ตอนที่ 1246 สงบเสงี่ยม
ฝ่าบาทของพวกเขาใช้เสบียงอาหารของต้าโจวเลี้ยงดูคนซีเหลียง แม้เป็นเรื่องที่ยากลำบาก ทว่า เสนาบดีกรมการคลังอย่างเขาทำตามที่ได้รับมอบหมายแต่โดยดีเพราะเขารู้ว่าเป้าหมายของฝ่าบาทคือการรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่ง ฝ่าบาทของเขาปฏิบัติต่อชาวบ้านซีเหลียงเหมือนชาวบ้านของตัวเอง
หากต้าโจวทำสงครามกับต้าเยี่ยนในตอนนี้ เสบียงอาหารคือเรื่องยุ่งยากสำหรับต้าโจว
ทว่า ต่อให้ยากเพียงใดก็ต้องหาทางแก้ไขอยู่ดี หากเสนาบดีกรมการคลังอย่างเขาไม่คิดแก้ปัญหา ฝ่าบาทจะให้เขานั่งอยู่ในตำแหน่งนี้ต่อไปเพื่ออันใด เขาไม่สามารถบ่นกับฝ่าบาททุกครั้งว่าไม่มีเงินได้!
ที่สำคัญตอนนี้ฝ่าบาทบรรทมแล้ว เมื่อตื่นจากบรรทมฝ่าบาทจะเสด็จไปยังซีเหลียงทันที ต่อให้เขาอยากไปร้องไห้ต่อหน้าฝ่าบาทก็คงไม่สามารถทำเช่นนั้นได้…
เว่ยปู้จิ้งคิดไปคิดมาก็เหลือแต่การพุ่งเป้าไปที่พ่อค้าในแคว้นแทนแล้ว
ตอนนี้แคว้นต้าโจวคือแคว้นที่แข็งแกร่งที่สุด หากต้าโจวตัดสินใจเปิดศึกกับต้าเยี่ยน พวกพ่อค้าทั้งหลาย…ต้องอพยพมายังต้าโจวอย่างแน่นอน!
ทว่า ตอนนี้ฝ่าบาทแค่สั่งให้ทหารยกทัพไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยนเท่านั้น ยังไม่ได้สั่งให้โจมตีต้าเยี่ยนจริงๆ เขาจึงยังไม่อยากไปยืมเงินพ่อค้าเหล่านั้นตอนนี้!
ช่างมันเถิด เตรียมความพร้อมไว้ก่อนก็แล้วกัน ตอนนี้ฝ่าบาทสั่งให้เคลื่อนทัพไปยังชายแดนต้าเยี่ยนแล้วแสดงว่าสองแคว้นใกล้จะทำสงครามกันแล้ว ราชสำนักใกล้จะมาขอเงินจากเขาแล้ว เขาควรเตรียมการไว้ตั้งแต่เนิ่นๆ
ถึงเวลานั้นหากไม่ทำสงครามค่อยคืนเงินให้พ่อค้าเหล่านั้น จากนั้นทูลขอให้ฝ่าบาทพระราชทานรางวัลให้แก่พ่อค้าเหล่านั้น พวกเขาคงดีใจมากแน่นอน
เว่ยปู้จิ้งเงยหน้ามองท้องฟ้าพลางถอนหายใจยาวออกมา ทุกคนล้วนกล่าวว่าเสนาบดีกรมการคลังคือขุนนางที่ร่ำรวยที่สุด ทว่า มีเพียงคนที่มาอยู่ในตำแหน่งนี้เท่านั้นถึงจะรู้ว่ามันยากลำบากเพียงใด! ยิ่งตอนนี้เขามีเจ้านายที่มีเป้าหมายอยากรวบรวมใต้หล้าให้เป็นหนึ่งยิ่งยากเข้าไปใหญ่!
ขันทีเชิญหลู่ไท่เว่ย ต่งซือถูและเสิ่นซือคงเข้าไปในวังหลวง ทว่า เมื่อทั้งสามคนเข้าไปในวังกลับถูกไทเฮาขวางไม่ให้เข้าไปในตำหนักของไป๋ชิงเหยียน
ไทเฮาบอกว่าไป๋ชิงเหยียนอ่อนเพลียมาก เมื่อครู่ดื่มยาเสร็จและหลับไปแล้ว ไทเฮาบอกให้ขุนนางทั้งสามกลับไปก่อน ส่วนเรื่องอื่นรอให้ไป๋ชิงเหยียนตื่นขึ้นมาก่อนค่อยว่ากัน
ต่งซื่อรู้ความจริงแล้วว่าเรื่องทั้งหมดคือแผนซ้อนแผนของอาอวี๋ รู้แล้วว่าเสี่ยวชีอาจถูกซีเหลียงจับเป็นไปดังนั้นนางจึงอยากให้บุตรสาวพักผ่อนก่อน จากนั้นออกเดินทางเพื่อจบเรื่องนี้โดยเร็วที่สุด บุตรสาวของนางจะได้กลับมาอยู่ไฟในเมืองหลวงต่อโดยไม่ต้องเป็นห่วงสิ่งใดอีก
ผู้ใดจะคิดว่าเมื่อหลู่ไท่เว่ย เสิ่นซือคงและเสิ่นซือถูเพิ่งกลับถึงจวนได้ไม่นาน พวกเขายังไม่ทันถอดเครื่องแบบขุนนางออกจากร่างก็ได้รับรายงานว่าฝ่าบาทเตรียมจะออกเดินทางไปยังซีเหลียงแล้ว
ทั้งสามคนรีบเดินทางไปยังประตูเมืองโดยไม่ได้นัดหมาย เมื่อมองเห็นกันจึงทำความเคารพกันและกัน
ทั้งสามคนเห็นรถม้าของไป๋ชิงเหยียนเคลื่อนเข้ามาใกล้จึงรีบขึ้นไปทำความเคารพไป๋ชิงเหยียนบนรถม้า
“ฝ่าบาท ใกล้ถึงการสอบชุนเหวยแล้ว ฝ่าบาทเสด็จไปเช่นนี้แล้วเรื่องการสอบหน้าท้องพระโรงจะทำเช่นไรพ่ะย่ะค่ะ”
ใบหน้าของหลู่ไท่เว่ยเต็มไปด้วยความกังวล
“ที่สำคัญพระองค์เพิ่งประสูติองค์ชายและองค์หญิงออกมา ยังทรงต้องอยู่ไฟ การเดินทางไกลไปซีเหลียงจะทำให้พระวรกายเสียหายได้นะพ่ะย่ะค่ะ!”
ไป๋ชิงเหยียนจะไม่รู้ได้อย่างไร ทว่า ตอนนั้นราชวงศ์ต้าจิ้นละเลยจนมีสายลับแฝงตัวอยู่ในเมืองหลวงมากมาย ครั้งนี้ไป๋ชิงเหยียนจะถือโอกาสนี้ให้สำนักตรวจสอบจับสายลับเหล่านี้ออกมาให้ได้ทั้งหมด!
หากข่าวเรื่องที่จักรพรรดินีแห่งต้าโจวต้องรีบออกเดินทางไปยังซีเหลียงทั้งๆ ที่เพิ่งคลอดลูกและสั่งให้ทหารยกทัพไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยนแพร่กระจายออกไป สายลับของซีเหลียงและต้าโจวต้องรีบหาทางส่งข่าวให้แคว้นของพวกเขารับรู้แน่นอน
การที่ไป๋ชิงเหยียนสั่งให้ทหารยกทัพไปประชิดชายแดนต้าเยี่ยน ทำทีเหมือนจะบุกโจมตีแคว้นต้าเยี่ยนจะทำให้ซีเหลียงเชื่อว่าต้าโจวและต้าเยี่ยนแตกหักกันโดยสิ้นเชิงแล้ว
ที่สำคัญไป๋ชิงเหยียนไม่ใช่คนชอบฝากความหวังไว้ที่ผู้อื่น ถึงแม้นางจะตกลงกับเซียวหรงเหยี่ยนไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าจะใช้ระบอบการปกครองเป็นตัวตัดสินผลแพ้ชนะของสองแคว้นเพื่อไม่ให้ชาวบ้านสองแคว้นได้รับการเดือดร้อนจากสงคราม ทว่า ไป๋ชิงเหยียนต้องเตรียมรับมือกับผลลัพธ์ที่แย่ที่สุดไว้ก่อนอยู่ดี
หากแผนการที่ตกลงกันไว้ถูกไทเฮาขัดขวางจนไม่สามารถดำเนินต่อไปได้อย่างลุล่วง เช่นนั้นก็เหลือเพียงการทำสงครามเท่านั้น!
การยกทัพไปประชิดชายแดนเป็นการเตรียมความพร้อมล่วงหน้า ถึงเวลานั้นไทเฮาไม่สามารถเข้าไปก้าวก่ายเรื่องการทำสงครามที่ด่านหน้าได้ นางสามารถปรึกษากับอาเหยี่ยนได้ว่าจะรวบรวมใต้หล้าเป็นหนึ่งอย่างไรดี
อาเหยี่ยนและมู่หรงลี่กำลังพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อรวมสองแคว้นเป็นหนึ่ง นางก็ต้องพยายามปูทางเพื่อเรื่องนี้เช่นเดียวกัน
“ทำให้หลู่ไท่เว่ยเป็นห่วงแล้ว ข้านั่งรถม้าไปตลอดทาง มิเป็นอันใดหรอก”
ไป๋ชิงเหยียนกล่าวเพียงสั้นๆ
“ข้าฝากหลู่ไท่เว่ย เสิ่นซือคงและต่งซือถูช่วยกันจัดการเรื่องชุนเหวยด้วย ไทเฮาและฮูหยินทั้งสามคนจะช่วยดูแลวันสอบหน้าท้องพระโรง เมื่อสอบเสร็จส่งข้อทั้งหมดไปให้ไทเฮา นางจะเป็นคนผลคะแนนเอง”
“พ่ะย่ะค่ะ” ทั้งสามรับคำ
ไป๋ชิงเหยียนไม่ได้บอกเรื่องที่นางจะย้อนกลับมายังเมืองหลวงอีกครั้งให้ขุนนางใหญ่ทั้งสามคนรับรู้ ท่านแม่อยากให้นางอยู่ไฟอย่างสงบ ที่สำคัญขุนนางใหญ่ทั้งสามคนนี้ไว้ใจได้ เมื่อนางมอบหมายงานทุกอย่างเรียบร้อย นางจะกลับมาพักผ่อนรักษาตัวในเมืองหลวงเพื่อจะได้มีชีวิตอยู่กับอาเหยี่ยนและลูกน้อยทั้งสองไปอีกนานๆ
“เสิ่นซือคง”
ไป๋ชิงเหยียนมองไปทางเสิ่นซือคง
“ท่านจงเตรียมทุกอย่างให้พร้อมสำหรับทำสงครามกับต้าเยี่ยน เสิ่นซือคงและเว่ยปู้จิ้งช่วยกันเตรียมเสบียงอาหารสำหรับกองทัพ ไม่ว่าอย่างไรก็ห้ามปล่อยให้ทหารหิวเด็ดขาด!”
การโยกย้ายทหารและเตรียมเสบียงอาหารคือเรื่องใหญ่ อีกไม่นานต้าเยี่ยนคงรับรู้ข่าวนี้ หลังออกเดินทางจากเมืองหลวงนางจะให้คนส่งข่าวไปบอกให้อาเหยี่ยนและมู่หรงลี่รู้ สิ่งที่นางสามารถทำเพื่อปูทางสำหรับการรวมสองแคว้นเป็นหนึ่งได้มีเพียงเท่านี้เท่านั้น
“ฝ่าบาทไม่ต้องเป็นห่วงพ่ะย่ะค่ะ กระหม่อมทราบขอบเขตดีพ่ะย่ะค่ะ”
เสิ่นจิ้งจงกล่าวจบจึงกล่าวต่อ
“ทว่า กระหม่อมคิดว่าหลังจากเราทำลายซีเหลียงได้สำเร็จ ต้าโจวควรพักสงครามก่อนพ่ะย่ะค่ะ พวกเราควรจัดการเมืองและชาวบ้านที่ได้มาจากต้าเหลียงเมื่อไม่นานมานี้ให้เรียบร้อยก่อน กระหม่อมทราบดีว่าฝ่าบาททรงมีแผนการในพระทัยแล้ว กระหม่อมแค่หวังว่าหากสถานการณ์ไม่ได้เลวร้ายถึงขั้นเหลือเพียงการทำสงครามเพียงอย่างเดียวฝ่าบาทจะทรงทบทวนให้ดีก่อนพ่ะย่ะค่ะ!”
“ข้าเข้าใจความหมายของเสิ่นซือคง” ไป๋ชิงเหยียนหันไปทางต่งชิงผิง
“หากซีเหลียงถูกทำลาย หากต้าโจวและต้าเยี่ยนเกิดทำสงครามกันขึ้นมาจริงๆ เกรงว่าคนที่ไม่ประสงค์ดีของต้าเหลียงอาจก่อเรื่องขึ้นมาได้ ท่านลุงช่วยจับตาดูทางนั้นและจัดการอย่างรอบคอบด้วย ข้าไม่ได้โยกย้ายทหารค่ายอันผิงไปยังต้าเยี่ยนทั้งหมด หากถึงคราวจำเป็นจริงๆ จงเชือดไก่ให้ลิงดูได้เลย ข้าไม่ได้เคลื่อนย้ายทหารของกองทัพหย่วนผิงเพราะต้องการเหลือทหารค่ายนี้ไว้จัดการคนต้าเหลียงที่ไม่ประสงค์ดีต่อพวกเราให้สิ้นซาก”
เสิ่นจิ้งจงพยักหน้ารัว นี่คือสิ่งที่เขากำลังกังวล การที่พวกเขาเคลื่อนย้ายทหารคุ้มกันต้าเหลียงไปหลังจากยึดครองต้าเหลียงได้ไม่นานอาจเป็นการเปิดโอกาสให้คนที่ไม่ประสงค์ดีของต้าเหลียงก่อเรื่องวุ่นวายขึ้นมาได้ หากต้าโจวและต้าเยี่ยนทำสงครามกันขึ้นมาจริงๆ พวกต้าเหลียงที่อยากกอบกู้แคว้นคืนอาจลุกขึ้นมาต่อต้านต้าโจวได้
น้ำเสียงของไป๋ชิงเหยียนหนักแน่น
“พวกเราใช้วิธีประณีประนอมกับต้าเหลียงมามากแล้ว หากพวกเขายังกล้าก่อเรื่องอีกก็ต้องจัดการขั้นเด็ดขาดเสียที ทำให้พวกนั้นรู้ว่าแม้ต้าโจวจะเปิดศึกกับต้าเยี่ยน ทว่า พวกเรายังมีกำลังทหารมากพอที่จะจัดการกับพวกเขา! เช่นนี้พวกที่อยากก่อเรื่องจะได้เห็นถึงความแข็งแกร่งของต้าโจวและยอมอยู่อย่างสงบเสงี่ยม!”