ตอนที่ 97 ร่วมมือ (2)
จิ่วหมิงหัวเราะหึ “เพราะ…พวกเราร่วมมือกัน ข้าต้องการอาหารบำรุงสุขภาพของเจ้า ส่วนเจ้าต้องการกำลังจากหอแห่งแรกก็เท่านั้นเอง”
“ดี!” แววตาของเฟิงหรูชิงดูเด็ดเดี่ยว “ข้ายอมรับข้อเสนอของเจ้า ข้าจะให้อาหารบำรุงสุขภาพทั้งหมดของข้ากับหอแห่งแรก โดยมีเงื่อนไขว่า เจ้าจะต้องสนับสนุนกำลังของหอแห่งแรกให้กับข้า”
“ตกลง!”
…
เมื่อเฟิงหรูชิงเดินออกจากเก๋งสำเภา ฟ้าได้มืดลงแล้ว นางก้มหน้ามองดูป้ายที่อยู่ในมือ แววตาเต็มไปด้วยความสะใจ
การมางานพบปะคราวนี้ไม่สูญเปล่า อย่างน้อยการได้ป้ายคำสั่งของหอแห่งแรกมาก็ช่วยให้นางทำเรื่องต่างๆ สะดวกมากยิ่งขึ้น
อย่างน้อย เรื่องเมล็ดพันธุ์ต้นยาที่หายาก นางให้คนของหอแห่งแรกไปหาซื้อให้นางได้
“คุณชาย”
ในเก๋งสำเภา ตาแก่สวีขมวดคิ้วมองดูเฟิงหรูชิงเดินจากไป เขาถอนหายใจ “การเป็นคุณหนูใหญ่ของหอแห่งแรกมีความสำคัญอย่างไร เกรงว่านางคงไม่เข้าใจ ท่าน…คิดจะทำเช่นนี้จริงๆ หรือ”
จิ่วหมิงเอามือข้างหนึ่งไพล่ไว้ด้านหลัง ชายแขนเสื้อปลิวไหวตามแรงลม ที่นัยน์ตาสีทองของเขา มีภาพหญิงสาวอวบอ้วนค่อยๆ เดินจากไปจนกระทั่งหายลับตา
“สมัยก่อนตอนข้าโดนลอบทำร้าย บาดเจ็บสาหัส น่าหลานฮองเฮาช่วยชีวิตข้าไว้ จากนั้นข้าเลยก่อตั้งหอแห่งแรกขึ้น” จิ่วหมิงหันหลังกลับมามองตาแก่สวี “ท่านคิดว่า ถ้าไม่มีน่าหลานฮองเฮา จะมีหอแห่งแรกอย่างในทุกวันนี้ไหม”
ตาแก่สวีเงียบ ไม่พูดอะไรอีก
“ที่ข้าไม่เรียกตัวเองว่าเจ้าของหอแห่งแรก ก็เพราะ…เฟิงหรูชิงนั่นแหละ”
ตาแก่สวีเงยหน้าขึ้นมองจิ่วหมิงด้วยความตกใจ
หอแห่งแรกเกิดขึ้นมาจากน้ำพักน้ำแรงของคุณชาย แต่เขากลับไม่เรียกตนเองว่าเจ้าของ ให้เรียกเพียงคุณชายเท่านั้น หรือว่าทั้งหมดนี้ก็เพื่อเฟิงหรูชิงเพียงคนเดียว
“คุณชาย ท่านหมายความว่า…” ตาแก่สวีเสียงสั่น แววตาเต็มไปด้วยความตกตะลึง
“ชีวิตของข้ารอดมาได้เพราะน่าหลานฮองเฮาช่วยเอาไว้ เช่นนั้นข้าจึงใช้หอแห่งแรกในการตอบแทนคุณ แม้มันจะตอบแทนได้ไม่หมดก็เถอะ! แต่หลายปีที่ผ่านมา เฟิงหรูชิงทำตัวเหลวแหลกเกินไป รังแกผู้หญิงเพื่อแย่งผู้ชาย ทำเรื่องเลวร้ายสารพัด! ข้าเลยไม่ยอมมาพบนางอย่างไรเล่า”
ถ้าหอแห่งแรกตกอยู่ในมือคนแบบนี้ล่ะก็ จะเป็นภัยแก่คนทั้งบ้านทั้งเมือง
น่าหลานฮองเฮาเป็นสตรีที่มีความสามารถโดดเด่น เขาจะไม่ยอมให้ลูกสาวของนางกลายเป็นคนชั่วที่โลกจารึกเด็ดขาด!
“นางในตอนนี้ ไม่เหมือนกับเมื่อก่อนแล้ว”
ตาแก่สวีงึมงำอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะพูดออกมา
“แต่ว่า…” เขาสงบใจลงได้ เขาเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะถามต่อไปว่า “เหตุใดคุณชายถึงไม่ยอมรับคำขอของนางเสียแต่แรก เรื่องที่นางจะขอแบ่งหอแห่งแรกไปครึ่งหนึ่ง”
จิ่วหมิงหัวเราะหึ เขาใช้นิ้วคลึงถ้วยชาที่วางอยู่บนโต๊ะ “ถ้าได้มาง่ายเกินไป ก็จะไม่เห็นคุณค่า อีกอย่าง กำลังความสามารถของนางในตอนนี้ยังไม่เพียงพอ ไม่มีทางคุมหอแห่งแรกอยู่ ข้ายกหอแห่งแรกให้นางครึ่งหนึ่ง อาจเป็นการทำร้ายนางก็ได้!”
ตาแก่สวีเงียบไป
แต่ไรมาคุณชายเป็นคนให้ความสำคัญกับความสัมพันธ์ แต่การยกหอแห่งแรกให้แบบนี้ ต้นทุนมันสูงเหลือเกิน
ผู้คนรู้เพียงทรัพย์สินกิจการที่มองเห็นได้ของหอแห่งแรกเท่านั้น แต่กลับไม่รู้ว่าในทวีปนี้ หอแห่งแรกมีความสำคัญอย่างไร
“คุณชายกำลังเป็นห่วงเรื่องคนในตระกูลพวกนั้นใช่ไหมขอรับ” ตาแก่สวีเงยหน้าขึ้นแล้วถามด้วยเสียงจริงจัง
นัยน์ตาของจิ่วหมิงดูหม่นไป ดูวุ่นวายสับสน “ถูกต้อง ตั้งแต่ข้าก่อตั้งหอแห่งแรกขึ้นมา คนพวกนั้นก็ต้องการให้ข้ายกหอแห่งแรกให้กับคนที่เรียกว่าพี่ของข้า ถ้าพวกเขารู้เรื่องที่ข้ายกหอแห่งแรกให้เฟิงหรูชิงล่ะก็ จะต้องเป็นภัยกับนางอย่างแน่นอน”
ตอนที่ 98 ร่วมมือ (3)
ไม่อย่างนั้น แค่การเจอนางสักครั้ง เขาคงไม่คิดมากขนาดนี้ น่าหลานฮองเฮาเป็นผู้มีพระคุณของเขา เขาไม่อาจทำร้ายลูกสาวของนางได้!
“คุณชาย เรื่องนี้ให้นางรู้ไม่ได้หรือ”
“ไม่ได้ ยิ่งนางรู้มาก ยิ่งไม่เป็นประโยชน์กับนาง” จิ่วหมิงยกถ้วยชาขึ้นมา มองไปหาตาแก่สวีด้วยสายตาเป็นอันรู้กัน “ท่านสวี ส่งคนไปสืบเรื่องสาเหตุการตายของน่าหลานฮองเฮาต่อ อีกอย่างข้าได้ข่าวมาว่า ตอนนั้น น่าหลานฮองเฮาคลอดลูกแฝดชายหญิง”
นั่นหมายความว่า เฟิงหรูชิง…น่าจะมีน้องชายอีกหนึ่งคน!
แววตาของตาแก่สวีเต็มไปด้วยความตกใจ “เป็น…ไปได้ยังไง ฮ่องเต้ของแคว้นหลิวอวิ๋นรู้เรื่องนี้ไหมขอรับ”
“เขา…คงไม่รู้ เบื้องหลังมีผู้มีอำนาจใหญ่ ด้วยกำลังของแคว้นหลิวอวิ๋นคงสืบหาไม่ได้มากขนาดนั้น”
เรื่องนี้เกี่ยวพันถึงตระกูลที่มีอิทธิพลต่างๆ ที่อยู่เบื้องหลัง อาศัยเพียงกำลังของแคว้นๆ เดียว คงสู้กับตระกูลพวกนั้นไม่ได้ สิ่งที่พวกเขาจะทำ แคว้นหลิวอวิ๋นไม่มีทางสืบทราบได้ แต่เรื่องของน่าหลานฮองเฮา เขาจะต้องเข้าไปจัดการให้ได้ ใครก็ขวางไม่ได้ทั้งนั้น!
…
ตั้งแต่ได้เหล้าวิเศษไปทุกๆ วัน ผู้เฒ่าน่าหลานใบหน้าดูมีเลือดฝาด สดชื่นแจ่มใส แม้แต่สุขภาพก็แข็งแรงขึ้นมาก
วันนี้ขณะผู้เฒ่าน่าหลานกำลังเดินหมาก เด็กรับใช้คนหนึ่งได้วิ่งเข้ามาหาอย่างเร่งรีบ เขาพูดด้วยท่าทีกระวนกระวาย “แย่แล้ว ท่านแม่ทัพเฒ่า แย่แล้วขอรับ พวกผู้ใหญ่ของสกุลเว่ย ฉิน และเจี่ยง ทั้งสามตระกูลมาที่นี่แล้วขอรับ”
ในแคว้นหลิวอวิ๋น ตระกูลใหญ่ที่สืบทอดบรรดาศักดิ์มีสามตระกูลได้แก่ เว่ย ฉิน และเจี่ยง สามตระกูลนี้แต่งงานดองญาติกันรุ่นแล้วรุ่นเล่า สายสัมพันธ์แน่นแฟ้นเป็นอย่างมาก แต่ว่าน่าหลานฮูหยินก็เป็นคุณหนูใหญ่ของสกุลฉิน ดังนั้นคนของสกุลฉินมาจวนแม่ทัพก็ไม่ใช่เรื่องแปลกอะไร ที่ทำให้เขารู้สึกแปลกใจคือ เหตุใดคนจากสามตระกูลจึงมาพร้อมกัน
ไกลออกไป ผู้เฒ่าน่าหลานมองเห็นชายแก่สามคนซึ่งมีท่าทีสดชื่นเดินตรงมาทางเขา พร้อมหัวเราะเสียงดัง เสียงหัวเราะนั้นทำให้ผู้เฒ่าน่าหลานตกใจอย่างบอกไม่ถูก ไม่เข้าใจว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่
ผู้เฒ่าน่าหลานคิดสงสัยอยู่ไม่นาน ฉินเฟยหยางผู้นำสกุลฉินก็เดินมาอยู่ใกล้ๆ ผู้เฒ่าน่าหลาน เอามือตบบ่าเขาพร้อมเสียงหัวเราะดัง
“ท่านน่าหลาน ข้าได้ยินลูกเขยข้าพูดว่า เมื่อไม่นานนี้ท่านได้เหล้าดีมาขวดหนึ่ง? ท่านนี่แย่จริงๆ เลยนะ เราสองตระกูลสนิทสนมกันขนาดนี้ แถมรู้ว่าข้าชอบกินเหล้า เมื่อวานตอนข้ามาก็ไม่เอาเหล้านั่นออกมารับรองข้า?” ผู้เฒ่าน่าหลานสีหน้าขึงขัง เขาพูดด้วยความโกรธ
“น่าหลานฉางเฉียง ข้าจะฆ่าเจ้า!” ไอ้ลูกบ้าคนนี้ เขาย้ำแล้วย้ำอีกยังจะเอาเรื่องที่เขาได้เหล้าวิเศษออกไปพูด นี่มาทีเดียวสามคน จะมาสูบเลือดสูบเนื้อให้ตายเลยหรืออย่างไร
ใครคิดจะมาสูบเลือดสูบเนื้อเขา เขาจะฆ่ามันซะ!
“ท่านน่าหลาน เหตุใดท่านจึงขี้เหนียวแบบนี้” ฉินเฟยหยางเริ่มหงุดหงิด
“ข้าก็แค่อยากจิบเหล้าของท่านสักอึก ท่านจะฆ่าลูกเขยข้าเชียวหรือ แต่เอาเถอะ นี่ข้าก็มาแล้ว ถ้าท่านไม่เอาเหล้าดีออกมารับรองข้า วันนี้ข้าจะไม่กลับ!”
ฉินเฟยหยางส่งเสียงฮึ เขาสะบัดชายแขนเสื้อแล้วนั่งลงบนเก้าอี้หิน สายตาแลไปที่ผู้เฒ่าน่าหลาน ผู้เฒ่าน่าหลานแทบจะกระอักเลือด
นั่นมันเหล้าวิเศษเชียวนะ!
เขาอุตส่าห์จิบแค่วันละอึก ถ้าเกิดคนพวกนี้รู้เข้า จะไม่มาขอกินขอดื่มที่นี่ทุกวันหรือ
อันที่จริง ผู้เฒ่าน่าหลานก็คิดจะใช้เหล้าอื่นมาหลอกคนกลุ่มนี้ แต่เหล้าที่เขาเก็บไว้ คนเหล่านั้นเคยชิมหมดแล้ว ถ้าจะออกไปหาเหล้าชนิดอื่นสักไห ดูท่าคงไม่ทันเสียแล้ว
น่าหลานฉางเฉียนคนนี้ เพื่อประจบพ่อตาตัวเอง ทำเอาพ่อของตัวเองต้องตกที่นั่งลำบาก! ผู้คนต่างบอกไว้ลูกสาวโตแล้วควรแต่งออกจากบ้านไป แต่เหตุใดลูกชายคนนี้น่าแต่งออกจากบ้านไปมากกว่า