บทที่ 5 ทุบให้แตก !
หมาป่าขนเทาตัวนั้นส่งเสียงสุดท้ายก่อนที่พลังชีวิตจะหมดลง มันทรุดตัวลงดวงตาปิดสนิท… ซึ่งตลอดการต่อสู้ชายหนุ่มถูกกัดเพียงแค่ครั้งเดียวเท่านั้น ที่เหลือเขาสามารถหลบการโจมตีของมันได้ทั้งหมด!!
“ฆ่าหมาป่าเลเวล 5 ได้รับค่าประสบการณ์ 50 หน่วย !”
เสียงแสดงความยินดีดังขึ้นมา พร้อมกับที่หลอดค่าประสบการณ์ของเขาถูกเติมขึ้นมาครึ่งหลอด และที่ได้มาขนาดนี้ มันก็เพราะชายหนุ่มมีเลเวลแค่ 0 เท่านั้น!
ถึงค่าประสบการณ์จะดีประมาณหนึ่ง แต่รางวัลก็ไม่ได้พิเศษอะไร มีแค่เหรียญทองแดงนิดหน่อยเท่านั้น
เซียวเฟิงมองหาของอย่างอื่นแต่ก็ไม่มีอะไรอีก เขาเลยเก็บเหรียญขึ้นมา เหรียญพวกนี้สามารถเอาไปแลกเป็นเงินจริงได้ และถ้าโชคดี คงจะได้ราคาดีขึ้นมานิดหน่อย!
เขาส่ายหัวปลงตกก่อนมองหาหมาป่าตัวต่อไป และหลังจากที่ต้องฟาดมันกว่า 10 ครั้งถึงจะตาย ในที่สุดชายหนุ่มก็เลเวลอัป ซึ่งที่เขาต้องทำก็มีเพียงแค่การหลบการโจมตีให้พ้นเป็นหลัก และเซียวเฟิงเองก็ดูที่จะเริ่มชินกับมันแล้วด้วย
ด้วยค่าพลังที่สูงอยู่แล้ว เขาจึงยิ่งอัปเลเวลได้ง่ายยิ่งขึ้น
แต่นี่เป็นวิธีที่ไม่ค่อยดีสำหรับมือใหม่เท่าไหร่ เพราะพวกเขาส่วนมากมักมีพลังโจมตีที่ต่ำกว่านี้ หรือเลวร้ายกว่านั้นมาก และการทำแบบนี้ ก็อาจจะทำให้พวกเขาโดนฆ่าซะเองก็ได้
สงสัยว่าเขาน่าจะเป็นนักบวชคนเดียวที่เอาแต้มไปลงกับค่าความแข็งแกร่งทั้งหมด….
ชายหนุ่มล้มมอนสเตอร์ตัวต่อมาได้เร็วขึ้น และยิ่งฆ่าไปเท่าไหร่ ตัวเขาก็ยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น
“ฆ่าหมาป่าเลเวล 5 ได้รับค่าประสบการณ์ 50 หน่วย!”
“ยินดีด้วย ! คุณกลายเป็นเลเวล 1 แล้ว ! ได้รับแต้มค่าสถานะ 1 หน่วย!”
ดูท่าหมาป่าตัวนี้จะดรอปของได้ด้วย
เกราะขนหมาป่า
คุณภาพ: สีขาว
ประเภทของสวมใส่: เสื้อ
เลเวล: 5
ข้อจำกัดของสวมใส่: ไม่มี
คุณสมบัติ:
พลังป้องกัน: 1-2
ความว่องไว +2
ถึงจะเป็นของธรรมดา ๆ แต่ก็ดีกว่าชุดเริ่มต้นมากโข ทว่าชายหนุ่มก็สวมมันไม่ได้จนกว่าจะเลเวล 5 แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นเขาก็ยังเก็บมันมาด้วยความพอใจ
เซียวเฟิงเรียกหน้าต่างสถานะกลับมาอีกครั้ง ในเกมนี้ค่าสถานะจะใช้แต้มจำนวน 1 แต้มในการเพิ่มระดับ ซึ่งผู้เล่นสามารถเลือกใช้แต้มที่ตนเองได้มาอย่างอิสระ
ค่าพลังชีวิตและพลังป้องกันจะไม่ขึ้นไปตามเลเวล มีแต่จะต้องเพิ่มค่าความทนทานเท่านั้น
ทำให้แต้มค่าสถานะมีสำคัญมาก เขามองพร้อมใช้ความคิด ซึ่งตัวเซียวเฟิงก็ดูจะไม่ค่อยมั่นใจว่าควรจะทำยังไงต่อดี จนเขาต้องเปิดข้อมูลของค่าสถานะขึ้นมาอ่าน
ค่าความแข็งแกร่ง: เพิ่ม 1 แต้ม พลังโจมตีจะเพิ่มขึ้น 1
ค่าความทนทาน: เพิ่ม 1 แต้ม พลังชีวิตสูงสุดเพิ่ม 2 พลังป้องกันเพิ่มขึ้น 0.5
ค่าความว่องไว: เพิ่ม 1 แต้ม จะวิ่งได้เร็วขึ้น โจมตีได้เร็วขึ้น ค่าโจมตีจุดตายและค่าหลบหลีกเพิ่มขึ้น
ค่าความฉลาด: เพิ่ม 1 แต้ม พลังเวทย์จะเพิ่มขึ้น 1
ค่าจิตวิญญาณ: เพิ่ม 1 แต้ม ค่ามานาสูงสุดเพิ่มขึ้น 2 อัตราการฟื้นมานาอัตโนมัติเพิ่มขึ้น 0.5
“โอเค เพิ่มค่าความแข็งแกร่ง น่าจะช่วยให้เราผ่านจุดที่ง่าย ๆ ได้เร็วยิ่งขึ้น”
เอาจริง ๆ แล้วมันก็เป็นทางเลือกที่คิดได้แบบหยาบ ๆ เท่านั้น ด้วยเขาไม่ค่อยจะสันทัดเกมที่มีระบบคลาสแบบเกมออนไลน์สักเท่าไหร่ ชายหนุ่มจึงไม่รู้ว่าควรจะเลือกยังไงดี แล้วเขาก็ไม่อยากที่จะคิดเยอะด้วย ดังนั้นจึงเพิ่มพลังโจมตีไปให้จบ ๆ เพราะถ้าตีแรงขึ้น ก็จะหาเลเวลได้ไวขึ้น พอคิดได้อย่างนั้น ชายหนุ่มก็ล่าหมาป่าต่อไปทันทีอย่างไม่รอช้า
เพื่อที่จะไปเลเวลถัดไป ต้องใช้ค่าประสบการณ์มากกว่าเดิม 10 เท่า ข้อมูลนี้ทำเอาเซียวเฟิงตกใจมาก และดูท่าการเร่งเลเวลของตัวเองคงเป็นเรื่องที่สำคัญกับผู้เล่นใหม่ทุกคน
ต้นไม้ในป่าพากันพลิ้วไหว เซียวเฟิงยังคงทำการล่าต่อไป
ผ่านไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมง เซียวเฟิงก็ขึ้นมาที่เลเวล 3 ได้สำเร็จ ซึ่งเขาก็ยังคงเทแต้มค่าสถานะไปที่ค่าความแข็งแกร่ง และถึงชายหนุ่มจะยังใช้ชุดเริ่มต้นอยู่ แต่พลังโจมตีก็ได้ขึ้นไปถึง 20 แล้ว ตอนนี้เขาตีหมาป่าขนเทาแค่ 3 – 4 ทีก็หมอบแล้ว และเขาก็มารู้ทีหลังว่าถ้าโจมตีที่หัวอันเป็นจุดตาย จะติดคริติคอล 8 ด้วย จึงทำให้ชายหนุ่มจัดการมันได้เร็วยิ่งขึ้น
และพอเป็นเลเวล 3 แล้วพวกหมาป่าก็ไม่ทำให้เขาเลเวลขึ้นเร็วอีกต่อไป เซียวเฟิงจึงต้องเดินลึกเข้าไปในป่าเพื่อหาเงินและค่าประสบการณ์มากกว่านี้ ก่อนที่เขาจะได้ยินเสียงฝีเท้ามาจากด้านหลังบางอย่างกำลังมาทางนี้ เมื่อเซียวเฟิงหันกลับไปมอง ก็ได้เห็นคนคนหนึ่งกำลังเดินตามมา ดูท่าอีกฝ่ายจะไล่ตามพวกหมาป่าขนเทาจนเข้ามาในป่าลึกเหมือนกับเขา
คนคนนี้ตัวเล็กและผอมมาก ในมือกำมีดพกเอาไว้ บ่งบอกให้รู้ว่าเป็นพวกที่มีอาชีพโจรหรืออะไรแบบนั้น ตัวอักษรบนหัวบอกว่าชื่อไนท์ คูนเนอร์ และแทนที่จะสวมชุดแบบพวกผู้เล่นใหม่ อีกฝ่ายกลับสวมชุดสีดำที่เปิดเฉพาะดวงตา ชวนให้นึกถึงพวกมือสังหารในหนังย้อนยุค
เซียวเฟิงมองด้วยความสนใจ แต่เขาไม่ได้สนใจว่าคนตรงหน้าสามารถสู้กับพวกหมาป่าได้ยังไง เพราะว่าถ้าตัวเขาสู้ได้ คนตรงหน้าก็น่าจะทำได้เหมือนกัน ที่เขาสนใจคืออุปกรณ์สวมใส่ ด้วยคนตรงหน้าสวมชุดสีดำ ทั้งในมือยังถือมีดที่ทำจากโลหะคุณภาพดีกว่าชุดเริ่มต้นกับไม้ที่เขาถืออยู่เป็นกอง ดังนั้นชายหนุ่มจึงมองอีกฝ่ายด้วยความอิจฉา
ไนท์ คูนเนอร์ ฟันพวกหมาป่าด้วยมีดแล้วหลบไปด้านข้างเพื่อหาโจมตีสวนใหม่อีกครั้ง ทว่าการโจมตีของอีกฝ่ายดูจะไม่รุนแรงมากเท่ากับเซียวเฟิง ดังนั้นจึงเป็นไปได้ว่าค่าสถานะของเขาคงจะเน้นไปทางความว่องไว
-8 !
-9 !
8 คริติคอล คือดาเมจรุนแรงระยะสั้นที่เกิดได้จากการโจมตีทางกายภาพ
ไนท์ คูนเนอร์ สังเกตเห็นเซียวเฟิงก่อนหน้านี้แต่ก็มองผ่านไป หันไปตั้งสมาธิกับคู่ต่อสู้ตรงหน้าทันที เพราะชุดของเซียวเฟิงทำให้เขาดูเป็นผู้เล่นหน้าใหม่ที่พึ่งพาไม่ค่อยได้เสียเท่าไหร่
“อวู๊———!”
หมาป่าขนเทาเกิดขึ้นมาระหว่างเขากับไนท์ คูนเนอร์ ทำให้ไนท์ คูนเนอร์ต้องถอยออกไปจากระยะจู่โจมของหมาป่า เพื่อที่มันจะได้หันไปจู่โจมเซียวเฟิงแล้วเขาจะได้กลับมาเก็บหมาป่าง่ายขึ้น
หมาป่าตัวนั้นมองไปรอบ ๆ แล้วก็เห็นเซียวเฟิงอยู่ใกล้ ๆ มันจึงพุ่งเข้าหาอย่างรวดเร็ว ส่วนไนท์ คูนเนอร์ก็ได้รออยู่ห่าง ๆ เขารอจังหวะให้ชายหนุ่มโดนฆ่าแล้วค่อยมาลอบโจมตีใส่หมาป่าทีหลัง เซียวเฟิงยิ้ม ดูท่าไนท์ คูนเนอร์จะเป็นคนที่มีน้ำใจเหลือเกินที่ปล่อยให้เขาจัดการเจ้าหมาป่าตรงหน้าแบบง่าย ๆ
“ขอบใจพวก ไม่ต้องเกรงใจ ตรงนี้มีพวกมันมากพอสำหรับเรา 2 คนจริงไหม?” ว่าแล้วชายหนุ่มก็จับไม้กระบองแล้วหวดไปบนหัวของหมาป่าที่โชคร้ายตัวนั้นแบบเต็มแรง
โครม!
-42! คริติคอล!
เสียงกะโหลกของเจ้าหมาป่าแตกไปแล้ว พลังชีวิตของมันลดลงไปเกินกว่าครึ่งในการโจมตีครั้งเดียวเท่านั้น
“…”
ไนท์ คูนเนอร์พูดอะไรไม่ออกเมื่อเห็นมือใหม่ที่ไหนไม่รู้เอาไม้ธรรมดาหวดหมาป่าแทบร่วงในครั้งเดียว เขามองเซียวเฟิงอย่างพินิจพิจารณา ชื่อแด๊ดอย่างงั้นหรือ? ดูท่าคงจะต้องออกไปจากแถวนี้ แล้วไปมองหามอนสเตอร์ที่อยู่ไกลออกไปแทนเสียแล้ว!
เซียวเฟิงไม่ได้ใส่ใจกับการถูกเมินในครั้งนี้ เขาหยิบไม้ขึ้นมาแล้วเดินหน้าต่อไป ทิ้งร่างไร้ลมหายใจของสัตว์สี่เท้าไว้เบื้องหลัง
ตุบ ! ตุบ ! ตุบ !
ทุกเสียงของไม้ที่ฟาดลงไปลอยมาแต่ไกล ๆ ทำให้ไนท์ คูนเนอร์ที่ได้ยินรู้สึกหงุดหงิดรำคาญ และก่อนที่เหยื่อของเขาจะโดนเก็บไปหมดเสียก่อน เขาก็รีบหันกลับมามองทางเซียวเฟิงอีกครั้ง
อีกด้านหนึ่ง เซียวเฟิงกำลังเพลิดเพลินกับการเก็บเลเวล เขาไล่ค้นตามพื้นที่ในบริเวณที่ร่างหมาป่าตาย เพื่อหาของที่ดรอปออกมาจนมั่นใจว่าหมดแล้วก่อนที่จะเดินไปต่อ
ชายหนุ่มเดินผ่านชายป่าออกมา ซึ่งหมาป่าแถวนี้ก็ถือว่าต่างจากเดิมอย่างสิ้นเชิง เพราะพวกมันส่วนใหญ่มีขนสีดำ ทั้งยังให้ค่าประสบการณ์มากกว่า โดยแลกมากับการใช้เวลาในการฆ่าที่มากขึ้น
ไนท์ คูนเนอร์รู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น พวกหมาป่าขนเทาตายหมดแล้ว ดังนั้นเขาเลยต้องตามเซียวเฟิงไปเพื่อจัดการพวกหมาป่าขนดำแทน แต่เขาไม่ได้โจมตีแรงอะไรมากมาย ทำให้การฆ่าพวกมันหนึ่งตัวใช้เวลามากเกินไป
ดูท่าเซียวเฟิงจะฮึกเหิมกับการสู้กับหมาป่าขนดำ ทำให้ไนท์ คูนเนอร์รู้สึกหัวเสียมาก ดังนั้นเขาจึงทำการดึงความสนใจของหมาป่าที่อยู่ใกล้ ๆ ให้มาหาตนเอง 7 – 8 ตัว ก่อนจะวิ่งมาหาเซียวเฟิงแล้วกระโดดถอยออกไปจากระยะการโจมตี ปล่อยให้เซียวเฟิงโดนรุมกินโต๊ะจีน
“เฮ้ อย่าลากพวกมันมาแบบนั้นสิ! แล้วก็ในเมื่อตรงนี้มีพวกมันอยู่เต็มไปหมด! งั้นพวกเราก็ควรจะร่วมมือกันจัดการพวกมันนะ!!”
เซียวเฟิงผุดความคิดดี ๆ ออกมาได้ ดังนั้นจึงทำการส่งคำเชิญไปให้ไนท์ คูนเนอร์ แต่ไนท์ คูนเนอร์กลับปฏิเสธ ทั้งยังเอาแต่ยืนมองเซียวเฟิงโดยกลุ่มมอนสเตอร์ล้อมด้วยความพึงพอใจ
ดูท่าเซียวเฟิงจะโดนปฏิเสธ ซึ่งจริง ๆ เขาเองก็แค่ต้องการที่จะลองหาเพื่อนดูเฉย ๆ ด้วยชายหนุ่มไม่ได้อยากจะทิ้งโอกาสดี ๆ ไป แต่ไม่เมื่อโดนปฏิเสธแบบนั้นแล้วดูท่าเขาคงต้องจัดการหมาป่าขนดำพวกนี้เองซะแล้ว
“อวู๊———!”
หมาป่าทั้ง 8 ตัวพุ่งเข้าใส่ชายหนุ่มพร้อม ๆ กัน
หมาป่าขนดำอยู่ที่เลเวล 6 การโจมตีทำดาเมจ 20 ต่อครั้ง เท่ากับว่าเขาพลาดได้แค่ 4 ครั้ง ถ้ายังพลาดอีกก็คงได้ไปเกิดใหม่ที่หมู่บ้าน
แต่เซียวเฟิงก็ไม่ได้ตื่นกลัวสักนิด เขาตั้งสมาธิไปกับการป้องกันเป็นหลักก่อนที่จะหลบออกมาจากวงล้อมได้ จากนั้นจึงเริ่มทำการโต้กลับพวกมัน
ตุบ! ตุบ! ตุบ!
ไนท์ คูนเนอร์รู้สึกหัวเสียสุด ๆ เพราะแค่หมาป่า 2 ตัวเขายังตึงมือขนาดนี้ และถ้าเจอ 4 ตัวพร้อม ๆ กันก็คงตายไปแล้ว แต่คนตรงหน้ากลับรับมือพวกมันได้พร้อม ๆ กัน 8 ตัว นี่อีกฝ่ายเป็นผู้เล่นใหม่จริง ๆ หรือเนี่ย?!
ไนท์ คูนเนอร์เคยเล่นเกมนี้ตอนช่วงทดลองเล่น ชื่อของเขาติดใน 100 อันดับในหอเกียรติยศด้วยซ้ำ แล้วเขาก็รู้จักกับผู้เล่นระดับสูงด้วยกันอีกด้วย ซึ่งในนั้นไม่มีใครเป็นชายวัยกลางคนที่สวมชุดสีขาวตรงหน้า !!
คงถึงเวลาที่ต้องถอยออกมาแล้ว การนั่งดูคนอื่นเล่นได้ดีกว่าตัวเองไม่ใช่อะไรที่บันเทิงนัก แต่เมื่อหันมา เขาก็ต้องยืนนิ่งไป หมาป่าขนาดยักษ์ยืนอยู่ด้านหลัง เขี้ยวของมันชุ่มไปด้วยเลือด ที่ยืนขนาบข้างมันคือหมาป่าขนขาวอีก 4 ตัว แล้วเมื่อหมาป่ายักษ์เดินออกมา พวกมันก็ถอยออกไป
หรือว่านี่จะเป็นบอส?!
ไนท์ คูนเนอร์กำมีดในมือไว้แน่น ก่อนชำเลืองมองไปด้านหลัง เพราะดูท่าเขาจะโชคดีอยู่ที่มันไม่ได้เห็นตัวเอง
“ฮ่า! บอสอย่างงั้นเหรอ? ฉันจะรับมือพวกลูกกระจ๊อกนั้นเอง ส่วนนายก็ไปจัดการพี่เบิ้มตรงนั้น ตกลงไหม?”
สุดท้ายไนท์ คูนเนอร์ก็ต้องผิดหวัง เพราะเซียวเฟิงมายืนอยู่ด้านหลังแล้ว ทั้งยังยืนมองไปที่หมาป่าดุร้ายตัวนั้น และแค่ดูจากหน้า ก็รู้แล้วว่าอีกฝ่ายอยากจะลองสู้กับมันสักตั้ง!!