ตอนที่ 40 สุริยะพราย (3)
เขาเดินเข้าไปในตู้สินค้าแล้วพูดเสียงเย็นไปพลาง “เธอแน่ใจนะว่าเห็นเป็นสองคน เธอนี่ดวงแข็งจริงๆ ยังรอดกลับมาได้ แต่ก็โชคดีที่ยังรอด ไม่อย่างนั้นครั้งนี้คงหาข้ออ้างกลับไปรายงานไม่ได้! หลี่ฮ่าว อย่าหวังว่าจะมีคนมาช่วยเธอได้ ต่อให้ข้างนอกมีผู้กล้าฝีมือแข็งแกร่งลำดับขั้นสุริยะพรายของผู้พิทักษ์รัตติกาลอยู่ ครั้งนี้…ผู้พิทักษ์รัตติกาลก็จะเข้าใจว่าในขอบเขตพลังเหนือธรรมชาติ ผู้พิทักษ์รัตติกาลก็เป็นแค่คนธรรมดาเท่านั้น องค์กรใหญ่แห่งพลังเหนือธรรมชาติที่แท้จริง ผู้พิทักษ์รัตติกาลทัดเทียมไม่ได้เลยสักนิด!”
ขณะนี้ทั้งคู่ได้เดินเข้าไปในตู้สินค้าเรียบร้อยแล้ว
รอบๆ ของตู้สินค้ามีกระจกครอบชั้นบางๆ อยู่จริงๆ นั่นเป็นกระจกครอบผลึกเหมันต์ที่มีไว้เพื่อป้องกันพลังเหนือธรรมชาติ ไม่มีพลังป้องกันวัตถุที่เป็นรูปธรรมแต่กลับมีพลังป้องกันพลังเหนือธรรมชาติชั้นยอด
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติยังรู้สึกขยาดสิ่งนี้อยู่บ้าง แต่คิดๆ แล้วก็เลือกเดินเข้าไปอยู่ดี
ของสิ่งนี้มีคุณสมบัติในการป้องกันพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติอย่างมากจริงๆ
อีกอย่างตอนนี้เขาอยู่ข้างกระจกครอบผลึกเหมันต์พร้อมทำลายมันได้ทุกเมื่อ ต่อให้พวกหลิวเยี่ยนกลับมาจริงเขาก็สามารถทำลายมันได้ทันที
ถึงตอนนั้นก็ไม่มีปัญหาอะไรแล้ว
เพียงแต่หากผู้แข็งแกร่งปะทะกันแล้วโดนคลื่นพลังโจมตี เขาใช่ว่าจะป้องกันไหว
……
“หัวหน้าหลิว!”
เวลานี้พวกคนที่ถอยทัพออกมาจากเขตโกดังอย่างเฉินเจียนอดตะโกนขึ้นมาไม่ได้
จะไปจริงๆ หรือ
หลี่ฮ่าวล่ะทำอย่างไร!
หลิวเยี่ยนหยุดฝีเท้ามองไปยังโกดังที่ห่างไกลออกไปด้วยสายตากังวลหน่อยๆ แต่ก็กัดฟันพูดว่า “ไม่เป็นไร เขาเลือกจะทำอย่างนี้เอง…จันทราทมิฬรับมือยากกว่าที่คิดเอาไว้จริงด้วย! พี่ใหญ่ไม่อยู่ เราสู้กันซึ่งๆ หน้าแล้วฆ่าอีกฝ่ายได้ยากเกินไป! เจ้าหลี่ฮ่าว…คงคิดจะล่อเขาเข้าไปในกระจกผลึกเหมันต์ แล้วถือโอกาสจู่โจมหมอนั่นในตอนที่พลังเหนือธรรมชาติถูกควบคุม!”
ใช่แล้ว เมื่อหลี่ฮ่าวยอมถูกอีกฝ่ายจับกุมตัวโดยไม่คิดจะขัดขืนสักนิด เธอก็เข้าใจความหมายของหลี่ฮ่าวแล้ว
เขาจะล่ออีกฝ่ายเข้าไปข้างในแล้วทำการลอบจู่โจม!
ส่วนมันมีความเสี่ยงมากแค่ไหน…หลิวเยี่ยนไม่อยากจะคิดถึงมัน
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติในลำดับขั้นจันทราทมิฬ ต่อให้พลังเหนือธรรมชาติถูกควบคุมไว้บ้าง ก็ไม่ใช่คนที่หลี่ฮ่าวจะต่อกรได้
อีกทั้งหลังจากผ่านการปะทะกันเมื่อครู่จึงทำให้ทุกคนเข้าใจในจุดนี้ดี พวกเขาร่วมมือกันก็ฆ่าหมอนั่นไม่ได้
……
ภายในตู้สินค้า
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติธาตุน้ำผู้นั้นระมัดระวังตัวสูงมาก และคอยเงี่ยหูฟังอยู่ตลอดหมายจะให้ได้ยินเสียงความเคลื่อนไหวสักนิด แต่…มันเงียบมาก!
ไม่มีเสียงเคลื่อนไหวใดๆ
เขาหันไปมองหลี่ฮ่าวอย่างฉงน หมอนี่เจอสงครามมาจริงเหรอ
หลี่ฮ่าวเห็นเขามองมาก็สะดุ้งเฮือกแล้วรีบโยนปืนที่เหน็บไว้ตรงข้างเอวทิ้ง “อย่าเข้าใจผิดนะ ผมไม่ได้คิดจะชักปืน!”
ว่าแล้วเขาก็รีบชูแขนขึ้นสูง “จริงนะ ไม่เชื่อก็ลองค้นตัวดู! แล้วก็กระบี่ตระกูลหลี่ ผมไม่รู้ว่ากระบี่ตระกูลหลี่เป็นยังไง บนตัวผมมีแค่กระบี่เล็กๆ อยู่ด้ามเดียว ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าใช่กระบี่ตระกูลหลี่หรือเปล่า…ถ้าคุณอยากได้ก็เอาไปเลยตามสบาย!”
กระบี่ตระกูลหลี่หรือ
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติธาตุน้ำที่เดิมทีไม่ได้นึกถึงเรื่องนี้เลยก็ชะงักไปเล็กน้อย
กระบี่ตระกูลหลี่ที่ทางองค์กรต้องการมาโดยตลอด!
นั่นสิ มันอยู่บนตัวเจ้าเด็กคนนี้ไม่ใช่หรือ
จากนั้นผู้มีพลังเหนือธรรมชาติธาตุน้ำก็ดูชั่งใจ เดินไปหาหลี่ฮ่าวโดยที่หลี่ฮ่าวชูแขนขึ้นสูง!
เขาไม่กระดุกกระดิกเลยสักนิด ท่าทางเชื่อฟังอย่างมาก
เหมือนกลัวอีกฝ่ายจะฆ่าตนเขาพยักพเยิดคางไปที่ท้องตัวเอง “กระบี่เก็บอยู่ที่ท้อง ผมไม่รู้ว่าใช่ของที่พวกคุณอยากได้หรือเปล่า พวกคุณเอาไปแล้วก็อย่าฆ่าผมได้ไหม”
“ผมเป็นแค่คนธรรมดา ฆ่าผมไปก็ไม่ได้มีผลดีต่อพวกคุณหรอก ผมยังทำอะไรให้พวกคุณได้นะ…อาจารย์ผมคือหยวนซั่ว เขาเป็นปรมาจารย์นักรบทะลวงร้อย เก่งมากเลย!”
“เหอะ!”
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติหัวเราะที่แฝงไปด้วยความเย้ยหยันปนหยามเหยียด
เขาเดินไปลูบหน้าท้องหลี่ฮ่าว ตรงนั้นมีบางอย่างนูนออกมาจริงๆ
พอเขาเอามือลูบทีหนึ่งก็พบว่าเป็นอาวุธ!
กระบี่ตระกูลหลี่หรือ
เขายื่นมือไปชักมีดสั้นที่หลี่ฮ่าวยึดมาจากตัวปรมาจารย์นักรบคนก่อนหน้ามากำไว้ หลี่ฮ่าวในตอนนี้กลัวสุดขีด กลัวจริงๆ เขากลัวว่าเจ้าหมอนี่จะเคยเห็นมีดเล่มนี้แล้วจำได้ แบบนั้นจะทำอย่างไรล่ะ
ยังดีที่เจ้าหมอนี่เหมือนกำลังสำรวจโดยไม่ได้เผยท่าทีผิดปกติอะไร
“กระบี่ตระกูลหลี่เหรอ”
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติกำมีดสั้นไว้ในมือแล้วถามด้วยความสงสัย นี่หรือคือของที่ทางองค์กรอยากได้
เป็นของที่ธรรมดามาก สัมผัสไม่ได้ถึงพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติแม้แต่น้อยนิด
แน่นอนว่ามันก็ปกติมาก และเพราะความปกติถึงไม่มีใครสนใจ ไม่อย่างนั้นคงถูกคนค้นพบไปตั้งนานแล้ว
เขาไล่ตามองอย่างละเอียดพลันก็พูดขึ้นว่า “เธอแน่ใจนะว่านี่เป็นกระบี่ตระกูลหลี่”
“ผมไม่รู้!”
หลี่ฮ่าวรีบพูดต่อ “ไม่รู้จริงๆ แม้แต่เรื่องนี้ผมก็เพิ่งรู้ไม่กี่วันก่อนนี่เอง! บ้านผมมีอาวุธนี้อยู่แค่ชิ้นเดียว อาจจะเกี่ยวกับกระบี่ตระกูลหลี่อยู่บ้าง…”
ว่าแล้วหลี่ฮ่าวก็รีบพูดอีก “คุณเอามาสิผมจะบอกให้ฟัง บนนั้นสลักคำไว้ด้วย ผมไม่รู้ว่าใช่ของที่พวกคุณกำลังตามหาหรือเปล่า…”
สลักคำไว้อย่างนั้นหรือ
อยู่ตรงไหนล่ะ
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติสำรวจอย่างละเอียดแล้วก็ไม่เห็นจึงขมวดคิ้วมุ่น เจ้าหมอนี่หลอกเราอยู่เหรอ
หรือว่าเรามองไม่เห็นเองจริงๆ
เขาถือมีดเดินไปข้างหลี่ฮ่าว หลี่ฮ่าวยังคงชูแขนขึ้นสูง ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติอมยิ้ม เป็นเด็กดีจังเลยนะ แต่เสียดายเพราะสุดท้ายก็ต้องตายอยู่ดี!
ทางองค์กรไม่ได้ต้องการเพียงกระบี่อย่างเดียว แต่รวมถึงชีวิตของเขาด้วย!
“คุณหันมีดมาทางผมสิ ผมจะชี้ให้ดู…ช่างเถอะ ผมไม่ขยับตัว อย่าเข้าใจผิดนะ…”
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติชักรำคาญใจ ใครจะไปสนใจกันว่าเธอจะขยับตัวหรือไม่ขยับตัว
ต่อให้หลี่ฮ่าวไม่ชูแขนเขาก็ไม่กลัวหมอนี่จะทำอะไรเลยสักนิด
เขาเดินตรงเข้าไปใกล้หลี่ฮ่าว ส่วนหลี่ฮ่าวทำท่าชั่งใจแวบหนึ่งก็วางแขนข้างหนึ่งลงแล้วชี้ไปที่มีดกล่าวว่า “อยู่ตรงนี้ คุณดูให้ดีสิ ตรงนี้มีคำสลักเล็กๆ อยู่…”
คนๆ นั้นก้มมองมีดอย่างว่าง่าย…
วินาทีถัดมาเขาก็รู้สึกถึงบางอย่าง เหมือนเขาจะเห็นมือที่สามลางๆ…ภาพลวงตาหรือ
ไม่ใช่!
มีมือข้างที่สามจริงๆ!
มือหมอคืนชีวิต!
ก่อนหน้านี้หลี่ฮ่าวก็ใช้วิธีนี้รับมือกับปรมาจารย์นักรบทะลวงร้อยคนนั้น ครั้งนี้ก็ยังคงใช้วิธีเดิม กระบวนท่าที่หยวนซั่วสอนมีประโยชน์มากจริงๆ
กับผู้หญิงอาจจะแย่หน่อย แต่กับผู้ชาย…ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติ หรือกระทั่งปรมาจารย์นักรบก็ช่าง ตรงจุดนั้นมักเป็นจุดที่มีพลังป้องกันตัวอ่อนแอที่สุด ประเด็นคือถ้าจุดนั้นเละมันจะเจ็บมากจริงๆ!
ความเจ็บที่ไม่มีอะไรเทียบได้!
หากไม่ใช่ผู้ชายคงไม่มีวันเข้าใจ บางครั้งเผลอโดนหน่อยยังเจ็บถึงขั้นคุกเข่าร้องไห้ได้
ภายในกระจกครอบผลึกเหมันต์ พลังลี้ลับเหนือธรรมชาติของอีกฝ่ายถูกทำให้อ่อนแอลงมาก
แต่เห็นได้ชัดว่าที่ตรงนี้ไม่มีการปกป้องจากพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติ
“ตุบ!”
ราวกับลูกโป่งแตก ราวกับไข่ที่ถูกบีบแตก ราวกับถุงลมปลาที่ถูกจิ้มจนแตก…
วินาทีนี้เกิดเสียงนี้ดังสะท้อนขึ้นในตู้สินค้า
ผู้มีพลังเหนือธรรมชาติก้มหน้าลงไปมองตามสัญชาตญาณ จากนั้นน้ำตาก็ไหลพรากอย่างอดไม่ได้เหมือนคนทั่วๆ ไปแล้วล้มลงคุกเข่ากับพื้น!
เจ็บปวดรวดร้าวเหลือเกิน!
วินาทีนี้เหมือนพลังลี้ลับเหนือธรรมชาติในตัวสลายหายไปชั่วขณะ
ส่วนหลี่ฮ่าวก็รวดเร็วเหลือเกิน ตอนนี้เขารีบคว้ามีดเล็กที่เพิ่งถูกอีกฝ่ายหยิบไปแทงในคราวเดียว!
ไม่ใช่ลำคอไม่ใช่ศีรษะแต่เป็นไหล่!
……………………………………………………………