บทที่ 1151 ได้พี่สะใภ้สี่ก็ดีนะ
ถึงจะชอบอาหารจีน แต่เธอไม่ชอบอาหารจำพวกหมั่นโถว
แต่วันนี้ทางโรงงานทำให้เธอรู้สึกดี จึงยอมกินของที่ไม่ชอบ
ในเมื่อกินกับเหลยเกาเชา เขาจึงไม่พาคนทั้งสองไปที่สำนักงาน แต่เลือกไปโรงอาหารแทน
เพราะมีคนงานกว่าสี่พันคน โรงอาหารจึงมีขนาดใหญ่มาก มีร้านอยู่สิบกว่าร้าน และอาหารให้เลือกอย่างหลากหลาย
มีทั้งเนื้อ ทั้งผัก ผสมกันอย่างเหมาะสม ราคาสูงก็มี ราคาต่ำก็แยะ
ตอบโจทย์คนงานได้ดีมาก
แต่ไม่ว่าจะเลือกอะไรก็ต้องจ่ายราคานั้น
โรงงานไม่ได้ให้เงินอุดหนุนเยอะ คนงานจำต้องใช้ค่าใช้จ่ายของตัวเอง
ซึ่งบางคนจากครอบครัวฐานะดีเต็มใจเลือกอาหารดี ๆ เพื่อให้ชีวิตดีขึ้น
บางคนฐานะแย่หน่อยก็จะเลือกราคาถูกเพื่อบรรเทาความหิว แต่ประหยัดค่าเลี้ยงดูเพื่อครอบครัวได้
เหลยเกาเชาเดินพาคริสติน่าชมทีละร้าน
เธอทอดถอนใจ ไม่คิดว่าจะมีอาหารหลากหลายเช่นนี้
ที่ว่าประเทศจีนเป็นโลกแห่งอาหารอันเอร็ดอร่อยคือเรื่องจริงสินะ
“ขอสอบถามครับ คุณคริสติน่าอยากกินอะไรครับ? หรือมีอาหารอะไรที่กินไม่ได้หรือเปล่าครับ?”
เพราะเธอคือแขกต่างชาติ ซึ่งเป็นโอกาสสำหรับโรงงานที่จะก้าวไปสู่การพัฒนาที่ไกลขึ้นจึงให้ความสำคัญกับเธอไม่น้อย
ยังนึกสงสัยทำไมเจ้านายไม่มาด้วย
จะดีกว่าไหมถ้าท่านมากับแขกท่านนี้?
คริสติน่าไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดอะไร
แต่เพราะไม่เข้าใจ จึงทำได้แค่มองซูเสี่ยวซื่อด้วยแววตาฉ่ำน้ำ
ชายหนุ่มแปลให้ฟัง
“คุณคริสติน่าไม่จู้จี้จุกจิกครับ เธอกินได้หมดเลย” ซูเสี่ยวซื่อแปลตอบ
หญิงสาวไม่เรื่องมากจริง ๆ เธอทำตัวติดดินมากขอแค่อาหารอร่อยก็พอ
หลายปีมานี้เธอได้เดินทางไปทั่วโลกเพื่อลิ้มรสอาหารอร่อย
และอาหารโปรดคืออาหารจีนมาโดยตลอด
หลังจากได้รับคำตอบ เหลยเกาเชาก็ยกยิ้ม
ไม่ช้าเจ้าตัวก็นำอาหารทั้งหกจานมาเสิร์ฟ
เมนูทั้งหกคือไก่ผัดเม็ดมะม่วง หมูเส้นผัดกระเทียมใส่พริก ซี่โครงหมูกระเทียม เนื้อปั้นผัดน้ำแดง มันฝรั่งเส้นผัดน้ำส้มสายชู และไข่ผัดมะเขือเทศ
เทียบกับอาหารรสเลิศที่คริสติน่ากินในประเทศจีน อาหารทั้งหกจานนี้ธรรมดามาก
เป็นอาหารที่มีเนื้อสัตว์และผัก ซึ่งได้รับความนิยมในหมู่คนงานมาก
หญิงสาวมองแล้วแอบเปรียบเทียบกับอาหารของคุณย่าซู
เธอตัดสินใจแทบจะในทันที
ถึงจะดูดีก็เทียบไม่ได้เลย
ทว่าที่นี่คือโรงงานนะ เธอแปลกใจมากกว่าที่มันมีอะไรแบบนี้ในโรงงานด้วย
“คุณซูคะ โรงงานของพวกคุณจัดเตรียมอาหารแบบนี้ให้คนงานหรือคะ? วิเศษมากเลยค่ะ” เธอชมตรง ๆ
ไม่แปลกใจที่ใครเห็นก็ว่าบอกจีนแตกต่างจากที่อื่น เมื่อก่อนก็คิดว่าพูดไปงั้นแต่เหมือนว่าจะจริง
น่าอิจฉามากที่คนงานได้กินของดี ๆ แบบนี้
ที่เยอรมนีพวกเราได้กินแค่ขนมปังเอง
“คุณคริสติน่า ลองชิมฝีมือเชฟในโรงงานก่อนนะครับ”
ซูเสี่ยวซื่อยิ้ม แต่ไม่ได้บอกว่าไม่ใช่ทุกที่ที่จะได้รับการดูแลแบบนี้
อย่างน้อยก็รู้ว่าส่วนใหญ่ไม่ค่อยมีอาหารให้ ส่วนใหญ่ก็อาหารง่าย ๆ ไม่ได้อร่อย
ซึ่งซูเสี่ยวเถียนจัดเตรียมไว้ให้หลู่เซียงเซียงเป็นพิเศษเลย
คริสติน่ามีความสุขมาก
“คุณซู ฉันเชื่อว่าโรงงานของพวกคุณไปได้ไกลแน่ค่ะ หวังว่าความร่วมมือระหว่างเราจะยืนยาวนะคะ!” คริสติน่าวางถ้วยกับตะเกียบลง ก่อนเดินออกไปยื่นมือให้ชายหนุ่ม
ซูเสี่ยวซื่อมีลางสังหรณ์ว่าจะบรรลุความร่วมมือได้ แต่พอได้ยินจริง ๆ กลับประหลาดใจเสียเอง
“ความร่วมมือระยะยาวสินะครับ!”
หลังจากจับตอบด้วยความตื่นเต้น ก็อธิบายให้เหลยเกาเชาฟัง
เจ้าตัวยังไม่นึกว่าจะได้ยินเรื่องน่ายินดีไวขนาดนี้
ตื่นเต้นจนตัวเซเลย
ไม่คิดเลยว่าแผนนี้จะบรรลุผล
พี่ชายเจ้านายเก่งมากเลย ไม่เหมือนคนปกติสักนิด
เขาเคยได้ยินมาว่าเจ้าตัวเริ่มทุกอย่างจากศูนย์ และเป็นเจ้าของธุรกิจหลายอย่างในเมืองหลวงด้วย
ด้านธุรกิจเขาเหนือกว่าเจ้านายเสียอีก
ซึ่งตอนนี้ตัวเขาไม่รู้ว่าแค่การเจรจาก็แก้ปัญหาปริมาณการผลิตตลอดทั้งสี่ไตรมาสแล้ว
เขารู้แค่ว่าอนาคตมันจะต้องเปลี่ยนไปแน่นอน เพราะมันเป็นโรงงานที่ร่วมมือกับต่างชาติเลยนะ จะไม่มีชื่อเสียงเลยหรือ?
ไม่รู้จะมีสักกี่คนที่อิจฉากัน
ตอนเลือกทำเอกชน หลาย ๆ คนไม่ได้มองในแง่ดีนัก ถึงขนาดรอชมเขาว่าอนาคตจะไม่มีความสำเร็จอะไรด้วย
ทว่าไม่กี่ปีตนได้ก้าวสู่ตำแหน่งผู้มั่งคั่งเสียแล้ว
รู้มาโดยตลอดว่าด้วยตำแหน่งนี้จะมีความใกล้ชิดในด้านการพัฒนาของโรงงาน
ถ้าไปได้สวยเรื่องสถานะ แม้แต่ความมั่งคั่งก็จะเพิ่มขึ้นตามไปด้วย!
ตกเย็น ซูเสี่ยวเถียนเจอซูเสี่ยวซื่อและคริสติน่ามาด้วยกัน
เห็นคุยกันอย่างมีความสุขก็อดคิดไม่ได้ว่าจะมีอะไรที่ทำให้พวกเขามารวมตัวได้อีก
อนาคตจะต้องมีพี่สะใภ้ต่างชาติแน่
เรื่องนี้ทำให้เธอมองโลกในแง่ดีมาก
เพราะหลังจากติดต่อกันบ่อยครั้งจึงรู้จักนิสัยเจ้าตัวอยู่
เธอเป็นคนดี มีแค่เรื่องความต่างภาษาเท่านั้นที่เป็นปัญหา นอกจากนั้นก็เหมาะกับบ้านเรามาก
ทว่าก็นึกเรื่องสำคัญขึ้นได้