ตอนที่ 37 คุณชายเยี่ยหึง

เดิมพันเสน่หา

ผ่านไปนมนาน หนานกงเยี่ยไม่ตอบกลับใดๆ ลู่หวาหนงจึงรู้สึกอึดอัดใจเล็กน้อย จากนั้นก็หันไปส่งยิ้มเยาะเย้ยอวี้ไป่หันพลางพูดขึ้น “คุณชายอวี้ ไม่แนะนำให้หน่อยหรอคะ” 

 

 

อวี้ไป่หันไม่สามารถที่จะปฏิเสธสายตาของผู้หญิงสวยๆ มากที่สุด ทันใดนั้นเขายอมเสี่ยงต่ออันตรายที่จะถูกสายตาที่ก่อเป็นน้ำแข็งของหนานกงเยี่ย ที่เวลามองมานั้นสามารถทำให้เขาแข็งตายได้ “เหลิ่งรั่วปิง” 

 

 

ลู่หวาหนงยิ้มอย่างมีเสน่ห์ “คุณเหลิ่ง ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ” 

 

 

เหลิ่งรั่วปิงคลายยิ้มมุมปากอันสง่างามขึ้น “คุณลู่ ดิฉันได้ยินชื่อเสียงอันโด่งดังของคุณมานานแล้ว” 

 

 

ลู่หวาหนงหัวเราะด้วยเสียงอันเสนาะหู “คุณเหลิ่ง เรามาเล่นเกมส์ๆ หนึ่งกันดีไหมคะ” 

 

 

“…” เหลิ่งรั่วปิงคลายยิ้มบางๆ ทว่าไม่พูดไม่จาใดๆ 

 

 

“เรามาแข่งดื่มเหล้ากันเถอะ ถ้าคุณแพ้ คืนนี้คุณชายเยี่ยเป็นของฉัน เป็นยังไงบ้าง” ลู่หวาหนงเป็นคนที่คอแข็งมาโดยตลอด เธอจึงเชยคางขึ้นอย่างมั่นใจ 

 

 

“เหอะ! ” เหลิ่งรั่วปิงแสยะยิ้มขึ้น “นี่ก็คงไม่ค่อยดีหรอก เขาคือคนที่คอยเลี้ยงดูฉัน ฉันคงไม่กล้าเอาคุณหนานกงเยี่ยมาเดิมพันหรอกค่ะ อีกอย่าง ฉันดื่มไม่ค่อยเก่งด้วย” 

 

 

สีหน้าของลู่หวาหนงแปรเปลี่ยนไปทันที และเธอก็เหลือบตามองหนานกงเยี่ยอย่างระมัดระวังตัว พอเห็นเขาไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา ในใจกำลังคิดว่าคำพูดเมื่อกี้ที่ตนเอ่ยพูดนั้นผิดไปแล้ว ใครจะกล้าเอาคุณชายเยี่ยมาเดิมพันล่ะ “ทำไมคุณเหลิ่งถึงได้ถ่อมตนขนาดนี้คะ งั้นคุณลองเสนอว่าเราควรจะพนันอะไรกันดี” 

 

 

เหลิ่งรั่วปิงจึงขยับริมฝีปากขึ้นอย่างสง่างาม รอยยิ้มนั้นดูใสซื่อและบริสุทธิ์มาก “งั้นเรามาแข่งกันถอดเสื้อดีไหมคะ ถ้าใครแพ้คนนั้นก็ต้องถอดเสื้อต่อหน้าคนอื่นให้หมดเกลี้ยง คุณลู่ใส่เสื้อผ้าบางขนาดนี้ ตอนถอดก็คงไม่ได้ยุ่งยากอะไร” 

 

 

หึ หึ 

 

 

อวี้ไป่หันเกือบจะหัวเราะพุ่งออกมา แล้วเขาก็จับจ้องเหลิ่งรั่วปิงด้วยความไม่น่าเชื่ออย่างมาก ทำให้เห็นอย่างชัดเจนว่าเขาคาดคิดไม่ถึงว่าภายใต้ท่าทางที่ดูสง่าผ่าเผยของเธอ ในใจลึกๆ ดวงนั้นของเธอกลับซ่อนความเผ็ดและโหดเหี้ยมมากถึงขั้นนี้ นี่ก็คงไม่ต้องพูดถึง ชื่อเสียงเรื่องที่ลู่หวาหนงคอแข็งมากๆ นั้นโด่งดังแค่ไหน ในวงการบันเทิงมีแค่ไม่กี่คนที่เป็นคู่แข่งของเธอ เหลิ่งรั่วปิงไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัวเลย นี่เธอกำลังรนหาที่ตายใช่ไหม ยังไงตอนนี้เธอก็เป็นผู้หญิงของหนานกงเยี่ย หนานกงเยี่ยจะยอมให้เธอถอดเสื้อผ้าต่อหน้าคนอื่นได้ยังไงกัน 

 

 

“เหอะ!” ลู่หวาหนงแสยะยิ้มอันดูหมิ่นออกมา “คุณเหลิ่งเสนอเกมส์ที่โหดมากเลยนะคะ เดี๋ยวอย่าร้องไห้ออกมาล่ะ” 

 

 

เหลิ่งรั่วปิงกระตุกคิ้วขึ้น เธอทำสีหน้าที่ดูผ่อนคลายมาก 

 

 

ถึงแม้หนานกงเยี่ยจะก้มหน้าไม่พูดไม่จามาโดยตลอด สีหน้าของเขานั้นเรียบเฉย แต่มือของเขากลับจับแก้วไว้แน่นๆ ในใจรู้สึกเคร่งเครียดจนใกล้จะระเบิดออกมา ยัยผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงได้ไปตอบตกลงกับคำท้าอย่างง่ายดายแบบนี้ด้วย ไม่รู้จักเจียมเนื้อเจียมตัว ถ้าเธอแพ้ เธอจะถอดเสื้อผ้าต่อหน้าคนอื่นหรือไง 

 

 

พอได้ดูผู้หญิงแข่งกันดื่มเหล้า อวี้ไป่หันก็รู้สึกตื่นเต้นมาก จากนั้นเขาก็จับจ้องไปยังหนานกงเยี่ยที่กำลังทำนัยน์ตาที่คมเฉี่ยวเหมือนคมดาบ พร้อมสั่งให้เด็กเสิร์ฟเอาไวน์แดงมาสองลัง 

 

 

บนโต๊ะสี่เหลี่ยมผืนผ้าที่เป็นกระจก แต่ละด้านมีพนักงานบริการอยู่สองคน และทั้งสองคนมีหน้าที่รินเหล้าให้เหลิ่งรั่วปิงและลู่หวาหนง 

 

 

แก้วแรก ลู่หวาหนงยกมือขึ้นอย่างสง่า พอชูแก้วให้เหลิ่งรั่วปิงแล้วก็ดื่มหมดเพียงคำเดียว เหลิ่งรั่วปิงทำสีหน้าที่นิ่งเฉย จากนั้นก็ดื่มเหล้าหมดในอึกเดียวเหมือนกัน 

 

 

คนหนึ่งดูสวยอย่างเจ้าเล่ห์เหมือนสุนัขจิ้งจอก อีกคนดูสง่าผุดผ่องเหมือนดอกบัว พวกเธอทั้งสองคนจึงเป็นอาหารตาของผู้ชายที่อยู่ในแหตุการณ์ แต่ตอนนี้ในใจของหนานกงเยี่ยรู้สึกโมโหจนแทบจะระเบิดออกมาแล้ว เขาอยากจะเข้าไปบีบคอลู่หวาหนงให้ตายจนใจจะขาด ใครบอกให้เธอไปวอนหาเรื่องเหลิ่งรั่วปิง ถ้าเกิดเหลิ่งรั่วปิงแพ้จริงๆ เขาก็คงจะเข้าไปบีบคอลู่หวาหนงตายอย่างไม่ลังเลใดๆ 

 

 

ตอนนี้ พวกเธอดื่มเหล้าหมดไปแก้วแล้วแก้วเล่า จนเกือบถึงแก้วที่สามสิบ นัยน์ตาของลู่หวาหนงดูสลืมสลืออย่างเห็นได้ชัด เธอรู้สึกอ่อนแรงจนทรุดตัวลงไปพิงอยู่บนเรือนร่างของหนานกงเยี่ย จากนั้นก็พูดด้วยน้ำเสียงที่อู้อี้ แล้วมองเหลิ่งรั่วปิงอีกครั้ง นอกจากเห็นแก้มที่เริ่มแดงของเธอแล้ว ก็ไม่เห็นว่าเธอจะมีอะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย 

 

 

ทุกคนต่างรู้สึกตกตะลึง ใครก็คาดคิดไม่ถึงว่าเหลิ่งรั่วปิงจะคอแข็งได้ขนาดนี้ ตอนนี้เธอยังคงเป็นผู้หญิงที่ไม่ว่าจะมองอีกกี่รอบก็ยังดูสวย เธอสวยงามและบริสุทธิ์ผุดผ่องเหมือนนางฟ้า แต่ในขณะเดียวกันเธอก็มีความเซ็กซี่แอบแฝง โดยเฉพาะใบหน้าที่อ่อนเยาว์เวลาที่มันแดงระเรื่อเล็กน้อย ทำให้เธอดูสวยและมีเสน่ห์ชวนหลงใหลกว่าเดิม อยากจะถามผู้ชายบนโลกใบนี้ว่าใครบ้างที่ไม่หวั่นไหว 

 

 

พอเห็นสายตาของทุกคนที่จับจ้องไปยังเหลิ่งรั่วปิง ธนูไฟที่ลุกโชนในใจของหนานกงเยี่ยกำลังจะพุ่งออกมาโดยเร็ว เขารู้สึกเหมือนมีคนกำลังแอบดูของรักของหวงของเขา