บทที่ 20 หญิงสาวสวมฮู้ด
“งั้นล่วงหน้าไปก่อนนะ”
เซียวเฟิงมองไปทางเธอก็อดสงสัยไม่ได้ว่าอีกฝ่ายจะล่อบอสออกมาได้ยังไง
“ปกติเธอทำแบบนี้ตลอดเลยเหรอ?” เซียวเฟิงตะลึงแล้วก็มองไนท์ คูนเนอร์ที่ค่อย ๆ ปีนขึ้นไป ภูเขานั้นสูงมาก ถึงแม้ว่ามันไม่ชันมาก กลับกันมันลาดซะจนน่าตกใจ แต่บนนั้นยังมีที่จับมากมาย ถึงตัวของไนท์ คูนเนอร์จะผอมมาก แต่เธอกลับปีนขึ้นไปได้อย่างรวดเร็ว เธอปีนขึ้นไปอย่างระมัดระวังโดยไม่รบกวนพวกวิหคกิ้งก่าที่อยู่ในถ้ำแม้แต่น้อย
“เธอเป็นมือหนึ่งของกิลด์เราเอง เจ๋งใช่ไหมล่ะ” ลิลลี่มองอย่างภูมิใจ
“ก็เคยรู้จักคนเก่งประมาณนั้นเหมือนกัน ก่อนที่เขาจะขาหักอะนะ” เซียวเฟิงว่าออกมา ทำเอาลิลลี่ทำหน้าขรึมในทันทีเมื่อเห็นโรสตากระตุก
“มันมาแล้ว!”
เธอปีนขึ้นไปถึงจุดหมายได้อย่างรวดเร็ว แล้วก็โยนอะไรบางอย่างเข้าไปในถ้ำ ก่อนที่พวกเขาจะได้ยินเสียงนกขนาดใหญ่ แล้วไนท์ คูนเนอร์ก็หันหลังวิ่งลงมาทันที โดยที่ไม่ได้สนเลยว่าจะบาดเจ็บจากการถูกหินบาดหรือเปล่า
“แกว๊กกกก!”
พวกเขาได้ยินเสียงฝูงนกกระพือปีก แล้วด้านหลังของไนท์ คูนเนอร์ ฝูงของวิหคกิ้งก่าต่างพากันบินออกจากรัง ประมาณ 40 ถึง 50 ตัว นำฝูงโดยจ่าฝูงของพวกมันที่ขนาดตัวใหญ่อย่างกับเครื่องบินกำลังไล่ล่าเธออย่างบ้าคลั่ง
“เธอเป็นมือหนึ่งสินะ?” เซียวเฟิงนิ่งไป
“ในโลกแห่งความจริงคงไม่ได้เห็นพื้นหญ้าสีเขียวแบบนี้แน่ ๆ” โรสมองออกไปตามพื้นและใบหญ้า
“หนีเร็ว! ยืนบื้ออะไรอยู่?” เซียวเฟิงโกยแน่บมาก่อนแล้ว ฝูงของมันคงจัดการเขาได้ง่ายมาก ๆ คงไม่สามารถต้านการโจมตีได้เกิน 3 ทีแน่
อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครต้องรอให้เตือน ประสบการณ์มันคนละชั้นกัน โรสกับคนอื่น ๆ ที่เหลือวิ่งหนีเร็วกว่าเขาซะอีก ต่อมาไนท์ คูนเนอร์ก็ถูกทิ้งให้รั้งท้าย ถึงค่าความว่องไวของเธอจะไม่ใช่น้อย ๆ แต่ก็สลัดไม่หลุดเสียที หญิงสาวพลาดถูกโจมตีทำให้พลังชีวิตลดลงอยู่เรื่อย ๆ ยาเพิ่มพลังชีวิตเพิ่มได้แค่ครั้งละ 10 หน่วย และมีเวลานับถอยหลังที่นานพอสมควร คงจะพึ่งมันมากไม่ได้ …ถ้าปล่อยไว้นานกว่านี้คงจะตายแน่ ๆ
“ดูท่าไม่ดีแล้ว” พอมองว่าวิ่งพ้นเขตพวกนกมาแล้วก็หยุด แล้วชายหนุ่มก็หันไปเห็นไนท์ คูนเนอร์กำลังถูกพวกนกไล่อยู่
“เฮ๊ย ไอ้งั่ง! ช่วยหน่อย! ชมนกชมไม้อยู่รึไง?” ไนท์ คูนเนอร์ถึงพลังชีวิตจะยังเหลืออยู่ แต่ก็ยังไกลจากจุดปลอดภัยมาก ซึ่งตอนนี้สายเกินที่จะหนีแล้ว เลยตัดสินใจเรียกเซียวเฟิงที่มัวแต่ยืนดูอยู่
“จะขอให้ช่วยก็พูดดี ๆ หน่อย” เขายังคงยืนกอดอกมองเธอต่อไป
“แก๊!”
ไนท์ คูนเนอร์แทบปรี๊ดแตก แต่ตอนนี้ไม่มีทางเลือกมากนัก หลังจากที่เธอโดนพวกนกโจมตีมา จึงจำใจร้องขอให้อีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงราบเรียบอย่างกับท่องสูตรคูณ
“เซียวเฟิงสุดหล่อ ช่วยฉันด้วย!”
“ดี ๆ ฉันชอบคนซื่อสัตย์นะ”
เซียวเฟิงพยักหน้าอย่างพึงพอใจพร้อมยกไม้เท้าขึ้น แล้วแสงศักดิ์สิทธิ์ก็ปรากฏรอบตัวเธอ
+60!
เลขแสดงการรักษาปรากฏบนหัวของไนท์ คูนเนอร์ พลังชีวิตที่เหลืออยู่น้อยนิดฟื้นขึ้นมาจนเต็มทันที ตอนนี้เธอสามารถรับมือได้อย่างเต็มที่แล้ว
หลังจากผ่านมาสักพัก พลังในการรักษาของเซียวเฟิงก็สูงขึ้นมามาก
“ไอ้บ้า! ได้ของจากบอสมามากขนาดไหนเนี่ย? การโจมตีกับการฮีลถึงสูงขนาดนี้!”
ไนท์ คูนเนอร์ตกใจมากในตอนที่เห็นพลังชีวิตของตัวเองกลับมาเต็ม ทำให้เมื่อเธอหนีออกมาจากพวกฝูงนกได้ จึงมองมาที่เซียวเฟิงอย่างเกรี้ยวกราด เซียวเฟิงเป็นคลาสนักบวชก็จริง แต่เธอก็มองว่าความสามารถนั้นมันโอเวอร์มากเกินไป ซึ่งทำให้หญิงสาวหงุดหงิดมาก ๆ เธอมีของที่ดีที่สุดคือของระดับเขียวทั้งหมด 2 ชิ้น ส่วนทางเซียวเฟิงคงจะมีของระดับน้ำเงินมากกว่านั้นแน่ ๆ
“เป็นอะไรไหม?”
โรสกับคนอื่น ๆ ที่ถอยไปก่อนทยอยเดินกลับมากัน พวกเขาโล่งใจมากที่ไนท์ คูนเนอร์ยังไม่ตาย ถึงแม้การตายจะไม่ได้เสียอะไรก็ตาม แต่การต้องรอกลับมารวมกลุ่มกันใหม่มันก็นานพอตัว
“ฉันยังไหว เดี๋ยวจะไปล่อพวกมันมาอีกรอบ คราวนี้จะพยายามไม่ดึงพวกมันมาเยอะเกินไป ต้องขอบคุณไอ้บ้านั่น สกิลของมันเพิ่มพลังชีวิตได้ตั้งครั้งละ 60 หน่วย” ไนท์ คูนเนอร์ส่ายหัว พวกนกกลับรังของมันไปหมดแล้ว หลังจากที่เซียวเฟิงรักษาให้แล้ว เธอจึงตัดสินใจที่จะลองอีกที
“เพิ่มพลังชีวิตได้ครั้งละ 60 หน่วย?” ทุกคนตรงนั้นแม้แต่โรสก็อึ้งไป แล้วพากันมองเซียวเฟิงด้วยสายตาไม่อยากจะเชื่อ เดิมทีพวกเขาก็มองว่าเซียวเฟิงเป็นยอดฝีมืออยู่แล้วจากการที่เขาสามารถจัดการบอสตัวแรกของเกมได้
“ช่างมันไปก่อน ฉันว่าวิธีนี้มันเสียเวลามากเกินไป” เซียวเฟิงรีบตัดบทซะก่อน
“มีแผนอื่นอีกไหมล่ะ?” ไนท์ คูนเนอร์จ้องเซียวเฟิงด้วยความไม่พอใจ
“มีสิ” เซียวเฟิงพยักหน้าแล้วพูดต่อไป “จับมอนสเตอร์ที่ตามมาแยกกัน ฉันจะล่อพวกตัวเล็ก ๆ ออกไปเอง ส่วนบอสก็เป็นหน้าที่เธอ”
“แล้วจะทำยังไงล่ะนั่น?” ไนท์ คูนเนอร์ยังคงไม่ไว้ใจ
“เธอรออยู่ตรงนี้ แล้วโจมตีบอสในจังหวะที่มันแยกออกมาจากพวกของมัน ฉันว่าน่าจะได้ผล”
พวกเขายังไม่ทันที่จะตกลงกันดี เซียวเฟิงก็วิ่งออกมาก่อนแล้ว เขาวิ่งมาถึงจุดเก็บดอกไม้ในเวลาไม่นาน ในเวลานั้นไม่มีผู้เล่นอื่นอยู่รอบ ๆ เลย ซึ่งเป็นเรื่องที่ดี ชายหนุ่มหยิบหินขึ้นมาแล้วขว้างเข้าไปในถ้ำ เขาทำอยู่ 2 ครั้งแต่ก็มีแค่พวกนกลูกกระจ๊อกบินออกมาโดยที่บอสไม่ตามออกมาด้วย
แน่นอนเหมือนกับตอนนั้น
ฟุ่บ ๆ ๆ ๆ ๆ!!!
พวกวิหคกิ้งก่านับพันต่างพากันบินออกมาทันที ปิดผืนฟ้าและดวงอาทิตย์เอาไว้ราวกับเมฆหนา และแล้วพวกมันก็ออกมาอยู่เต็มภูเขาลูกนี้ โรสกับคนอื่น ๆ ต่างพูดไม่ออกกับภาพที่เห็น
“ได้ยินมาว่าก่อนหน้านี้หมอนั่นปิดเขาลูกนี้ด้วยพวกนก คงเป็นเรื่องจริงสินะ…” โรสรู้สึกว่าวันนี้เธอจะสติแตกบ่อยไปหน่อยรึเปล่า ทั้ง ๆ ที่เธอเป็นคนที่ควบคุมอารมณ์เก่งมากแท้ ๆ
“หมอนั่นมันบ้า ปล่อยมันไปเถอะ ตอนนี้เราต้องทำตามแผนกันต่อ” ไนท์ คูนเนอร์นำออกไปก่อนอย่างรวดเร็ว
“เราจำเป็นต้องรอเขาไหม?”
“ไม่ต้อง เขาอาจจะตายก็ได้”
“งั้นก็เจ๋งเลย! ฉันจะได้ลืม ๆ ไอ้บ้านั่นได้สักที แล้วถ้าตายแล้วดรอปของดี ๆ ไว้ก็ยิ่งดี! งั้นไปจัดการบอสก่อนแล้วค่อยไปคุ้ยศพหมอนั่นก็แล้วกัน!” ไนท์ คูนเนอร์พูดอย่างสะใจโดยไม่ได้หันมา ส่วนโรสก็ได้แค่ถอนหายใจ
ในถ้ำตอนนี้ไม่มีตัวอะไรอยู่อีก ตอนนี้ทางสะดวกน่าจะจัดการบอสได้ไม่ยาก กลุ่มนักรบของมิดซัมเมอร์เดินนำหน้าไปพร้อมกับนักบวชเพื่อจัดการกับบอส ด้วยเลเวลและอุปกรณ์ บอสเลเวล 6 จึงไม่ใช่ปัญหาเลย ไนท์ คูนเนอร์ทำความเสียหายให้กับบอสไปเรื่อย ๆ และพลังชีวิตของบอสก็ลดลงอย่างต่อเนื่อง
พวกนักรบที่อยู่ในแนวหน้านั้นสามารถต้านบอสเอาไว้ได้อย่างสบาย ๆ จากการช่วยเหลือของหัวหน้ากิลด์อย่างโรส
“อ้าว กลับมาเร็วดีนี่!”
ไนท์ คูนเนอร์รู้สึกเสียดายนิดหน่อยที่เซียวเฟิงนั้นกลับมาได้ซะก่อน แต่ก็ทำอะไรไม่ได้นอกจากได้แต่มอง
เซียวเฟิงรู้สึกอิจฉาขึ้นมานิด ๆ เขายังจำของที่ได้จากบอสได้อยู่เลยว่ามันยอดเยี่ยมขนาดไหน แต่ดูท่ารอบนี้เขาจะไม่มีส่วนร่วม ไม่มีใครพูดอะไรกับเขา นอกจากมองมาทางเขาอย่างระแวดระวัง
“ไอ้งั่ง! อย่าเข้ามายุ่ง!” แม้แต่ไนท์ คูนเนอร์ก็หันมาแล้วออกปากเตือน
“ไม่เป็นไร ไม่เข้าไปยุ่งหรอก” เซียวเฟิงโบกมืออย่างไม่ใส่ใจแล้วเขาก็เลือกทำบางอย่างแทน ชายหนุ่มเดินไปรอบ ๆ แล้วเขาก็หาตัวโรสเจอจนได้
“ไม่ได้มาขออะไรหรอกนะ แต่อยากได้ค่าประสบการณ์จากบอสน่ะ” โรสคิดไปสักพัก ก่อนจะพยักหน้าตอบตกลง
“แด๊ดต้องการเข้าร่วมทีมของคุณ จะรับหรือไม่?”
“…”
หลังจากนั้นเซียวเฟิงก็ไม่พูดอะไรอีก เขาช่วยฮีลให้กับไนท์ คูนเนอร์เวลาที่เธอโดนโจมตีหนัก ๆ จากสกิลของบอส แต่ความสามารถของเซียวเฟิงทำให้โรสถึงกับอึ้ง ด้วยความที่เธอเป็นหัวหน้ากิลด์แน่นอนว่าอุปกรณ์ของเธอต้องไม่ธรรมดาอยู่แล้ว แต่การฮีลของเธอครั้งหนึ่งทำได้แค่ 1 ใน 3 ของที่เซียวเฟิงเท่านั้น
“ทีมของคุณจัดการกับบอสราชาวิหคกิ้งก่ายักษ์ได้สำเร็จ ได้รับค่าประสบการณ์ 120 หน่วย”
เวลาผ่านไปไม่เกิน 10 นาทีราชาวิหคกิ้งก่าก็ถูกปราบลงจนได้ เซียวเฟิงได้รับค่าประสบการณ์มาจำนวนหนึ่ง ไนท์ คูนเนอร์รีบเก็บของทั้งหมดเท่าที่จะเร็วได้แล้วหันไปปรึกษากับโรสโดยไม่ให้เซียวเฟิงได้ยิน
จากรอยยิ้มบนหน้าของโรส เซียวเฟิงคิดเอาเองว่าคงได้ของไปมากพอดู
“เฮ้ ค่าตอบแทนล่ะ?” เซียวเฟิงตะโกนออกมา
“ให้แค่เงินนะ! ไอ้คนไม่เอาถ่าน!” ลิลลี่ส่งเงินให้เซียวเฟิง 50 เหรียญเงินอย่างไม่เต็มใจนัก
“โอ้ว ใจกว้างจังนะ ครั้งหน้ามีอะไรก็ใช้บริการได้นะ” แค่นี้เขาก็พอใจแล้ว
“เดี๋ยวก่อน” ไนท์ คูนเนอร์รั้งเขาไว้ก่อนที่เขาจะได้กลับออกไป
“อยากได้อะไรอีกรึไง?” ถึงจะโดนรั้งไว้แต่เซียวเฟิงก็ไม่ได้หยุดเดิน ชายหนุุ่มพูดออกมาโดยไม่ได้หันกลับมาด้วยซ้ำ
“ตกลงได้อะไรมาจากราชาหมาป่าโลหิต? ถ้ามีของที่ไม่ใช้ก็ขายให้เราได้ เรื่องเงินเราจะจ่ายเต็มทุกบาททุกสตางค์แน่นอน” ไนท์ คูนเนอร์ถามหลังจากที่เห็นของที่ได้จากราชาวิหคกิ้งก่ายักษ์ เธอแค่อยากรู้ว่าในตอนที่ราชาหมาป่าโลหิตตายมันให้อะไรที่พอจะมีค่ามาบ้างไหม
“อ้อ งั้นก็พอมีของที่อยากขายอยู่พอดี” ในเมื่อขอกันตรง ๆ แบบนี้ เซียวเฟิงก็ไม่ปิดบังอะไรอีก เขาหยิบมีดสั้น ‘เขี้ยวสีชาด’ ออกมาจากกระเป๋าให้อีกฝ่ายดู
เขี้ยวสีชาด
คุณภาพ: เงิน
ประเภทของสวมใส่: มีดสั้น
เลเวล: 5
ข้อจำกัดของสวมใส่: คลาสโจรที่มีค่าความว่องไวสูงกว่า 20
คุณสมบัติ:
พลังโจมตี: 8-9
ค่าพละกำลัง +6
ค่าความว่องไว +7
ค่าความทนทาน +6
ค่าจิตวิญญาณ +6
สกิล: [คมเขี้ยว] สร้างหนามขึ้นมาโจมตีศัตรูมีพลังโจมตี 150% มีคูลดาวน์ 30 วินาที
ไนท์ คูนเนอร์ตาโตทันที เธอกระโดดเกาะแขนเซียวเฟิงแน่นราวกับลูกลิง
“ว้าว! ฉันอยากได้!”
“เอามาให้หน่อยสิ! ฉันอยากได้!”
“นี่ทำอะไรเนี่ย? ปล่อยเดี๋ยวนี้นะ! ยัยผู้หญิงสวมฮู้ด! นี่มันคือการคุกคามทางเพศ! ฉันจะแจ้งระบบให้ลงโทษเธอซะ!”