ตอนที่ 1240 โหดร้าย
ชุนเถาถือน้ำแกงไก่ที่อุ่นไว้บนเตาตลอดเวลาแหวกม่านเดินเข้าไปหาไป๋ชิงเหยียนที่เตียง นางกล่าวด้วยดวงตาที่แดงก่ำ
“คุณหนูใหญ่ดื่มน้ำแกงไก่แล้วรีบพักผ่อนเถิดเจ้าค่ะ”
เรื่องที่ไป๋ชิงเหยียนล้มจนคลอดก่อนกำหนดทำให้ทุกคนตกใจจนแทบหัวใจวาย
หมอหลวงทั้งสำนักและหมอตำแยทุกคนไปทำคลอดให้ไป๋ชิงเหยียนโดยแขวนชีวิตตัวเองไว้บนเส้นด้าย ตอนนี้ไป๋ชิงเหยียนคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัย ไม่ว่าต่งซื่อหรือหมอหลวงทุกคนต่างก็โล่งใจได้เสียที
เฉินชิ่งเซิงกลับไปรายงานข่าวดีที่จวนไป๋แล้ว พ่อบ้านเหาและหลูผิงจะได้รับรู้ว่าไป๋ชิงเหยียนคลอดลูกออกมาอย่างปลอดภัยแล้ว
ต่งซื่อป้อนน้ำแกงไก่ให้ไป๋ชิงเหยียนทานประมาณครึ่งชาม ทหารกองทัพไป๋ที่เป็นคนนำรายงานสถานการณ์รบกลับมารายงานก็ถูกพามายังตำหนักของไป๋ชิงเหยียนพอดี
ไป๋ชิงเหยียนยกมือห้ามไม่ให้ต่งซื่อป้อนนางอีก จากนั้นกล่าวเบาๆ
“ท่านแม่อยู่เป็นเพื่อนข้ามาทั้งคืนแล้ว ท่านกลับไปพักผ่อนก่อนเถิดเจ้าค่ะ ฝากท่านแม่ดูแลลูกๆ ของข้าแทนข้าด้วยเจ้าค่ะ”
ต่งซื่อได้ยินเช่นนี้จึงรู้ทันทีว่าไป๋ชิงเหยียนต้องการทำสิ่งใด นางเงยหน้ามองไป๋ชิงเหยียนด้วยแววตาดุดัน
“อาเป่า เจ้าเพิ่งคลอดลูกออกมา เจ้าต้องอยู่ไฟ!”
“ข้าไม่วางใจมอบชีวิตของน้องๆ ไว้ในมือผู้ใดทั้งสิ้นเจ้าค่ะ เป็นความผิดของข้าเจ้าค่ะท่านแม่! ข้าไม่ควรกลับมา สวรรค์ส่งสัญญาณบอกข้าแล้ว ทว่า ข้ากลับคิดว่านั่นเป็นเพียงความฝัน!”
น้ำเสียงของไป๋ชิงเหยียนสะอื้น นางกล่าวต่อไปไม่ไหว ได้แต่ใช้หลังมือปาดน้ำตาทิ้ง
“ท่านแม่ ข้าต้องไปช่วยพวกเขาเจ้าค่ะ!”
“อาอวี๋คือสายเลือดแท้ๆ ของข้า เสี่ยวชีคือลูกที่ข้าเลี้ยงดูมาตั้งแต่เกิด ข้าเป็นห่วงพวกเขาน้อยกว่าเจ้าหรืออย่างไร!”
ต่งซื่อขึ้นเสียงสูงอย่างควบคุมไม่อยู่
“แต่เจ้า อาเป่า…เจ้าคือดวงใจของแม่เช่นเดียวกัน เจ้าเพิ่งคลอดลูกออกมา เจ้าจะเดินทางไกลเช่นนั้นได้อย่างไร! หาก…หากอาอวี๋เป็นอันใดไปขึ้นมาจริงๆ แม่ก็เหลือเพียงเจ้าแล้ว หากเจ้าเป็นอันใดไปอีกคน แม่จะมีชีวิตอยู่ต่อไปเช่นไร!”
ไป๋ชิงเหยียนได้ยินคำของมารดาขอบตาจึงร้อนผ่าวขึ้นทันที น้ำเสียงของต่งซื่ออ่อนโยนลง นางหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาซับน้ำตาให้บุตรสาว
“เอาล่ะ เพิ่งคลอดลูกออกมาอย่างร้องไห้เลย มันไม่ดีต่อดวงตาของเจ้า เชื่อแม่นะ!”
“ท่านแม่ข้ารู้ว่าท่านเป็นห่วงข้า ข้ารู้ดีว่าลูกของข้าเพิ่งลืมตาออกมาดูโลก ทว่า ข้าต้องไปตามหาอาอวี๋กับเสี่ยวชี ข้าคือพี่สาวของพวกเขา…”
ไป๋ชิงเหยียนกัดฟันกรอด
“ซีเหลียงอาจจับตัวอาอวี๋และเสี่ยวชีได้แล้ว มีเพียงข่าวการเดินทางไปยังซีเหลียงของจักรพรรดินีแห่งต้าโจวที่เพิ่งคลอดลูกได้ไม่นานแพร่ไปถึงหูของพวกเขาเท่านั้นพวกเขาจึงจะรู้ว่าอาอวี๋และเสี่ยวชีมีความสำคัญต่อข้ามากเพียงใด พวกเขาจึงจะรู้ว่าอาอวี๋และเสี่ยวชีมีประโยชน์มากเพียงใด พวกเขาจึงจะไม่สังหารอาอวี๋และเสี่ยวชีเจ้าค่ะ”
อาอวี๋และเสี่ยวชีจะได้ไม่ตัดสินใจฆ่าตัวตาย!
อาอวี๋และเสี่ยวชีคือคนของตระกูลไป๋ ทายาทตระกูลไป๋จะไม่ยอมให้ตัวเองกลายเป็นตัวถ่วงของกองทัพไป๋เด็ดขาด นี่คือสิ่งที่ไป๋ชิงเหยียนหวาดกลัวที่สุด!
ต่งซื่อได้ยินคำนี้จึงเบนหน้าหนีไปอีกทาง นางไม่อยากให้บุตรสาวเห็นน้ำตาของนาง นางพยายามกลั้นน้ำตาและหันกลับไปมองไป๋ชิงเหยียนอีกครั้ง จากนั้นตักน้ำแกงไก่ป้อนไป๋ชิงเหยียนต่อ
“แม่รู้ดีว่าเจ้าเป็นคนดื้อรั้น แม่ห้ามเจ้าไม่ได้ เจ้าดื่มน้ำแกงนี้ให้หมด เร็ว น้ำแกงไม่ร้อนแล้ว แม่จะป้อนเจ้าเอง”
ตอนนี้อย่าว่าแต่ไป๋ชิงเหยียนเลย แม้แต่ต่งซื่อเองก็อยากเดินทางไปยังสนามรบเดี๋ยวนี้
นางเพิ่งได้ตัวบุตรชายคืนมา หากต้องสูญเสียเขาไปอีกครั้งมันคงโหดร้ายกว่าการเอาชีวิตของนางไปเสียอีก ไม่สู้ให้นางคิดว่าบุตรชายของนางตายไปตั้งแต่แรกเสียยังดีกว่า
เมื่อเห็นบุตรสาวยอมดื่มน้ำแกงแต่โดยดีน้ำตาของต่งซื่อจึงไหลออกมาอีกครั้งอย่างควบคุมไม่อยู่
“ฝ่าบาท คนมาถึงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
เว่ยจงรายงานไป๋ชิงเหยียนผ่านฉากกั้นไม้หนานมู่ซึ่งประดับด้วยอัญมณีทั้งแปด
“คารวะไทเฮา ฝ่าบาทพ่ะย่ะค่ะ”
น้ำเสียงของทหารกองทัพไป๋แหบพร่า เขายังไม่มีเวลาอาบน้ำเปลี่ยนเครื่องแต่งกาย บัดนี้ร่างของเขาเต็มไปด้วยฝุ่นมอมแมม
เขาได้ยินข่าวแล้วว่าไป๋ชิงเหยียนพลัดตกจากรถม้าหลังอ่านรายงานสถานการณ์รบ
บัดนี้คุณชายห้าและคุณหนูเจ็ดหายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย หากเสี่ยวไป๋ไซว่เกิดเป็นอันใดไปอีกคนเขาคงสมควรตายมาก
ต่งซื่อวางถ้วยน้ำแกงไก่ลงบนโต๊ะด้านข้าง นางหยิบผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับน้ำตา นางนั่งอยู่บนเตียงพลางมองไปทางทหารกองทัพไป๋ที่คุกเข่าอยู่บนพื้นด้านนอกฉากกั้น
ไป๋ชิงเหยียนเอนกายพิงหมอนอิง นางมองไปทางทหารกองทัพไป๋ที่คุกเข่าอยู่นอกฉากกั้นพลางถามขึ้น
“คุณชายสามบอกในรายงานว่าคุณชายห้าและคุณหนูเจ็ดถูกแม่ทัพชราชุยดักโจมตีก่อนถึงที่นัดหมาย เจ้ารู้รายละเอียดเรื่องนี้หรือไม่”
เมื่อเอ่ยถึงเรื่องนี้ทหารกองทัพไป๋รู้สึกโมโหมาก เขาเงยหน้ามองไปทางไป๋ชิงเหยียน น้ำเสียงสะอื้นของเขาแฝงไปด้วยโทสะที่ไม่รู้จะระบายออกที่ผู้ใด
“แม้ที่ดักซุ่มของต้าเยี่ยนจะอยู่ค่อนข้างไกลจากที่ซีเหลียงบุกโจมตี ทว่า ต้าเยี่ยนไม่ได้ส่งสายสืบไปตรวจสอบสถานที่ด้านหน้าเลยหรืออย่างไร! ต้าเยี่ยนต้องทรยศพวกเราแน่นอน มิเช่นนั้นแม่ทัพชราชุยซานจงจะทราบสถานที่ดักโจมตีของพวกเราได้เช่นไรพ่ะย่ะค่ะ!”
ทหารกองทัพไป๋กล่าวถึงช่วงสุดท้ายเสียงก็สะอื้นขึ้นทันที
“ตอนที่คุณชายห้าส่งคนมารายงานและกองทัพของพวกเราไปถึงที่เกิดเหตุกองทัพของต้าเยี่ยนอยู่ที่นั่นแล้ว ทว่า คุณชายห้าและคุณหนูเจ็ดหายตัวไปแล้วพ่ะย่ะค่ะ สหายกองทัพไป๋เสียชีวิตทั้งหมด หากพวกเขาต่อสู้กับซีเหลียงจริงไม่มีทางเสียชีวิตทั้งหมดเช่นนี้พ่ะย่ะค่ะ”
ทหารกองทัพไป๋ร้องไห้ออกมาอย่างคุมไม่อยู่
ไป๋ชิงฉีไม่ได้รายงานเรื่องเหล่านี้ให้ไป๋ชิงเหยียนรับรู้ในจดหมาย
ไป๋ชิงเหยียนกำผ้าปูเตียงพลางกัดฟันกรอด นางหายใจเร็วขึ้นกว่าเดิม ทว่า เมื่อนึกถึงเซียวหรงเหยี่ยนโทสะที่มีอยู่ในใจจึงค่อยๆ สงบลง
แม้เซียวหรงเหยี่ยนจะเคยหลอกใช้ฐานะของอาอวี๋ ทว่า เขาเคยรับปากว่าจะไม่ทำสิ่งใดที่เป็นอันตรายต่ออาอวี๋
ครั้งนี้ไม่ได้มีเพียงอาอวี๋เท่านั้น ยังมีเสี่ยวชีน้องสาวคนที่เจ็ดของนางอยู่ด้วย เซียวหรงเหยี่ยนรู้ดีว่าน้องๆ มีความหมายกับนางมากเพียงใดดังนั้นเขาไม่มีทางทรยศนางไปเข้าร่วมกับซีเหลียงเด็ดขาด!
ไป๋ชิงเหยียนเอ่ยถามเสียงแหบพร่า
“คนของต้าเยี่ยนที่นำทหารไปดักซุ่มโจมตีคืออ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนใช่หรือไม่”
“ขอรับ!” ทหารกองทัพไป๋กล่าวเสียงรอดไรฟัน
“แม้คุณชายสามจะไม่ให้พวกเราคาดเดาไปเองเพราะกลัวทำลายความสัมพันธ์ระหว่างสองแคว้น ทว่า เสี่ยวไป๋ไซว่ หากซีเหลียงถูกกำจัด เมื่อเรายึดเมืองอวิ๋นจิงได้ ต้าเยี่ยนและต้าโจวจะต้องต่อสู้กันเองเพื่อรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ต้าโจวของพวกเราเห็นต้าเยี่ยนเป็นพันธมิตรอย่างจริงใจ พวกเราแบ่งของที่ได้จากสงครามให้ต้าเยี่ยนมากกว่าตัวเองด้วยซ้ำ ทว่า ต้าเยี่ยนอาจเตรียมการไว้ล่วงหน้านานแล้วขอรับ ข้าสงสัยว่าต้าเยี่ยนอาจจับตัวคุณชายห้าและคุณหนูเจ็ดไว้เป็นตัวประกัน เสี่ยวไป๋ไซว่ พวกเราควรเตรียมพร้อมรับมือแต่เนิ่นๆ นะขอรับ”
นี่คือการคาดเดาของสหายในกองทัพไป๋ ทว่า คุณชายสามคิดว่าซีเหลียงต้องการให้พวกเขาหวาดระแวงแคว้นพันธมิตรของตัวเอง
ไป๋ชิงฉีเชื่อเหมือนไป๋ชิงเหยียนว่าอ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนที่ยอมทิ้งโอกาสการบุกโจมตีเมืองอวิ๋นจิงก่อนต้าโจวและยกทัพย้อนกลับไปช่วยเหลือไป๋ชิงเหยียนที่เมืองเจียงจือไม่มีทางทรยศต้าโจว
ทว่า อ๋องเก้าแห่งต้าเยี่ยนไม่ทรยศไม่ได้หมายความว่าผู้อื่นจะไม่ทำ
นางต้องไปถามเซียวหรงเหยี่ยนว่านอกจากเขาและน้องๆ ของนางแล้วยังมีผู้ใดทราบแผนการในครั้งนี้อีก