ยามรักแม้นชี้นกยังเป็นบุปผา
ยามทอดทิ้งกลิ่นผกากลับราวซากศพ
“หยางอวี้” ถูกตราหน้าว่าเป็นสตรีแพศยาที่นำความเสื่อมโทรมมาสู่ราชสำนักและต้าถัง
ในยามที่กบฏอันลู่ซานโอบล้อมฉางอัน แม่ทัพนายกองจึงทำข้อแลกเปลี่ยนกับ “หลี่หลงจี”
ฆ่านาง แล้วพวกเขาจะยอมมอบความภักดี ขับไล่กบฏแล้วเชิญฮ่องเต้คืนสู่บัลลังก์
สวามีพานางหลบหนีไฟสงครามลงใต้ด้วยความรัก สุดท้ายก็ยอมพ่ายให้กับอำนาจที่ครอบครองมาตลอดหลายสิบปี
นางถูกตัดสินให้ตาย โดยสวามีที่มอบผ้าแพรขาวสามฉื่อให้เป็นคำตอบ
หยางอวี้ไม่เข้าใจว่านางผิดที่ใด ต่อให้คนก่อกบฏคือบุตรชายบุญธรรมก็หาใช่ตัวนาง
ไม่มีนางสักคนหนึ่งแล้วจะไม่มีกบฏอย่างนั้นหรือ จะเป็นเช่นนั้นไปได้อย่างไร
ถึงอย่างนั้นนางก็สอดคอเข้าไปในบ่วง สาบานว่าชาตินี้ชาติหน้าจะไม่ขอร่วมกลบฝังบนแผ่นดินเดียวกันกับหลี่หลงจี
…
เมื่อลืมตาตื่นขึ้นอีกครั้งในร่างของตนในวัยสิบปี หยางอวี้จึงต้องเร่งแก้ไขความผิดพลาดที่ทำให้นางเข้าสู่วังหลวง
ทว่าโชคชะตาไม่รั้งคอย ส่งบททดสอบอันร้ายกาจมาให้ตั้งแต่แรกเริ่ม
บิดาถูกจับขังคุก หากคราวนี้หยางเสวียนเหยี่ยนตายลง นางย่อมไม่พ้นต้องกลับสู่วังวนอันโสมมเหมือนชาติก่อน
แต่นางสาบานว่าจะดิ้นรนให้ถึงที่สุด อย่างไรก็จะไม่เข้าร่วมเป็นหนึ่งกับสกุลหลี่ตลอดกาล!