บทที่ 23 ตัวแสบอย่างนายในที่สุดก็มาจนได้
หยางยู่หลันราวกับถูกไฟฟ้าช็อต ดึงมือกลับทันที
เธอพูดจริงจังเสียงเข้ม“ผู้อำนวยการลู่ กรุณาให้เกียรติกันด้วย！”
“ฉันอยากจะหาโอกาสให้ลูกสาวได้รับการรักษาจริงๆ แต่ว่า เราไม่ได้เดินสุ่มสี่สุ่มห้ากันเข้ามา เราเข้ามาผ่านช่องทางที่ถูกต้อง！”
ไม่คิดว่าหยางยู่หลันที่ตกอับขนาดนี้ กลับยังจะปฏิเสธตัวเองอีกครั้ง ลู่ซินเจี้ยนเดือดเป็นฟืนเป็นไฟ
เขากัดฟันและพูดว่า “จะบอกอะไรให้ ผู้หญิงที่อยากจะเข้าหาฉันมีถมเถไป ที่ฉันชอบเธอ ถือว่าเป็นบุญของเธอ！”
“คิดว่าตัวเองดีเด่มากหรือไง ？”
“คืนนี้ไปกับฉัน ขอแค่เธอตอบตกลง ฉันจะให้เธอสุขสบายและมีชีวิตที่มั่งคั่งร่ำรวย”
“หากไม่ตอบตกลง หึ เชื่อไหมแค่คำพูดเดียวของฉัน เธอกับลูกสาวที่พิการของเธอ จะถูกไล่ออกไปในทันที？”
หยางยู่หลันจากที่รู้สึกประหม่าและกลัวอยู่แล้ว เมื่อได้ฟังคำนี้ แม้จะรู้สึกขุ่นเคือง แต่ก็ไม่กล้าแพร่งพรายอะไร
เมื่อเห็นเธอไม่พูดอะไร ลู่ซินเจี้ยนคิดว่าเธอยอมจํานนแล้ว ก็ยิ่งได้ใจเข้าไปใหญ่
เขาหยิบเอาเอกสารใบหนึ่งออกมา พูดโอ้อวดว่า“ดูนี่สิว่าคืออะไร? ”
หยางยู่หลันเห็นในเอกสารถูกเขียนเอาไว้ คณะกรรมาธิการสมาคมการแพทย์สาขาหลงเจียง ไม่คิดว่าลู่ซินเจี้ยนจะเป็นถึงกรรมาธิการ เธอยิ่งรู้สึกหวาดกลัวมากขึ้นไปอีก
“ผู้อำนวยการลู่ ยินดีด้วยนะยินดีด้วย ！”
“ผมมาจากร้านยาเฉิงหนาน หลังจากงานนี้จบ เราหาที่นั่งคุยกันก่อนนะครับ ”
“กรรมการลู่ เราเป็นเพื่อนเก่าเพื่อนแก่กัน ผมได้ยินมาว่าหลังจากที่ก่อตั้งสาขาที่หลงเจียงแล้วเสร็จ การจัดซื้อของโรงพยาบาลทั้งหมด จะถูกบริหารจัดการโดยคณะกรรมการของคุณ”
“ถึงตอนนั้น อย่าลืมน้องลืมนุ่งแล้วกันนะครับ！”
“พี่ลู่ ผมรู้จักสถานที่แห่งหนึ่ง มีสาวงามมาใหม่หลายคน ทักษะการชงชายอดเยี่ยมมาก คืนนี้ไปดื่มชากันไหมครับ？”
เมื่อเห็นเอกสารของลู่ซินเจี้ยน เถ้าแก่ร้านยาที่อยู่ข้างๆหลายคน ก็รีบมาประจบสอพลอ
เอกสารนี้ไม่ธรรมดาจริงๆ สิ่งที่อยู่เบื้องหลังนั้น คือผลประโยชน์ที่มากมายมหาศาล！
ลู่ซินเจี้ยนกระหยิ่มยิ้มย่อง แต่ว่า เขาชอบแค่แบบหยางยู่หลัน
“มาอยู่กับฉัน ฉันจะยกสิทธิ์ในการจัดซื้อเข็มฉีดยาที่ใช้แล้วทิ้งของโรงพยาบาลให้เธอ”
“ว่ายังไง เธอไม่พูด งั้นจะถือว่าเธอตกลงนะ ”
หยางยู่หลันหน้าดำหน้าแดง ในขณะที่ตกอยู่ในภาวะที่กลืนไม่เข้าคายไม่ออก เสียงที่ละมุนก็ดังขึ้นมา
“แม่ครับ เราเปลี่ยนที่นั่งกันเถอะ” ฉินเทียนลุกขึ้นยืน
หยางยู่หลันหันมองไปยังฉินเทียนอย่างรู้สึกขอบคุณ รีบลุกขึ้นแล้วเปลี่ยนที่นั่ง
“แล้วนี่แกเป็นใคร？”เมื่อเห็นฉินเทียนขัดจังหวะโชคลาภของตัวเอง ใบหน้าของลู่ซินเจี้ยนก็ชิงชังและรังเกียจ
ฉินเทียนเหลือบมองไปยังเอกสารในมือของลู่ซินเจี้ยนแวบหนึ่ง ยิ้มเยาะแล้วพูดว่า“ ฉันชื่อฉินเทียน เป็นพนักงานบริษัทประธานหยาง ”
“คนแบบคุณก็เป็นกรรมาธิการได้เหรอ ? ของปลอมหรือเปล่า？”
“แกพูดว่าไงนะ？” ลู่ซินเจี้ยนโกรธเกรี้ยว
เขาชี้หน้าฉินเทียน พูดอย่างโกรธเคือง“ แกมันก็แค่พนักงาน หมาตัวหนึ่งดีๆนี่เอง ยังกล้าพูดจาสามหาวต่อหน้าฉันอีก？”
“เชื่อไหม ฉันใช้เอกสารกรรมาธิการนี้ ก็สามารถทำให้แกหายสาบสูญไปอย่างไร้ร่องรอยได้ ？”
เถ้าแก่หลายคนที่อยู่รอบๆบริเวณเมื่อได้ยินฉินเทียนพูดว่าเป็นพนักงานบริษัทของหยางยู่หลัน ก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
“ประธานหยาง ได้ยินว่าบริษัทของคุณไม่มีอยู่นานแล้ว แล้วนี่ไปก่อตั้งบริษัทใหม่ตั้งแต่เมื่อไรกัน？”
“ทำไมเหรอ หรือที่มาวันนี้ ก็หวังว่าจะได้สิทธิ์ในการเป็นผู้จัดจําหน่ายด้วยงั้นเหรอ？”
“ช่างไม่เจียมตัวเอาเสียเลย ！”
ลู่ซินเจี้ยนพูดกับฉินเทียนอย่างลำพองใจว่า“ได้ยินหรือยัง ? ยังไม่รีบไสหัวไปอีก！”
“ไม่อย่างนั้น ฉันจะเรียกรปภ.มานะ ”
ฉินเทียนเค้นเสียงหึ ยื่นมือไปแล้วหยิบเอาเอกสารของลู่ซินเจี้ยนมา ฉีกออกเป็นครึ่ง แล้วปามันใส่หน้าเขา
พูดอย่างเย็นชา“ ตั้งแต่นี้เป็นต้นไป คุณถูกยกเลิกการเป็นกรรมาธิการนี้แล้ว！”
ลู่ซินเจี้ยนทั้งตกใจและทั้งโกรธ ไม่คิดว่า เด็กหนุ่มที่ไม่รู้จักและไม่เคยเห็นหน้าค่าตามาก่อน จะกล้าอวดดีขนาดนี้
“ฉันจะฆ่าแก！”ดวงตาของเขาแดงก่ำ คำรามแล้วปรี่เข้าหาฉินเทียน
ฉินเทียนโบกมือ เสียงป้าบดังขึ้น มือตบไปที่ใบหน้าจนดังลั่น
ลู่ซินเจี้ยนล้มลงกับพื้นแล้วส่งเสียงร้องโอดครวญ ใบหน้าที่ราวกับไอ้หมูตอน มีรอยนิ้วมือที่บวมแดงปรากฏขึ้นอย่างชัดเจน
ในตอนนี้ เขาคลุ้มคลั่งขึ้นมาแล้วอย่างแท้จริง！
เมื่อครู่ เพราะเห็นแก่สถานที่ เขาก็จึงพยายามลดเสียงลง ในตอนนี้ ตะโกนโวยวายเสียงดัง “มีคนทำร้ายร่างกาย！”
“รปภ.อยู่ไหน ? มาทางนี้เร็ว！”
เสียงร้องที่โหยหวน ทำเอาชุลมุนวุ่นวายไปหมด ทุกคนต่างพากันหันมองมา
เห็นฉินเทียนเด็กหนุ่มที่หล่อเหลาท่าทางภูมิฐาน กลับกล้าที่จะใช้กำลังทำร้ายคนในสถานที่แห่งนี้ พวกเขาต่างก็ตกตะลึง
ผู้ชายคนนี้ ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่แล้วหรือยังไง ?
เถ้าแก่ร้านยาที่คอยประจบสอพลอลู่ซินเจี้ยนอยู่บริเวณรอบๆ ต่างก็ตะลึงตาค้าง
หยางยู่หลันก็อึ้งเช่นกัน
เธอไม่คิดมาก่อนว่า ฉินเทียนจะไม่เกรงกลัวอะไรแบบนี้
เมื่อได้ยินเสียงร้องเรียกของลู่ซินเจี้ยน รปภ.ที่อยู่ห่างออกไป ก็ตรงดิ่งเข้ามาทันที แล้วห้อมล้อมฉินเทียนเอาไว้
“เร็ว อัดมันให้เละ！”
“มันกล้าแตะต้องกรรมาธิการอย่างฉัน ฉันจะให้มันตายอย่างไร้ที่กลบฝัง！”
ลู่ซินเจี้ยนคำรามอย่างดุร้าย
“ใช่ พวกเราเป็นพยานได้！”
“ไอ้เจ้าฉินเทียนคนนี้ทำร้ายร่างกายคนอื่นโดยไม่มีสาเหตุ！”
“พวกคุณจับกุมเขาแล้วอัดสั่งสอนให้น่วมเลย！”เถ้าแก่ร้านยาเพื่อจะเอาอกเอาใจลู่ซินเจี้ยนต่างก็พากันออกหน้ามาเป็นพยานให้
ในความเห็นของพวกเขา ฉินเทียนสมควรตายอย่างไม่ต้องสงสัย
“คุณผู้ชายท่านนี้——”ลังเลอยู่ชั่วครู่ หนึ่งในรปภ.คนหนึ่งก็พูดอย่างระมัดระวัง
ฉินเทียนพูดเสียงเรียบ “ฉันไปกับพวกคุณ ”
“ก่อนฉันกลับมา ต้องรับรองความปลอดภัยของที่นี่——เข้าใจนะ？”
เปลือกตาของรปภ.กระตุกขึ้นอย่างรุนแรง พูดเสียงดัง“ การสมัชชากำลังจะเริ่มต้นขึ้น ใครกล้าก่อเรื่องอีก ดำเนินการตามกฎหมายทันที！”
“แม่ครับ ผมจะเข้าไปดู แม่กับซูซูรอผมกลับมานะครับ”ฉินเทียนพูดกำชับเสียงเบากับหยางยู่หลัน ลุกขึ้น แล้วจากไป
ลู่ซินเจี้ยนหัวเราะเสียงดังจนตัวโยน“ ไอ้เจ้านี่ เก่งนักไม่ใช่เหรอ ? ครั้งนี้ไปแล้วอย่าคิดว่าจะได้กลับมาอีกเลย ！”
“หยางยู่หลัน เธอยังไม่ยอมจำนนให้ฉันอีกเหรอ？”
ทันทีที่สิ้นเสียง เสียงป้าบก็ดังขึ้น ใบหน้าถูกตบเข้าอย่างแรงอีกฉาดหนึ่ง
รปภ.ที่อยู่ข้างๆสายตาราวกับคมมีด พูดเสียงเย็นชา“ หากยังพูดเหลวไหลอีกคำ จะดำเนินการตามกฎหมายทันที！”
ลู่ซินเจี้ยนตัวสั่นงันงก ปิดปากสนิท แต่ในใจก็ยังนึกลำพองอยู่
การไปของฉินเทียนนี้ ต้องตายเสียดีกว่าอยู่แน่นอน
แต่หากออกจากที่นี่ไป เขาก็ยังเป็นผู้อำนวยการและกรรมาธิการผู้ทรงเกียรติอยู่ดี ถึงตอนนั้นจะเล่นงานหยางยู่หลันให้หนักเลย ！
หยางยู่หลันมองไปที่แผ่นหลังของฉินเทียน ภายใต้การดูแลควบคุมของรปภ.เขาก็หายเข้าไปที่หลังเวที ใบหน้าของเธอซีดเซียว
เป็นเพียงผู้หญิงที่อ่อนแอคนหนึ่ง ก็จึงทำอะไรไม่ได้เลย
เธอกัดฟันกร่อน อดไม่ได้ที่จะหันมองไปยังลู่ซินเจี้ยนที่อยู่ด้านข้างแวบหนึ่ง
เพื่อช่วยฉินเทียน หรือตัวเองต้องยอมจำนนกับไอ้ท่อนล่างนั้นของไอ้คนคนนี้จริงๆเหรอ?
ฉินเทียนหนอฉินเทียน นายหาเรื่องให้ฉันจริงๆ！
เธอรู้สึกเสียใจ รู้อย่างนี้ไม่น่าจะมาซะตั้งแต่ทีแรก！
ด้านหลังเวที ห้องที่มีการคุ้มกันอย่างแน่นหนา
ฉินเทียนผลักประตูเข้าไปอย่างสบายๆ มองไปยังผู้ชายคนหนึ่งที่สูบซิการ์และกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่บนเก้าอี้ข้างๆ พูดเสียงเรียบ“ชิงหลง เด็กแสบอย่างนายมาจนได้สินะ”
“ลูกพี่！”เนี่ยชิงหลงยืนขึ้นอย่างตื่นเต้น ฉีกยิ้มกว้างแล้วพูดว่า“ก็ผมคิดถึงพี่นี่น่า ”
“เรื่องทางฝั่งนั้นเสร็จสิ้นพอดี ผมก็เลยมาหาพี่นี่ไง”
“ลูกพี่ ผมนำซิการ์มาเพื่อแสดงความเคารพกับพี่โดยเฉพาะ”
ฉินเทียนกวาดตามองไปยังซิการ์ที่บรรจุหีบห่อไว้อย่างสวยงามในมือของเนี่ยชิงหลง ขมวดคิ้ว และพูดว่า“ตรินิแดด？”
“หวางโป๋เหนียน คุณดูเอา ? ลูกพี่นี่สมกับเป็นลูกพี่จริงๆ มองแค่แวบเดียวก็รู้ ！”
ชิงหลงตบไปที่หน้าอก และพูดว่า“ตรินิแดดของแท้ ยาสูบสามชั้น”
“ลูกพี่ ลองดู？”
ฉินเทียนนั่งลงบนเก้าอี้ข้างๆ สูบซิการ์ไปทีหนึ่งภายใต้การเอาใจของชิงหลง พูดเสียงเรียบ“ พูดภาษาคน”
“นายมาด้วยตัวเองแบบนี้ ทางหัวหน้ามีคำชี้แนะอะไรหรือเปล่า ”