“ถึงไม่ได้ตั้งใจ แต่เธอทำโน๊ตบุ๊คพังแล้วก็ควรจะพูดขอโทษสักคำ…”
“จิงจิงซวยจังเลย เจตนาดีอธิบายแทนคนอื่น พูดขอบคุณสักคำก็ไม่มี…”
“ประกาศนี้เป็นงานที่ทุกคนร่วมกันทำออกมาอย่างยากลำบาก คนของบริษัทเซิ่งต้าก็จะมาแล้ว อีกเดี๋ยวจะทำยังไงดี”
“…”
รอบข้างเกิดเสียงถกเถียงเบาๆ ขึ้นมา
เมื่อเห็นสายตาของทุกคนมองมาที่เหนียนเสี่ยวมู่ นัยน์ตาของเซี่ยจิงจิงก็เป็นประกายโดยพลัน
ที่เธอต้องการคือผลลัพธ์แบบนี้แหละ
เหนียนเสี่ยวมู่เพิ่งมาที่บริษัทได้สองวัน แผนกวางแผนและแผนกเลขาก็มีคนเจอกับหายนะอย่างต่อเนื่อง ตอนนี้ถึงตาแผนกประชาสัมพันธ์แล้ว…
จะให้ทุกคนคิดอย่างไรได้ล่ะ
เซี่ยจิงจิงไม่ได้บอกว่าเหนียนเสี่ยวมู่ตั้งใจ แต่คิดว่าทุกคนน่าจะสงสัยในตัวเธอแล้ว
ถึงแม้สุดท้ายแล้วจะยืนยันได้ว่าเธอไม่ได้ตั้งใจจริงๆ แต่ประกาศดำเนินงานเสียหายในมือเธอก็เป็นเรื่องจริง
เธอไม่ได้มีแผนในใจ แต่ทุกคนก็มองเธอเป็นตัวซวยไปหมดแล้ว
คุณชายหานไม่ไล่เธอออก แต่จะต้องตีตัวออกห่างเธอแน่ๆ ไม่ให้เธอเข้ามาที่บริษัทอีก ถึงตอนนั้นดูสิว่าเหนียนเสี่ยวมู่ยังจะหยิ่งผยองได้อีกไหม
แค่คิดถึงตรงนี้ มุมปากของเซี่ยจิงจิงก็ยกยิ้มชั่วร้ายขึ้นมาแล้ว
เทียบกับเซี่ยจิงจิงที่กอดโน๊ตบุ๊คทำท่าน่าสงสารอยู่ตลอด เหนียนเสี่ยวมู่ที่ทุกคนเห็นว่าเป็นตัวการทำเรื่องเสียหายมีท่าทางเยือกเย็นอย่างยิ่ง
เธอไม่พูดแก้ตัวเลยตั้งแต่ต้น
เพียงแค่ยืนอยู่หน้าเก้าอี้ของเซี่ยจิงจิง ขมวดคิ้วเป็นปมแน่น ไม่รู้ว่ากำลังคิดอะไรอยู่
อวี๋เยว่หานมองตามสายตาเธอไป พบว่าบนโต๊ะมีข้อมูลอยู่หลายฉบับ ดูจากหัวข้อแล้ว น่าจะเป็นข้อมูลแผนการดำเนินงานที่กลุ่มเล็กๆ รวบรวมมาได้
ประกาศของเซี่ยจิงจิงน่าจะเขียนขึ้นมาจากข้อมูลดั้งเดิมเหล่านี้
เธอไม่อธิบายแทนตัวเอง แต่มองสิ่งนี้ทำไม
เหวินหย่าไต้ตาเป็นประกาย แล้วเดินไปข้างๆ อวี๋เยว่หาน “คุณชายหาน สถานการณ์ในตอนนี้ กลัวแต่ว่าทำได้แค่อธิบายกับคนของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้าไปก่อน เลื่อนไปอีกวัน…”
“ขอฉันยืมโน๊ตบุ๊คเครื่องหนึ่งได้ไหมคะ” เหนียนเสี่ยวมู่เอ่ยปากขึ้นมาทันใด
เธอหมุนตัวมองไปทางอวี๋เยว่หาน
ในดวงตาสดใสคู่นั้นฉายแววที่ทำให้คนอื่นมองไม่ออก
เธอเพียงแค่จ้องเขม็งไปยังเขา ในสายตาเจือความจริงจัง
“เหนียนเสี่ยวมู่ คุณคิดจะทำอะไร” เหวินหย่าไต้ตะลึงงัน ในใจรู้สึกได้ถึงลางไม่ดี
แต่พอคิดดูให้ดีก็รู้สึกว่าไม่น่าเป็นไปได้
เหนียนเสี่ยวมู่เป็นแค่พยาบาลรับจ้างคนหนึ่ง แม้แต่เนื้อหาของโครงการเธอก็ยังดูไม่รู้เรื่อง แล้วจะเปลี่ยนข้อมูลเป็นประกาศดำเนินการในตอนนี้ได้อย่างไร
เหวินหย่าไต้สงบสติอารมณ์ มองข้ามคำพูดของเหนียนเสี่ยวมู่ไป แล้วมองอวี๋เยว่หานอีกครั้ง “ฉันพอจะสนิทกับประธานเฉินอยู่ เขาเชื่อในฝีมือของฉัน ฉันจะไปอธิบายกับเขาเอง เขาน่าจะเข้าใจนะ”
เหนียนเสี่ยวมู่ส่งผลกระทบต่องานของแผนกประชาสัมพันธ์ สุดท้ายแล้วเธอก็ต้องช่วยแก้ไขปัญหา
เป็นที่ชัดเจนยิ่งกว่าเดิม ว่าเหนียนเสี่ยวมู่เทียบเธอไม่ติดไม่แต่นิ้วเดียว
เหวินหย่าไต้ยืนอยู่ตรงหน้าอวี๋เยว่หานด้วยความมั่นใจและสุขุม รอเขาเอ่ยปาก
“เอาโน๊ตบุ๊คให้เธอเครื่องหนึ่ง” อวี๋เยว่หานพูดเสียงเบา เขาไม่ได้มองไปที่เหวินหย่าไต้ แต่มองไปที่เหนียนเสี่ยวมู่
เมื่อพูดจบ ทุกคนโดยรอบล้วนงุนงง
โดยเฉพาะเหวินหย่าไต้
แม้ว่าจะใจเย็นกว่านี้ แต่เวลานี้ก็อดรนทนไม่ไหวอยู่บ้างแล้ว
“คุณชายหาน…”
“คำอธิบายก็คือเป็นทางเลือกสุดท้ายแล้ว ในเมื่อคนของบริษัทเทคโนโลยีเซิ่งต้ายังมาไม่ถึง ก็ยังมีเวลาแก้ไขสถานการณ์” อวี๋เยว่หานพูด บอกให้คนข้างกายไปหยิบโน๊ตบุ๊คมาให้เหนียนเสี่ยวมู่
เธอไม่ได้บอกว่าคิดจะทำอะไร แต่น่าแปลกที่เขาอ่านสายตาของเธอออกได้
“คุณจะบอกว่า คุณเชื่อใจเหนียนเสี่ยวมู่งั้นเหรอ” เหวินหย่าไต้ตอบโต้ความคิดของเขา อ้าปากค้างด้วยความประหลาดใจยิ่งนัก