อ่าน บัญชามังกรเดือด บท 22
บทที่ 22 สถานการณ์ที่เปลี่ยนไป
มาถึงด่านที่สอง
ด่านแรก เพียงแค่ตรวจสอบบุคคลที่เข้าไปเท่านั้น ให้แน่ใจว่าไม่มีใครพกอาวุธอันตรายมา
ส่วนด่านที่สองนี้ เป็นจุดสำคัญที่จะให้ทุกคนรูดบัตรเพื่อเข้าไปในงานได้
เนื่องจากมีบุคคลสำคัญมาเป็นจำนวนมาก เพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีเหตุการณ์ที่ไม่คาดคิดเกิดขึ้น ดังนั้นบัตรเชิญทั้งหมดจึงเป็นแบบระบบอิเล็กทรอนิกส์
ต้องมีการอ่านบัตรเพื่อยืนยันข้อมูล
“เป็นไปไม่ได้！”
“บัตรใบนี้พ่อของฉันเป็นคนให้ฉันมากับมือ ข้อมูลในนั้นก็เป็นของฉัน ทำไมจะอ่านไม่ได้？”
อู๋เฟยโวยวายอย่างหัวเสีย
“ต้องขออภัยด้วยคุณผู้ชาย บัตรของคุณไม่สามารถอ่านได้ ดังนั้นคุณเข้าไปในงานไม่ได้ครับ”
“เชิญกลับไปเถอะครับ”คนของแก๊งเขี้ยวมังกรที่ปลอมตัวมาเป็นรปภ. ยังคงควบคุมอารมณ์ได้
“เหลวไหล！”
อู๋เฟยชี้หน้ารปภ.แล้วตะโกนว่า“ นายมันก็แค่รปภ.กระจอก เหมือนหมาตัวหนึ่ง กล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้！”
“แกรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร ？”
“รู้ไหมว่าตระกูลอู๋ของเราร่ำรวยแค่ไหน ？”
“ไปเรียกคนที่ดูแลรับผิดชอบของพวกแกมา ！”
เขาอารมณ์เสียอย่างมาก ขณะที่พูด ก็พยายามจะบุกเข้าไปข้างใน
ทั่วทั้งหลงเจียง รปภ.คนไหนกล้าจะมาขวางคุณชายเฟยอย่างเขา ? วันนี้เห็นแก่ราชาเทพ ก็พยายามควบคุมอารมณ์อยู่ตลอด
แต่ตอนนี้ภายใต้อารมณ์ที่เดือดดาล สันดานเดิมก็เผยออกมา
ดวงตาของรปภ.เยือกเย็น เดินเข้ามาหา แค่ท่าดันมือไทเก๊ก ก็ผลักจนเขากระเด็นออกไป
เสียงปั้กที่กระแทกลงกับพื้นดังขึ้น อู๋เฟยเจ็บจนร้องโอดโอยเสียงดัง
“รปภ.ทำร้ายคน！”
“ฉันจะบอกอะไรให้ พวกแกมันรนหาที่แล้ว ！”
“ที่รัก คุณไม่เป็นอะไรใช่ไหม？” ซูหนานพยุงอู๋เฟยขึ้นอย่างตื่นตระหนก
ข้างๆ รปภ.คนอื่นๆก็ปรี่เข้ามา ใบหน้าของพวกเขาเย็นเยือก พูดเสียงเข้ม “ไม่รู้ว่าที่นี่คือที่ไหนหรือยังไง ？”
“ยังเอะอะโวยวายเสียงดัง เชื่อไหมว่าจะทำให้หุบปากไปเลยตลอดชีวิต ！”
อู๋เฟยกับซูหนาน เห็นด้ามปืนสีดำที่ยื่นออกมาจากเอวของชายชุดดำพร้อมๆกัน
พวกเขาก็เพิ่งจะมาตระหนักรู้ได้ในตอนนี้ ว่าความภาคภูมิใจอย่างแรงกล้าที่พวกเขามีมันมาตลอด ในสายตาของใครบางคน ก็ไม่ได้มีความหมายอะไรเลย
เมื่อใจเย็นลง ใบหน้าก็ซีดเผือดด้วยความตกใจ ไม่กล้าพูดอะไร
ฉินเทียนเข็นซูซูแล้วเดินเข้ามา เหลือบมองไปยังอู๋เฟยที่อยู่ตรงพื้นแวบหนึ่ง ราวกับมองสุนัขตัวหนึ่ง
ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า “คุณชายเฟย บัญชีของเรา ค่อยคิดกันทีหลังนะ ”
“ตอนนี้ผมบอกคุณได้เลย ภรรยาของผมจะหายเป็นปกติในเร็ววัน เรื่องนี้ คุณไม่ต้องมาเป็นกังวลอีก”
ซูเป่ยซานที่เห็นเหตุการณ์ทั้งหมด พูดอย่างหัวเสียว่า“ ฉินเทียน นี่แกยังกล้ามาถึงที่นี่อีกเหรอ ！”
“ยังไม่รีบไสหัวไปอีก ！”
อู๋เฟยก็พูดอย่างฉุนเฉียวเช่นกัน“เขาไม่มีบัตรเชิญเลยด้วยซ้ำ พวกแกยังไม่รีบกระทืบมันไปอีก ！”
หยางยู่หลันเห็นรปภ.ที่ราวกับสัตว์ป่า ก็ตกใจกลัวจนไม่กล้าจะพูดอะไร
ฉินเทียนยิ้มแล้วพูดกับรปภ.ทุกคน“พี่ๆทุกคน ลำบากแล้ว”
“ผมเป็นเพื่อนของเสี่ยวหม่า รบกวน ช่วยหลีกทางหน่อยนะครับ ”
รปภ.ต่างก็รู้ตัวในทันที รีบพยักหน้าให้และโค้งคำนับ“ เพื่อนของพี่หม่าเองเหรอครับ ！”
“เพื่อนของพี่หม่าก็คือเพื่อนของเราเหมือนกัน คุณฉิน คุณไม่ต้องตรวจเช็กอะไร เชิญด้านในได้เลยครับ”
“ขอบคุณมาก”ฉินเทียนพยักหน้าให้สัญญาณ เข็นซูซูแล้วเดินเข้าไปด้านใน
“นี่……แบบนี้ก็ได้เหรอ？”ซูเป่ยซาน ซูหนานกับอู๋เฟย ต่างก็อ้าปากค้าง
พวกเขาคิดไม่ออกจริงๆ ว่าเสี่ยวหม่าคนไหน ที่จะมีอำนาจยิ่งใหญ่ขนาดนี้ ！
เพียงแค่เอ่ยชื่อ ขั้นตอนการตรวจเช็กต่างๆก็ถูกละเว้นได้เลยงั้นเหรอ ?
เมื่อได้สติ ซูเป่ยซานก็ปรี่เข้ามา พูดว่า“ฉันเป็นปู่ของฉินเทียน ให้ฉันเข้าไปด้วยเถอะนะ！”
“ตาเฒ่า จะเข้าไปมั่วซั่วได้ยังไง ? มีบัตรเชิญไหม！”
“มาทางนี้ อ่านบัตร！”
โชคยังดี บัตรของซูเป่ยซาน สามารถอ่านได้ตามปรกติ
เขาพูดกับซูหนานและอู๋เฟยว่า“พวกเรากลับกันไปก่อน ให้ปู่จัดการเอง ！”
เข้ามาภายในงาน ผู้คนมากมายนั่งกันอยู่เนืองแน่นไปหมด แต่ก็เงียบสงบจนรู้สึกเหมือนจะหายใจไม่ออก
บนเวทีว่างเปล่า เจ้าของงานยังไม่ปรากฏตัว แต่ว่า มองดูแถวแรกกับแถวที่สอง คนที่นั่งบริเวณนั้นเป็นใครมาจากไหน！
แถวแรกสิบที่นั่ง มีคนนั่งอยู่เพียงสี่คน
ปีกของหมวกถูกกดลงอย่างต่ำ เหมือนพวกเขาจะแคร์มากว่าใครจะมองเห็นหน้าพวกเขา
มีแค่คนในเท่านั้นที่รู้ ว่าพวกเขาเป็นใคร และฐานะทางสังคมของพวกเขานั้นมีความหมายยังไง
ฟีนิกซ์ตะวันออกกลาง ซีซาร์ยุโรป เจ้าพ่ออเมริกันชิโน เจ้าแห่งมาเฟียซิซิลี
เมื่อเทียบกับความกดดันและไม่มีชีวิตชีวาในแถวแรก แถวที่สองนั้นเต็มไปด้วยความสดใสและกลิ่นหอมละมุน
เต็มไปด้วยความงามอย่างที่สุด ผมสีบลอนด์นัยน์ตาฟ้า ราวกับคนในภาพวาด
ดวงตาของพวกเธอจดจ่อ เผยให้เห็นถึงอารมณ์ที่ราวกับเร่าร้อนของหญิงสาว
แม้จะหลากสไตล์ แต่ว่า ที่หน้าอกของพวกเธอ มีเหรียญตราแบบเดียวกัน
ดอกทิวลิป！
สโมสรที่มีชื่อเสียงชั้นนำของโลก
ไม่เพียงครอบครัวต้องมีอสังหาริมทรัพย์สุทธิถึงห้าหมื่นล้านดอลลาร์เท่านั้น ขณะเดียวกัน ข้อกำหนดที่มีกับหญิงสาว ก็สูงมากด้วยเช่นกัน
หญิงสาวเหล่านี้ ทุกคนล้วนจบการศึกษาจากมหาวิทยาลัยชั้นนำของโลก
แต่ละคนยอดเยี่ยมทั้งในด้านวิชาความรู้และความสามารถพิเศษ！
พวกเธอ แทบจะเป็นความใฝ่ฝันที่สูงสุดของผู้ชายทั้งโลก ได้มาสักคนของหนึ่งในนี้ ก็พูดได้ว่าชีวิตนี้ไม่ต้องทุกข์ใจอีกแล้ว
วันนี้ที่มารวมตัวกันที่นี่ ก็เพื่อผู้ชายเพียงคนเดียว！
ราชาที่เป็นดั่งเทพคนนี้ ！
มีคนเหล่านี้มานั่งอยู่ตรงนี้ ครอบครัวที่ร่ำรวยและมีอำนาจของหลงเจียงที่อยู่ด้านหลัง แต่ละคนก็นั่งเหยียดตัวหลังตรง ราวกับเป็นเด็กน้อยที่เข้าเรียนในวันแรกยังไงอย่างนั้น
ฉินเทียนกวาดตามองไปแวบหนึ่ง อดไม่ได้ที่จะหลุดขำออกมา
ดูเหมือนว่าต่อไปหากตัวเองต้องใช้“กุ่ยเหมินสิบสาม” คงต้องระมัดระวังให้มากขึ้นแล้ว
หากไม่ระวัง ก็จะทำให้เกิดสถานการณ์ที่วุ่นวายปั่นป่วนเอาได้
กับเรื่องนี้ เขาเองก็รู้สึกปวดหัวเล็กน้อยด้วยเช่นกัน
“ฉินเทียน เรานั่งที่ไหนกันเหรอ？”หยางยู่หลันถามเสียงต่ำอย่างประหม่า
เพราะเธอเห็น ว่าทุกที่นั่งบนนั้น ล้วนมีชื่อกำกับอยู่
ฉินเทียนเห็นที่นั่งตรงกลางสองที่ มีชื่อของ“อู๋เฟย”กับ “ซูหนาน”ติดอยู่ เขาหัวเราะแล้วพูดว่า“พอดีเลย เราไปนั่งที่นั่นกันครับ”
ภายในใจของหยางยู่หลันยังคงไม่สงบสุข ทันทีที่นั่งลง ด้านข้างก็มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้น“ประธานหยาง？คุณมาได้ยังไงครับ？”
เธอหันหน้าไป ก็เห็นคนที่มีศีรษะล้านแวววาว
“ผู้อำนวยการลู่ สวัสดีค่ะ ”
จำได้ว่าเป็นรองผู้อำนวยการคนหนึ่งของโรงพยาบาลที่สอง ชื่อลู่ซินเจี้ยน แววตาของหยางยู่หลัน ดูไม่ค่อยเป็นปกติขึ้นมาเล็กน้อย
ก่อนหน้านั้นที่เธอทำงานที่บริษัทยา หลายครั้งที่อยากจะร่วมงานกับโรงพยาบาลที่สอง และได้พูดคุยกับลู่ซินเจี้ยนคนนี้อยู่หลายครั้ง
ในตอนแรก ลู่ซินเจี้ยนจริงจังอย่างมากที่จะให้หยางยู่หลันเอาเอกสารต่างๆมาประกอบ หยางยู่หลันคิดว่าเป็นขั้นตอนปกติ ยังแอบชื่นชมว่าผู้ชายคนนี้เอาการเอางานจริงจัง
จนเมื่อครั้งหนึ่งหลังจากที่ดื่มจนเมา ผู้ชายคนนี้ก็เผยธาตุแท้ออกมา
เพราะเห็นว่าหยางยู่หลันเป็นหม้ายมานานหลายปี มีเสน่ห์ชวนหลงใหล เขาก็จึงคิดไม่ซื่อ
พูดตรงๆ ขอแค่หยางยู่หลันมาเป็นคนรักของเขา ร่วมหลับนอนด้วยอาทิตย์ละสามครั้ง ก็จะเซ็นสัญญาด้วยทันที
หยางยู่หลันโกรธมากจนข่วนไปที่ใบหน้าของลู่ซินเจี้ยน แล้วหนีออกจากโรงแรมไป ตั้งแต่นั้นมาก็ไม่เคยย่างกรายไปที่โรงพยาบาลที่สองอีกเลย
ผ่านไปหลายปีแล้ว ไม่คิดว่าจะได้มาเจอกันที่นี่
อีกทั้งยังดูเหมือนว่าลู่ซินเจี้ยนจะเจริญก้าวหน้าไปไม่น้อย จากสัญลักษณ์แผ่นป้ายที่อยู่ด้านข้าง ผู้ชายคนนี้จากรองผู้อำนวยการ ได้เลื่อนเป็นผู้อำนวยการไปแล้ว
ลู่ซินเจี้ยนมองดูหยางยู่หลัน ความปรารถนาในดวงตายากที่จะกักเก็บ อะไรที่ไม่ได้มา ย่อมเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
เขามองไปยังเก้าอี้ที่มีชื่อของ“ซูหนาน” หัวเราะเสียงเบาแล้วพูดว่า“เดินสุ่มสี่สุ่มห้าเข้ามาได้ยังไง？”
“ฉันเข้าใจแล้ว อยากจะหาโอกาสให้ลูกสาวได้รับการรักษาใช่ไหม？”
“อย่ากังวลไป ด้วยความสัมพันธ์ที่มีมาเนิ่นนานของเรา ผมไม่เปิดเผยคุณหรอก”ขณะที่พูด ก็ยื่นมือมาแล้วสัมผัสไปที่มือของหยางยู่หลัน
เขาคิดว่า หยางยู่หลันทำผิดแล้วตัวเองมารู้เข้า ในตอนนี้ คงไม่กล้าที่จะขัดขืนแน่