หยาดน้ำตรงปลายผมไหลลงมาตามใบหน้าด้านข้าง
ผ่านคางลงมาหยดกระทบโดนผมของเธอไม่กี่หยด
เขาจ้องมองนิ่ง จากนั้นก็ยกมือขึ้นอย่างช้าๆ
ใช้ปลายนิ้วปัดหยดน้ำให้หญิงสาวเบาๆ
คล้ายกับเธอไม่ได้สังเกตเห็น ไม่มีการตอบสนองแต่อย่างใด
เวินอี่ฝานสูงประมาณคางของเขา
แต่โครงกระดูกเธอกลับเล็ก บนร่างแทบจะไม่มีเนื้อหนังเลย
ตอนนี้ใบหน้าด้านข้างของเธอแนบกับแผ่นอกของเขา
มือทั้งสองข้างกอดเอวของเขาไว้ เธอไม่ได้กอดแน่นจนเกินไป
การมีอยู่ของเธอมันรุนแรงซะจนคล้ายลาวาอันร้อนผ่าวหยดลงบนร่างของเขา
……………………….
นับจากวันที่ได้พบและพูดคุยกันครั้งสุดท้ายเมื่อหกปีก่อน
ความทรงจำเรื่องเขาคนนั้นมันรางเลือนเสียจน
‘เวินอี่ฝาน’ แทบจะลืมไปแล้วว่ายังมีคนผู้นี้อยู่
เธอไม่คาดคิดว่าจะได้เจอหนุ่มหล่อที่เคย ‘จีบ’ เธออีกครั้ง
และยิ่งนึกไม่ถึงว่าเขาจะกลายมาเป็นรูมเมตของเธอ!
เพราะเคยถูกอีกฝ่ายปฏิเสธรัก
เมื่อได้พบกันอีกครั้ง ‘ซังเหยียน’ ผู้ไม่เคยแคร์ใครจึงมีท่าทีเย็นชาใส่
พาให้บรรยากาศของการได้มาอยู่ใต้ชายคาเดียวกันนั้น
ไม่ต่างอะไรกับการอยู่กับคนแปลกหน้า
ทว่าทุกอย่างกลับค่อยๆ เปลี่ยนไป
เมื่อ ‘ปัญหาการนอนละเมอ’ ของเธอกำเริบถึงขั้นเดินมา ‘จูบ’ เขาในคืนหนึ่ง!