การชิงป้ายหยกสะสมคะแนนมาได้แบบนี้ หมายความว่าหลิวจี๋ไม่อาจทำลายป้ายหยกเพื่อเปิดใช้อาคมส่งตัวออกไปนอกแดนสวรรค์ใต้โบราณได้อีกต่อไป หากจะออกไปด้านนอกก็จำต้องเดินทางกลับไปยังค่ายคฤหาสน์อมตะของตัวเองและเปิดใช้ค่ายกลเท่านั้น…
อย่างไรก็ตามหลิวจี๋ตระหนักดี ว่าลำพังแค่ต้วนหลิงเทียนใช้ความลึกซึ้งกักกันกับพลังผีสางบางอย่าง มันก็ไม่มีปัญญาทำลายแล้ว เรื่องจะรอดไปถึงค่ายคฤหาสน์หานชิง เกรงว่าคงทำได้แค่ฝันไปเท่านั้น…
ยิ่งไปกว่านั้นต้วนหลิงเทียนก็ร่วมมือกับหว่านชิงชิง ต่อให้อีกฝ่ายจะไม่ขังมันด้วยพลังมิติ มันก็ไม่มีปัญญาหนีไปไหนได้
ถึงแม้ความเร็วมันจะสูง แต่ก็มิสูงสู้หว่านชิงชิง!!
ซูว!
ด้วยเหตุนี้ หลังพบว่าหว่านชิงชิงแย่งป้ายไปแล้ว สีหน้าหลิวจี๋จึงเปลี่ยนไปใหญ่หลวง เสมือนมีไอเย็นแล่นวาบจากปลายเท้าจรดศีรษะ ร่างสะท้านสั่นไปอย่างแรงด้วยความหวาดกลัวจับใจ
“ข้าขอแนะนำอะไรเจ้าสักอย่าง…”
ต้วนหลิงเทียนเหลือบมองหลิวจี๋ด้วยสายตาเฉยเมย เอ่ยออกเสียงเรียบ “หากชาติหน้ามีจริง ตอนเจ้าคิดจะแก้แค้นใคร…เจ้าสมควรไปหาข้อมูล ‘ศัตรู’ ให้ดีก่อนลงมือ ไม่งั้นไม่ต้องพูดถึงเรื่องแก้แค้น ข้ากลัวเจ้าจะตายโดยไม่ทันรู้ตัวด้วยซ้ำ…”
พอต้วนหลิงเทียนกล่าวจบคำ มุมปากก็ยกยิ้มแสยะเยียบเย็น
ซัว!!
คมมีดมิติสีเทาพุ่งไปฉับไวปานสายฟ้า ปลิดปลงศีรษะหลิวจี๋ที่สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว พรากหนึ่งชีวิตของมันไป ทั้งๆที่มันกำลังคิดถึงเรื่องคุกเข่าเพื่อร้องขอความเมตตาอยู่ด้วยซ้ำ…
ศีรษะหลิวจี๋ที่ปลิวกระเด็น สองตาของมันเบิกโพลงไปด้วยความหวาดกลัว ปากอ้าออกคล้ายอยากจะพูดอะไรบางอย่าง น่าเสียดายที่คำๆนั้น ไม่อาจเอื้อนเอ่ยได้ตลอดกาล…
เมื่อเห็นว่าหลิวจี๋ถูกฆ่าตาย หว่านชิงชิงก็รีบซัดป้ายหยกสะสมคะแนนของหลิวจี๋ในมือไปทางต้วนหลิงเทียนทันที ยังถอยร่างตัวเองออกไปเผื่อไว้อีกด้วย
ครู่ต่อมาเมื่อป้ายหยกสะสมคะแนนของหลิวจี๋สลายเป็นธุลี คะแนนในนั้นก็ถูกถ่ายโอนมาให้ต้วนหลิงเทียน
“หืม? หลิวจี๋มันมีคะแนนสะสม 60 กว่าแต้มเชียว?”
หลังฆ่าหลิวจี๋แล้ว ต้วนหลิงเทียนก็ตรวจสอบคะแนนสะสมในป้ายหยกตัวเอง จึงพบว่าคะแนนของเขาเพิ่มขึ้นมาเป็น 387 แต้ม!
เห็นได้ชัดว่าเขาได้คะแนนสะสมจากหลิวเจี๋ยมาถึง 65 แต้ม
เพราะเดิมทีเขามีคะแนนสะสมแค่ 322 แต้มเท่านั้น
‘หลิวจี๋ผู้นี้ สวรรค์มีทางไม่ยอมเดิน นรกไร้ประตูดันทุรังมุดมาจริงๆ…’
หว่านชิงชิงที่มองศพหลิวจี๋ร่วงตกจากฟากฟ้า ลอบกล่าวในใจด้วยความรู้สึกเวทนา…
ตลอดทางที่นางร่วมมือกับต้วนหลิงเทียน ทุกคนที่พบเจอนั้น ต้วนหลิงเทียนกับนางไม่ได้เข่นฆ่าใครเลย
นอกจากนั้นตอนที่ต้วนหลิงเทียนไปดักหน้าค่ายคฤหาสน์หั่วหลี ก็ไม่ได้ฆ่าใครไปสักคน บ่งบอกให้รู้ว่าต้วนหลิงเทียนไม่ใช่ฆาตกรฆ่าคนไม่เลือกหน้า
ถึงคราวนี้ต้วนหลิงเทียนจะลงมือฆ่าคน แต่นางก็เข้าใจได้ว่าทำไม
กระทั่งยังรู้กระจ่างใจดี
ว่าวันนี้หากพลังของหลิวจี๋กล้าแข็งเหนือกว่าต้วนหลิงเทียน อีกฝ่ายต้องลงมือกับต้วนหลิงเทียนถึงตายแน่
“ไปต่อเถอะ”
หลังสะบัดมือเก็บแหวนพื้นที่ของหลิวจี๋มาแล้ว ต้วนหลิงเทียนก็หันไปทักหว่านชิงชิงและชวนอีกฝ่ายออกเดินทางต่อทันที
จนถึงตอนนี้ ต้วนหลิงเทียนก็ได้ใช้เวลาในแดนสวรรค์ใต้โบราณไปทั้งสิ้น 10 วันแล้ว ด้านหว่านชิงชิงก็ปาเข้าไปเกือบ 7 วัน
‘หวังว่าก่อนที่หว่านชิงชิงจะถึงกำหนดเวลาต้องออกไป…ข้าจะเจอใครในบรรดา 6 คนนั่น’
ต้วนหลิงเทียนลอบกล่าวในใจอย่างวาดหวัง
ในอีก 3 วันหลังจากนี้ หว่านชิงชิงจะถูกอาคมเคลื่อนย้ายส่งตัวออกจากแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางแห่งนี้โดยอัตโนมัติ พอถึงตอนนั้นเขาที่ไม่มีหว่านชิงชิงคอยสนับสนุน เกรงว่าถึงเจอ 6 อันดับแรกนั่น ก็คงยากจะจัดการพวกมันได้
“ต้วนหลิงเทียน”
หลังเหินร่างเดินทางออกมาได้ไม่นาน หว่านชิงชิงก็หันไปมองกล่าวเตือนต้วนหลิงเทียน “ถึงแม้หลิวจี๋จะไม่มีผู้ใดในคฤหาสน์หานชิงคบ…แต่อย่างไรมันก็เป็นศิษย์ฝ่ายในที่มีฝีมือดีคนหนึ่ง คฤหาสน์หานชิงอาจไม่ปล่อยวางเรื่องนี้ง่ายๆ”
“ข้าต้วนหลิงเทียนทำอะไร ขอเพียงไม่ผิดต่อใจ ข้าไม่คิดกังวลอะไรทั้งนั้น”
ต้วนหลิงเทียนกล่าวออกด้วยน้ำเสียงเฉยเมย
แต่ต้นจนจบเขาไม่หวั่นไหวใดๆทั้งสิ้น ราวกับคฤหาสน์หานชิง ก็ไม่ต่างอะไรจากเสือกระดาษสำหรับเขา
หว่านชิงชิงเองก็เห็นได้ชัดเจนว่าต้วนหลิงเทียนไม่กังวลเรื่องนี้จริงๆ ไม่ใช่แค่เสแสร้งทำเป็นนิ่งไปอย่างนั้น
จังหวะนี้ต้วนหลิงเทียนในสายตาของนาง แลดูสูงส่งทั้งองอาจขึ้นหลายส่วน
ในเวลาเดียวกัน
บริเวณใกล้ๆจุดตั้งค่ายกลเคลื่อนย้ายของคฤหาสน์อมตะระดับ 6 ทั้งหลาย ทุกคนที่ให้ความสนใจกับความเปลี่ยนแปลงของตารางจัดอันดับแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลาง ล้วนพบเห็นได้ทันที
ว่าต้วนหลิงเทียนที่ร่วมมือกับหว่านชิงชิงและสมควรมอบคะแนนให้หว่านชิงชิงมาสักพักแล้วนั้น อยู่ดีๆจากอันดับที่ 8 ก็พุ่งกลับมาอยู่ในอันดับที่ 7 ดังเดิม!
“หืม? อยู่ๆไฉนคะแนนสะสมของต้วนหลิงเทียนพุ่งขึ้นสูงยิ่ง…65 แต้มรึ? มันจัดการใครไปกัน?”
“65 แต้ม…หากจำไม่ผิดล่ะก็…นั่นไง! ชัดเจน! พวกเจ้าดูเร็วชื่อของหลิวจี๋หายไปแล้ว!!”
“หลิวจี๋? หลิวจี๋อีกแล้วรึ?!”
“นั่นสิ…หากข้าจำไม่ผิดเดือนก่อนหลิวจี๋ก็โดนต้วนหลิงเทียนกำจัดออกมาไม่ใช่รึไง?”
“ใช่! เดือนก่อนหลิวจี๋โดนต้วนหลิงเทียนจัดการออกมาจริงๆ! เจ้าหลิวจี๋ผู้นี้จะไม่ดวงซวยไปหน่อยรึไง? เจอใครไม่เจอดันไปเจอต้วนหลิงเทียนคนเดิม แถมเพิ่มเติมคือมีหว่านชิงชิงร่วมมือด้วยเสียอย่างนั้น!”
…
เรื่องที่หลิวจี๋โดนต้วนหลิงเทียนจัดการออกมาเมื่อเดือนก่อน หลายคนก็ได้ยินมาบ้าง และยังรู้อีกด้วยว่าหลิวจี๋พอโดนจัดการออกมาก็โวยวายไม่ยอมรับ และบอกว่าทั้งหมดเพราะมันประมาทจึงต้วนหลิงเทียนโจมตีอย่างไม่ทันตั้งตัว
กระทั่งหลิวจี๋ยังลั่นวาจาไว้ว่า เดือนหน้าหากเจอต้วนหลิงเทียนอีกครั้ง มันจะจัดการต้วนหลิงเทียนเพื่อล้างตา!
และเดือนนี้หลิวจี๋ก็ได้เจอกับต้วนหลิงเทียนสมใจหวังจริงๆ
อนิจจาจุดจบยังคงเดิมเหมือนเมื่อเดือนก่อน…หลิวจี๋โดนต้วนหลิงเทียนจัดการอีกแล้ว
“เฮ่ สหายข้าที่คฤหาสน์หานชิพึ่ติดต่อมาแน่ะ…คราวนี้หลิวจี๋ไม่ใช่แค่โดนต้วนหลิงเทียนกำจัดออกมาเท่านั้นนะ แต่มันยังถูกต้วนหลิงเทียนฆ่าด้วย!”
ไม่นานข่าวเรื่องที่หลิวจี๋ถูกฆ่าตายก็เริ่มแพร่กระจายออกมาจากคฤหาสน์หานชิง
และมันก็เป็นคนที่ 2 ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลาง ที่ถูกต้วนหลิงเทียนฆ่าตาย!
“หากข้าจำไม่ผิด…ดูเหมือนตอนที่ต้วนหลิงเทียนไปดักหน้าค่ายคฤหาสน์อู่จ้านก็ดี หรือดักหน้าค่ายคฤหาสน์หั่วหลีก็ดี ต้วนหลิงเทียนไม่ได้ฆ่าผู้ใดเลยใช่หรือไม่?”
“ใช่ ไม่ได้ฆ่าผู้ใดเลย…กล่าวได้ว่าก่อนหลิวจี๋ ต้วนหลิงเทียนเข่นฆ่าไปแค่คนเดียวเท่านั้น…แต่เจ้านั้นมันเป็นคนของคฤหาสน์ปี้ชิง อย่างที่รู้ๆกันว่าคนของคฤหาสน์ปี้ชิงกับคนของคฤหาสน์เฉวียนโยวเป็นดั่งน้ำกับไฟ เจอกันในแดนสวรรค์ใต้โบราณเมื่อไหร่ก็จ้องจะฆ่ากันให้ตายไปข้าง…”
“เท่าที่ฟังมาเดือนที่แล้วหลังหลิวจี๋ถูกต้วนหลิงเทียนกำจัดออกไป มันก็แลดูไม่พอใจทั้งแค้นเคืองต้วนหลิงเทียนไม่น้อย มันสมควรเห็นต้วนหลิงเทียนเป็นศัตรู…กระทั่งเป็นศัตรูที่ไม่อาจอยู่ร่วมโลกเดียวกันได้!”
“เรื่องนี้ยังไม่ชัดเจนอีกรึไง เดือนก่อนต้วนหลิงเทียนแค่กำจัดมันออกมาแต่ไม่ได้ฆ่ามัน แต่เดือนนี้กลับลงมือฆ่าคน…หากไม่ใช่เพราะมันคิดฆ่าต้วนหลิงเทียนก่อน ต้วนหลิงเทียนจะฆ่ามันทำไม?”
…
ถึงแม้คนในคฤหาสน์อมตะระดับ 6 ต่างๆจะไม่ได้รู้จักมักคุ้นกับต้วนหลิงเทียนเป็นการส่วนตัว แต่อาศัยการกระทำที่ผ่านมาทั้งหมดของต้วนหลิงเทียน พวกมันก็มองออกได้ไม่ยากว่าต้วนหลิงเทียนไม่ใช่ฆาตกรที่ฆ่าคนไม่เลือกหน้า
กระทั่งคนของคฤหาสน์หานชิงเอง ยังคิดแบบนี้ด้วยซ้ำ!
อย่างไรก็ตาม สุดท้ายต้วนหลิงเทียนก็เข่นฆ่า หลิวจี๋ ซึ่งเป็นคนของคฤหาสน์หานชิงพวกมัน หมายความว่าตอนนี้มีเส้นหนึ่งได้ขีดแบ่งเอาไว้แล้ว วันหน้าหากพบเจอกันไม่ว่าจะที่ไหน แม้จะไม่ถึงขั้นต้องล้างแค้นเอาคืน แต่อย่างน้อยๆก็ไม่อาจคุยด้วยใบหน้าแย้มยิ้มมากอัธยาศัยแน่นอน
เวลาค่อยๆไหลผ่านไปไม่หยุดยั้ง อันดับและคะแนนสะสมในตารางจัดอันดับเองก็เปลี่ยนแปลงไปเรื่อย
กระทั่งรายชื่อใน 10 อันดับแรก อย่างอันดับที่ 9 และ 10 ก็บังเกิดความเปลี่ยนแปลงอยู่บ่อยครั้ง…จะมีก็แต่ 8 รายชื่อแรกเท่านั้นที่ยังไม่บังเกิดความเปลี่ยนแปลงอะไร ราวกับจะหยั่งรากลงเช่นนี้แล้ว
ต้วนหลิงเทียนยังคงอยู่อันดับที่ 7
และหว่านชิงชิงก็ยังคงอยู่อันดับที่ 8
คะแนนของทั้งคู่เพิ่มขึ้นเรื่อยๆตามเวลา ถึงแม้อัตราการเพิ่มจะค่อนข้างเชื่องช้า ทว่ายังมีระยะห่างระหว่างอันดับหลังชัดเจน
ตอนนี้อันดับที่ 8 กับ 9 ได้ห่างกันถึง 100 กว่าแต้ม ประหนึ่งอยู่กันคนละคุ้งน้ำ
และความต่างระหว่างอันดับที่ 6 กับ 7 ก็ต่างกันเกือบ 200 แต้ม ซึ่งเป็นดั่งคนละเวิ้งน้ำเช่นกัน
“ต้วนหลิงเทียน อันดับของเจ้ากับคนข้างหน้ามันยิ่งมายิ่งต่างแล้ว…ข้าเองก็อยู่ในแดนสวรรค์ใต้โบราณระดับกลางได้อีกแค่วันเดียวเท่านั้น หากพวกเราไม่เจอคนที่อยู่ในอันดับสูงๆของตาราง ข้าเกรงว่าคงยากที่เจ้าจะไล่ตามพวกมันได้ทัน”
หว่านชิงชิงกล่าวกับต้วนหลิงเทียนด้วยน้ำเสียงจริงจัง
หลังจากที่ต้วนหลิงเทียนฆ่าหลิวจี๋ไป วันเวลาได้ล่วงเลยไปอีก 2 วันแล้ว…และตอนนี้หว่านชิงชิงก็ใช้เวลาอยู่ในแดนสวรรค์ใต้โบราณมา 9 วันแล้วด้วย!
อีก 1 วัน ต่อให้นางจะไม่ถูกกำจัดหรือออกไปเอง นางก็จะต้องถูกส่งตัวออกไปโดยอัตโนมัติอยู่ดี
ถึงแม้ในช่วง 2 วันที่ผ่านมานางกับต้วนหลิงเทียนจะได้พบเจอคนอื่นๆอยู่บ้าง
ทว่าคนเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในอันดับต้นๆของตารางจัดอันดับเลย ไม่แม้แต่จะมีใครติดอยู่ใน 50 อันดับแรกด้วยซ้ำ…
“ตอนนี้คะแนนสะสมของเจ้าต่างจากอันดับที่ 6 อยู่ 196 แต้ม…”
เนื่องจากมีคนคอยส่งข้อมูลรายงานสถานการณ์มาให้หว่านชิงชิงรับทราบอย่างสม่ำเสมอ ทำให้หว่านชิงชิงล่วงรู้ว่าใครมีอันดับเหนือต้วนหลิงเทียน รวมถึงความต่างของคะแนนสะสมด้วย
“196 แต้มเชียวหรือ?”
ต้วนหลิงเทียนขมวดคิ้ว
หลังจากตระเวนหาคนมา 2 วัน คะแนนของเขาจาก 380 กว่าแต้มก็เพิ่มมาเป็น 435 แต้มเท่านั้น…
แต่กระนั้นเขายังมีคะแนนต่างจากอันดับที่ 6 เกือบ 200 แต้ม? พวกมันไปทุบตีกำจัดผู้ใดนักหนา ไฉนหาคนเก่งกันนัก?
“อย่างไรก็ตามถึงเจ้าจะคะแนนห่างจากอันดับ 6 มาก…แต่ทว่าอันดับ 6 กับอันดับ 5 รวมถึงอีก 4 คนที่เหลือก็ไม่ได้ห่างอะไรกันมากนัก เรียกว่ากระทั่งอันดับ 1 ก็ห่างจากเจ้าแค่ 260 แต้มเท่านั้น”
“และ 6 อันดับแรกก็มักจะมีสถานการณ์เช่นนี้เสมอ…ยังเป็นมาหลายปีแล้วด้วย กล่าวได้ว่าในบรรดา 6 คนนั่น ผู้ใดจะได้เป็นอันดับ 1 หรืออันดับที่ 6 ซึ่งถือว่าเป็นอันดับสุดท้ายของพวกมัน ล้วนขึ้นอยู่กับดวงทั้งสิ้น…”
หว่านชิงชิงกล่าว
“ข้าต่างจากอันดับที่ 6 อยู่ 196 แต้ม? แต่ต่างจากอันดับที่ 1 แค่ 260 แต้ม?”
สองตาต้วนหลิงเทียนทอประกายเรืองขึ้นวาบหนึ่ง
ตอนนี้ดูเหมือนว่าเขาจะไปได้ไกลกว่านี้หรือไม่ ก็ล้วนขึ้นอยู่กับโชคอย่างเดียวแล้ว…
หากโชคร้ายไม่พบเจอคนที่มีคะแนนสูงๆเลย สุดท้ายเขาก็คงหยุดอยู่ที่อันดับ 7 เท่านั้น
“หว่านชิงชิง?”
ทว่าในขณะที่ต้วนหลิงเทียนกับหว่านชิงชิงกำลังเหินร่างข้ามเนินเขาแห่งหนึ่ง ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นแต่ไกล ฟังแล้วยังใกล้เข้ามาเรื่อยๆ “ถ้าอย่างนั้น…เจ้าก็คือต้วนหลิงเทียนสินะ?”
ได้ยินเสียงทักดังกล่าว ต้วนหลิงเทียนกับหว่านชิงชิงก็หยุดลง และหันไปมองต้นเสียงทันที
ที่นั่นปรากฏร่างหนึ่งกำลังเหินเข้ามาอย่างไม่รีบไม่ร้อน…
“ดูเหมือนว่าโชคของพวกเราค่อนข้างดีทีเดียว…ที่เจ้าเห็นก็คือศิษย์หลักของคฤหาสน์หงเอี้ย ซีเหมินฮ่าวซวน!”
ต้วนหลิงเทียนที่พึ่งจะเห็นว่าอีกฝ่ายเป็นชายหนุ่มรูปงามคนหนึ่งเท่านั้น เสียงผ่านพลังของหว่านชิงชิงก็ดังขึ้นในหูเขาพอดี!