่อยให้ใช้ชีวิตอิสระในเมืองหลวงได้ยังไง?
แต่ในเมื่อทั้งสองตัดสินใจแล้ว เราค่อยสบายใจขึ้นหน่อย
ขณะที่กำลังง่วนกับเรื่องที่ฝึกงาน ก็มีข่าวหนึ่งแพร่กระจายในเมืองหลวง
มีคนเอารถมาแลกต้นคลีเวีย
แม้แต่นักศึกษาที่ไม่ได้สนใจเรื่องนี้ยังเอ่ยถึง
เพราะราคาดอกไม้กับราคารถยนต์ไม่ได้เท่ากันเลยสักนิด ไม่ว่าจะคิดยังไงก็ตาม
บางคนมองเป็นเรื่องตลกด้วยซ้ำ
แต่กระแสของมันทำให้หลายๆ คนเสียใจที่ไม่ได้ซื้อเอาไว้ จะได้หากำไรจากมันได้อีก!
กระถางเดียวประหยัดเวลาหาเงินไปได้ตั้งหลายปี!
ซูเสี่ยวเถียนเพิ่งจะนึกได้
เพราะยุ่งมากก็เลยลืมเรื่องสำคัญพวกนี้ไปเลย
เธอเริ่มลงมือทันที
เพื่อความสนใจของผู้คนตนถึงกับลาช่วงบ่ายด้วยซ้ำ
ฝั่งตระกูลซูกำลังนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวด
ไม่คิดว่าจะเจอกับทางตันของปัญหา
เสียใจกับดอกไม้ที่เขาว่ามันมีคุณค่านักหนา
หลานสาวเสียเงินซื้อไปจำนวนมหาศาล คิด ๆ ดูก็สิ้นเปลืองไม่น้อย
แต่เด็ก ๆ หาเงินกันเองได้ เลยไม่ห่วงนัก
เวลาว่าง ๆ พวกเขาจะช่วยกันดูแลต้นคลีเวีย
หลังจากดูแลมาอย่างดีตลอดสองปี พวกมันเติบโตได้ดีมากจนมีต้นกล้าออกมาเป็นจำนวนมาก
ตอนคุณย่าซูรู้ว่ามันคือต้นเดียวกับที่คนเอารถมาแลก แกเกือบตัดมือตัวเองแล้ว
ชาวบ้านพูดกันว่าจะมีโชคลาภ แต่บ้านนี้เหมือนถือระเบิดอยู่ในมือ
ลองเปลี่ยนเป็นรถสิบคันสิ จะสะดุดตาเกินไปแล้ว!
“ตาแก่ เราจะทำยังไงกันดี? ถ้าคนอื่นรู้ว่าเรามีคลีเวียเยอะขนาดนี้…” หญิงชราร้อนรนมาก
“รอเสี่ยวเถียนกลับมาค่อยว่ากัน!” คุณปู่ซูตัดสินใจ “แค่แกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ก็แล้วกัน!”
ต่อให้มันเป็นเงินทุกต้น แต่ถ้าคนรู้ต้องนำไปสู่หายนะแน่ ๆ
จัดการให้เรียบร้อย เขาเชื่อว่าหลานทำได้
ช่วงสุดสัปดาห์เด็กสาวกลับมาถึง คุณย่าที่กระสับกระส่ายรีบดึงเธอไปถามทันที
“ไอ้ดอกไม้ที่เขานิยมกันในเรือนกระจกหลังบ้านหลานคือต้นที่เอาแลกรถน่ะนะ?”
แกเข้าประเด็นทันที
ซูเสี่ยวเถียนพยักหน้า จากนั้นก็ส่ายหน้า
“มันคือคลีเวียก็จริง แต่มีคุณค่าต่างกันออกไปค่ะ ไม่ใช่ทุกต้นที่จะคุ้มกับรถหรอกนะคะ”
แม้ราคาจะสูงแต่มันจะแยกแยะประเภทของต้นไม้ออกไปด้วย ต่อให้เธอเลี้ยงดีแค่ไหนมันก็ยังด้อยกว่าการเอารถมาแลกนะ
คุณย่าซูถอนหายใจด้วยความโล่งใจทันที
แกตบหน้าอก “ก็ดี ๆ สองวันมานี้ย่านอนไม่หลับเลย!”
เด็กสาวดูขบขัน “ถึงมันจะเอาไปแลกรถไม่ได้ แต่ราคาต่อกระถางอยู่ที่สี่หมื่นหยวนนะคะ”
สิ้นประโยคก็ได้ยินเสียงดังตุบ หญิงชราทรุดนั่งบนเก้าอี้
“เสี่ยวเถียน อย่าทำให้ย่ากลัวแบบนี้สิ!”
เสียงแกเบาราวกับกลัวคนได้ยิน
แค่กระถางเดียวก็ทำเงินได้ไวกว่าแกเปิดร้านอีก
แล้วบ้านเรามีคลีเวียอยู่ตั้งหกสิบไม่ก็เจ็ดสิบกระถาง คำนวณออกมาแล้วเกือบสามล้านหยวนเลยนะ!
จินตนาการไม่ออกเลยว่ามันจะขนาดไหน!
ตอนแรกก็คิดว่าชีวิตที่บ้านดีอยู่แล้วนะ
แต่พอคิด ๆ ดูเรายังไม่ได้ร่ำรวยขนาดนั้น
“อย่าเพิ่งว่าเรื่องนี้กันเลยค่ะ หนูติดต่อคนมารับซื้อแล้ว จะส่งออกไปทั้งหมดในเย็นนี้เลย!”
เธอไม่ได้ทำเอง แต่เจอคนค้าส่งรับไปโดยตรงน่ะ
ซึ่งความช่วยเหลือของพี่สี่เป็นสิ่งที่ขาดไม่ได้เลย
เธอไม่ได้กำหนดสถานที่เป็นที่บ้านแต่เป็นอาคารว่างหลังหนึ่ง
เธอกับพี่สี่เช่าด้วยกัน
วิธีหาโชคลาภเหมาะ ๆ คือต้องทำแบบเงียบ ๆ ถ้าคนรู้ว่าเราหาเงินได้เยอะจะไม่ซวยเอาเรอะ?