บทที่ 4 เราสามารถเอานักบวชไปตีมอนสเตอร์ได้ไหม?
“งั้น… ออลเรเลีย?” เซียวเฟิงลองถามดู
“ชื่อนี้ถูกสงวนไว้บนหอเกียรติยศ ถ้าเป็นเจ้าของ กรุณาติดต่อเว็บไซต์ของหอเกียรติยศเพื่อยืนยันตัวตนแล้วปลดใช้งานบัญชี ถ้าไม่ใช่กรุณาตั้งชื่อใหม่”
“เซียวเฟิง”
“ชื่อ ‘เซียวเฟิง’ ถูกใช้งานแล้ว กรุณาตั้งชื่อใหม่”
“…หัวโต๋ว”
“ชื่อ ‘หัวโต๋ว’ ถูกใช้งานแล้ว กรุณาตั้งชื่อใหม่””
“ถังหยิน”
“ชื่อ ‘ถังหยิน’ ถูกใช้งานแล้ว กรุณาตั้งชื่อใหม่”
“บ้าเอ๊ย!”
“ชื่อ ‘บ้าเอ๊ย’ ถูกใช้งานแล้ว กรุณาตั้งชื่อใหม่”
“บัดซบ!”
“ชื่อ ‘บัดซบ’ ถูกใช้งานแล้ว กรุณาตั้งชื่อใหม่”
“อะ…” เซียวเฟิงหมดคำพูด ก่อนที่คำคำหนึ่งจะปรากฏขึ้นในหัว เขาโพล่งออกไปทันทีว่า “แด๊ด (Dad)!”
“ชื่อ ‘แด๊ด’ สามารถใช้งานได้”
“เยี่ยม!”
เขายิ้มออกมา
“ตัวละคร ‘แด๊ด’ เสร็จสมบูรณ์แล้ว! ต่อไป จะทำการสแกนค่าพลังพื้นฐานของผู้เล่น ค่าเฉลี่ยจะอยู่ที่ 5 สูงสุด 10 ขั้นตอนนี้อาจจะทำให้รู้สึกไม่สบายตัวบ้าง กรุณาอดทนนะคะ!”
หน้าต่างค่าพลังโผล่ขึ้นมาข้างหน้าเขา แสดงค่าพลังพื้นฐาน 5 อย่าง ซึ่งตอนนี้มีค่าเป็น ‘?’ นอกจากนี้ยังมีค่าพลังพิเศษอีก 3 อย่าง ค่าความเข้าใจที่เป็นค่าพลังของมนุษย์มีอยู่ 1 แต้ม ส่วนค่าเสน่ห์กับค่าโชคเป็น 0 ทั้งคู่
“สแกนเสร็จสมบูรณ์! ค่าความแข็งแกร่งเริ่มต้นที่ 10 !”
เครื่องหมาย ‘?’ ด้านหน้าค่าความแข็งแกร่งกลายเป็น 10
“สแกนเสร็จสมบูรณ์! ค่าความทนทานเริ่มต้นอยู่ที่ 10 !”
“สแกนเสร็จสมบูรณ์! ค่าความว่องไวเริ่มต้นอยู่ที่ 10 !”
“สแกนเสร็จสมบูรณ์! ค่าความฉลาดเริ่มต้นอยู่ที่ 10 !”
“สแกนเสร็จสมบูรณ์! ค่าจิตวิญญาณเริ่มต้นอยู่ที่ 10 !!”
เซียวเฟิงถึงกับพูดไม่ออก เมื่อระบบให้ค่าพลังของเขาทั้งหมดอยู่ที่ค่าสูงสุด
“เนื่องจากค่าพลังของผู้เล่นสูงกว่าค่าเฉลี่ย กรุณาเลือกว่าจะใช้ระบบควบคุมเองหรือไม่?”
“ระบบควบคุมเอง?” เขาไม่เคยอ่านเจอเรื่องนี้ในเว็บไซต์หลักด้วยซ้ำ มันคงจะเป็นคำสั่งพิเศษที่จะทำงานต่อเมื่อเข้าเงื่อนไขพิเศษสินะ?!
“มิธมีระบบการโจมตีด้วยกัน 2 แบบ ได้แก่ระบบล็อกเป้าอัตโนมัติ ที่สกิลต่าง ๆ จะล็อกให้ยิงใส่เป้าหมายโดยอัตโนมัติ กับระบบควบคุมเอง ที่ผู้เล่นจะเล่นด้วยตัวเองโดยระบบจะไม่ช่วยเหลือ” เสียงนั้นยังคงอธิบายด้วยความใจเย็น
เซียวเฟิงนิ่งคิดไปสักพัก เขาคิดว่ามันคงจะกลายเป็นข้อเสียเปรียบ แต่ถ้ามันเป็นฟังก์ชันพิเศษที่จะปลดเมื่อเข้าเงื่อนไข งั้นแล้วก็ถือว่ามีค่าพอที่จะลองดู !!
“งั้นฉันเลือกระบบควบคุมเอง”
“ค่าพลังพื้นฐานของผู้เล่นได้ถูกสแกนเสร็จสิ้นแล้ว ซึ่งผู้เล่นทุกคนจะมีแต้มเสริมอีก 5 แต้ม ดังนั้นผู้เล่นต้องการที่จะใช้แต้มเหล่านี้เลยหรือไม่ ถ้าไม่… ผู้เล่นสามารถจัดการภายหลังได้เมื่อเข้าไปในเกม”
ชายหนุ่มไตร่ตรองดูอีกรอบหนึ่ง เพราะเขายังไม่รู้เกี่ยวกับคลาสนี้มากนัก แถมยังไม่รู้ด้วยว่าค่าเหล่านั้นจะมีผลในเกมขนาดไหน ดังนั้นแล้ว…
“จัดการหลังจากเข้าเกม”
“กรุณาเลือกระดับความเจ็บปวด สามารถเลือกได้ตั้งแต่ 5 จนถึง 50 เปอร์เซ็นต์ เคล็ดลับ: ความเจ็บปวดที่รุนแรงจะสร้างความเครียดให้จิตใจ เราขอแนะนำให้เลือกระดับที่ต่ำ”
“แน่นอนสิ ขอแค่ 5 เปอร์เซ็นต์พอ” เขาพูดออกไปโดยไม่ต้องคิด เขาไม่ใช่พวกมาโซคิสม์*[1] สักหน่อย?
“ตัวละครสร้างเสร็จสมบูรณ์แล้ว! ผู้เล่นต้องการที่จะเริ่มเกมเลยหรือไม่?”
ตอนนี้ห้องโถงเกือบจะโล่งแล้ว เหลือเพียงแค่ร่างจำลองคลาสนักบวชกับเจ้าของเสียงที่ไร้รูปร่าง
“เข้าเกมเลย!”
“การเข้าเกมล้มเหลว!! เหลือเวลาอีก 28 นาทีก่อนที่มิธจะเปิดให้บริการ!”
แล้วรอบข้างก็มืดลง …เพราะชายหนุ่มหลุดออกมาจากเกมเรียบร้อยแล้ว
เซียวเฟิงถอดหมวกออกด้วยความตกตะลึง มันน่าทึ่งมาก เขาไม่คิดว่าตัวเองจะใช้เวลาสร้างตัวละครนานขนาดนี้ เพราะมาตอนนี้มันก็เป็นเวลา 5 ทุ่มครึ่งแล้ว
“งี่เง่า… พี่โง่!”
เซียวหลิงผล็อยหลับขดตัวกลมเหมือนลูกแมวอยู่บนโซฟาอีกด้าน ดูท่าเธอกำลังละเมออยู่แถมยังนอนดูดนิ้วอีกด้วย
เซียวเฟิงส่ายหน้าแล้วแอบขำกับภาพตรงหน้า ก่อนที่เขาจะอุ้มเซียวหลิงไปให้เธอนอนดี ๆ บนเตียงของตัวเอง และในระหว่างรอเซิร์ฟเวอร์เกมเปิด เขาก็ทำการฆ่าเวลาด้วยการหาข้อมูลบนเว็บหลักของเกมไปพลาง ๆ ก่อน ซึ่งเมื่อเห็นว่าใกล้ได้เวลาเปิดเซิร์ฟเวอร์แล้ว เขาก็ใส่หมวกรอด้วยความตื่นเต้น
“อีก 5 วินาทีจะทำการเริ่มเกม กรุณารอสักครู่!”
“4…”
“3…”
“2…”
“1…”
“ยินดีต้อนรับสู่โลกของมิธ! ผู้เล่นได้รับการลงทะเบียนเป็นชาวบ้านหมายเลข 9191 ! เราหวังว่าจะสนุกกับเกม!”
“เห้ย!”
เสียงตะโกนดังขึ้นข่มขู่เซียวเฟิงพร้อมกับภาพตรงหน้าที่เปลี่ยนไป มาตอนนี้เซียวเฟิงกำลังอยู่ให้หมู่บ้านที่เต็มไปด้วยผู้คน และพอเขามองไปรอบ ๆ ก็ยังมีผู้เล่นปรากฏขึ้นเพิ่มอีกตามจำนวนเส้นแสง
“ถอยไป! ขวางทาง!”
“บัดซบ! ใครเหยียบเท้าข้าวะ? อย่าดันสิเห้ย!”
“โอ๊ย! ขโมย!”
หมู่บ้านแห่งนี้ใหญ่มาก แต่คนกลับมาถูกทิ้งให้แออัดกันอยู่ที่จัตุรัสเมือง แล้วไหนจะมีฟ้าผ่าลงมาอยู่เป็นพัก ๆ นั่นอีก ที่ทำให้ผู้เล่นดวงซวยโดนผ่าจนนอนแน่นิ่งไปในทันที…
เขาพยายามแหวกออกจากฝูงชนโดยรอบ สายฟ้าพวกนั้นถือเป็นปัญหาใหญ่ทีเดียว ซึ่งมันรุนแรงกว่าที่เขาคาดการณ์ไว้ มันเหมือนกับอยู่ในดงระเบิดยังไงยังงั้น
ชายหนุ่มมองไปรอบ ๆ เมืองเริ่มต้น เขายืนกอดอกก่อนจะพิจารณาวิวตรงหน้า ท้องฟ้าเป็นสีฟ้าสว่างสดใส และถึงที่นี่จะเต็มไปด้วยผู้คนหนาแน่นมากแค่ไหน แต่อากาศกลับปลอดโปร่ง แล้วไหนจะชาวบ้านรอบ ๆ ที่แต่งตัวแบบย้อนยุคที่มีรายละเอียดจัดเต็มจนเขาต้องตะลึงนั่นอีก!!
ในตอนแรกที่ได้ยินว่ามันเป็นเสมือนโลกจริง 99 เปอร์เซ็นต์ เซียวเฟิงก็มองว่ามันดูเป็นคำพูดที่เพ้อเจ้อสิ้นดี แต่พอมองสภาพแวดล้อมโดยรอบกับตาตัวเองแล้ว เขาก็พบว่ามันสามารถเรียกได้ว่าเป็น ‘โลกใบที่ 2’ เลยยังได้
ในที่สุดเขาก็ฝ่าฝูงคนออกมาได้สำเร็จ ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นเยอะ แต่เขาก็ต้องยืนพักเอาแรงอยู่ช่วงหนึ่งเลย เพราะแต่เดิมแล้ว เขาวางแผนว่าจะไปตามคำแนะนำของเว็บไซต์ คือไปคุยกับ NPC ที่เมืองเริ่มต้นเพื่อรับภารกิจก่อน แต่พวกผู้เล่นกลับแออัดไปแทบทุกที่ ทำให้ NPC แทบทุกตัวถูกฝูงชนที่เยอะเป็นหนอนล้อมเอาไว้
“ช่างมันเถอะ”
ดูท่าเซียวเฟิงคงต้องรอไปสักพักก่อนที่จะเข้าไปรับภารกิจได้
ถึงแม้ว่าที่นี่จะเรียกว่าหมู่บ้าน แต่มันก็ใหญ่มาก เขาวิ่งไปทางด้านตรงข้ามกับฝูงชน ออกไปด้านนอกหมู่บ้าน ซึ่งก็ไม่ใช่แค่เขาคนเดียวที่หลีกเลี่ยงความวุ่นวายในเมือง ยังมีกลุ่มคนอีกเล็กน้อยที่วิ่งออกมานอกเมืองพร้อมกับเขาด้วย
พวกเขาทั้งหมดสวมชุดสีขาวแบบเดียวกัน มีหลายคนที่ถือดาบกับมีด เมื่อเห็นอย่างนั้นเขาจึงเปิดดูไอเทมตัวเองดูบ้าง ซึ่งนอกจากอาวุธเริ่มต้นแล้ว มันก็ไม่มีเลย
กระบองนักบวชเริ่มต้น!
ประเภทอาวุธ: อาวุธสองมือประเภททุบตี
เลเวล: 0
ความต้องการของอาวุธ: ไม่มี
คุณสมบัติ:
พลังโจมตีกายภาพ: 0-1
มันเกือบจะเรียกได้ว่าเศษขยะได้เลย แต่ชายหนุ่มก็ยังคงเลือกมันออกมา ซึ่งมันก็ขนาดพอดีกับมือของเขา แล้วก็เรียวคล้าย ๆ ไม้เบสบอลหากแต่ยาวกว่า เขาถือมันเอาไว้เหมือนดาบ ถึงรูปร่างจะดูเทอะทะแต่กลับรู้สึกว่ามันเหมาะมือเอามาก ๆ และเมื่อพลิกมันกลับมาถือ เจ้าไม้นี่ก็สามารถทำหน้าที่เป็นไม้เท้าได้
อ่า! แบบนี้เข้ามือมากแฮะ
ต่อมาเขาก็ตรวจสอบไอเทมอย่างอื่นต่อ แต่ก็เหลือแค่พวกเสื้อผ้า กางเกง รองเท้า เมื่อใส่รวมกันก็จะได้พลังป้องกันแค่ 3 ซึ่งก็ดีกว่าไม่มีอะไรเลยอ่ะนะ
ตัวละคร: แด๊ด
เลเวล: 0
คลาส: นักบวชฝึกหัด
พลังชีวิต: 70/70
มานา: 70/70
พลังโจมตี: 10-11
พลังเวทย์: 10-10
พลังป้องกันกายภาพ: 5-8
พลังป้องกันเวทย์: 5-5
ค่าพลังพื้นฐาน
ความแข็งแกร่ง: 10
ความทนทาน: 10
ความว่องไว: 10
ความฉลาด: 10
จิตวิญญาณ: 10
จำนวนแต้มค่าพลังที่ยังไม่ได้ใช้: 5
สกิลเชี่ยวชาญ: ไม่มี
สกิลเฉพาะตัว: ไม่มี
ตามปกติแล้ว พลังชีวิตและมานาจะมีค่าเริ่มที่ 50 ดังนั้นที่เพิ่มมาอีก 20 จึงมาจากค่าพลังของตัวผู้เล่น ซึ่งก็แน่นอนว่าเขาค่อนข้างที่จะพอใจกับค่าพลังเริ่มต้นของตัวเองทีเดียว
“เร็วเข้า! ยังมีไก่อยู่ทางนี้อีก! มาจัดการมันเร็ว!”
เมื่อกลุ่มคนออกมาจากหมู่บ้าน พวกเขาก็เริ่มที่จะมองหามอนสเตอร์ ซึ่งส่วนใหญ่บริเวณนี้ก็จะเป็นไก่ และในเมื่อพวกผู้เล่นไม่สามารถสู้กันเองได้ ที่นี่จึงกลายเป็นจุดที่ยอดเยี่ยมสำหรับเก็บเลเวล ทำให้ที่แห่งนี้เต็มไปด้วยคนมากมายที่ออกมาไล่ล่าเก็บเลเวลกันอย่างชุลมุน
เหล่าผู้เล่นวิ่งไล่ฟาดฟันไก่ด้วยอาวุธในมือ เมื่อไก่ตัวใหม่เกิดขึ้นมา มันก็จะถูกรุมสหบาทาทันที มันเป็นภาพที่ดูโหดร้ายนิดหน่อย ก่อนที่ชายหนุ่มจะเดินออกจากหมู่บ้านไป
ห่างจากจุดนั้นไม่ไกลมากนัก จะเจอเข้ากับกลุ่มของมอนสเตอร์กลุ่มใหม่ แต่ดูท่าชายหนุ่มจะออกมาไกลไป พวกมอนสเตอร์ที่เห็นจึงมีระดับสูง ทั้งยังดูดุร้าย ทว่าก็ยังพอที่จะเห็นคนอยู่บ้างเป็นระยะ ก่อนที่หลังจากนั้น รอบข้างของเขาก็ไม่มีใครอีกเมื่อเดินไกลออกมา
มอนสเตอร์บริเวณนี้ค่อนข้างอันตราย ผู้เล่นใหม่คงจะมีชีวิตรอดได้ไม่นานถ้าสู้กับมัน ดังนั้นพวกผู้เล่นใหม่จึงรวมตัวกันเป็นกลุ่มเล็ก ๆ ส่วนพวกที่อยู่ลำพังคือคนที่เคยเล่นช่วงทดลองจนมีเลเวลประมาณหนึ่งแล้ว
คงเพราะบริเวณนั้นมีคนอยู่ไม่มาก เซียวเฟิงจึงเป็นที่สะดุดตา ตัวเขาเลยกลายเป็นหัวข้อการสนทนาของกลุ่มคนใกล้ ๆ ไปโดยปริยาย
“เขาทำอะไร? ทำไมถึงได้วิ่งออกมาคนเดียวแบบนี้? เขาอยู่ในจุดที่มอนสเตอร์เลเวล 5 จะเกิดออกมานะนั่น! เดี๋ยวมันจะต้องโจมตีเขาแน่ ๆ!”
“เขาอาจจะมีเลเวลสูงแล้วก็ได้ แต่เขาถืออาวุธเริ่มต้นนี่… มันเป็นคลาสไหนกันนะที่เริ่มต้นด้วยคทาแบบนี้?”
“นั่นคทาเหรอ? ไม่สิ คทามันต้องยาวกว่านี้…”
“เดี๋ยว! นั่นมันกระบองนักบวช! เขาเป็นนักบวช!”
“หา? อย่าล้อเล่นน่า! นักบวชจะมาวิ่งตีมอนสเตอร์ได้ไง?”
“ฉันว่าเขาดูมีอายุประมาณหนึ่งนะ หรือเขาจะไม่เคยเล่นเกมออนไลน์มาก่อน?”
เซียวเฟิงไม่สนใจพวกเขาแม้แต่น้อย เพราะใครบอกกันว่านักบวชสู้ไม่ได้?! เขาเดินเข้าไปต่อคนเดียว
“อวู๊——–!”
เซียวเฟิงเดินไปที่ขอบชายป่า ที่มันไกลเสียจนเขาหันไปมองไม่เห็นเมืองเริ่มต้นแล้ว เช่นเดียวกับมอนสเตอร์ที่นี่ที่เปลี่ยนจากพวกกินพืชอย่างไบซันหรือแกะไปเป็นพวกหมาป่า
นี่สิสิ่งที่เขาตามหา!!
เป้าหมายในครั้งนี้คือการกำจัดพวกหมาป่าขนเทาตรงหน้า แต่เนื่องจากเลเวลและความสามารถของหมาป่าขนเทาพวกนั้นสูงพอตัวสำหรับผู้เล่นใหม่ ดังนั้นเขาจึงต้องเล่นแบบสุดฝีมือ!!
หมาป่าขนเทาพุ่งใส่เขาพร้อมกับคำรามข่มขู่ และถ้ายึดตามข้อมูลที่เขียนไว้บนเว็บไซต์ มอนสเตอร์บริเวณนี้จะมีเลเวลต่ำกว่า 15 แล้วจะไม่โจมตีผู้เล่นก่อน เผื่อให้ผู้เล่นใหม่เรียนรู้ระบบและเพิ่มเลเวลได้ง่าย
“อวู๊——–!”
หมาป่าขนเทาตัวนั้นสูงสักครึ่งหนึ่งของมนุษย์ได้ มันดูเหมือนหมาป่าในโลกแห่งความเป็นจริงไม่มีผิดเพี้ยน เมื่อมันแยกเขี้ยวขู่ใส่ ความน่ากลัวของมันก็ดูสมจริงอย่างมาก
เซียวเฟิงมีเลเวล 0 แต่เขารู้สึกมั่นใจ ชายหนุ่มถอยหลังปล่อยให้มันพุ่งเข้ามา และเมื่อได้ระยะเขาจึงเงื้อไม้ในมือทุบใส่หัวของหมาตัวนั้นอย่างแรง
-5!
มีเสียงครางตอบสนองต่อการโดนทุบจากหมาป่าขนเทา ก่อนที่มันจะแสดงจำนวนพลังชีวิตที่เหลืออยู่ 70 หน่วยของมัน
ค่าความเสียหายที่เกิดขึ้นทำเอาชายหนุ่มรู้สึกกดดันนิดหน่อย เพราะแม้เขาสามารถสู้มันได้ แต่ดาเมจที่ทำได้กลับต่ำมาก
“อวู๊——–!”
เจ้าหมาป่าขนเทาจู่โจมพลาด แต่มันก็ไม่ได้หยุดเพียงแค่นี้ กรงเล็บแหลมคมตะปบมาทางเขาอีกครั้ง ทำให้เซียวเฟิงบาดเจ็บ
-11 !
เซียวเฟิงตกใจไปพักนึงแต่ก็รีบคุมสติกลับมา เขาจะเสียสมาธิไม่ได้เด็ดขาด ก่อนที่จะหวดกระบองนักบวชลงไปอีกรอบ
-4 !
ดูแล้วไม่ต่างอะไรกับการเกาขนให้มันเลย เขากลิ้งออกไปด้านข้าง เพื่อหลบคมเขี้ยวของหมาป่าขนเทา และในตอนนั้นเองที่ชายหนุ่มคิดอะไรบางอย่างได้ เขารีบเปิดหน้าต่างสถานะออกมาในทันที
แต้มค่าพลังที่เหลืออยู่: 5
“เทแต้มทั้งหมดไปที่ค่าความแข็งแกร่ง!”
เขารู้สึกได้ถึงความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้นกับการหวดโจมตีในครั้งนี้
ตู้มมมม!
-10!
ถึงดาเมจจะไม่ได้ดูอลังการมากมาย แต่ก็ดีกว่ารอบก่อน ๆ ดูท่าคงไม่ต้องกังวลอะไรแล้ว ทุกอย่างจะต้องเป็นไปได้ดีแน่!
*[1]มาโซคิสม์เป็นคำที่ใช้เรียกผู้ที่ชื่นชอบและพึงพอใจในความเจ็บปวดของตนเอง