ตอนที่ 157 คุณอย่าเสียใจภายหลังแล้วกัน!
“อย่าว่าแต่หนึ่งสัปดาห์เลย ถึงตอนนี้มีเวลาหนึ่งเดือน บางคนยังไม่ได้เจอซ่างซินเลยด้วยซ้ำ จะไปเจรจาเรื่องพรีเซ็นเตอร์ได้ยังไง ไม่ให้ในอีเมลของเหนียนเสี่ยวมู่เหรอ ซ่างซินไม่อยากคุยด้วยด้วยซ้ำ” คนที่พูดเมื่อครู่จงใจพูดเสียงดังขึ้นเมื่อเห็นคนอื่นๆ มองมา
เดิมทีพวกเธอไม่กล้าต่อกรกับเหนียนเสี่ยวมู่ เพราะไม่แน่ใจว่าเธอมีความสัมพันธ์อะไรกับคุณชายหานกันแน่
ถึงอย่างไรเสียรูปภาพที่ถูกแอบถ่ายในอินทราเน็ตก็น่าตกใจจริงๆ
แต่สองวันมานี้ หลังจากเห็นเหนียนเสี่ยวมู่ยุ่งหัวหมุนกับการติดต่อให้ซ่างซินมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ คุณชายหานกลับไม่มีความคิดจะถามไถ่แม้สักนิด ก็เหมือนกับเป็นการพิสูจน์ความจริง ว่าระหว่างทั้งสองคนไม่มีอะไรทั้งนั้น
ความอบอุ่นก่อนหน้านี้ต้องเป็นสิ่งที่เหนียนเสี่ยวมู่หลอกใช้ให้คุณหนูสร้างขึ้นแน่นอน
เพื่อยกระดับสถานะของตัวเองเท่านั้นแหละ!
คนแบบนี้จะปล่อยให้ทำลายชื่อเสียงแผนกประชาสัมพันธ์ต่อไปได้อย่างไร
“เสี่ยวหลาน เธอพูดให้มันน้อยๆ หน่อยเถอะ ถ้าต่อไปเธอเชิญซ่างซินมาได้จริงๆ ไม่กลัวว่าเหนียนเสี่ยวมู่จะให้เธอขอโทษต่อหน้าทุกคนเหรอ…” มีเพื่อนร่วมงานดึงคนพูดเอาไว้ แต่ก็ถูกสะบัดออก
คนที่ชื่อเสี่ยวหลานเดินมาข้างหน้า สองมือกอดอก พร้อมมองเหนียนเสี่ยวมู่อย่างท้าทาย
“ถ้าเธอเชิญซ่างซินมาได้จริงๆ อย่าว่าแต่ขอโทษต่อหน้าทุกคน จะให้ฉันคุกเข่าต่อหน้าทุกคน คำนับเธอสามครั้ง ฉันก็จะไม่อิดออดเลย!” ฟางหลานยิ้มเยาะ พร้อมทั้งเหลือบมองเหนียนเสี่ยวมู่ตั้งแต่หัวจรดเท้า
“คุณอย่าเสียใจภายหลังก็แล้วกัน!” เหนียนเสี่ยวมู่มองเพื่อนร่วมงานที่มุงเข้ามาดูความคึกคักรอบๆ ก่อนจะลุกขึ้นจากเก้าอี้อย่างเชื่องช้า สายตามองตรงไปที่ฟางหลานอย่างใจเย็น
ครั้นพูดจบเธอก็ปิดคอมพิวเตอร์ ถือกระเป๋าของตัวเอง แล้วหมุนตัวเดินออกไป
“เหนียนเสี่ยวมู่ ถ้าเธอเชิญซ่างซินมาไม่ได้ ก็พิสูจน์ว่าเธอไม่มีฝีมือที่จะอยู่ในแผนกประชาสัมพันธ์ของพวกเรา เธอสู้ซูเปอร์ไวเซอร์เซี่ยไม่ได้…”
คำพูดต่อจากนั้นถูกประตูลิฟต์ขวางกั้นไว้แล้ว
เหนียนเสี่ยวมู่พิงผนังลิฟต์ คำพูดถากถางเมื่อครู่ไม่ได้ส่งผลกระทบต่อจิตใจของเธอ
ในหัวเธอมีแต่คำพูดในอีเมลเมื่อครู่วนเวียนไปมา
ซ่างซินยอมรับแผนของเธอและเห็นแผนของเธอแล้วอย่างเห็นได้ชัด นั่นทำให้เธอดีใจมาก
แต่จะไม่ให้โอกาสลองสักหน่อยเลยเหรอ
นี่มันแปลกเกินไปแล้ว
เธอต้องรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ถึงจะมีโอกาสทำให้ซ่างซินมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ได้!
เหนียนเสี่ยวมู่ออกจากแผนกประชาสัมพันธ์ แล้วโทรศัพท์หาถานเปิงเปิง “ที่รัก เธอช่วยฉันถามพวกเพื่อนร่วมงานผู้ชายที ดูว่ามีใครรู้ตารางงานในวันนี้ของซ่างซินไหม หรือเธอจะไปที่ไหน”
ถานเปิงเปิง “…”
เธอเป็นหมอ ไม่ใช่นักข่าวกอสซิปสักหน่อย
ทำไมต้องถามตารางงานของนางแบบคนหนึ่งจากเธอด้วย
“เดี๋ยวก่อนนะ ฉันจะช่วยถามให้” ถานเปิงเปิงวางสายไป แต่ไม่นานก็ส่งข้อความตอบกลับมา
ในนั้นเป็นตารางงานส่วนตัวของซ่างซิน เนื้อหาที่ต้องให้ความสนใจยังคงเป็นไม่แน่ใจว่าแหล่งข่าวเป็นความจริงหรือไม่
“สวนสนุกเด็กเหรอ” เหนียนเสี่ยวมู่อ่านข้อความบนโทรศํพท์มือถือ เกือบจะเซตกจากบั้นบันไดข้างทางแล้ว!
สถานที่แบบนี้ไม่ใช่ที่ที่คนอายุเท่าเสี่ยวลิ่วลิ่วถึงจะชอบไปหรอกเหรอ
ทำไมซ่างซินต้องไปที่นั่นด้วย
‘ได้ยินว่าวันนี้มีงานการกุศลที่สวนสนุก ซ่างซินไปออกอีเวนท์ แต่ไม่ได้ประกาศอย่างเป็นทางการ ไม่แน่ใจว่าข่าวจริงหรือเปล่า เธอลองไปเสี่ยงดวงดูก็ได้’ ถานเปิงเปิงส่งข้อความมาอีกครั้ง
เหนียนเสี่ยวมู่ตอบกลับไปแค่ ‘จุ๊บๆ’ ก่อนจะยัดโทรศัพท์มือถือใส่ในกระเป๋า แล้วไปยังสวนสนุก
แต่เพิ่งมาถึงสวนสนุก เธอก็ต้องตกใจกับภาพคึกคักตรงหน้า!
ตอนที่ 158 คุณอยู่ที่ไหน
ตรงประตูทางเข้าสวนสนุกเต็มไปด้วยผู้คน ไม่เพียงเบียดกันจนเต็มทางเข้า แม้แต่ถนนข้างทางก็มีคนยืนอยู่ยั้วเยี้ย
เพราะวันนี้มีงานอีเวนท์ในสวนสนุก คนที่มาอยู่ตรงนี้ส่วนใหญ่เป็นเด็ก ดังนั้นสถานการณ์ข้างหน้าจึงค่อนข้างวุ่นวาย
เหนียนเสี่ยวมู่สังเกตเห็นว่าในนั้นมีแฟนคลับของซ่างซินอยู่ไม่น้อยเลย เธอจึงตาเป็นประกายทันที
มีแฟนคลับก็หมายความว่าข่าวอาจจะเป็นความจริง
ถึงแม้เธอแย่งชิงได้ตำแหน่งดีๆ แต่ก็ไม่มีทางเข้าใกล้ซ่างซินได้โดยสิ้นเชิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการเจรจาร่วมงานกันเลย
เธอต้องคิดหาวิธีอื่น…
ดวงตาใส่แจ๋วเหมือนคริสตัลคู่นั้นของเหนียนเสี่ยวมู่หรี่ลง ก่อนจะจับจ้องไปที่เวทีงานอีเวนท์ที่ตั้งขึ้นชั่วคราวในสวนสนุก
ด้านหน้าเวทีมีกลุ่มคนเดินกันขวักไขว่
อยากจะเข้าใกล้ซ่างซินจากทางนั้นคงไม่ได้แน่นอน แต่ถ้าเธอได้เข้าไปด้านหลังเวที…
เหนียนเสี่ยวมู่ตัดสินใจเดินไปยังจุดขายตั๋ว หลังจากซื้อตั๋วเข้างานได้ เธอก็เข้าไปข้างใน ทำตัวติดกับคนงานที่นี่อยู่ตลอด แล้วถือโอกาสแอบเข้าใกล้ห้องพักผ่อนตอนที่ไม่มีคนสังเกตเห็น
เมื่อได้เข้าใกล้ประตูอย่างยากลำบาก และกำลังจะเอื้อมมือไปเปิดประตู ทันใดนั้นประตูก็เปิดออกจากข้างใน
หญิงสาวใส่หมวกแก๊ปคนหนึ่งก้มหน้าเดินออกมาจากข้างใน
ทั้งสองคนชนกันอย่างโดยไม่ทันตั้งตัว!
จากนั้นทั้งคู่ก็ถอยหลังไปก้าวหนึ่งเนื่องจากแรงชน แล้วเอ่ยปากพร้อมกัน
“คุณนี่เอง!”
“คุณนี่เอง!”
เหนียนเสี่ยวมู่พบว่าตัวเองพูดเสียงดังไปบ้าง จึงรีบร้อนปิดปาก แล้วพูดให้เบาลง “คุณมาแอบดูไอดอลของคุณเหรอคะ ฉันก็มาหาซ่างซินเหมือนกัน”
“คุณยังไม่ยอมแพ้เหรอเนี่ย” ในตาของหญิงสาวใส่หมวกแก๊ปมีความประหลาดใจพาดผ่านไป
“คุณก็ไม่ยอมแพ้เหมือนกันไม่ใช่เหรอคะ ถ้าไม่ได้เจอซ่างซิน ฉันจะไม่ยอมแพ้ง่ายๆ จริงสิ เธอไม่อยู่ข้างในเหรอคะ” เหนียนเสี่ยวมู่ชี้เข้าไปในห้องพักผ่อน
ถ้าเธอจำไม่ผิด หญิงสาวใส่หมวกแก๊ปเพิ่งจะเดินออกมาจากข้างในนั้น
“…ไม่อยู่ค่ะ” สายตาของหญิงสาวใส่หมวกแก๊ปวูบไหวเล็กน้อย ในดวงตาคู่นั้นฉายแววไม่มั่นใจออกมา
เมื่อได้ยินเสียงข้างนอก ทั้งสองคนก็สบตาอย่างรู้กัน จากนั้นก็เดินแยกย้ายกันไปคนละทาง
เหนียนเสี่ยวมู่กำลังเครียด ถ้าในห้องพักผ่อนไม่มีใครอยู่ แล้วเธอจะไปหาซ่างซินได้ที่ไหน และถ้าถูกบอดีการ์ดพบเข้า พวกเขาก็คงหิ้วเธอออกจากตรงนี้แน่
ช่วยไม่ได้ ทำได้แค่รออยู่ข้างล่างเวทีเหมือนๆ กับแฟนคลับแล้วล่ะ
ตั้งแต่งานอีเวนท์เริ่ม เธอไม่เห็นซ่างซินปรากฎตัวเลยจนกระทั่งจบงาน แต่เห็นหญิงสาวใส่หมวกแก๊ปคนนั้นช่วยดูแลเด็กอยู่ท่ามกลางฝูงชนอยู่หลายครั้ง
แถมเธอคนนั้นยังหอบหิ้วของขวัญกองหนึ่งส่งให้เด็กๆ ราวกับเป็นซานตาคลอสอย่างไม่หยุดหย่อน
เหนียนเสี่ยวมู่ถูกการกระทำของเธอโน้มน้าวจิตใจ ในเมื่อไม่ได้เจอซ่างซิน อย่างนั้นถือโอกาสเข้าไปช่วยก็ดีเหมือนกัน
เมื่องานอีเวนท์จบลง เธอเตรียมจะไปพูดคุยกับหญิงสาวใส่หมวกแก๊ปสักสองคำ แต่ก็พบว่าอีกฝ่ายหายตัวไปแล้ว
ครั้นหันไปมองหารอบๆ ก็หาตัวหญิงสาวคนนั้นไม่พบ แต่มีคนตะโกนเสียงดังว่า “ซ่างซิน!”
เหนียนเสี่ยวมู่ตื่นเต้นขึ้นมาทันที!
เธอมองไปยังประตูสวนสนุก เห็นรถมินิแวนสีขาวที่คุ้นเคยกำลังจะเตรียมตัวออกไปจริงๆ ด้วย!
หลังจากคิดว่าจะตามไป เธอก็ถูกเหล่าแฟนคลับโอบล้อมเบียดไปอีกด้านหนึ่ง ทำให้เข่าของเธอชนเข้ากับม้าหิน เจ็บจนเธอต้องถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่เลยทีเดียว
พอดึงสติกลับมาได้ ซ่างซินหายไปไหนแล้วล่ะ
วันนี้เสียเที่ยวอีกแล้ว!
เหนียนเสี่ยวมู่โมโหจนต้องทุบม้าหินครั้งหนึ่ง แต่เพิ่งยืนขึ้นก็พบว่าเจ็บหัวเข่าจนยืดขายืนได้ไม่ตรงอยู่บ้าง และโทรศัพท์มือถือก็ส่งเสียงดังขึ้นมาในเวลานี้พอดี
เธอควักโทรศัพท์มือถือออกมาดู เมื่อเหลือบเห็นว่าเป็นสายจากอวี๋เยว่หาน เธอก็รีบรับสายทันที
“คุณอยู่ที่ไหน”