บทที่ 24 นกที่ไม่เชื่อง
ท้องฟ้าดูสดใสขึ้นเล็กน้อย และป่าทรายเหลืองยังคงรกร้าง ลั่วอู๋ขมวดคิ้วและมองไปที่ชายลึกลับคนนั้น “อย่าเพิ่งไปไหน ข้าได้มอบของมีค่าแก่ท่านไปแล้ว ช่วยดูสภาพการเงินของข้าก่อนได้ไหม ก่อนที่ท่านจะไปลักพาตัวใครและข่มขู่ผู้อื่น”
วันนี้ ลั่วอู๋ได้มอบยารวบรวมพลังวิญญาณทั้งหมดที่เขาสร้างขึ้นให้แก่ชายลึกลับคนนั้น
“ทำไมท่านยังต้องการช่วยชีวิตคนอื่นอีกล่ะ” ชายลึกลับดูเหมือนจะหัวเราะ
ลั่วอู๋นั้นไม่รู้วิธีการพูดคุยดีๆ เขาจึงตอบแบบตัดรำคาญไปว่า “ถามไร้สาระน่า”
“ข้าเข้าใจว่า ท่านต้องการช่วยผู้หญิงคนนั้นก่อน นางเป็นสาวใช้ที่อยู่กับท่านตลอดทั้งกลางวันและกลางคืน นางเป็นสาวงามคนหนึ่ง ต่อไปในวันหน้า นางอาจเป็นสาวใช้อุ่นเตียงให้เจ้าได้ แต่คนพวกนี้ท่านไม่จำเป็นช่วยพวกเขาหรอก ถ้าพวกเขาตาย ท่านก็รับสมัครคนเข้ามาใหม่ได้อยู่ดี” ชายลึกลับพูดขึ้นเหมือนให้คำแนะนำอีกฝ่ายกลายๆ
“มันไม่ใช่เรื่องของท่าน แม้ว่าพวกเขาจะเป็นผู้ชาย แต่ก็เป็นคนของข้าอยู่ดี และเพราะเป็นคนของข้า ข้าจะนิ่งเฉยและไม่สนใจพวกเขาไม่ได้” ลั่วอู๋พูด
ถ้าหากพวกเขาฟื้นขึ้นมาแล้วได้ยินคำนี้เข้า น้ำตาของพวกเขาคงจะไหลพรากด้วยความซาบซึ้งแน่
แต่ชายลึกลับยังคงเฉยและกล่าวด้วยน้ำเสียงไร้อารมณ์ว่า “น่าเสียดาย ที่ท่านไม่มีเงิน”
“ท่านรอสักสองสามวันก่อนได้ไหม ข้ามีฝูงแมงป่องทรายอยู่ในกำมือ ตราบใดที่พวกมันถูกขายออกไป ข้าก็จะได้เงินมา จากนั้น… “
“ไม่มีทาง! ข้าต้องการเงินตอนนี้เลย” ชายลึกลับขัดจังหวะลั่วอู๋
ลั่วอู๋โกรธมาก “เจ้าคนร้ายนี่ ช่วยให้เวลากับคนทำมาหาเงินก่อนจะได้ไหม”
“ถ้าท่านต้องการช่วยล่ะก็ ท่านต้องตัดนิ้วมือของท่านสองนิ้ว และข้าจะปล่อยสองคนนี้ไป” ชายลึกลับพูดอย่างช้า ๆ
นิ้วของข้างั้นหรือ
เป็นครั้งแรก ที่ลั่วอู๋พบว่านิ้วของเขามีค่ามากขนาดไหน
ใบหน้าของลั่วอู๋ดูเจ็บปวด “ท่านเป็นอะไรไป หรือว่าท่านชอบสะสมนิ้วมือคนงั้นเหรอ”
“ถ้าท่านไม่ทำ ทั้งสองคนนี้จะต้องตาย”
“เฮ้ย! ท่านไม่ให้เวลาข้าคิดเรื่องนี้เลยรึไง” ลั่วอู๋มองที่นิ้วของเขา ใบหน้าของเขาดูเศร้า
ลืมมันไปเถอะ
หลังจากนี้ ทุกชีวิตมันสำคัญมาก
หลังจากคิดสักพัก เขาสามารถนำเงินไปซื้อผลไม้ชนิดหนึ่งที่เรียกว่าผลไม้หยกขาว ผลไม้วิญญาณนี้มีพลังชีวิตที่แข็งแกร่ง และสามารถฟื้นฟูอวัยวะได้
อย่างไรก็ตาม ผลไม้หยกขาวนั้นมีราคาแพงเล็กน้อย ประมาณล้านหินวิญญาณเลยทีเดียว
ลั่วอู๋กัดฟันแล้วตะโกนว่า “ท่านมีดาบสั้นให้ข้าไหม”
แพล้ง!
ชายลึกลับโยนดาบสั้นบนพื้น
ใบหน้าของลั๋วอู๋เปลี่ยนเป็นสีดำทะมึน เจ้าคนนี้เตรียมพร้อมขนาดนี้เลยเหรอ
เขาหยิบดาบสั้นขึ้น ใบหน้าของลั่วอู๋ดูหนักอึ้ง และเขาก็ค่อย ๆ นำดาบสั้นไปไว้ที่ปลายนิ้ว
ดวงตาของชายลึกลับแคบลง และดูเหมือนจะยิ้มออกมา “ไม่จำเป็นแล้ว… “
“ใช่ล่ะ!” ดวงตาของลั่วอู๋เบิกกว้าง และเขาก็ไม่ได้ยินเสียงของชายลึกลับ
ชายลึกลับตกใจเล็กน้อย
เขาเห็นลั่วอู๋ตรงหน้าเขา จากนั้นได้มีนกวิญญาณขาวปรากฏตัวขึ้น นกวิญญาณบินวนไปมาในอากาศและร่วงลงกับพื้น มันชูคอของมันขึ้นอย่างภาคภูมิ ท้าทายคนบางคน
หงส์น้ำเหรอ
เดี๋ยวก่อน มันไม่ใช่
ทำไมนกตัวนี้ถึงมีลักษณะเหมือนแร้งทราย
ในทันทีที่สัตว์วิญญาณนั้นได้ปรากฏตัวออกมา แต่ลั่วอู๋ต้องการทำอะไรกับมันกันล่ะ
ชายลึกลับเงียบไปครู่หนึ่ง: “เจ้าต้องการทำอะไร”
“แร้งทรายกลายพันธุ์ตัวนี้เกิดมาพร้อมหกทักษะ แม้ว่า คุณสมบัติของมันจะเป็นแค่ระดับทองแดง แต่มันก็สูงกว่าแร้งทรายทั่วไปอีก” ลั่วอู๋พูดอย่างจริงจัง “แร้งทรายตัวนี้มีมูลค่าสูงมาก ข้าใช้หินวิญญาณที่เหลือกับมัน”
แร้งทรายนั่นคืออะไรกันแน่!
ชายลึกลับตกใจเล็กน้อย
นกที่กลายพันธุ์งั้นเหรอ นี่มันหายากมากเลยนี่นา
เขาเคยได้ยินเกี่ยวกับการมีอยู่ของสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์บนโลกนี้ แต่เขาไม่เคยได้เห็นด้วยตาของเขาเองเลย เพราะพวกมันได้ถูกเก็บสงวนเอาไว้
ความแข็งแกร่งของสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นไม่จำเป็นต้องมากกว่าพวกญาติพี่น้องของมันตามปกติ แต่มันจะมีคุณสมบัติที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวมันเอง เช่นเดียวกับแร้งทรายมันเกิดมาพร้อมหกทักษะ ซึ่งเรียกว่ามันน่าตกใจอย่างมาก
นอกจากลักษณะที่เป็นเอกลักษณ์แล้ว มันคงจะเป็นที่นิยมอย่างมาก
ทำไมกัน ไม่ว่าจะเป็นสายพันธุ์ไหน หากมีการกลายพันธุ์ สุดท้ายมันจะถูกประเมินได้ว่าเป็นสิ่งที่หายากมาก
แล้วเจ้าของร้านหนุ่มคนนี้ เขามีมันได้อย่างไร
กล่าวกันว่า ขุนนางในเมืองหลวงของจักรวรรดิชอบที่จะใช้สิ่งนี้เพื่อเปรียบเทียบกัน พวกเขานั้นมีสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์ ซึ่งเป็นเรื่องดีสำหรับการโอ้อวดเงินทุนกัน หากท่านมีเงินมากพอ ท่านไม่จำเป็นต้องซื้อสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์เลย
“ข้าทำอะไรได้บ้าง ข้าใช้เจ้านกโง่ตัวนี้จ่ายแทนได้ไหม” ลั่วอู๋ตะโกนออกมา ขณะที่ ชายลึกลับมองดูแร้งทรายกลายพันธุ์ตัวนี้อย่างตกตะลึง
แร้งทรายกลายพันธุ์ตัวนี้เหมือนจะเข้าใจที่ทั้งสองคนพูดกัน มันกระพือปีกอย่างแรง ดูเหมือนว่ามันจะไม่พอใจมากกับคำว่า “นกโง่”
ลั่วอู๋จ้องไปที่เจ้าแร้งตัวนั้น
เจ้านกโง่ มันชื่อว่าอะไรนะ
“ แน่นอน ว่าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์นั้นมีมูลค่าอย่างมาก มันอาจจะมากกว่า 200,000 หินวิญญาณเลยก็ได้ ท่านแน่ใจงั้นหรือว่าท่านต้องการแลกเปลี่ยนสิ่งนี้กับคนสองคน” ชายลึกลับถามในทันที
ลั่วอู๋เดินไปยังชายลึกลับคนนั้น แร้งทรายกลายพันธุ์ได้จิกเขาขณะที่พูด “แน่นอน”
“ซู่!” แร้งทรายกลายพันธุ์โกรธมาก
มันเป็นสัตว์วิญญาณ แม้ว่าข้าจะว่ามันเป็นนกโง่ มันก็กล้าที่จะจิกข้าอยู่ดี
ตึก ตึก ตึก ตึก!
แร้งทรายกลายพันธุ์โมโหรุนแรง มันพุ่งเข้าไปใช้ปากจิกลั่วอู๋ทันที
ลั่วอู๋ก้มหลบ
เกิดอะไรขึ้นกับนกตัวนี้กัน สัตว์วิญญาณที่ถูกสังเคราะห์ขึ้นและถูกทำให้เชื่องแล้ว ข้าคือนายของเจ้านะ เจ้ากล้าทำร้ายข้าได้ยังไง
ลั่วอู๋รู้สึกได้ทันที
ใช่แล้ว เป็นที่ชัดเจนว่าแร้งทรายตัวนี้ถูกผูกไว้กับ พันธสัญญาของแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณ
มันอาจจะเป็น…
“เฮ้ย! เจ้านกโง่ ลงไป!” ลั่วอู๋ออกคำสั่ง
แร้งทรายกลายพันธุ์ชูคอขึ้นและไม่สนใจลั่วอู๋
กล่าวกันว่าสัตว์วิญญาณกลายพันธุ์มักจะไม่ซ้ำกัน แร้งกลายพันธุ์ตัวนี้ไม่ได้มีเกิดมาพร้อมกับทักษะทั้งหก เพียงแต่เป็นพันธสัญญาโมฆะ
ลั่วอู๋ผงะไปเมื่อคิดถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้
พันธสัญญาโมฆะ น่าอับอายชะมัด
มีพันธสัญญาอยู่สองประเภท คือพันธสัญญาแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณ และพันธสัญญาวิญญาณ
พันธสัญญาวิญญาณ มิติแต่ละแห่งสามารถทำพันธสัญญาด้วยสัตว์วิญญาณเท่านั้น และไม่สามารถกลับใจ ผู้คนและสัตว์วิญญาณต่างเติมเต็ม มีอิทธิพลซึ่งกันและกัน
หลังจากทำพันธสัญญาวิญญาณ พวกเขาจะมีความเข้าใจร่วมกันและความเข้าใจโดยปริยายเมื่ออยู่ในการต่อสู้ และพวกเขาได้รับการเลื่อนระดับขึ้นหนึ่งขั้น ผู้ใช้พลังวิญญาณและสัตว์วิญญาณสามารถใช้ทักษะวิญญาณที่น่าเหลือเชื่อได้
พันธสัญญาแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณเป็นสัญญาระยะสั้น ซึ่งจำเป็นต้องเสริมความแข็งแกร่งให้กับผู้ทำพันธสัญญาด้วยตลอดเวลา และแผ่นควบคุมสัตว์วิญญาณก็สามารถควบคุมสัตว์วิญญาณที่ต่ำกว่าระดับทองเท่านั้น
ไม่ว่าพันธสัญญาประเภทใด ควรเป็นไปตามเงื่อนไขของสัตว์วิญญาณที่โดดเด่นและยินดีที่จะยอมรับพันธสัญญานั้น
แต่ว่าเจ้านกโง่ตัวนี้ ดูเหมือนมันจะไม่ได้ทำพันธสัญญาใดๆ ทั้งสิ้น
“เอาล่ะ! สองคนนี้เป็นของท่าน” ชายลึกลับที่มองดูอยู่ได้โยน อาฟูและเสี่ยวชากลับไปให้ลั่วอู๋
ลั่วอู๋หัวเราะและส่ายหัว “ข้ายังไม่ได้ยกมันให้กับท่านสักหน่อย”
“ไม่ต้องการแล้ว” ชายผู้นั้นวางดาบลง และยกมือเขาขึ้นอย่างช้าๆ
ลั่วอู๋หลุบตาลงและเสียงของเขาสงบนิ่งลง “เอาล่ะ! ผ่านการทดสอบครั้งที่สามแล้ว เรากลับไปด้วยกันเถอะท่านเจ้าของร้านคนเก่า”
บรรยากาศค่อนข้างตึงเครียด
มือของชายลึกลับนั้นแข็งตัวใน ขณะที่เขาเตรียมที่จะถอดหน้ากากออก
“เจ้า… ” ชายลึกลับเงียบไปสักครู่
“ข้าไม่ใช่คนโง่ ข้าไม่ได้จะกลั่นแกล้งหรือขัดขวางใครในเมืองแห่งความพินาศเลย แล้วใครกันที่อยากข่มขู่ข้าเป็นพิเศษ” ลั่วอู๋ยิ้มให้กับชายลึกลับ
“ท่านมีดาบ แต่ท่านไม่ได้ตั้งใจจะลงมือฆ่า”
“ท่านบุกเข้ามายังศาลาไป่หยู่ แต่ยาอายุวัฒนะและสมุนไพรกลับไม่หายไปเลย หรือท่านปล้นหินวิญญาณ แต่มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่ถูกพาออกไป”
“ดอกไม่ฟินิกส์เก้ากลีบ ยารวบรวมพลังวิญญาณ แร้งทรายกลายพันธุ์ ยารวบรวมพลังวิญญาณ, สมุนไพรวิญญาณ และ สัตว์วิญญาณ การประเมินมูลค่าของสิ่งเหล่านี้ของท่านนั้นแม่นยำมากเกินไป ข้าขอชื่นชมท่าน ข้าจะไม่สงสัยตัวตนของท่านด้วยสิ่งเหล่านี้ทั้งหมดได้อย่างไร”
“เจ้าของร้านคนเก่า ระดับที่สามของท่านนั้นไม่เหมือนใครเลยจริงๆ” ดวงตาของลั่วอู๋เปล่งประกายจ้าและรอยยิ้มที่มุมปากของเขากว้างขึ้นเรื่อย ๆ