ทุกครั้งเวลาฝนตก ทุกคนต่างได้ยินเสียงโซลเมตของตัวเอง ยกเว้นเขา…ที่คุณโซลเมตไม่ยอมพูดด้วย “แพทริค” เป็นคนหนึ่งที่เชื่อในเรื่องโซลเมต แต่คุณโซลเมตของเขาคงจะเห็นเป็นเรื่องไร้สาระ อีกฝ่ายไม่ยอมตอบรับเสียงเรียกของเขา ทว่าแพทริคไม่ยอมแพ้ เฝ้าตื้อขอความเห็นใจอยู่ทุกหน้าฝน กระทั่งวันหนึ่งความพยายามก็เป็นผล “นี่” “เดี๋ยว เมื่อกี้คุณพูดกับผมเหรอ” “ขี้โวยวาย” นั่นเป็นประโยคที่โซลเมตยอมคุยด้วย หลังจากที่เขาพยายามชวนคุยมาตลอดหลายปี “ครั้งหน้า” “ฮะ?” “เห็นแก่ความพยายาม” “ครั้งหน้าที่ฝนตก ผมจะบอกชื่อกับคุณ” เสียงของคุณโซลเมตเงียบไปพร้อมกับสายฝนที่ซาลง เป็นครั้งแรกที่แพทริคเฝ้ารอให้ฝนตกอีกครั้งไวๆ