บทที่ 9 แสดงความเสียใจต่อการจากไป(1)
ช่วงเช้าเวลาเจ็ดโมง สิบนาที เมื่อเฉินโม่ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย เพิ่งทานข้าวเช้าข้างนอกเสร็จ หลี่ซู่เฟินผู้เป็นแม่ก็โทรมา
“เสี่ยวโม่ รีบนั่งรถมาที่สนามบินฮ่านหยาง ไปร่วมงานศพยายที่ยานจิงกับแม่!” เสียงของหลี่ซู่เฟินแหบพร่า เห็นได้ชัดว่าเพิ่งร้องไห้มา
ระยะเวลาที่ห่างหกร้อยปี เป็นครั้งแรกที่เฉินโม่ได้ยินเสียงแม่ เหมือนมันเปลี่ยนไปมาก
เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เฉินโม่พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า “แม่ ผมจะรีบไป เสียใจด้วยนะครับแม่!”
“อืม แม่รอลูกที่สนามบินนะ ลูกรีบมาล่ะ”
เมื่อวางสาย เฉินโม่ล็อกประตูและออกมา เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง พูดกับคนขับว่า “ไปสนามบินฮ่านหยาง!”
ระหว่างเมืองอู่โจวกับเมืองฮ่านหยาง ระยะทางห่างกันประมาณสองร้อยกิโลเมตร ถ้าใช้ทางด่วน น่าจะใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง
เมื่อได้ยินว่าจะเดินทางไกล คนขับรถที่รูปร่างอ้วนดีใจมาก การเดินทางนี้ พอๆ กับเขาขับรถในเมืองเป็นสิบวัน
บนรถแท็กซี่ เฉินโม่หลับตาครุ่นคิด จมอยู่กับการนึกย้อนความทรงจำ
หลี่ซู่เฟินแม่ของเฉินโม่ ไม่ใช่คนธรรมดา เป็นคนของตระกูลหลี่ หนึ่งในหกตระกูลมหาอำนาจของยานจิง
สองสามปีมานี้ตระกูลหลี่มีอิทธิพลเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นด้านทหาร หรือการเมือง มีอำนาจยิ่งใหญ่ เพียงพอที่จะส่งผลกระทบกับการตัดสินใจในอนาคตของประเทศหัวเซี่ย
แต่หลี่ซู่เฟินมีความสัมพันธ์กับฝั่งแม่ไม่ค่อยดีเท่าไร แทบจะกลายเป็นศัตรูกัน
ตอนนั้นเฉินจิงเย่พ่อของเฉินโม่กับหลี่ซู่เฟินเป็นเพื่อนมหาวิทยาลัย รักกันอย่างอิสระ แต่เพราะความแตกต่างทางฐานะมากเกินไป ทำให้ระหว่างทางรักเจอกับการคัดค้านของตระกูลหลี่ และกลายเป็นเรื่องตลกของตระกูลอื่นในยานจิง
แต่หลี่ซู่เฟินนิสัยดื้อดึง มุ่งมั่นจะแต่งกับเฉินจิงเย่ แม้ต้องออกจากบ้าน แตกหักกับตระกูลก็ไม่เสียดาย
หลี่ตงหยาง ผู้นำตระกูลหลี่และก็เป็นตาของเฉินโม่ พูดออกมาอย่างอารมณ์เสียว่า ถ้าหลี่ซู่เฟินแต่งกับเฉินจิงเย่ จะขับไล่เธอออกจากตระกูลหลี่
หลี่ซู่เฟินได้รู้ว่าพ่อไร้เยื่อใยขนาดนี้ จึงเจ็บปวดใจมาก แต่ไม่ยอมถอย ออกจากยานจิงอย่างโดดเดี่ยว แต่งกับเฉินจิงเย่
แต่ตระกูลหลี่พูดจริงทำจริง ประกาศขับไล่หลี่ซู่เฟินออกจากตระกูลหลี่ ไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันอีกในวันงานแต่งของพ่อแม่เฉินโม่ และออกคำสั่งให้ตระกูลหลี่รวมไปถึงตระกูลที่เป็นส่วนหนึ่งของตระกูลหลี่ ห้ามไปงานแต่งของพ่อแม่เฉินโม่
การกระทำแข็งกร้าวของตระกูลหลี่ ทำให้ในวันงานไม่มีคนของฝ่ายหลี่ซู่เฟินมาสักคน งานแต่งที่เดิมทีควรจะเต็มไปด้วยความมงคล กลับตึงเครียดจนผิดปกติ
หลังจากแต่งงานกัน หลี่ซู่เฟินท้อแท้กับตระกูล และฮึกเหิมใฝ่หาความก้าวหน้าอย่างเงียบๆ ต้องสร้างกิจการออกมาให้ได้ ทำให้คนตระกูลหลี่เปลี่ยนมุมมองใหม่!
คนที่โดนโจมตีไม่ได้มีเพียงแค่หลี่ซู่เฟิน ผู้ชายอย่างเฉินจิงเย่ก็รู้สึกละอายใจเหมือนกัน
เพื่อพิสูจน์ว่าหลี่ซู่เฟินไม่ได้มองตัวเองผิด หลังจากเรียนจบ จึงปฏิเสธความช่วยเหลือจากตระกูล มายังอำเภอเล็กๆ อย่างอำเภอเฟิ่งซาน เริ่มต้นตั้งแต่พนักงานตัวเล็กๆ ใช้ความสามารถของตัวเอง ค่อยๆ ก้าวทีละก้าว สุดท้ายจึงได้เป็นสารวัตรกำนัน
แต่จะก้าวขึ้นสูง โดยไม่พึ่งเส้นสาย ไม่พึ่งเบื้องหลัง ไม่รู้ว่ายากขนาดไหน ดังนั้นถึงแม้เฉินจิงเย่สุขุมรอบคอบและมีความระมัดระวังมาเกือบครึ่งชีวิต กลับก้าวหน้าได้แค่สารวัตรกำนัน ไม่สามารถก้าวหน้าได้อีก
หลังจากเกิดเรื่องกับหลี่ซู่เฟิน ก็เอาแต่ใช้เหล้าดับทุกข์ หดหู่ใจจนป่วย และเสียชีวิตตามไป
ดังนั้นเหตุการณ์ที่ทำให้พ่อแม่เฉินโม่ตายในชาติก่อน นับว่าตระกูลหลี่เป็นหนึ่งในผู้กระทำผิด
ความสัมพันธ์ของหลี่ซู่เฟินกับตระกูลหลี่เพิ่งจะผ่อนคลายลง ตั้งแต่หลี่ซู่เฟินก่อตั้งเหม่ยหวา กรุ๊ป และทำให้เหม่ยหวา กรุ๊ป เข้าสู่ตลาดได้สำเร็จ
ภายใต้การเกลี้ยกล่อมของแม่ที่รักหลี่ซู่เฟินที่สุด และก็เป็นยายของเฉินโม่ หลี่ตงหยางจึงตกลง ยอมให้หลี่ซู่เฟินกับเฉินโม่กลับเข้ามาในตระกูลอีกครั้ง ยอมให้หลี่ซู่เฟินไปเยี่ยมแม่ได้ปีละหนึ่งครั้ง
บทที่ 8 ไต้ซือ(2)
บทที่ 10 แสดงความเสียใจต่อการจากไป(2)